/ Fotografia długoterminowa

Czasami robimy zdjęcia przez wiele lat fotografując cały czas to samo miejsce lub osobę. Po kilku latach możemy zobaczyć jak się zmienia, rośnie, czy starzeje się. Fotografia potrafi zatrzymać czas.

Patrycja:
2003 r. - http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-198815.php
2007 r. - http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-163714.php

Justynka:
2003 r. - http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-198812.php
2007 r. - http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-137940.php

-M - niedawno sam sie zlapalem na tym, ze przegapilem wielka szanse na serie takich zdjec i na film. No coz...to wymaga wybiegania w przyszlosc i konsekwencji.

Svolken, mam kilka takich kilkuletnich serii portretów.
Z drugiej strony miałem przypadek, że dwie fotorgafie zrobione rok po roku mogły być zaczątkiem wieloletniej serii, ale kolejny rok już nie udało się ich powtórzyć. (swoją drogą mam je w pf).

Zazdroszczę tym co mają teraz małe dzieci ;) Zwłaszcza jeśli zaczynają one również jakąś pasję np grę na skrzypcach, pływanie, albo balet. Taka wieloletnia sesja byłaby ciekawym kawałkiem życia. Pomysł nie jest odkrywczy, ale trudny w dyscyplinie.

Hmm... Svolken, ja mam w domowych albumach kilka tysięcy zdjęć ze swojego dzieciństwa... rok rocznie robimy rodzinną fotografię w jednym wybranym miejscu, przez kilka, czy kilkanaście już lat.

I to ma wieloletnią wartość. Fajnie.

Ano ma... chociaż nawet takie spontaniczne i albumowe zdjęcia jakie robię Małej Björk działają zupełnie inaczej, gdy się je ogląda w zestawieniu z pierwszymi sprzed czterech lat.

Ciekawy temat.
Takie serie fotografi nie tylko dodają im wartości, ale mozna powiedziec ze dojrzewaja.
Nie bede sie tutaj ograniczal do ujec rodzinnych i powiem ogolnie. Czasami podejmujac wyzwanie jakiejs naszej idei
nie jestesmy zadowoleni z rezultatow i czesto odgradzamy sie i wyrzucamy czy to klisze czy kasujemy pliki cyfrowe
nie mowie, ze jest tak zawsze ale zdarza sie! Czas pozwala sie zdystansowac do tego co zrobilismy, my dojrzewamy razem
z fotografia, pozniej patrzymy na nia nie tylko pod katem artystycznym ale takze osobistym, dostrzegamy w zdjeciu o wiele wiecej niz moglby sie wydawac.
Fotografia cyfrowa nam to udrudnia powoduje, ze chcemy szybko ogladanac to co zrobilismy co nie jest pozytywne. Kiedy foto odlezy troche czasu
patrzymy na nia pod innym katem, nie pamietamy juz tak dobrze sytuacji w ktorej ja zrobilismy, pozwala pomyslec i patrzyc krytycznie lecz w kompletnie odrebny sposob. Sory ze troche sie oderwalem od tematu, ale troszke mi sie zeszlo na taka refleksje.
Oczywiscie podjecie takiego dlugoterminowego wyzwania wymaga sily i zaparcia, ale efekty moga byc bardzo zadowalajace i pouczajace dla autora.
Trzeba pamietac ze fotografia to dokumentacja jakiejs chwili, dostrzegamy jej wartosc dopiero jak cos sie zmieni a ona pozwala powrocic i zadzialac na wyobrazie o wiele mocniej niz tekst czy obraz.

kurde, znow nie umiem pisac
tej rozjezdzajace sie linijki...okorpnie mnie...

jacku,
A dlaczego by nie dokumentować życia naszej rodziny? W ten sposób może nie stworzymy dzisiaj sztuki, która zawiśnie w galeriach, ale na pewno stworzymy dzieło naszego życia.

Sam zacząłem fotografować kilka lat temu taką sobie Małą Björk. Wtedy nie wiedziałem, że tak długo będzie gościć na moich fotografiach. W tej chwili mam już pokaźny wycinek jej życia zatrzymany w kadrach i wiem, że ta przygoda potrwa jeszcze kilka lat. Grunt to być konsekwentnym i po znalezieniu własnego tematu w fotografii trzymać się go po to, aby po kilku latach powiedzieć - zrobiłem kawał dobrej roboty.

_M - chodzilo mi o to ze bede pisal ogolnie, bo skierowaliscie sie troche w kierunku rodziny.
oczywiscie ze mozna fotografowac rodzine, a nawet priorytetowo ludzi bo z nimi wiazemy najwiecej uczuc tak wiec potem takie fotografie potrafia wiele opowiedziec, szczegolnie dlugoterminowe serie o ktorych piszesz.

Poza tym kiedyś mogą mieć wartość historyczną.

mam nadzieje, ze rozumiesz co mialem na mysli. nie wykluczylem rodziny tylko chcialem poszerzyc temat :)

Po to go założyłem ;)