 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | tegieer | piknie, ja bym tylko powalczył, żeby perspektywą/ustawieniem modela/kadrowaniem sprawić, tak, żeby cała klatka, albo przynajmniej jej większa część znajdowała się na tle zielonych, ciemniejszych krzadyli z tyłu i u góry, przez co klatka bardziej by się odcinała od tła i byłaby bardziej widoczna. | monalli | 2010-03-26 18:18:28  |
 | snupolek | mz wybór techniki jako fotografia cyfrowa i z odsaturowaniem, trochę zabiło klimata i ducha tej fotki. stylizacja,kierunek,modelka - przednie , obróbka bardzo "techniczna" aż się prosi o portretówkę i analogową skrzynkę | monalli | 2010-02-01 15:19:13 |
 | gaelicus | A ja nie widze tu zmory ani majakow sennych, mimo ze to zdjecie rzeczywiscie zanurza sie gleboko w klimacie onirycznym... Dla mnie to raczej obraz przebudzonej podswiadomosci, ktora zapamietuje wszystko, co zdarza sie nam w ciagu dnia.Wszystkie strachy, bol, niepewnosc, zle slowa i smutek, ktory nam sie przydarza, a ktory chowamy gleboko, spychamy w podswiadomosc, by uchronic sie przed zranieniem. Ale przeciez zle emocje nie moga ot, tak ulec anihilacji. ..dlatego budzi sie noca ta czesc kazdego z nas, ktora je wchlonela, ktora je od nas izoluje...moze to wlasnie chroni nas przed szalenstwem (hm, wiekszosc z nas...:)? Monalli zlapala w obiektywie czyjas przebudzona podswiadomosc.Jak jej sie to udalo, czyzby podkradla sie niezauwazenie podczas najciemniejszej godziny nocy? ... Dzieki niej mozemy spojrzec w te niespokojne rysy, w te-byc moze gniewne -oczy..i ujrzec w nich nasze wlasne leki i niepowodzenia. Stawienie czola demonom czasem miewa wlasciwosci terapeutyczne, ktorych nawet szczelina biegnaca przez czolo nie jest w stanie umniejszyc... | monalli | 2008-03-28 22:40:57 |
| CannonCat | O gnieciuchach mówią, że dawniej się pojawiały, ale teraz ich niema. Gnieciuch nie był diabłem wprawdzie, ale był zawsze czymś złym. Gnieciuch zwany także Zmorą, kładł się na człowieka śpiącego i gniótł go. Dopóki człowiek się nie obudził, Gnieciuch miał jakąś wielka postać, ale gdy człowiek sie obudził, zamieniał się w źdźbło, które należało lewa ręką z siebie zrzucić. Pewna kobieta- opowiadają - była często przygniataną przez tego niecnotę. Razu pewnego spała na strychu przy otworze w powale, do którego była przystawiona drabina z sieni. Gnieciuch przyszedł i ciężarem swoim ją przywalił. Czuła ten ciężar, ale obudzić się nie mogła. Gdy wtem pies na podwórku zaszczekał, ona się obudziła, ciężar znikł. Wyciągnąwszy lewą rękę maca po nakryciu, a poznawszy pod ręką źdźbło rzuciła je przed siebie przez wspomniany otwór w powale na sień. Rano gdy ona i wszyscy w domu powstali, znaleźli wprost pod otworem w powale na ziemi rozlaną maź, chociaż tej w całym domu nie było. (...) Kiedy zobaczyłam to zdjęcie, natychmiast skojarzyło mi się z opowiadaniem z uroczej książeczki : Czarownice, Strzygi, Mamony czyli wierzenia i zabobony ludu galicyjskiego zebrane przez Eugeniusza Chmielowskiego, wydane w roku 1890. Co by nie było, że tylko bajki opowiadam powiem że dawno nie widziałam czegoś równie magicznego. Kompozycja jest ciekawa, fascynująca jest też mina ducha (strzygi?) ładnie zróżnicowane plany i przejścia tonalne, subtelne przezroczystości, jedyne co mnie (minimalnie) drażni to to że rysa na ścianie wypada tam gdzie głowa zjawy, ale to jak to się mówi: mały pryszcz:) | monalli | 2008-03-28 21:51:52 |
 | stassad | jakieś mieszane mam uczucia - niby pani wiosna/jesień, ale mam skojarzenia z cierniową koroną i jakoś tak trudno mi zdjęcie jednoznacznie ocenić, ale to jest jego plus, zmusza do interpretacji, myślenia, jakiejś refleksji, zatrzymuje oko, jako takie być może spełnia swój cel. | monalli | 2008-01-29 10:34:23 |
 | pattom1 | dam tu bo to nie komentarz Stałość tej fotografii to ewolucja miejsca i czasu w kierunku myśli. Jednocześnie kobieta upiera się przy fakcie, że istnieć znaczy kochać. Może to wydać się dziwne. Może to wydać się niepotrzebne. Patrzę na to zdjęcie i siłę ma nierzeczywistą a kobiety los to nie wymysł szaleńca. Można pomyśleć, że nie ma kogo obwiniać? Nie tam jest ta droga. Kobieta w lustrze? Nie, nie. To przecież reszta świata pomniejszona doszczętnie. Tyle? Za dużo? Czasami patrzę jak wyjęty spod prawa. Molekuły myśli stapiają się z czasem. | monalli | 2007-10-03 23:45:45 |
 | monalli | d z i e k u j ę z a c i e k a w ą interpretację :) | monalli | 2007-09-21 12:16:49 |
| zabaewa | Bardzo dobre zdjęcie. W ciepłej tonacji - podkreśla ciepło i miłość przyszłej matki. Scerneria z rozsypanymi jabłkami podkreśla trud i poświęcenie brzemiennej kobiety, jej słabość i potrzebę opieki... | monalli | 2007-09-21 12:13:35 |
 | monalli | marek...tak ..stworzyć konsekwentny cykl to prawdziwa sztuka..do tego daleka droga, nie będę się bronić...jeżeli mogę mówić o satysfakcji, to znalazlam ją w innych obszarach...tworzenie nastoju, światło, detal, przekonująca gra modelek...na tyle mnie dziśiaj stać... ..jak rozwinie się moje pf?...no cóż na razie tkwię w podobnych klimatach, mam nadzieję na zmiany...myślę, że przyjdą naturalnie, bez pośpiechu...najpierw muszę wyeksploatować to, co w tej chwili siedzi w głowie...a każda sesja to sporo pracy...a czas ograniczony.. ..bez pośpiechu...nie biegnę, tylko po to aby "różnie" zaistnieć..cieszę się niuansami..to może niekoniecznie pasuje do specyfiki odbioru w tego rodzaju miejscach..dojrzalam do tego, aby zwolnić, bardzo dziękuję za twoje przemyślenia, są mi bardzo bliskie..liczę na twoją obecność w przyszłości :))) | monalli | 2007-07-27 09:51:04 |
 | monalli | ciasno ma być...postacie są dzięki temu tu i tam...wychodzą wzrokiem poza, gdzieś w przestrzeń nieokreśloną; poprzez cięcie chciałam pogłębić dystans między nimi..są przecież blisko a jakże daleko. dziękuję wszystkim komentującym, pozdrawiam :))) | monalli | 2007-01-16 16:50:35 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl