 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | misiawu | pomysl, technika, kadr, naprawde fajne. wszystko ze soba ladnie wspolgra. napewno zapamietam to zdjecie:) pzodrawiam =4 | fragile | 2008-09-30 17:53:38  |
 | klubka | Ktoś napisał pod tym zdjęciem + za prostote, a gdzie prostota?, skoro modelka ma pofarbowane włosy, namalowane brwi i wogóle całościowy makijaż. Image bardzo pracochłonny i napewno nie prosty:) | fragile | 2008-09-09 20:07:40 |
 | fragile | Dziekuje _M za KK.Poprosilam go o nia .Dziekuje za czas ,ktory poswiecil mojej pracy i za wskazowki ,ktorych mi udzielil... | fragile | 2008-08-13 00:30:54 |
| _M | W fotografii nie istnieją reguły. Nie ma żelaznych zasad fotografii dziecięcej. Można jednak uznać, że jest to osobna, niezależna gałąź fotografii. Jest wiele rzeczy, które decydują o tym, czy zdjęcie jest dobre... właściwie o tym, czy zdjęcie się podoba, czy nie. Mogę napisać jedynie ze swojego punktu widzenia, mogę spojrzeć przez pryzmat tego w jaki sposób sam staram się fotografować dzieci od kilku już lat. Najważniejszy jak zwykle jest kontakt z modelem. W zasadzie nie można fotografować dzieci pięć minut po poznaniu. Taki schemat uchodzi jedynie przy portretach wypatrzonych w tłumie, przy portretowaniu reportażowym, gdzie jedynym wskaźnikiem decydującym o tym jaki charakter człowieka uwiecznimy jest ta chwila, w której go poznajemy. Przy fotografowaniu dziecka warto skupić się właśnie na nim, poznać je, pobawić się chwilę, albo dwie i dopiero powoli zaczynać robić zdjęcia. Spontaniczne, podczas zabawy, niepozowane. Z czasem może się okazać, że dziecko lubi fotografię i traktuje ją jako kolejny element zabawy. Wiele pociech po prostu uwielbia być w centrum uwagi a właśnie to gwarantuje im bycie modelem. Do tego jeżeli fotografujemy dziewczynkę dochodzi cała gama możliwości - już samo przebieranie się może być świetną zabawą a jeżeli do tego mała modelka może poczuć się jak najprawdziwsza gwiazda, to możemy być pewni, że sprawi jej to wiele radości. Kadrowanie jest jedną z podstawowych cech fotografowania. Możliwości są praktycznie nieograniczone i mimo istniejących reguł nie zawsze warto się ich trzymać. Jednym z bardziej znanych kadrów jest cięcie tuż na brwiami, wypełnienie praktycznie całego kadru twarzą. Gubi to co prawda część charakterystycznych elementów (jak np. włosy), ale równocześnie pozwala zaintrygować odbiorcę wyrazem twarzy, pozwala skupić się na emocjach. Motyw ten wykorzystywany jest bardzo często we francuskich filmach - całe dialogi toczą sie nierzadko właśnie w tak ciasnych kadrach. Emocje u dziecka są jednym z najbardziej charakterystycznych tematów, wiele osób skupia się na radości, chociaż to nie jedyna możliwość. W zależności od nastroju warto zastanowić się nad tym, czy fotografia ma być kolorowa, czy czarno-biała. Czasami kolory duszą to co w zdjęciu najważniejsze. Świetnym atutem zdjęć może być światło - warto zadbać, by było plastyczne, nie świeciło centralnie, tylko miękko rysowało kontury twarzy. Szczególnie w przypadku dziecka, którego twarz zazwyczaj cechuje się delikatnością warto o to zadbać. Aby dobrze pokazać małego człowieka musimy pozwolić, aby nam zaufał, aby nie bał się być sobą przed obiektywem aparatu - to jedna z najtrudniejszych rzeczy w fotografii dziecięcej. Wiele osób fotografujących swoje dzieci w sposób wyśmienity ma problem z podobnym zaangażowaniem dziecka zupełnie obcego, gdy nieraz nie ma zbyt wiele czasu na oswojenie takiego modela. Zdjęcia wtedy powstające, chociaż ładne wizualnie niosą ze sobą pewne mankamenty. Rodzic powie: "o, wygląda inaczej", w rzeczywistości dziecko lekko zaciska usta, ma spiętą twarz... brak mu zaufania do osoby fotografującej. Fotografia dziecięca to nie tylko kwestie techniczne, jest w tym wiele aspektów związanych z komunikacją międzyludzką, z podejściem do dzieci. Większość pracy wykonuje się nie patrząc przez aparat a jedynie uważnie obserwując i bawiąc się z dzieckiem. Dopiero pełne zaangażowanie decyduje o sukcesie. To chyba najkrótszy poradnik fotografii dziecięcej. Tak mnie jakoś naszło, żeby w tej formie ująć krytykę do Twojej fotografii, krytykę absolutnie nie negatywną, bo muszę ze spokojem sumienia powiedzieć, że wypełniłaś to co w moim subiektywnym odczuciu sprawia, że zdjęcie dziecka jest po prostu dobre. | fragile | 2008-08-07 16:20:10 |
 | TomiU | Nie plusujta i nie minusujta mi tu. :) Afropolak -> Ty to naprawdę nie wiesz o co w fotografii chodzi... Proponuję wzięcie się za siebie w formie zapoznania się z klasyką szeroko pojętą. :) | fragile | 2008-07-31 22:21:51 |
| DesireVivian | rozumię krytyke...rozumię podpowiedzi(kontrasty,kadry itp)....przy naprawde marnych zdjęciach... ale krytyka ponizej jest juz lekka przesadą....przekroczylismy własnie pewna granicę....zapomnielismy widze na czym polega sztuka fotografowania....cofnijmy sie w czasie....znajdzmy ta dawna magię...nie patrzmy na czyjes zdjęcia jakby były nasze....nie robmy ze sztuki matematycznego wzoru, kalkulatora czy robota ....fotografia jest czyms plynnym...namacalnym uczuciem, ktore zawsze jest zmienne ...techniczne umiejetności-oweszem...ale nie dajmy sie zwariowac...to sie zaczyna robic obsesyjnie dokuczliwe...ciezkie...az brak oddechu...i skrzydel...nie mozna tak...nie w taki sbosob... co do zdjecia to jest dobre...technicznie i artystycznie podoba mi sie, od razu skojarzyło mi sie z Madonną;-)...ode mnie +3...;-) pozdrawiam | fragile | 2008-07-31 20:55:36 |
| Afropolak | Przydało by sie trochę dokładności w kadrowaniu - bardziej centralnie , ciutke ciaśniej. Trochę za mało światła na nogach , ekranem to albo lampa niżej bo po górnej części tła widać żę za wysoko oświetlane | fragile | 2008-07-10 08:29:24 |
 | stn_silent | Zgadzam się z poprzednikiem. W tej fotografii nagięto, nie przegięto, pewne zasady ekspozycji. Autor zrobił to jednak z wyczuciem i w tym przypadku nadaje to zdjęciu swoisty artyzm. | fragile | 2008-07-02 15:12:26 |
| jackijj | Piękne wykonanie i raczej nie zgodzę się z jednym z komentujących, który mówi o za mocnym oświetleniu. Faktycznie zdjęcie jest na granicznym kontraście, ale kontrast to jedno, a przypalenia to drugie. W zamyśle autora było ukazanie postaci w takiej właśnie stylistyce, i zapewne nie jest błędem użycie takich środków wyrazu. Autor ma doskonale opanowany warsztat, o czym mogą świadczyć pozostałe zdjęcia, więc widzę tu pewna pochopność oceny. Tutaj występuje modelowanie postaci światłem i kontrastem a więc typowa kompozycja tonalna, co niektórzy mogą mylić z wypaleniami. Podobnie można fotografować architekturę (!) skupiając się tylko na czerni i bieli, minimalizując półtony i tworząc graficzną kwintesencję tematu. I nie ma w tym nic zdrożnego :) | fragile | 2008-07-02 14:30:41 |
| fragile | Skonczylam z miekkim swiatlem prawdopodobnie na zawsze.Cien ma byc!W wersji oryginalnej zdjecie nie ma winiety:-)Dziekuje.Pzd. | fragile | 2008-06-06 12:45:05 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl