 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| wowa | Szanowni Juzerzy! Kiedyś na OB pojawił się hydrauliczny akt mocno wiekowej pani w pozie nieco fizjologicznej. Kiedyś na OB pojawił się akt pani, która nie posiadała wszystkich kończyn. Kiedyś na OB pojawił się akt chłopaka, który stał się dziewczyną. Kiedyś na OB pojawiały się zdjęcia (za)katowanych zwierząt. Kiedyś na OB pojawiło się zdjęcie zasranego Toi-Toia. Kiedyś na OB pojawiały się zdjęcia sikających niepełnosprawnych, ulicznych żebraków, zasmarkanych sierot, ludzi z marginesu itp. postaci. Ciągle na OB pojawiają się zdjęcia urągające technice, podstawowym zasadom kompozycji, a nade wszystko poczuciu dobrego smaku i ogólnie pojętej estetyki. I za każdym razem pojawiały się pod tymi zdjęciami (i pojawiają) ambitne wpisy ambitnych fotografistów mówiące o odwadze autorów, o swobodzie wypowiedzi, o poszukiwaniach twórczych, o potrzebie poruszania trudnych tematów, o mocnym przekazie, o opowieści itp. peany "ku chwale artu i artystów". I nagle okazuje się, że zupełnie poprawne technicznie zdjęcie trzynogiego, ale sympatycznego psiaka nie nadaje się do publikowania i powinno stąd zniknąć, jest nieodpowiednie dla tego portalu, smutne i ogólnie - razi wrażliwość i wyższe uczucia. Najlepszy dowcip wakacji AD 2012! Oraz Oscar za hipokryzję. A żeby wpis nabrał charakteru KK - drobna rada jak poprawić obraz: przydałby się nieco szerszy plan. Pozdrawiam! | K2 | 2012-08-18 23:39:37  |
| wowa | Autorko - z całym szacunkiem i sympatią: zacznij od oglądania zdjęć w galerii. Popatrz na kadry, na dobór tematów, światła, na przygotowanie do prezentacji... i porównaj z tym, co prezentujesz. To nie jest kwestia udzielania Ci dobrych rad w rodzaju "za dużo dołu, za mała głębia ostrości, nietrafiony balans bieli". Musisz zacząć od abecadła. I żaden to wstyd, bo każdy kiedyś zaczynał i każdy popełniał błędy, a niektórzy popełniają ciągle. ;o) Dlatego apeluję: oglądaj, czytaj komentarze oraz krytyki i zakup sobie dowolną książkę o podstawach fotografii. I ćwicz do upadłego. I skupiaj się na tym, czego nie robić. Pozdrawiam, powodzenia! | anetaaa | 2010-06-25 17:40:10 |
 | wowa | Witam! Ocenianie jak należy patrzeć na świat i jak to "spojrzenie" fotografować nie ma większego sensu: to sprawa Autora i jego wrażliwości oraz inwencji twórczej. W tym przypadku chodzi o techniczną stronę fotografii, a konkretnie - nic nie znaczącą - kwalifikację do portalowej szufladki. Wszystkim czepiaczom i krytykantom chciałbym zwrócić uwagę, że w 1975 roku WSZYSTKIE fotografie wykonywane były techniką nazywaną dziś "tradycyjną". Cały proces (od naświetlenia błony do uzyskania odbitki) odbywał się za pomocą optyki i procesów chemicznych. Każdy montaż, wszelkie maskowania, naświetlania strefowe odbywały się w ciemni, z pomocą dostępnych środków fizycznych i chemikaliów. Każdy, kto kiedykolwiek miał do czynienia z ciemnią, wie, że inwencja fotografa, jego wyobraźnia i ówczesne możliwości pozwalały na robienie prawdziwych cudów. Trwało to czasem długo (na pewno dłużej niż w ciemni elektronicznej), ale efekty bywały wprost fantastyczne. Apeluję zatem do młodzieży, która nigdy nie widziała powiększalnika, koreksu, kuwet, maskownicy itp. drobiazgów o powstrzymanie się od "autorytatywnych sądów". Uwierzcie: fotografia poczęta została, rozwinęła się i dojrzała znacznie wcześniej niż Wy. Pozdrawiam wszystkich! | rynart1931 | 2010-05-14 23:13:07 |
| wowa | Witam! Emocjonalny stosunek do modela to w zasadzie nic złego, o ile nie jest silniejszy niż samokrytycyzm. Wiele tu (OB) było, jest i będzie fotografii dzieci, także bardzo małych dzieci. Te obrazki będą za kilka i więcej lat wzruszającymi (dla dzieci czasem krępującymi) pamiątkami. Nizaangażowani widzowie patrzą jednak tylko na fotografię, więc interesuje ich światło (fatalny strzał z bliska laampą w oczy, brak półcieni, czarne tło), ostrość (nietrafiona - widać fakturę pieluchy [chyba], a blik w oku już się rozmył, ogólnie - 1/50 to za długi czas, by pewnie utrzymać aparat w bezruchu), głębia ostrości (źle dobrana, bo buzi "się nie załapała"), kompozycja (za ciasny kadr, dziwne cięcia), perspektywa ujęcia (za blisko - głowa dziecka wygląda nieco karykaturalnie) i wrażenia estetyczne (bańka w kąciku ust - OK, "sopel" zwisający z buzi - nie OK). Inaczej mówiąc - każda fotografia to zespół cech sprawiających, że jest faknie albo niefajnie. Sympatia do modela to tylko jedna z nch. Proponuję zajrzeć do zakładki "Dzieci" i obejrzeć prace innych: znajdziesz tam przykłady jak powinno się fotografować i jak nie. Sama zdeydujesz, do której kategorii zaliczyć swoje zdjęcie. Pozdrawiam i powodzenia! | krolewnaewa | 2010-04-26 10:54:26 |
 | wowa | Autorko! Twoje wielkie chęci do fotografowania są naprawdę godne uznania i podziwu - piszę to bez ironii, bo... każdy kiedyś zaczynał. Warto jednak te chęci poprzeć wiedzą, praktyką i realną samooceną. Wiedza jest dostępna w książkach, poradnikach internetowych i w galeriach fotograficznych. Po prostu czytaj i oglądaj zdjęcia. Dużo czytaj i oglądaj. I dużo próbuj, opierając się o wiedzę. A potem porównuj swoje prace z najlepszymi. Ale nie tymi, które mają najwyższe oceny. Dysponując wiedzą i praktyką, dokonuj samooceny - szybko poznasz, co warto pokazywać, a co jest tylko wprawką. Powyższa fotka to tylko wprawka - i kompozycyjnie, i technicznie, i tematycznie. Co można poprawić? Wszystko. Przede wszystkim zastanowić się nad tym, co chcesz pokazać i tu wracamy do pierwszej części tego wywodu: czytaj, oglądaj, próbuj i samooceniaj. Powodzenia! :o) | regresywna_ | 2009-12-31 12:46:53 |
| wowa | Dziękuję za kilka słów o zdjęciu. Cóż - czasem istotnym punktem zdjęcia jest miejsce, które się wyróżnia... brakiem pstrokacizny. Pozdrawiam! :o) | wowa | 2009-12-18 08:26:56 |
 | wowa | Powyższa fotografia może być wzorcem robienia portretów. Przede wszystkim posiadłeś Autorze umiejętność patrzenia na ludzi. Nawet jeśli pozują, naciskasz spust migawki w odpowiednim, "decydującym momencie". W chwili, w której twarz, cała sylwetka coś "mówią", kiedy bohater zdjęcia na ułamek sekundy "się odkrywa". Pokazujesz i wywołujesz uczucia. To zapewne sprawa "iskry bożej" i wrażliwości, ale również cierpliwości, refleksu i... umiejętności wykorzystania własnego aparatu. Tego można się nauczyć... I tego możemy się uczyć dzięki Tobie. Drugim elementem wartym polecenia innym fotografującym jest kompozycja tworzonych przez Ciebie obrazów. Nie ma tu zbędnych elementów, niepotrzebny jest sztafaż, dekoracja, a surowość "scenografii" eksponuje bohatera i jego uczucia. Niezależnie od tego, czy jest on w centrum kadru, czy nie. Wreszcie - obróbka i przygotowanie do prezentacji. Prawdziwa lekcja dla miłośników agresywnej ingerencji programów graficznych. Zawsze służy zdjęciu, a nie jest celem samym w sobie: umiar, smak, zastosowanie odpowiednich środków do wymowy obrazu są godne naśladowania. Technika, którą opanowałeś i stosujesz Autorze jest również dowodem na to, że aparatem cyfrowym można robić świetne zdjęcia. Zdjęcia z duszą, nastrojem i charakterem. I tego tez można się od Ciebie uczyć. | capa | 2009-12-11 09:05:47 |
 | wowa | Nie wykorzystałeś perspektywy, optyki, głębi ostrości, czyli czysto technicznych możliwości aparatu. Nie stworzyłeś też opowieści, bo w żaden sposób nie wydobyłeś bohaterów z tłumu. Ich właściwie nie ma... Są tak samo ważni jak, ci daleko przed nimi, nic ich nie wyróżnia. Zatrzymałeś się i - pach! Bo ona w środku, a oni w fajnych kapeluszach (zapewne...) Trochę to za mało. Czasem wystarczy przykucnąć lub wejść na ławkę, innym razem spojrzeć z boku lub przez okno wystawowe czy bramę, dodać kontekst poprzez tło bądź sytuację, albo inne osoby i naturalną scenografię. Czasem trzeba w fajnym miejscu czekać, aż wreszcie ktoś przejdzie i "zagra", "nawiąże dialog" ze zwykłym pozornie otoczeniem. No i trzeba wnikliwie obserwować, co się dzieje, a potem tylko kojarzyć, mieć refleks i pewną rękę. No - i trzeba być, jak radziecki pionier: zawsze gotowy! ;o) Pozdrawiam | matthew | 2009-09-23 19:32:27 |
| wowa | Witam! Nie będę odpowiadał na pytania z poprzedniej KK, bo nie jestem autorem. Autorowi gratuluję bardzo udanej "adaptacji" obrazu cyfrowego. Okazuje się, że można uzyskać "analogowe" efekty, jeśli wie się, jak one wyglądają i jak je osiągnąć. Warto próbować - efekt - fajny. Ładna kompozycja i sensowne wykorzystanie winiety (zazwyczaj nie lubię) - fajnie zamyka kadr. A format Autor dobrał tak, by służył kompozycji. Pozdrawiam! | corazon | 2008-11-29 09:22:55 |
| wowa | Witam! Nie ma znaczenia, czy zdjęcie jest z wakacji, z pracy, czy ze szkoły. Nie ma również znaczenia, czy ktoś lubi delfiny, ma wodowstręt lub uczulenie na piankowy kombinezon. Ta fotografia jest chłodna jak jej fonacja. Jest ciemnawo, ciasnawo i "nieciekawo". Akcja nie porywa, a pomarańczowy listek z prawej strony - szpeci. Brak przestrzeni, kontekstu. Pani pływa z delfinem w morzu, czy w parku rozrywki? Skoro Autor mówi o biletach, chyba w parku rozrywki... A zatem emocji przy fotografowaniu niewiele. Ot, trafić w obiekt i już. No, to trafiony-zatopiony. Ale to nie czyni zdjęcia dobrym. Pozdrawiam. | gerwazy24 | 2008-11-26 14:09:57 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl