 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | Mana | Temat ostatnio niezwykle popularny. I wcale nie łatwy. Wbrew pozorom, tego typu „zabawy” wymagają jeszcze więcej dyscypliny niż „zwykłe” zdjęcie. Tutaj gramy głównie formą, więc o nią należy zadbać szczególnie. Pochwała za to, że w odróżnieniu od większości tego typu zdjęć jest tu jakiś zamysł kompozycyjny. Podoba mi się też, że obraz nie jest rozmydlony (sprawa subiektywna), a mocne elementy kompozycji (jasne paski) są wyraziste i ostre. Format mnie nie przekonuje. Jeśli kwadrat to już precyzyjnie, np. 900x900. Tyle, że jednak sugerowałabym mniejszy rozmiar, na przykład 750x750. Obrazy abstrakcyjne zdecydowanie lepiej ogląda się z pewnej perspektywy. W galerii wirtualnej ten efekt można uzyskać stosując nieco mniejszy format, dając więcej "przestrzeni". Warto też rozważyć użycie passe partout, lub przynajmniej delikatnej ramki odcinającej obraz od tła. Podsumowując – materiał wyjściowy niezły, wart jednak dopracowania. Wśród ostatnich prezentacji w galerii ta najbardziej mi się widzi. Pozwoliłam sobie wyrazić opinię, nie zapominając o prawie Autora do własnej wizji. Z pozdrowieniem! | Leo80 | 2012-08-02 09:08:38  |
| Mana | To moja fotobajka, więc pozwolę sobie zatrzymać się na dłużej. Napiszę, co ja lubię w tego typu kompozycjach. Choć wcale nie znaczy to, że mam patent na rację obiektywną która zdecydowanie jest... abstrakcją ;) Lubię, gdy tego typu kompozycje są dopieszczone przed prezentacją. Brakuje mi tu pass parteaux, lub przynajmniej delikatnej rameczki odcinającej obraz od tła. Ponadto, kompozycja stworzona metodą mototypii oprócz plam koloru składa się również z delikatnych kreseczek. Ja pozwalam sobie mocno je wyostrzyć, znacznie mocniej niż "zwykłe" zdjęcie. Zazwyczaj występuje wtedy szum, który w tym szczególnym przypadku moim zdaniem nie szkodzi, a wręcz podkreśla graficzny charakter obrazu. Spróbuj kiedyś tak zrobić - może Ci się spodoba. A jak nie - zawsze możesz zostać przy swoim punkcie - moto - widzenia ;) Pozdrawiam serdecznie. | roving | 2012-07-25 16:23:13 |
 | Mana | barola - to jest błąd systemu. Taki napis pojawia się zawsze po wstawieniu plus lub minusa pod krytyką. Taki niby drobiazg, ale mylący - i drażniący. Wielokrotnie już zgłaszany redakcji. Bez skutku jak widać. | ironmaidenpl | 2012-07-04 12:15:44 |
| Mana | Droga Autorko! W nawiązaniu do Twojego komentarza … Warsztat w fotografii, to w najmniejszym stopniu wykorzystanie programu graficznego. Fotografia powstała dużo wcześniej, nim powstał Photoshop. Warsztat to umiejętność budowania kompozycji (kadrowania) i dbanie o tzw. jakość techniczną. Umiejętność wykorzystania światła. Dobór środków wyrazu, tak by pomagały odzwierciedlić zamysł Autora. Wbrew pozorom, niedoskonałość techniczna (nieostrość, przepał, szumy) również mogą być środkiem wyrazu - o ile są stosowane świadomie. W Twoim przypadku nie odnoszę wrażenia, abyś panowała nad warsztatem. Co więcej - abyś starała się go poprawić. Nie podam Ci gotowej regułki jak poprawić warsztat. Ale mogę powiedzieć, jak przebiegała moja droga fotograficzna. Najpierw pstrykałam wszystko co mnie zwabiło tematem lub kolorem, nie dbając o kompozycję. Potem zaczęłam czytać na temat kadrowania, aby odpowiednio przyciąć zdjęcia w programie. Często okazywało się to niemożliwe, bo zdjęcie było od początku źle pomyślane. Więc następnym razem tworzyłam kadr w głowie, zanim nacisnęłam spust migawki. Kolejnym etapem było uczenie się programu, po to by lepiej zdjęcie wyostrzyć, dosycić kolory, wyprostować horyzont itp. W którymś momencie stwierdziłam, że aparat którego używam (kompaktowy Panasonic) zaczyna mnie ograniczać. Następnym etapem więc był zakup pierwszej lustrzanki i nauka obsługi. Poznanie możliwości (i ograniczeń) własnego aparatu jest kolejnym, ważnym etapem doskonalenia warsztatu. Ostatni etap nazwałabym ETAPEM POKORY. Po pierwsze wobec światła. W fotografii to ONO rządzi. Warto więc je wykorzystywać. Co na przykład oznacza, że fotograf wstaje przed świtem, lub tak się organizuje aby wykorzystać światło popołudniowe. Właśnie dlatego turystyczne zdjęcia pstrykane w trakcie wycieczki w samo południe nazywane są „wakacyjnymi pstrykami”. Pokora w fotografii, to również umiejętność radzenia sobie z krytyką. Zazwyczaj jesteśmy przywiązani do swojej wizji, swojego wspomnienia związanego z momentem powstania zdjęcia. Trzeba się pogodzić z tym, że inni mogą to widzieć zupełnie inaczej. Nie chodzi o to, żeby się tym przejmować, ale żeby zaakceptować inny punkt widzenia. Żeby na spokojnie rozważyć uwagi krytyków. Wziąć je pod uwagę jeśli uznamy , że są słuszne. Lub ze spokojem pozostać przy własnej wersji o ile się z nimi nie zgadzamy. Poznawanie różnych sposobów patrzenia jest jedną z najciekawszych rzeczy w przygodzie jaką jest Fotografia. Na koniec dodam, że na każdym z tych etapów systematycznie robiłam jedno – oglądałam fotografie. Na portalach, w albumach, na wystawach. Niemal codziennie. Rozmawiałam też z innymi fotografami, wymieniając się doświadczeniami i spostrzeżeniami, poznając ich punkt widzenia. Podpatrywanie lepszych od siebie jest jednym z najlepszych ze sposobów samodoskonalenia. W każdej dziedzinie. Droga Autorko. Tak, jak pisało już kilka osób pod Twoimi pracami - zdecydowanie masz najcenniejszy dar fotografa - dar obserwacji. Umiesz patrzeć, widzieć, dostrzegać, bawić się skojarzeniami, grać słowem i obrazem. To doskonały punkt wyjścia, by tworzyć FOTOGRAFIE. A to nie to samo, co robić zdjęcia. Myślę, że zdecydowanie warto popracować nad warsztatem. Może w czymś pomogą Ci moje doświadczenia. Nie piszę na temat konkretnego zdjęcia, ponieważ sądzę, że bardziej przydatne mogą okazać się rady wskazujące ogólny kierunek działań, co może sprawić, iż każde Twoje kolejne zdjęcia będzie lepsze. Powodzenia! | plamka | 2012-06-26 10:32:43 |
| Mana | "Krytyka została usunięta przez moderatora" Wpisuję tutaj, żeby zwrócić na uwagę na ten fakt. Czy naprawdę nie można spowodować, by nie pojawiał się ten napis po wciśnięciu plusa lub minusa? Można przetestować wciskając minus na prawo stąd... ;) | pawel22 | 2012-06-22 09:23:07 |
 | Mana | Uważnie przeczytałam uwagi zawarte w KK i doszłam do wniosku, e prowadzenie dwóch kont może przyprawić o zawrót głowy ;) | Marta5glogow | 2012-03-16 11:01:26 |
 | Mana | Zróżnicowane opinie pod tym zdjęciem skłoniły mnie do pewnej refleksji, którą chciałabym się z Wami podzielić. Było mi przyjemnie, gdy czytałam pochlebne opinie, tym bardziej, że są to moje nieśmiałe próby w kategorii portret. Jednak jeszcze większą radość sprawiły mi uwagi... krytyczne. Pochwały przyjemnie pieszczą ego, ale dopiero mądra krytyka i analiza błędów powodują rozwój. Ponadto, zawsze twierdzę, iż dzieło (jakiekolwiek) żyje dopiero w relacji z widzem. I dla mnie właśnie ta relacja jest najciekawsza. Im bardziej kontrowersyjna praca, tym ciekawiej jest obserwować reakcje odbiorców. Dlatego dziękuję wszystkim za odwiedziny. Tym, którzy odważyli się na uwagi krytyczne - dziękuję szczególnie. Naprawdę fajnie jest umieć oddzielać opinie o zdjęciach od układów (nieważne - sympatii, czy antypatii) towarzyskich. Pozdrawiam :) | Mana | 2010-09-10 22:34:40 |
 | Mana | Tak sobie patrzę na kolejne zdjęcie tej modelki i myślę sobie, że jej osobowość dominuje nad stereotypowymi skojarzeniami. I co z tego, że płowe włosy i delikatna, słowiańska uroda? To dziewczyna charakterna i nijak nie da się jej przesłodzić. Stąd zapewne dyskomfort, który miałam przy oglądaniu któregoś tam (chyba już skasowanego?) poprzedniego zdjęcia. Tutaj wyraźnie nastąpiła harmonia między osobowością modelki, a środkami wyrazu dobranymi przez fotografa. Takie BW z pazurem znacznie lepiej służy pięknej Kamili, niż miękkie, pastelowe kolorki. Dzięki za tę serię, bo przy okazji i ja się czegoś nauczyłam. A co mi tam, wpiszę w rubrykę KK - może komuś też przyda się to doświadczenie? Z pozdrowieniami dla Modelki i Autora :) | Lifter | 2010-07-19 10:05:50 |
 | Mana | Jakiś czas temu zauważyłam i zaczęłam stosować u siebie... Są prace, które bardzo zyskują przy powiększeniu, a są takie, które ręcz przeciwnie... I wcale nie chodzi o niebezpieczeństwo wyeksponowania błędów technicznych typu szumy, nieostrości, czy brudy na matrycy. Są po prostu fotografie, które lepiej ogląda się w mniejszym formacie. To tak, jak byśmy w galerii malarstwa mieli do wyboru oglądanie obrazów przez lupę, lub możliwość oglądania ich z większej odległości. Oczywiście - można tak i tak. Ja jednak wolę tę drugą metodę, bo daje mi możliwość ogarnięcia całości, złapania dystansu, wydobycia przekazu z otoczenia. Myślę, że mnie więcej temu również służy stosowanie passpartou. Dlatego uważam, że przy przygotowaniu prac do publikacji w galerii warto się zastanowić... Czy rzeczywiście moja praca zyska na powiększeniu? Czy może lepiej zrezygnować z większej wersji na PE? Oczywiście to tylko luźna sugestia. Przy okazji powyższej pracy pomyślałam, że podzielę się swoim doświadczeniem. Napisałam w rubryce KK, bo może komuś się to przyda. Pozdrawiam. | Synanta | 2010-03-31 08:27:08 |
 | Mana | Kilka dni temu pod jedną z krytyk rafiso http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-474417.php wywiązała się dyskusja na temat tego, jaka powinna być "dobra" krytyka. Dla kilku osób temat okazał się na tyle ciekawy, że rozmowa przeniosła się na privy. Kiedy kolejna analityczna krytyka pojawiła się pod moim zdjęciem, postanowiłam odpowiedzieć właśnie tutaj. Przy czym nie zamierzam dyskutować o zdjęciu, a podzielić się refleksjami na temat tego, co mi daje pojawienie się takiej krytyki. Pozwolę sobie zastosować "rafisową" metodę plusów i minusów ;) + Nauka dla mnie i dla innych oglądających. Możliwość spojrzenia czyimiś oczami, zwrócenia uwagi na rzeczy dotąd nie dostrzegane. + Przerwanie "efektu leminga". Tak jeden z obiektywnych nazwał kiedyś zjawisko polegające na tym, że oceniający sugerują się pierwszą oceną lub opinią pod zdjęciem i chętnie ją naśladują aż do momentu gdy ktoś się wyłamie, przejmie pałeczkę i z kolei on będzie naśladowany. Przykład widać pod tym zdjęciem ;) + "Mniej Big Maca w Mc Donaldzie" ;) Niedawno jeden z moich serdecznych znajomych przeprosił, że nie komentuje moich zdjęć. Napisał, że wciąż mu się podobają, ale tłumy które się przy nich zbierają kojarzą mu się już z Mc Donaldem. Dzięki takiej analitycznej krytyce atmosfera pod moim zdjęciem staje się mnie "fastfoodowa" ;) + Możliwość nabrania zdrowego dystansu do własnej twórczości. Od pewnego czasu utwierdzam się w przekonaniu, że warto mieć zdrowy dystans zarówno do ocen, komentarzy, ewentualnych wyróżnień, jak i moderacji. Wszystkie one bowiem, bywają w równej mierze... mylące. Mogą niepotrzebnie zniechęcać, lub co gorsze - utwierdzać w nieomylności, a przez to hamować rozwój. Wyważona, konkretna krytyka pomaga nabrać zdrowego dystansu, mobilizuje do doskonalenia warsztatu, stymuluje rozwój. Przy czym nie jest decydujące czy, lub w jakim stopniu się z tą krytyką zgadzam. + Darmowa promocja! Ludzie krytyki czytają, a punkciki lecą... ;) To oczywiście już żartem, bo od dawna nie brakuje mi limitów na zdjęcia, więc i wartość punktów dla mnie się zmniejszyła, niemniej warto zauważyć, że każda krytyka przyczynia się do promocji zdjęcia. - Nie znajduję! Nie przychodzi mi żadna krzywda, jaką krytyka mogłaby przynieść fotografii lub autorowi. Przy czym zastrzegam, że mówię o KRYTYCE a nie o KRYTYKANCTWIE, bo w przypadku tegoż zapewne musiałabym znacznie dłuższą listę minusów wypisać ;) Podsumowując - rafiso -> Wielkie dzięki! :) | Mana | 2010-03-02 09:00:34 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl