 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | Trurl | Mamy dwie (najprawdopodobniej) mocno prześwietlone smugi świetlne, które wyglądają jakby zostały "zalepione" w programie graficznym jakąś brudnawą szarością. Jeśli ma być światło, to niech będzie światło: czysta biel. Mocne prześwietlenia są stosowane jako środek wyrazu ale tutaj autor zatrzymał się w pół kroku, robiąc z prześwietleń jakieś nie wiadomo co. Tytuł "światłem malowane" jest w tym przypadku profanacją światła, dla mnie: -1. | marcin1965 | 2015-02-07 21:06:59  |
 | Trurl | W tym przypadku wypalone do białości niebo z widocznymi na jego tle gałęziami otoczonymi turkusowo-fioletowymi obwódkami wygląda po prostu fatalnie. W ciemniejszych partiach całe zdjęcie jest poszarzałe, bez kontrastu, "soczystych" cieni - może zawiniła kalibracja monitora (ustawiony za ciemno)? Taki kontrast można złapać cyfrą, ale trzeba by robić RAW a następnie solidnie napracować się w fotoszopie. Prościej byłoby chyba wykadrować niebo... | Paula44 | 2015-02-02 17:28:45 |
 | Trurl | Dawno temu oglądałem etiudę filmową pod tytułem "Nie mogę się zatrzymać", w której kamera ciągłym ruchem jechała wprost przed siebie, tratując wszystko jak czołg, aż do finałowej katastrofy w zderzeniu z murem. Podobnie jest z obróbką w fotoszopie: gdy nie możemy się zatrzymać, ciągłym ruchem jedziemy wprost przed siebie, tratując po drodze temat, aż do finałowej katastrofy. Mamy tutaj portret, jednak trudno jest ocenić jego walory, ponieważ twarz modelki skrywa się za mocno zaznaczoną siatką pęknięć. Ręka-duch trzyma w palcach bliżej nieokreślony przedmiot, który kiedyś, być może był papierosem. Pęknięcia i tonacja przywodzą na myśl stary fresk, ale i tu coś nie gra, ponieważ ów popękany fresk jest ponaddzierany jak kartka papieru... Oznaki katastrofy widać w komentarzach: tym co się podoba nie jest temat, nie jest portret, ani nawet kompozycja. Podoba się obróbka. To tak jakby po posiłku w doskonałej restauracji pochwalić garnki. | etis | 2013-04-06 00:12:22 |
 | Trurl | Słabe technicznie zdjęcie: lekko nieostre, niebo prawdopodobnie desaturowane - chmury wyglądają na cirrus, a przez takie zwykle przebija trochę błękitu. O kadrze w ogóle trudno jest cokolwiek powiedzieć. Dyplomatycznie rzecz ujmując: nie jest on artystyczną przygodą. To już lepsze są pojedyncze drzewka w mocnym punkcie pośród rozległych pól - temat nie dostarcza wtedy chaosu, nad którym trzeba zapanować. | sztafik | 2013-04-04 23:46:31 |
 | Trurl | Czy niebo jest tematem? Nie bardzo: obcięte chmury z przepalonymi, plackowatymi białymi plamami mocno ciążą w lewo, wzrok wyjeżdża wraz z nimi poza kadr. Czy pustynia jest tematem? Też nie za bardzo: na pierwszym planie mamy zadeptany piach a wzrok podąża ku smoliście czarnym "dziurom" w pejzażu, jakie tworzą krzaki widoczne w oddali. Błądzi się tam w poszukiwaniu tematu. Czy tu można mówić o przemyślanej kompozycji...? Niebo i pustynia prawie pół na pół. Pośrodku czarne pasemko miniaturowych gór. W EXIF-ie widać odpowiednik ogniskowej 35mm. Przy tej ogniskowej można by już np. podejść do któregoś z tych krzaków, umieścić go na pierwszym planie, rezygnując z nieba. Albo spróbować z żabiej perspektywy. Zadbać o tło (ustawić się tak aby czarnych plam w tle było jak najmniej). Mając odpowiednik 16mm można wykorzystać przerysowanie perspektywiczne: uczynić tematem to co teraz jest tylko zdeptanym piaskiem - pokazać "strukturę" pustyni. Teraz nie ma tu na czym zawiesić wzroku. | piotr_74 | 2012-08-28 22:58:13 |
 | Trurl | Aby w ogóle ocenić to zdjęcie należałoby wziąć pod uwagę takie kwestie jak: - trudne warunki oświetleniowe, - duże, nie do zniwelowania kontrasty, - ruch postaci, - sekundy będące do dyspozycji na wykadrowanie. Jeśli się tego nie zrobi, to jest beznadziejnie jak w komentarzach poniżej: pstrykacz rozwalony w fotelu przed monitorem oczekuje super ostrego, pozbawionego ziarna, nocnego zdjęcia postaci w ruchu... Aha, oczywiście ogień i postać mają być w jakiś cudowny sposób naświetlone w sposób zrównoważony... | fotomysli | 2009-06-27 11:02:52 |
 | Trurl | Jak wpadający w ucho wojskowy marsz ma sprawiać, że nogi same zaczynają się poruszać w butach, tak tutaj serce ma zwiększyć częstość skurczów, poruszone wpadającym w oko zestawem symboli. I tak na przykład okryta jaskrawo czerwonym płaszczem półnaga dziewczyna, pochylająca się nad porzuconym misiem może na przykład symbolizować utracone dzieciństwo (raz, dwa, raz, dwa: buciory grzmią w takt marsza). Wklejone w stylizowane na malarskie tło ptaszki ze stocka, w smugach światła, uzupełniają mającą chwytającą za gardło całość. Oto rozrywający bębenki finał na blachach, ostatecznie demolujący orkiestrę. | anikout | 2008-04-14 01:41:21 |
| Trurl | Rany boskie, Barteq, dziewczyka złote gwiazdy tu przecież z wody wyławia, a Ty piszesz o słabym świetle zbyt ciemnej tonacji, a zwłaszcza o "nieczytelnej" sytuacji. Mówię poważnie: patrzysz na to jak na zepsute zdjęcie albumowe zamiast na coś co może mieć w sobie jakąś mniej oczywista myśl. | wytrazek | 2008-02-17 01:07:28 |
 | Trurl | To gadanie o właściwym miejscu kadru i "zasadach w fotografii"... :-( Załóżmy czysto teoretycznie, że zdjęcie zostałoby wykonane zgodnie ze wszystkimi "zasadami fotografii". Na przykład posągi byłyby w mocnym punkcie. Czy to coś zmieni jeśli chodzi o np. estetykę? Nie, ponieważ w tle znajdzie się więcej zielonej blachy falistej, rażącego w oczy białego nieba i drutów sieci energetycznej. A WC gdyby umieścić w mocnym punkcie? Też nic z tego: zostanie WC na tle drzew. A poszerzając kąt widzenia aby złapać WC w jednym mocnym punkcie a posągi w drugim? A byłem tam, wiem co jest poza kadrem? Nie wiem - najwygodniej się radzi z kanapy... Jedynym co się udało jest stworzenie wrażenie, że posągom bardzo się chce do kibelka (o co zapewne chodziło w kategori "śmieszne zdjęcia" ;-)) Wracając do "zasad" - w fotografii nie chodzi o "zasady fotografii". W momencie fotografowania wręcz nie wolno być świadomym "zasad", dobierać "mocnych punktów" i odmierzać "złotych podziałów". Zasady muszą stać się automatyzmem, same się zastosują gdy będą potrzebne - autor musi być jak łyżwiarz figurowy, który nie zastanawia się świadomie nad tym jak ma przestawiać każdą z nóg aby mu potrójny axel wyszedł. Inaczej zamiast myśleć o temacie, będzie myślał o "zasadach", a to jest najlepszą drogą do tego, by tłuc estetyczne fotografie całkowicie pozbawione treści. To nie wyszło, chociaż zapewne zdjęcie zawiera to, o co autorowi chodziło. Cały problem polega na tym, że poza autorem nikt nie wie o co chodziło... Zatem z zasadami w tle, ale tylko w tle - naprawdę ważna jest umiejętność zmuszenia widza do tego, by na zdjęciu widział to co my chcemy żeby widział ;-) | tancerz | 2008-02-07 21:24:14 |
 | Trurl | Linią prowadzącą jest przecież lewy krawężnik... Na jego końcu - brama, wyglądająca jak umieszczona w scenicznej dekoracji. W bramie sylwetka i jeszcze jedna brama. Dalej można się spodziewać labiryntu podobnych zaułków, w którym widoczny na zdjęciu sztafaż z pewnością pobłądzi. Szarości bez nadmiernych kontrstów, od widocznych szczegółów w najgłębszych cieniach po biel w miejscach, gdzie ma być biało. Tylko większe trochę i ostrzejsze by się przydało: wtedy wszystko byłoby łatwiej zauważalne. | szart | 2007-09-28 00:29:50 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl