 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| barteq | Zdjęcie jest nieudane - nie zachwyca ani techniką, ani treścią. Od strony technicznej: niedopracowane oświetlenie; zbyt ostre światło z jednej z strony, niedostatecznie skontrowane, rozproszone itp.; powstały nieciekawe cienie. Poza tym sama prezentacja jest słaba, zdjęcie jest małe, zbyt skompresowane, sprawia wrażenie nieostrego. Od strony treści: jest bardzo słabo, zdjęcie nie mówi niczego. Największym niedociągnięciem jestbrak jakiejkolwiek spójności pomiędzy modelami (dosłownej i "w przenośni"). Kobieta jest ubrana na czarno, dziecko (dziewczynka?) na różowo. To jeszcze nie tragedia ale skoro nie ma żadnego innego elementu łączącego ich to nawet kolor staje się istotny (no bo co w takim razie chciał pokazać autor?). Pomiędzy modelkami nie ma żadnej więzi, niczego co by wskazywało na jakąś rzeczywistą (bądź domniemaną), niewidoczną więź, np. relacja matka - dziecko. Kobieta pozuje bez dziecka, ono bez kobiety - siedzą zupełnie osobno, oderwane od siebie, tak jakby każda z nich pozowała do innego zdjęcia. Oczywiście podejście do fotografii portretowej każdy może reprezentować różne, ale można być zgodnym co do tego, że musi ono coś (cokolwiek) powiedzieć odbiorcy o przedstawionej poctaci (ewentualnie przedstawionych postaciach). Tutaj tego istotnego elementu ewidentnie zabrakło. Kobieta zdaje się pozować w sposób "kobiecy", próbując zwrócić uwagę na swoją urodę, wdzięk... Dziecko pozuje ot tak sobie, w "frywolny" sposób, jakby od niechcenia, naturalnie z przynależną wieku radością i odrobiną znudzenia. Brak czegokolwiek co by łączyło te postaci, powoduje poczucie dysonansu, zakłóca odbiór. To błąd przede wszystkim w ustawieniu modelek, w ich pozowaniu (czy też w "graniu")... W tej formie również kadrowanie nie pomaga scenie, nie uwydatnia mocnych punktów. Ostatecznie gdyby nawet chcieć przyjąć wizję pokazania dwóch biegunów (dorosła kobieta, czerń a dziecko, róż) to w takiej prezentacji praca nie broni się, ponieważ brak tu interakcji, ciekawego pomysłu na zestawienie ze sobą przeciwieństw. Podsumowując możnaby rzec: autor usiłował coś powiedzieć, ale nie powiedział nam nic. | jeri14 | 2008-05-16 08:34:02 |
| barteq | Oto mamy typowy przykład zdjęcia, które wyraża i po części zaspokaja chęć pokazania siebie, jednakże ekshibicjonistyczny popęd (a może raczej zachcianka) autora tłumiony jest przez wewnętrzne opory, nieśmiałość, skromność i/lub pragnienie nadania artystycznego wyrazu własnemu wizerunkowi. Dlatego też widzimy autoportret nie narzucający nam osoby sfotografowanej w sposób bezpośredni, lecz ukazuje nam jej wizerunek w formie niewyraźnego, niby ulotnego, niedopowiedzianego obrazu. Wysoką wartość artystyczną podkreśla piękny odcień sepiopodobny, dodający fotografii odrobiny ciepła i skłaniający widza do dłuższego pozostania w kontakcie wzrokowym z tym hipnotycznym, zamglonym spojrzeniem. Rzekomy dystans pomiędzy artystą a odbiorcą wyznaczany poprzez pewną zawiłość obrazu, niebezpośredniość oraz uyte środki artystyczne zdaje się zanikać dzięki charakteryzacji i aranżacji - otoczenie modela i jego ubiór w swej prostocie wskazuje na element domowy, swojski czy może nawet rodzinny. Ciepły sweterk, piec kaflowy... te elementy przywołują przyjemne skojarzenia i budzą w odbiorcy zaufanie do przedstawionej postaci. Autoportret to trudna sztuka, tutaj stoimy przed wyjątkowym przykładem spontanicznego, by nie powiedzieć przypadkowego, autoportretu, w którym nagromadzono tak wiele środków przekazu, że już więcej chyba nie da się przekazać. Wspaniała autoekspresja, życzymy więcej odwagi i jeszcze bardziej udanych zdjęć. | edi_81 | 2007-11-17 09:30:20 |
| barteq | To zdjęcie mogłoby być dobrym przykładem na to, jak fotografia makro wyglądać nie powinna. Słaby kadr - zbyt dużo "pustej" przestrzeni po lewej, mucha za bardzo po prawej (wręcz wciśnięta w krawędź kadru, ucięte odnóża, brak złotego podziału i brak uzasadnienia dla jego braku). Słabe światło - niedoświetlony obiekt główny (czyli owad, czyli mucha), zbyt ostre światło tam gdzie jest a gdzie niekoniecznie być powinno. Słabo z ostrością i głębią ostrości - widać ostry jest jedno fragment muchy, może rąbek skrzydełka (mało szczęśliwie trafiona ostrość, bo mała głębia ostrości nie musi być błędem ale musi tak grać by pokazywać to co najważniejsze; tutaj mucha się "schowała" i całe ujęcie jest nieciekawe). Słaba jakość - szumek spory co w połączeniu ze sporą kompresją daje jeszcze bardziej spory szumek ;) Zdjęcie nie broni się niczym, jedynie może dobrymi chęciami... Fotografia makro nie polega na tym by złapać byle kawałek byle owada. Fotografia makro ma pokazywać piękno świata nie dostępnego na poziomie zadzierania nosa w górę, bujania w obłokach czy też siedzenia w kapciach przed telewizorem bądź za biurkiem. Fotografia makro pochyla się nad każdym najmniejszym istnieniem, przypatruje się mu z szacunkiem i niejako składa hold jego bytowi. Temu zdjęciu to się niestety nie udało i jeszcze długa droga przed autorem do lepszego pojmowania i ujmowania makroświata. | piterart | 2007-11-03 01:31:34 |
 | barteq | Twoja krytyka sound jest niezła ale mogłaby być lepsza gdybyś swoje zarzuty poparł mocnymi argumentami. Pozwolę sobie napisać parę zdań w obronie mojej pracy. Cóż to niby znaczy, że kadr jest "zbyt minimalistyczny"? Stwierdzenie to jest, moim zdaniem, niefortunne bo zbliża do absurdu jakim byłoby badanie zawartości minimalizmu w minimaliźmie ;) Nie podałeś żadnego uzasadnienia, nie wskazałeś ani jednego kryterium, które miałoby przesądzać o zbyt minimalistycznym kadrowaniu. Czy takie kryterium w ogóle istnieje? Jaka jest granica? Ja bardzo lubię minimalizm jako formę sztuki i mam duże tendencje do takiego fotografowania by w jakiś sposób zbliżyć się, bardziej lub mniej dosłownie, do założeń tego nurtu sztuki. Spora część mojego skromnego dorobku fotograficznego zdaje się potwierdzać owo dążenie. Nie widzę zatem nic złego ani też niepoprawnego w tym kadrze. Dodam jeszcze, że istotnym elementem kadru, oprócz kominów, jest dym ulatujący w przestrzeń ze środkowego komina, stąd takie a nie inne rozplanowanie kadru (dym jest prawdziwy, nie dorabiany). Druga sprawa to rzekomy dysonans pomiędzy klimatem starej fotografii a współczesną zabudową miejską. Otóż masz po części rację jednakże nie do końca. Tytuł pracy wyjaśnia wszelkie wątpliwości, przynajmniej powinien, chodzi bowiem o XX wiek, a budowle widoczne na fotografii pochodzą właśnie z XX wieku. To trochę taka gra. To czas, który jest dopiero chwilę za nami a jednak staje się historią. To opowieść o rozwoju przemysłowym, urbanistycznym. To jeszcze nasz czas, a z drugiej strony już przeszłość. To, że wieżowce "istnieją w naszej współczesnej rzeczywistości" nie znaczy, że są nowe i nie pasują do starych fotografii. Pierwsze wieżowce stawiano już w latach 60-tych, minęło zatem ok. 40 lat (Nie wspominając o innych krajach, gdzie tego typu budowle stawiano dużo wcześniej - a kto powiedział, że ta fotografia przedstawia Polskę? To tak na marginesie ;) Niektóre ze zdjęć zachowanych z tamtych lat (czyt. ok 30-40 lat temu) wyglądają niekoniecznie świeżo, dlatego, ponownie, nie widzę w tym żadnej sprzeczności, nie ma w tym pomyśle żadnego błędu. Zawartość kadru nie jest wcale aż taka nowa. Tak jak wspomniałem, jest to również pewnego rodzaju zabawa mająca na celu pokazanie, że wiek XX już przeminął i niedługo zostaną nam po nim tylko wspomnienia. | barteq | 2007-10-28 22:54:59 |
 | barteq | A napiszę parę słów... Dobrze, że są ludzie którym nie brakuje poczucia humoru i luzu i potrafią dostrzec rzeczy, których "sztywniaki" nie widzą. Fotografia to nie tylko roznegliżowane modelki, piękne motylki czy też wzruszające sceny z Afganistanu... fotografia to także zabawa. Można traktować fotografię poważnie ale czasem trzeba umieć się po prostu nią cieszyć - cieszyć fotografując, cieszyć pozując czy też cieszyć oglądając. Fotografia to dobra zabawa! To zdjęcie jest tego dobrym przykładem, jest pozytywne i o to chodzi. Jeśli ktoś tego nie potrafi zrozumieć to jego strata ;) Inna sprawa to dziwna tendencja do kwestionowania obecności niektórych zdjęć w Vox Dei. Nie chodzi mi wyłącznie o to zdjęcie, bo widziałem już parę takich akcji (to jest po prostu jednym z nich) ale ogólnie o tego typu działanie. Dziwna to sprawa - oczywiście każdy ma prawo do własnego zdania ale pojawienie się zdjęcia w VD nie jest wynikiem "widzimisię" autora czy kogoś innego lecz decyzją redakcji i/lub użytkowników (conajmniej dwóch, przecież nie jednego?). Skoro już zdjęcie zostało wyróżnione to po co pod nim lamentować i podkreślać swe niezadowolenie z tego faktu?? (tutaj było lajtowo, są zdjęcia po którymi rzeczywiście było głośno ;) No to tyle, taka trochę metakrytyka ;D Zdjęcie bardzo mi się podoba i wzbudza we mnie pozytywne emocje. Ot tak, po prostu... bez głębokich treści, bez technicznych podniet, bez gołego tyłka. Jeśli w fotografowaniu nie ma dla was przede wszystkim radości to lepiej od razu zajmijcie się czymś innym. I jeszcze jedna rzecz. Szkoda, że miejsce gdzie odbyła się sesja, podczas której powstało to zdjęcie, zostało zrównane z ziemią. Bardzo żałuję, że nie będzie można już tam pofocić. Niech to będzie też taką przestrogą czy też bardziej dobrą radą - jeśli macie jakieś fajne miejsce na zdjęcie to nie marnujcie czasu tylko pakujcie sprzęt w i plener, bo postępująca urbanistyka unicestwia wiele ciekawych miejscówek. Zatem, aparat w dłoń i uśmiechnij się :) PS. Serdeczne pozdrowienia dla autorki :* | mery | 2007-09-14 18:40:39 |
| barteq | Zostałem poproszony o uzasadnienie niskiej oceny, dlatego też najlepszym wyjaśnieniem dla autora będzie krytyka. Dlaczego to zdjęcie jest słabe? Odpowiedzi mogą być różne ale wszystkie mają wspólny mianiownik: nie zachwyca, nie zatrzymuje na dłużej. Spróbuję teraz podać kilka przyczyn tego stanu. * Nieciekawe kadrowanie - postać dziewczynki jest wciśnięta w kadr pomiędzy jego dolną a górną krawędź. Nie jest to dobre rozwiązanie, należałoby poszukać lepszego ujęcia, być może także pokazującego więcej twarzy dziewczynki skoro to ona ma być głównym tematem zdjęcia. Takie ujęcie od góry sugeruje chęć pokazania czegoś więcej, zwrócenia uwagi na pewien konteskt, jednakże sytuacja jest mało czytelna albo raczej nieciekawie pokazana (można domyślić się, że dziecko bawi się ale brakuje dynamiki lub wyraźniejszych akcentów tej zabawy). * Brak ostrości - w zasadzie cała postać dziewczynki jest nieostra. Zdjęcie jest słabej jakości, waga pliku sugeruje dość mocną kompresję. * Słabe światło - scena jest dość ciemna, dziewczynka mocno niedoświetlona co dyskafalifikuje w znacznym stopniu to zdjęcie w swej kategorii. Dobrze byłoby posłużyć się np. blendą lub poszukać takie ujęcia, na którym światło naturalne lepiej zagra i wyeksponuje to co ważne. * Nieciekawa kolorystyka - zdjęcie ma żółtawy zafarb, wina leży po stronie złego dobrania balansu bieli. Problem może też wynikać z podbijania kontrastu lub podobnych manipulacji podczas obróbki, ponieważ daje się zauważyć nadmierną saturację - tu szczególnie wyróżnia się gumka we włosach dziewczynki, co sprawia, że skupia na sobie uwagę. Drugim, po gumce, tak mocnym akcentem są odbicia słońca na wodzie... tworzy to poczucie bałaganu, nie wiadomo tak naprawdę na czym skupić uwagę, co jest tematem zdjęcia. Myślę, że te parę uwag pomoże autorowi podejść do fotografowania z większą dbałością o szczegóły i być może poprawi jego wyniki, jeżeli będzie miał/-a okazję powtórzyć to zdjęcie. Życzę udanych prób! :) | wytrazek | 2007-05-03 23:41:30  |
| barteq | Ciekawe uwagi poczyniłeś Rex, jednak trudno się jednoznacznie zgodzić z twierdzeniem, że fotografia "to zapis chwili, który nie jest zapisem wizualnym." Fotografia jest obrazem! Może 'tylko obrazem' albo w innym wypadku 'przede wszystkim obrazem'. Niezależnie od tego jaką dziedziną fotografii się zajmujemy, jaką rolę jej przypisujemy, czy to czysto dokumentacyjną, czy kreacyjną, czy też jeszcze inną to nie sposób odmówić fotografii jednego, aspektu wizualnego. Fotografia jest rejestracją, zapisem rzeczywistości i to nieważne jaką techniką to osiągamy, jakim sprzętem i w jak bardzo dokładny, bezspośredni sposób. W najprostszym i najbardziej oczywistym rozumieniu, fotografia pokazuje świat, zatrzymuje go w obrazach. Taki "dokument" ukazuje widzowi kształty, odcienie, kolory... różne obiekty, budynki, drzewa, ludzi...wygląd, ubranie, wiek, mimikę... Oczywiście, że w ten sposób fotografia niesie ze sobą coś więcej niż tylko obraz ale to wszystko, co w fotografii a w zasadzie w jej odbiorze nie jest obrazem, jest czymś bardzo ulotnym, nieopisanym, subiektywnym. Przeżywanie chwil sprzed kilku, kilkunastu czy nawet kilkudziesięciu lat dzięki pewnej fotografii jest wyłącznie osobistym, jednostkowym odbiorem. Ktoś kogo nie było przy powstawaniu fotografii lub szerzej, nie uczestniczył w pewnych wydarzeniach, nie żył w danych czasach, nie "przeżyje" czegoś ponownie. Fotografia dokumentalna jest dla szerszego grona odbiorców raczej tylko obrazem. Wyczucie pewnych emocji, napięć itp zależy często wyłącznie od stopnia wrażliwości i empatyczności widza. Podobnie rzecz ma się w przypadku fotografii artystycznej, która niekiedy bardzo daleka jest od rejestracyjnej funkcji fotografii. Mimo to nadal pozostaje rejestracją, niezależnie od tego jak daleko posuwa się w osiąganiu oderwania od rzeczywistości - pozostaje obrazem, zapisem światła i cieni, barw i kształtów, które oddziaływują na wzrok odbiorcy. Wszelkie skojarzenia i odczucia, mające związek z pozostałymi zmysłami czy też emocjami, dzieją się "w odbiorcy", są poza obrazem. Nie wywołuje ich bezpośrednio sam obraz a wewnętrzne akty wyobraźni, pamięci i intelektualnego namysłu. Fotografia jest tylko obrazem, a może aż obrazem. Fotografia jest zamrożoniem pewnej rzeczywistości w pewnej chwili, wizualnym mikroświatem. Fotografia coś opowiada ale nie robi tego językiem poezji czy prozy, językiem muzyki, nie można jej dotknąć,poczuć, powąchać. Fotografia opowiada obrazem, całe reszta jest na zewnątrz. | _M | 2007-04-27 02:14:10 |
 | barteq | Niestety ujęcie to nie grzeszy oryginalnością, ani też specjalnie nie zaciekawia. Ot, dość przeciętne zdjęcie pajączka, jakich pełno wśród fotografii makro. Kadr mało-ambitnie centralny, można było pokusić się o zamknięcie go w kwadrat czy chociażby takie ujęcie by "słupek" wychodził z rogu kadru a pajączek znajdował się w przeciwległym mocnym punckie. Po zachwycie nad znalezionym obiektem warto przed przystąpieniem do pstrykania pomyśleć chwilę nad ciekawym ujęciem, perspektywą i dopiero wówczas zbliżyć się z aparatem. Nieatrakcyjnie prezentują się kolory, zdjęcie jest mdłe, małokontrastowe. Na odwłoku pajączka widać wyraźne przepalenie co świadczy o nieprawidłowym dobraniu parametrów ekspozycji. Domyślam się, że scena była doświetlana błyskiem i jeśli był to błysk samej lampy czy nawet dyfuzora to widać tu tego niekorzystne skutki. Należałoby zmniejszyć siłę błysku (odradzam używania samej lampy) i skorygować czas ekspozycji i przysłonę. Czas nie powinien być zbyt długi, by nie powodować przepaleń (zwłaszcza przy doświetlaniu) a a otwór przysłony możliwie najmniejszy (większa liczba przysłony) by uzyskać dość dużą (jak na makro) głębię ostrości, która tutaj także nie jest rewelacyjna. Życzę udanych kolejnych prób i powodzenia. :) | gozki | 2007-04-26 10:36:03 |
| barteq | Rex_XIII napisał w krytyce, że "wieksza przyslona oznacza WIEKSZA a nie mniejsza glebie" i choć masz rację to nie znaczy, że nie miała jej również naga, ponieważ to tylko nieporozumienie co do terminów! To co Rex_XIII nazwał "większą" przysłoną oznacza większą liczbę przysłony. To co naga nazwała "większą" przysłoną to po prostu większy otwór przysłony. Oboje macie rację, naga wcale nie popełniła w tym błędu. Warto o tym pamiętać, że czasem różnie nazywamy pewne rzeczy, bo przecież świat i język (także w fotografii) nie jest li tylko matematyczną strukturą dającą opisać się w jednoznaczny sposób. Każdy kto uważnie przeczyta słowa Rex'a łatwo zauważy, że on sam pomieszał dwa różne znaczenia! "wieksza przyslona oznacza WIEKSZA a nie mniejsza glebie, mniejsza glebie oznacza wiekszy otwor przyslony." Najpierw wspomniał o większej przysłonie, która oznacza większą głębię, po czym stwierdził, że większy otwór przysłony oznacza mniejszą głębię. zatem dwa razy odwołał się do pojęcia "większości" i choć w drugim przypadku napisał wyraźnie, że chodzi o większy otwór przysłony, to jednak za pierwszym razem zabrakło sprecyzowania ("większa przysłona") - skąd zatem przypuszczenie, że "większa przysłona" nagiej była błędem?? nie napisała, że chodzi o większą liczbę przysłony... i owszem nie napisała także czy miała na myśli większy otwór przysłony ale jak widzimy krytykujący ją Rex, również nie był tak precyzyjny! Uważajmy na język, bądźmy bardziej rozważni w wsych wypowiedziach ale i w ocenie wypowiedzi innych. Wystarczy odrobina otwartości i chwila zastanowienia aby zrozumieć drugiego człowieka. ------------ Myślę też, że uwagi co do podejścia do zasad fotografii choć słuszne nie są koniecznie jedynie słusznymi. naga zapewne nie miała na myśli zachęcanie początkującej do łamania zasad (i w ogóle nie poznawania ich) a jedynie chciała zwrócić uwagę na fakt, że błędy nie zawsze są błędami - to moim zdaniem szersza uwaga, niekoniecznie odnosząca się do tego zdjęcia lecz uświadamiająca innym, że nie zawsze i nie wszystko musi zgadzać się ze "świętymi" zasadami. Nie myślmy wyłącznie schematycznie komentując zdjęcia. Kwestia uprzedniej znajomości zasad przed ich łamaniem ma oczywiście sens ale w moim odczuciu jest również elementem "klasycznego" podejścia do fotografii i uczenia się w ogóle... Nie bądzmy jak dorośli w "Małym Księciu", którzy widzą w jego rysunku jedynie kapelusz, nie potrafiąc dostrzeć słonia pożartego przez węża. :) | agness_foto | 2007-04-23 19:34:30 |
| barteq | Światło słabo opanowane. W tle przepalenia, które zbytnio się narzucają odbiorcy, na modelce może też zbyt dużo światła i nieciekawe cienie. Dobrze byłoby np. skrócić czas ekspozycji a modelkę doświetlić blendą - nie byłoby cieni oraz przepaleń w tle a scena stałaby się nieco bardziej kontrastowa (teraz jest raczej szarawo). Kadr jest nawet niezły ale mam zastrzeżenia do głębi ostrości - dziwnie się rozkłada, wygląda na to, że najlepiej ostrym elementem w kadrze jest dłoń oparta o pień drzewa. Podejrzanie wygląda to również na bluzce, nie wiem czy to kwestia obróbki (sztucznego rozmywania) czy tak zadziałał obiektyw ale prezentuje to się nieładnie. Zwróciłbym także uwagę na takie rzeczy jak bałaganik na lewym ramieniu (ramiączko) czy też mina dziewczyny - jest mało ekspresyjna, zupełnie nic nie wyraża i nie współgra z przyjętą pozą. | CANIS | 2007-04-20 10:17:35 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl