 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | Mordecai | To zdjęcie to podręcznikowy przykład źle przeprowadzonej korekcji perspektywy wynikającej z bliskiego ujęcia i nieuchronnego podniesienia linii obiektywu. Przede wszystkim autor skupił się na doprowadzeniu skrajnych linii pionowych do równoległości z brzegami kadru zapominając o tym, że przy tak ciasnej kompozycji z reguły widz lepiej odbiera niewielką zbieżność ku górze. Jednak jest to subiektywne odczucie, z którym można polemizować. Niestety, wydarzyło się jednocześnie coś trudnego do zaakceptowania. Cały kadr, a więc i budowla, nie trzyma "poziomu". Popatrzmy na ogrodzenie po prawej stronie: jego podmurówka wyraźnie się "wspina się". Czyli coś jest nie tak. Nawet jednak gdybyśmy nie mieli tej wskazówki, to i tak daje się zauważyć przechylenie całej budowli w lewo. Jak zauważyć? Ano wystarczy wyobrazić sobie człowieka stojącego po lewej i drugiego (tego samego wzrostu) po prawej stronie i poprowadzić linię łączącą ich oczy. Ta linia nie jest pozioma, a być powinna. Z tego wynika praktyczna wskazówka: Nie wystarczy doprowadzić do pionu krawędzie bryły budynku. Trzeba popatrzeć na nią i postarać się, aby wzrok podążający po fasadzie na wysokości oczy patrzącego (w naturalny sposób, jak przy panoramowaniu) nie wspinał się ani nie opadał. To nietrudne, zwłaszcza gdy do dyspozycji są liczne parterowe otwory okienne i drzwiowe. | Artur72 | 2014-06-26 10:28:15  |
 | Mordecai | Moja propozycja (program minimum): 1. zdjęcie koloru filtrem czerwonym 2. korekcja poziomów do białego tła 3. podbicie kontrastu z lekkim przyciemnieniem 4. minimalne przycięcie dołu, żeby pozbyć się szwu w lewej rurze 5. cienka (na 1-2 piksele) rameczka | mefbaner | 2012-01-08 18:35:40 |
| Mordecai | Bardzo ciekawe miejsce niedbale pokazane, bo: 1. Zabałaganiony i przyciężki pierwszy plan odwraca uwagę od tego, co wydaje się tematem głównym, czyli krateru (jeziora czy może zatoki): z zasady należy uniknąć zielska wchodzącego w kadr (jak PD), a tutaj warto by było zmniejszyć obciążenie wywołane przez fragment murów, które bezceremonialnie ściagają wzrok patrzącego do lewego dolnego rogu (zakotwiczajac go tam tym poprzecznym ułomkiem sciany) i na środek dolnego skraju (ten wystający kawałek!); dyskusyjny jest też trójkąt zieleni po prawej; nie wiem na pewno, gdzie można było znależć lepsze ujęcie, ale przypuszczam, że jest tam parę innych niezłych punktów widokowych. 2. Woda widoczna w oddali wąskim paskiem ciągnie z kolei wzrok do prawej krawędzi kadru, gdzie naprawdę nie ma nic ciekawego; sama z siebie by nie przeszkadzała, ale zwraca uwage na niefortunnie niebieską plamę nieba w PG - przycięcie nieba poniżej tego prześwitu od razu poprawia sytuację. 3. Mocne i krótkie cienie wskazują, że nie była to pora dnia odpowiednia do wyjmowania aparatu fotograficznego - słońce stało wysoko i spłaszczyło obraz, a to czego się w takich przypadkach oczekuje, to wrażenie przestrzenności - łatwiejsze do osiagnięcia z rana i pod wieczór. 4. Ostatecznie warto się zdecydować, co tu miało być istotne - subiektywnie najbardziej interesująca wydaje mi się konstrukcja na dalekim wzgórzu i byłabym skłonna mocno przyciąć to zdjęcie - tak mniej wiecej 1/3 z prawej i 1/3 od dołu - co autor na to? 5. Zastanawiam się także, czy w tych zboczach i plaży nie ma za dużo magenty, ale to już poza programem ;) | amtv | 2011-06-18 18:01:29 |
| Mordecai | Re "ładny piesek": i owszem, ale to nie moja zasługa. Re "można by go lepiej pokazać": niewątpliwie == oczywista oczywistość Re "kije na 1 planie": jeden, przeszkadza Re "centralny kadr": a to akurat jest zaleta tej kompozycji | Mordecai | 2011-04-02 18:50:58 |
 | Mordecai | Dawno nie pisałam tu KK, ale umotywowana wyraźnym życzeniem autorki :) postaram się kolejny raz zastosować swoją "metodykę emerytowanej ksiegowej", aby systematycznie (tzn. "księgowej szkiełkiem") przeanalizować cechy tego zdjęcia w nadziei, że moze się to okazać pożyteczne :) A żeby ułatwić ewentualnie zainteresowanym zrozumienie kontekstu diagnozy, najpierw przypominam opis tej metodyki: Nie wdając się w dyskusje teoretyczne, lecz patrząc na fotografie z subiektywnego punktu widzenia emerytowanej księgowej, wypracowałam sobie tezę następującą: Fotografia doskonała to idealne połączenie tematu, światła, formy, kompozycji, techniki, estetyki... oraz pewnego metafizycznego, trudno definiowalnego składnika, który, jeśli występuje, potrafi zastąpić poprzednio wymienione (przynajmniej częściowo :-)). Oczywiście niezmiernie rzadko się zdarza fotografia doskonała, także dlatego, że jej wspomniane wyżej atrybuty z natury samej nie są (obiektywnie) mierzalne, a odbierane subiektywnie przez oglądających." Od każdej fotografii, niezależnie od jej kategoriii (przyrodniczej, portretowej, reporterskiej, kreatywnej itp.) należy oczekiwać spełnienia tych warunków, aczkolwiek proporcje udziału poszczególnych składników ideału mają prawo być rożne. No to do rzeczy: Temat - na pograniczu architektury i uliczności (aka street-photo) - jesli to miała być architektura, to trzeba było zadbać o ładne zaprezentowanie dekoracji bramy, jeśli uliczność, to zarówno para przechodniów, jak i samochód są tak daleko w perspektywie ulicy, że w niej całkiem giną i uliczności nie usprawiedliwiają, a poza tym, to na tej ulicy w tym momencie nie dzieje się nic, co by było warte uwiecznienia. Światło - no tak, tzw. "fotograficznego światła światła" to tu całkiem zabrakło - dzień był pewnie szaro-mglisty, deszczowy, niespecjalnie nadający się do standardowego fotografowania; bywa, że w taki dzień dobrze się fotografuje stare kamienice, zapomniane zaułki, ruiny we mgle, ale co do zasady najłatwiejsze jest miękkie ukośne światło popołudniowo-podwieczorne (w żadnym razie nie ostre przed- i południowe). Forma - ach, chciałoby się zobaczyć sklepienie tej bramy - w łukowatych czy krzyżowych sklepieniach forma by zagrała. Kompozycja - centralna dobrze sie sprawdza w bardzo symetrycznych obiektach i tu z taką symetrią mamy do czynienia, ale przycięcie płaskorzeźb i podstawy bramy jest nie do przyjęcia! Technika - akceptowalna, choć zdaje mi się, że w tej bramie jest za ciemno; nie mam również przekonania do rozdzaju szarości; myślę, że dobrze by było poćwiczyć warianty ze zdejmowaniem koloru przy pomocy mieszania kanałów, albo przynajmniej porownać to, co R, G i B dają każdy z osobna. Estetyka - w dolnej strefie stanów średnich, jako że w tym przypadku mocno zależy od poprzednich składników. Aspektu metafizycznego brak. | marina | 2011-01-14 22:22:36 |
| Mordecai | Opis metodyki (przypominam ją na wstępie, żeby ułatwić ewentualnie zainteresowanym zrozumienie kontekstu diagnozy): "Nie wdając się w dyskusje teoretyczne, lecz patrząc na fotografie z subiektywnego punktu widzenia emerytowanej księgowej, wypracowałam sobie tezę następującą: Fotografia doskonała to idealne połączenie tematu, światła, formy, kompozycji, techniki, estetyki... oraz pewnego metafizycznego, trudno definiowalnego składnika, który, jeśli występuje, potrafi zastąpić poprzednio wymienione (przynajmniej częściowo :-)). Oczywiście niezmiernie rzadko się zdarza fotografia doskonała, także dlatego, że jej wspomniane wyżej atrybuty z natury samej nie są (obiektywnie) mierzalne, a odbierane subiektywnie przez oglądających." Od każdej fotografii, niezależnie od jej kategoriii (przyrodniczej, portretowej, reporterskiej, kreatywnej itp.) należy oczekiwać spełnienia tych warunków, aczkolwiek proporcje udziału poszczególnych składników ideału mają prawo być rożne. No to do rzeczy: Temat - piękna dziewczyna w plenerze - motyw często eksploatowany, ale nie ma w tym nic złego, jeśli zawiera stosowną dozę indywidualnej interpretacji :) no i z tą indywidualnością nie jest tu dobrze... ale idźmy dalej. Światło - dzień był wyraźnie szary i o ile twarzy modelki to nie zaszkodziło, to już reszta obrazu się spłaszczyła i wyprała w barwach, tzn. światła zabrakło, szczególnie na ciemnych częściach stroju modelki, ale nie tylko tam. Forma - to kryterium dobrze się stosuje do architektury, abstrakcji, czasem roślin, natomiast wydobycie formy z ludzkiej postaci jest trudne, nieczęste i tutaj się nie udało: rozwiana chusta to nie to, a poza modelki nie wydaje się całkiem spontaniczna (a może to kwestia jej lekkiego pochylenia do przodu - nie wiadomo, czy naturalnego, czy spowodowanego zaburzeniem poziomu kadru) Kompozycja - umieszczenie modelki względem krawędzi kadru jest do zaakceptowania, natomiast skos tworzony przez trawę, rów i niefortunny ciemny trójkąt w LG wprowadza niepożądane zamieszanie; do tego mamy ciemną kępkę roślinną nad głową dziewczyni i drugą u góry przy krawędzi (ta tworzy pasożytniczy mocny punkt) - oj, nie jest dobrze. Technika - ułomna, po części z braku dobrego światła, ale też ze względu na podejrzane przebarwienia i nieciekawą GO (marnie wygląda ten płasko rozmyty dalszy plan). Estetyka - w całości wątpliwa (z wyjątkiem uroczej twarzy). Aspektu metafizycznego brak (no, może gdyby ta miotła była... ;)) Diagnoza zbiorcza: mało argumentów przeciw moderacji... | talunia | 2010-03-30 22:51:35 |
 | Mordecai | opis metodyki (przypominam ją na wstępie, żeby ulatwić ewentualnie zainteresowanym zrozumienie kontekstu diagnozy): "Nie wdając się w dyskusje teoretyczne, lecz patrząc na fotografie z subiektywnego punktu widzenia emerytowanej księgowej, wypracowałam sobie tezę następującą: Fotografia doskonała to idealne połączenie tematu, światła, formy, kompozycji, techniki, estetyki... oraz pewnego metafizycznego, trudno definiowalnego składnika, który, jeśli występuje, potrafi zastąpić poprzednio wymienione (przynajmniej częściowo :-)). Oczywiście niezmiernie rzadko się zdarza fotografia doskonała, także dlatego, że jej wspomniane wyżej atrybuty z natury samej nie są (obiektywnie) mierzalne, a odbierane subiektywnie przez oglądających." Od każdej fotografii, niezależnie od jej kategoriii (przyrodniczej, portretowej, reporterskiej, kreatywnej itp.) należy oczekiwać spełnienia tych warunków, aczkolwiek proporcje udzialu poszczególnych składników ideału mają prawo być rożne. A jak to tu wygląda? Temat - kolejny motylek, ajkich wiele - spośród setek albo i tysięcy podobnych pokazywanych na OB wyróżnia się tą jubilerską rosą (nie śmiem przypuszczać, że to sztuczne nawodnienie w aerozolu) Światło - za mocne i tego nie da się nie zauwazyć, gdy się popatrzy na głęboki cień na skrzydełku modela Forma - typowe boczne ujęcie - odpowiednik "legitymacyjnego" zdjęcia w portrecie Kompozycja - ani centralna ani z celowym wykorzystaniem mocnych punktów - szczególnie przeszkadzają te badylki po lewej, które niefortunnie załapały się w GO tuż przy brzegu kadru, ale i ten w PD podpierający skrzydełka, też wadzi Technika - nie wyróżnia się (brak indywidualności) Estetyka - dyskusyjna (jak to o gustach...) Aspekt metafizyczny - wolne żarty... | andre77 | 2010-02-13 23:33:16 |
| Mordecai | opis metodyki (wielokrotnie już stosowanej): "Nie wdając się w dyskusje teoretyczne, lecz patrząc na fotografie z subiektywnego punktu widzenia emerytowanej księgowej, wypracowałam sobie tezę następujacą: Fotografia doskonała to idealne połączenie tematu, światła, formy, kompozycji, techniki, estetyki... oraz pewnego metafizycznego, trudno definiowalnego składnika, który, jeśli występuje, potrafi zastąpić poprzednio wymienione (przynajmniej częściowo :-)). Oczywiście niezmiernie rzadko się zdarza fotografia doskonała, także dlatego, że jej wspomniane wyżej atrybuty z natury samej nie są (obiektywnie) mierzalne, a odbierane subiektywnie przez oglądających." A wiec w punktach: Temat - banalny (pochylam się nad kwiatkiem i pstryk! ... tymczasem po łące trzeba się przeczołgać, zejść z nosem i obiektywem miedzy trawy, zobaczyc, co w nich piszczy...) Światło - mało ciekawe (ani poranne, ani wieczorne, ani w kontrze...) Forma - mało osobliwa - jaka stokrotka jest, każdy widział, widzi i widzieć będzie Kompozycja - centralna nieudana (zdarzają się centralne udane, ale jako wyjątki potwierdzające regułę) Technika - nieświadoma Estetyka - dyskusyjna A aspekt metafizyczny? ... nie nie było go tu ani przez moment | esha | 2010-02-13 22:44:58 |
| Mordecai | Satie, a. nie rozumiesz b. nie jestem normalna - jednym okiem widzę świat bardziej na różowo, drugim bardziej na zielono (poważnie, to taka wada wzroku) c. niebo w naturze nie jest niebieskie, jest czarne d. niebo czesto jest postrzegane jako niebieskie (wygogluj dlaczego), ale bywa tez białe, różowe, pomarańczowe itp e. przy czym jeśli się założy odpowiedni filtr połówkowy, to możliwości sie multiplikują f. nie przypominam sobie, abym wyraziła zgodę na zduplikowanie mojego pliku w tak publicznym miejscu, jakim jest wrzuta | Mordecai | 2009-09-16 08:42:44 |
| Mordecai | skimi, wielkie dzięki ..... ogromnie dawno nie otrzymałam KK :) a już KK z pytaniami to długo oczekiwany prezent :D Już tłumaczę, co i jak (w żadnej mierze nie twierdząc, ze to jest zdjęcie dobre, ani że ma się podobać, więc niech to nie będzie odczytane jako obrona złej sprawy). Re. lewe cięcie: Kadr obejmujący dobytek śpiącego i pozostawiający na lewym skraju nieco luzu odcina go od tła i w moich oczach sugeruje, że jest on tam chwilowym gościem, podczas gdy tak naprawdę on tam mieszka (przynajmniej w sezonie letnim). Re. ostrość na pierwszym planie Czyli na narożu ławy. Miało być widać, jaka ona twarda i nieprzyjazna. Re. kompozycja Jak to zwykle u mnie - ma wzrok prowadzić po elementach opowieści. Od naroża ławy ku twarzy śpiącego i dalej wzdłuż jego ciała ku Sukiennicom w tle, a potem w prawo. Kolumna dźwigu, drzewko, maszerująca postać to formalne przerywniki (każdy niezbędny dla uzyskania zamknięcia kadru w sposób, który lubię). Re. deszczowy podtytuł A to dla tych, którzy znając miejscowe realia zastanawialiby się, o jakiej to godzinie robione. Pierwsza połowa sierpnia, wtorek, godzina 10:50 :D W nocy nastąpiło załamanie pogody i turyści pozostali na kwaterach. W kadrze widoczna ludność tubylcza ;) | Mordecai | 2009-09-10 14:59:28 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl