List z Oświęcimia do Matki
Piszę do Ciebie Mamo
Co miesiąc list oficjalny.
Zawsze prawie to samo,
Tekst dobrze znany, banalny.
Że żyję, że jestem zdrowa
I za paczki dziękuję.
Co myślisz czytając te słowa?
Jak je rozumiesz? Co czujesz?
Czy wiesz jak wielka to blaga?
Ty jeden to wiesz o Boże.
Jak prawda wygląda naga,
Opowiem to kiedyś. Może?
Skończyły się uniesienia.
Romantyzm diabli wzięli.
Mamo! Czy wiesz jakie mam marzenie?
Marzę o czystej pościeli.
I tak by się nieraz chciało
Mieć ciepłą, czystą wodę.
Mamo, czy wiesz? Moje ciało
Jest jednym wielkim wrzodem.
To wszy i pchły mnie jedzą.
I tylko wyję z rozpaczy!
A tam na wolności, czy wiedzą
Co słowo "durchfall" znaczy?
Czy można zielonym iść lasem
i śpiewać jak przyjdzie ochota?
Mamo! Ty nie wiesz jak czasem
Dzika ogarnia mnie tęsknota!
Miotam się jak szalona!
W męce i bezsilności,
W próżnię wyciągam ramiona,
i tęsknię do wolności.
A na stajennej pryczy -
Obok człowiek umiera
Oczy ma błędne i krzyczy!
A śmierć chodzi i wybiera.
Krzyczy, że żyć chce jeszcze,
że chce do dziecka, do domu.
Gorączka ją pali i dreszcze,
Śmierć się zbliża po kryjomu.
Czekacie dzieci na próżno
w żalu i tęsknocie
Dobrze, że nie wiecie,
Że trup matki leżał w błocie.
Pod blokiem z innymi trupami
Nie leżała tam sama
całymi godzinami
Kochana Wasza Mama.
A obok, niedaleko
umiera jeszcze jedna.
Łza błądzi pod powieką.
I zmienia się już biedna.
Wczoraj jeszcze zdrowa,
Każdy się nią zachwycał
zniszczyła ją choroba lagrowa,
tak zwana pęcherzyca.
I ukochany się smuci
I tęskni od tylu miesięcy
A ona już nigdy nie wróci
Jak tyle, tyle tysięcy.
W długie bezsenne noce
Rozmawiam z Tobą Mamo.
Blask lamp w górze migoce
I śni mi się ciągle to samo.
Że pochylasz się nade mną
Jak kiedyś nad kołyską.
Rękę masz taką przyjemną
I czuję Cię bardzo blisko.
I chcę Cię zatrzymać siłą
Mamo moja Ukochana.
Lecz to był tylko sen
A za mną noc nieprzespana.

Birkenau 1943 r.