 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| barteq | wszystko fajnie tylko pojęcie "e-pinhole" jest mało adekwatne do techniki, bo przecież obraz na matrycy nie powstaje poprzez otworek ale przez obiektyw. jakkolwiek słaby byłby ten obiektyw, to jednak jest on elementem optycznym i niezależnie od wielkości i pozostałych parametrów matrycy przyjęcie terminu "e-pinhole" jest zupełnie nieuzasadnione. | Skipper | 2007-01-14 13:04:44 |
| barteq | Przyglądam się niemal od chwili publikacji i wreszcie napiszę parę słów. W największym skrócie mógłbym rzec: podoba mi się :) Kadr, światło i obróbka dobrze dopracowane lecz nie otym chcę mówić. Skojarzenia z grafiką czy rysunkiem bardzo na miejscu i jak mniemam były częścią Twoich zamierzonych działań. Mam wrażenie, że wcześniej był tu jakiś tytuł a może parę słów więcej w komentarzu - nie jest to istotne ale pozostało we mnie odczucie, że praca bardzo pasowała mi do tych słów; że świetnie współgrały. Przy pierwszym spojrzeniu od razu przyszedł mi na myśl film "A scanner darkly", który został zrealizowany w komiksowy sposób. Oczywiście zdjęcie jest dalekie od tamtego stylu ale w koncu to tylko skojarzenie. Chociaż ma to być "portret bez emocji" to dla mnie jest tu emocja, niewypowiedziana, skryta ale narzucająca się w spojrzeniu postaci. To jakby moment zawieszenia, zatrzymania gdzieś w milisekundzie pomiędzy słowami, które niosą ważne informacje. Chiałoby się powiedzieć, że te oczy są puste a jednak myślę, że są pełne tajemnic i emocji poruszających całe wnętrze niczym rwąca rzeka. Skojarzenie z sci-fi są uzasadnione i moim zdaniem to dobrze, bo przecież portret nie zawsze musi opowiadać jakiejś szczególnej historii. Bez emocji też może mieć swój urok, choć jak już zaznaczyłem wydaje mi się, że tych nie brakuje w tej pracy, są jedynie skrzętnie zakamuflowane. Dla mnie to duży plus, bo nie wszystko musi być podane na tacy, opowiedziane wprost. Wracając do kwesti sci-fi to mógłby być portret robota, androida, który jest odzwierciedleniem ludzkich doskonałości. Maszyna zbudowana zgodnie z idealnym wyobrażeniem człowieka. Ale czy na pewno ma w sobie wszystko co najdoskonalsze? Może właśnie brak jej uczuć, a może właśnie "budzi" się w niej życie... przykładów możnaby znaleźć dość dużo w filmie czy w literaturze. Piękno w czystej postaci, doskonała jednostka, że aż trudno uwierzyć czy to jeszcze człowiek. W końcu wszyscy chcielibysmy być doskonali, jednakz drugiej strony wiemy, że tacy być nie możemy. Tęsknota miesza się z niewiarą... Gratuluję naprawdę bardzo ciekawej pracy! | qstra | 2007-01-12 13:09:30  |
 | barteq | Zdjęcie jest nieudane moim zdaniem. Dlaczego? Głównie za sprawą słabej obróbki, ponieważ dotyczy ona praktycznie tylko ramki a samo zdjęcie (kwiaty) zostało niemal nieruszone przez co zupełnie nie współgra ze stylizacją na starą fotografię. Przygotowanie takiej pracy nie jest łatwe. Jeżeli chcemy uzyskać możliwie największą wiarygodność nie wystarczy przerobić zdjęcie na sepię i dodać kilka plamek-ramek. Tutaj przydałoby się "postarzeć" zdjęcie wyjściowe poprzez dodanie "ziarna", rys, wszelkich plam czy odbarwień - tak by pozbawić je zbyt dobrej (w tym przypadku) jakości, gdyż nie pasuje to do takiej oto stylizacji. Chodzi o to aby zastosowane efekty (różne pędzle, filtry...) wtopić niejako w zdjęciew ten sposób żeby nie wyglądały jak nałożone na zdjęcie ale jak jego integralna część (tak jakbyśmy pokazywali stare zdjęcie). Trzeba widza oczarować i przenieść w dawne lata - niestety tutaj nie do końca to się udało. | Lukrecja | 2007-01-03 13:19:45 |
| barteq | A ja pozwolę sobie na parę słów (konstruktywnej) krytyki. Zdjęcie choć przyjemne nie jest wolne od niedoskonałości. Uwagę przykuwa kadr, można spojrzeć na niego w dwojaki sposób: albo traktując go za zbyt szeroki, albo zbyt ciasny. Jeżeli potraktujemy kadr jako zbyt szeroki, będziemy domagać się ciaśniejszego portretu, co oczywiście zmieniłoby tą pracę - wyobrażam sobie to tak: popiersie dziewczynki z głową (spojrzeniem) w mocnym punkcie kadru i rączką opartą o fragment piłki po przeciwległej stronie. Mniej radykalne jest spojrzenie na ten kadr jako zbyt ciasny - w całościowym ujęciu postaci drażniąca jest bliskość głowy dziewczynki i górnej krawędzi kadru. Możnaby także przyczepić się do umieszczenia dziewczynki dość centralnie w kadrze. Może warto byłoby poszukać lepszego ujęcia ;) Ciekawym elementem zdjęcia jest piłka a dokładnie jej ruch. Ten fragment zdjęcia pięknie zdradza dynamizm sytuacji i nadaje życia zamrożonej scenie. Przyglądając się dłużej wyczuwam swoiste napięcie, zupełnie jakby moment nie do końca był miły i pełen beztroskiego luzu. Tą atmosferę niepokoju podkreśla mina dziewczynki, która zdaje się być niezadowoloną (z zaistniałej sytuacji, może z czegoś co miało miejsce przed chwilą lub dopiero ma się wydarzyć?). Beztroskość wyrażałaby się dla mnie w uśmiechu, w zapatrzeniu w zakręconą piłkę... Tutaj wygląda to inaczej, kręcenie piłką (jakby od niechcenia) a już ułożenie ciała, mimika i ostre spojrzenie to jakby inna bajka. To oczywiście kłóci się z tytułem pracy ("Beztroskie Maleństwo") jednak autor wychodzi z błędu obronną ręką przypisując pozorność owej beztrosce. Widać tu złość, wrogie nastawienie czy też niepewność. Patrząc na to zdjęcie staję się obserwatorem chwili, która niemal idealnie odzwierciedla znany z psychologii schemat: lęk do wewnątrz, agresja na zewnątrz. Dziewczynka jest onieśmielona i zakłopotana, lekko wystraszona nową dla niej sytuacją, dlatego mimowolnie okazuje swe niezadowolenie i nieufność. Przychodzi mi do głowy pewne porównanie, być może mocno naciągane i głupie ale jednak myślę, że w dużym stopniu uzasadnione - tak jak fotografując naturę, zwierzęta winno się szanować przyrodę, znać obyczaje róznych gatunków zwierzyny, być ostrożnym by nie zaszkodzić "nikomu", tak w przypadku fotografowania dzieci należy wykazać się wiedzą i dobrym podejściem do tych młodych osóbek; potrzeba wiele cierpliwości, życzliwości i zrozumienia by wkupić się w łaski dzieciaków a to myślę, że świetnie udaje się autorowi zdjęcia. Na koniec dodam, że zastanawia mnie zaprezentowanie tej pracy w b&w. O ile nie mam żadnych zastrzeżeń do samego b&w to ciekawi mnie dlaczego autor zdecydował się na pozbycie się koloru. Trzeba przyznać, że raczej jednolite "tło i podłoże" nie sugerują by fotografia ta raziła chaosem barw w oryginale. Czy to po to by nadać zdjęciu surowości? Po to by uwypuklić pozorność beztroski? By pokazać, że świat małego dziecka nie zawsze jest kolorowy? | _M | 2006-11-16 02:31:04 |
| barteq | Moim zdaniem, lysyk wcale się nie ośmieszył i nie wiem dlaczego obrażasz go? jakie masz powody by uznać kogoś za żałosnego gdy ten w konstruktywny sposób wyraża swoją opinię o zdjęciu? To, że ktoś nie ma w swoim portfolio zdjęć nie oznacza, że nie ma on pojęcia o fotografii i nie może wypowiadać się w tym temacie. O wartości krytyki nie decydują prace autora ale jej zawartość merytoryczna, umiejętne odniesienie się do omawianego zdjęcia. Radzę mieć więcej szacunku do ludzi i ich opinii oraz dystansu do własnych przekonań. Zdjęcie rzeczywiście jest słabe - duże przepalenia i mocne cienie sprawiają, że szczegóły owada są niedostrzegalne. To oczywiście dyskfalifikuje to zdjęcie jako fotografię makro (a także zbyt szerokie ujęcie) czy też jako fotografię przyrodniczą (nic szczególnego tu nie widać). W kategorii 'Pejzaż' nie broni się wcale i dziwi mnie dlaczego właśnie w niej się znalazło... Przy tak małej głębi ostrości, wszystko co mogłoby być pejzażem rozmywa się widzowi przed oczami. Przeciętnie i mało ciekawie. | bochen529 | 2006-11-13 01:13:28 |
 | barteq | Moim zdaniem światło jest tu słabe. Prawdopodobnie jedno źródło światła... największym minusem są niedoświetlone oczy, wokół prawego robi się czarna dziura; właściwie wszechobecne mocne cienie, czarna plama tu, czarna plama tam... (nos, usta, pod głową, dłoń... itp) możliwe, że podbicie kontrastu wzmocniło te nieporządane efekty. Druga sprawa to kolorystyka - twarz jest zbyt czerwona, tu również wpływ na to może mieć duży kontrast ale także źle dobrany balans bieli... dobrze byłoby wyregulować poziomy czy też nasycenie barw... Co do pomysłu, to... Przyznam się, że w pierwszej chwili gdy zobaczyłem to zdjęcie, pomyślałem "plagiat!"... a to dlatego, że jestem autorem zdjęcia: http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-59471.php, które zostało nagrodzone w portalowym konkursie "Mężczyzna", ogłoszonym przez Manię... :) | witalij | 2006-11-11 12:55:38 |
| barteq | Dzień dobry, ja pozwolę sobie na parę uwag jakie przychodzą mi na myśl po przyjrzeniu się zdjęciom. Zatem, zaczynając od ostatniego (czyli z prawej strony): - [ostatnie, z prawej] - cięcie głowy jest mało zdecydowane i burzy konsekwencję dwóch poprzednich; burza włosów prezentuje się mało ciekawie a i przebijający przez nią grymas też nie zachwyca (tutaj również można mówić o swoistym wyłamaniu się z zalotnej konwencji dwóch pierwszych zdjęć / myślę, że niewinny kosmyk i uśmiech czy nawet delikatne roześmianie nadałyby większego uroku i wyrazu zdjęciu); niepotrzebnie widoczny jest fragment piersi, jest na tyle mały, że ledwie zauważalny i że nic nie wnosi do zdjęcia... - [drugie, po środku] - tutaj odrobinę szkoda, że rękaw szlafroczka "wchodzi" na oko i czoło, będąc czarnym zlewa się z włosami co daje dziwny efekt dziury; lewa ręka moim zdaniem niepotrzebna w kadrze, tworzy zbędną ciemną bryłę a mały prześwit pod brodą stanowi mały jasny punkt mogący odciągać uwagę od oczu; troszkę nieładnie ułożyła się szyja chociaż to już bardziej kwestia anatomii; wyraz twarzy wydaje się być nieco zbyt neutralny... - [pierwsze, z lewej] - tutaj również lewa ręka jakoś nie komponuje się z całością (nie ma początku ani końca, taki fragment z nikąd), ot wystająca trojkątna bryła, moim zdaniem mało korzystna, bez niej byłoby lepiej - rozumiem, że wówczas problemem byłyby włosy ale ostatecznie z opuszczonymi na ramię zdjęcie prezentowałoby się równie dobrze; na duży plus poza oraz zalotne spojrzenie i ciepły uśmiech... Całość utrzymana jest w konwencji plakatowo-reklamowej i myślę, że pierwsze zdjęcie mogłoby posłużyć do takich celów. Minusem może być jakość (zdjęcia są lekko zaszumione) i mało plastyczne światło. Jako tryptyk praca jest niezła jednak trzecie zdjęcie sprawia wrażenie przypadkowego i burzy spójność. Pomimo pewnych niedociągnięć, zdjęcia jako autoportrety są dobre. Nie jest łatwo stać po obu stronach obiektywu i na pewno należą się wyrazy uznania za ciekawe i dość udane próby trudnej sztuki autoportretu. Gratuluję ciekawych pomysłów i życzę pomyślności w realizacji kolejnych. Z pozdrowieniami, Bartek :) | Aktia | 2006-11-03 16:23:40 |
 | barteq | pomysł ciekawy jednak nie grzeszy oryginalnością. wykonanie średnie, moim zdaniem światło nieładne - brakuje doświetlenia z prawej, cienie są za mocne, cała prawa strona kadru niknie w mroku co nie równoważy się z dobrze oświetloną lewą stroną kadru. możnaby też pokusić się o mniej ciepłe światło chociaż to już bardziej kwestia gustu; zmiana balansu bieli czy też wyregulowanie poziomów przy obróbce mogłaby dać bardziej naturalne odcienie - teraz jest troszkę zbyt mocno pomarańczowo ;) bizuteria zbędna, pierścionek usiłuje konkurować w kadrze z pępkiem co wprowadza zamieszanie. fragmenty ubioru również prezentują się tak sobie - małe wycinki w kadrze, lepiej spróbować kadrować z innej perspektywy i/lub szerzej by pokazać więcej modelki. albo np. w pionie - skupić się na symetrycznej kompozycji dłoni na brzuszku... | EwaMichalek | 2006-11-01 14:30:14 |
 | barteq | zdecydowanie lewa strona jest potrzebna, miałem uciąć tuż przed dziewczyną? obiektywy i wzrok potrzebują odrobiny przestrzeni. a prawa, po co prawa strona? całe ramię zdominowałoby pierwszy plan, a tak głowa fotografa ładnie wpasowywuje się w mocny punkt. | barteq | 2006-10-22 11:08:47 |
| barteq | Nie rozumiem wysokich ocen, z całym szacunkiem dla oceniających i dla autora ale to zdjęcie nie jest moim zdaniem zachwycające. Kadr jest za szeroki, przy takim ujęciu możnaby przyciąć sporo góry i lewej strony (dołu zresztą też mogłoby być trochę mniej, wówczas główka ważki znalazła by się w mocnym punkcie kadru a resztę wypełniałyby ładnie skrzydełka. Drugim mankamentem zdjęcia jest światło - zbyt mocne i z tyłu spowodowało z jednej strony wielkie przepalenia na ważce (cały korpus, w oku, na trawce) a z drugiej wielkie cienie ukrywające szczegóły, które przecież są bardzo ważne w makro fotografii. Dla najlepszych efektów warto korzystać z doświetlacza z dyfuzorem a jeżeli nie mamy takiego i fotografujemy przy świetle naturalnym należy zwrócić uwagę na to, z której strony pada światło i robić zdjęcie z odpowiedniej pozycji dostosowywując ustawienia aparatu do potrzeb zastanej sceny. Czasem można wspomóc się alternatywnymi metodami, np. zasłonić zbyt ostre światło (całkowicie lub częściowo), użyć kawałka białego kartonu lub folii aluminiowej dla odbicia światła i doświetlenia owada. Możliwości jest dużo, wystarczy chcieć i wykazać się odrobiną twórczego myślenia a efekty będą coraz lepsze. Takie światło dyskfalifikuje to zdjęcie w kategorii makro owadów. Jakość zdjęcia jest dobra, chociaż nosi znamiona lekkiego przeostrzenia. Ogólnie ujęcie dość pospolite ale ciekawe tyle, że w tym przypadku wykonanie niestety nienajlepsze. Pozdrawiam i życzę powodzenia :) | wojtekb | 2006-10-21 01:10:06 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl