E. Stachura - "Życie to nie teatr Życie to jest teatr, mówisz ciągle,
opowiadasz; Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada; Wszystko to zabawa,
wszystko to jest jedna gra Przy otwartych i zamkniętych drzwiach. To jest gra!
Życie to nie teatr ja ci na to odpowiadam; Życie to nie tylko kolorowa
maskarada; Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest; Wszystko przy
nim blednie, blednie nawet sama śmierć! Ty i ja teatry to są dwa. Ty i ja! Ty-ty
prawdziwej nie uronisz łzy. Ty najwyżej w górę wznosisz brwi. Nawet kiedy źle ci
jest, to nie jest źle. Bo ty grasz! Ja duszę na ramieniu wiecznie mam. Cały
jestem zbudowany z ran. Lecz nie ja kaleką jestem, tylko ty! Dzisiaj bankiet u
artystów, ty się tam wybierasz; Gości będzie dużo, niedostępna tyraliera; Flirt
i alkohole, może tańce będą też Drzwi otwarte zamkną potem się. No i cześć!
Wpadnę tam na chwilę zanim spuchnie atmosfera; Wyjdę na ulicę, przy fontannie
zmoczę łeb; Wyjdę na przestworza, przecudowny stworzę wiersz. Ty i ja - teatry
to są dwa! Ty i ja! Ty-ty prawdziwej nie uronisz łzy. Ty najwyżej w górę
wznosisz brwi. I nie zaraźliwy wcale jest twój śmiech. Bo ty grasz! Ja duszę na
ramieniu wiecznie mam. Cały jestem zbudowany z ran. Lecz gdy śmieję się, to w
krąg się śmieje świat!