 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | golum37 | Nie rozumiem dlaczego ta fotka zasłużyła sobie na miano VD. Fotomontaż i to nie do końca poprawnie zmontowany , starczy bliżej spojrzeć na ludzką postać ,linia oddzielającą mgłę od drogi też ma widoczne ślady ze tak powiem nakładania się dwóch obrazów , szczególnie widoczne w PD.......pozdrawiam | janish | 2015-02-19 10:40:43  |
 | atsf | Traktowanie owego obrazu wyłącznie w kategoriach właściwych dla wąsko pojmowanej definicji fotografii przyrodniczej jest- delikatnie mówiąc- niegrzeczne. Obecność zwierzęcia na tym zdjęciu nie upoważnia do takiej klasyfikacji, więc stosowanie jakichś kryteriów zwyczajowo przyjętych w ocenie zdjęć przyrodniczych nie ma sensu. To jest kompozycja, to jest uchwycenie (nomen omen) ulotnego momentu, to jest nadanie temu obrazowi wyrazistości poprzez pozbawienie go koloru, który niczego by tu nie wniósł, a mógłby zdekomponować to ujęcie. Przy niewielkim wysiłku dla wzroku da się zauważyć, że jasne punkty wraz z mewą tworzą nieomal trójkąt równoboczny. Ma on wysokość wynikającą ze złotego podziału w stosunku do wysokości kadru (5/8), a oś ciała mewy i oko są też prawie na linii złotego podziału, czyli jest to trójkąt wpisany w kwadrat w proporcjach i położeniu zbliżonych do boskich ;-). Trudno tej kompozycji coś zarzucić pod względem geometrycznym, bo nie tylko ludzką ręką ona została zrobiona, chociaż może trochę zgrabniej by to wyglądało w proporcjach kadru 6x5 (były takie aparaty) i z ciutkę większą przestrzenią po prawej. Czarno-biała fotografia to blisko sto lat początków fotografii i czas, w którym ludzie cierpieli głód koloru, a gdy się wreszcie nażarli nim do syta i zaczęli bekać, to poczuli niestrawność i zatęsknili za powrotem- przynajmniej od czasu do czasu- do fotografii monochromatycznej. Dzisiaj kolor lub brak koloru są po prostu środkami wyrazu wg uznania, a nie są spowodowane deficytem czy przesytem, ale jeszcze nie tak dawno cała fotografia była czarno-biała, i ta przyrodnicza również. Nie ma sensu nikomu udowadniać każdym zdjęciem, jakie kolory ma mewa, bo jak zechce, to sobie to sam bez problemu sprawdzi i jeszcze się mocno zdziwi, że jest ona biało-czarna ;-) Fotografia rządzi się wieloma prawami i zaprawdę trudno jest wskazać, jakie chwyty i gdzie są dozwolone, a jakie nie, jednakże oczekiwania tzw. rynku są nastawione na tzw. kreatywność twórców. To zdjęcie ma znamiona kreatywnego podejścia do tematu lub kreatywnego wykorzystania pozyskanego materiału fotograficznego, natomiast trudno jest nawet mówić o kreatywności, gdy się coś klepie raz za razem wg schematu , pod pion i poziomicę. Przepały. Fotoschizofernia, albowiem malarstwo, w tym klasyczne, pełne jest przepałów. Biel cynkowa, tytanowa, ołowiowa- gdyby malarze mogli użyć jeszcze bielszych bieli, to by użyli, i nie mieli by problemu z malowaniem rozbłysków, odblasków i równo przepalonych w słońcu powierzchni, bo w danych warunkach oświetlenia i motywu, na który pada światło, tzw przepał jest czymś, czego NIE MA PRAWA NIE BYĆ, istotne jest zachowanie umiaru, aby takie elementy nie powodowały dysharmonii obrazu, a tu one niczego nie psują. | janish | 2014-09-17 21:23:14 |
| PiotrGorny | Oto sztandarowy przykład podejścia: Zdjęcie w B&W staje się nagle wysublimowaną fotografią. Niestety, nie tędy droga w fotografii przyrodniczej... Po pierwsze - kadr. Kwadrat - niezwykle rzadko sprawdza się w przyrodniczych ujęciach (choć są wyjątki), spotęgowany umieszczeniem ptaka niemal w idealnym centrum - przestrzeń przed głową ptaka mniejsza niż ta za głową. Jaki cel takiego podejścia??? Druga rzecz - techniczna - pióra na kuprze i boku ptaka na granicy przepalenia, w powiększeniu oryginału 100% pewnie przepalone, zaś głowa w cieniu - światło nie zagrało idealnie. Gatunek? Najpospolitszy jaki można sobie wyobrazić. Nie na minus, ale też nic efektownego z przyrodniczego punktu widzenia. Trudność ujęcia? Praktycznie minimalna - dysponując przeciętnym obiektywem 100mm da się w parku poczynić kilkadziesiąt podobnych kadrów w ciągu jednego popołudnia. Uchwycenie jednej - podkreślę j-e-d-n-e-j mewy w polu ostrości nie należy do trudnych zadań, nawet dla początkujących fotografów. Plusy ujęcia? Można by pociągnąć temat innych mew w tle - zdecydowanie ciekawsze niż szara ,,ściana tła'' w górnej połowie kadru. Obiecująco wygląda skrzydło na tle ciemnego tła - gdyby powałkować temat - uchwycić kilka mew (2,3 w polu ostrości) na tymże tle i wybrać nieprzepalone ujęcia - byłoby ciekawiej. Podsumowując - bardzo przeciętny kadr, myślę że Autora stać na o wiele lepsze ujęcia, bez konieczności zabawy w BW. Największy minus jednak dla zachwalających ten obraz i chwalących ,,arcydzieło'' - bo wyrządza to krzywdę przede wszystkim Autorowi - dając mu do zrozumienia że warto iść w kierunku podobnych ujęć, jak również obniża jakość oceniania fot na portalu - pojawiały się na OB naprawdę przyrodnicze cudeńka i takich też ujęć życzę Autorowi - a odejścia od metody ,,Przekonwertujmy na czarno-biało = będziemy artystami'' :-) | janish | 2014-09-17 19:07:44 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl