10x12 cali, Carl Zeiss Tessar 400/4,5

Maryla de Saint Dupier – Sokołowska. Nie wszystek żołnierz Wielkiej
Armii zdołał wrócić do słodkiej Francji… Byli tacy, co z przyczyny
choroby ostawali na obcej ziem, nie mogąc marszu kontynuować. Byli tacy, którym
podróż dla ran odniesionych stawała się niemożliwą, a byli i tacy, którym na
przeszkodzie stawało miłowanie. Ojciec Maryli, kapitan kirasjerów Emilien de
Saint Dupier przemykał był samotrzeć jednego razu, uciekając przed Moskalem
nieopodal Depułtowycz. Utrudzon wielce dotarł do dworku Pana Sokoła –
Ranickiego. Mąż to był w sile wieku, ale krzepki jeszcze, noszący się z polska i
przy szabli. Widząc zabiedzonego żołnierza, któren pod skrzydłami Napoleona
wolność miał przynieść Rzeczypospolitej dławiąc moskiewskie gardło, a który to
teraz bardziej nędzarza przypominał, przygarnął go był na nocleg. A że w domosku
Pana Sokoła, krom niego samego i służby, córka jego Stanisława przebywała, owa
właśnie troskliwą opieką młodego oficyjera przygarnęła. Minęła wojenna wichura,
dwaj towarzysze markiza de Saint Dupier wrócili do Francji, on natomiast
wpadłszy w miłosne sidła polskiej panny rad był na tyle z tej niewoli, że ostał
nad Wieprzem, nazwisko Sokołowskiego przybierając. Dwóch spłodził synów, którym
honor we krwi przekazał, oraz córkę ukochaną, Marylę. Ta, nieprzeciętnej urody
po matce będąc, od ojca wzięła smak do potraw wyszukanych, które kuchtowie we
dworku pod jej dyktando robić musieli się nauczyć. Dumna i charakteru prawego,
obiektem wzdychań była okolicznej szlachty, którą to wreszcie pojął za żonę
baron Warenstein, którego poznała podróżując z ojcem po zachodniej Europie.
Osiadła na stałe w Alzacji, nigdy jednak o Polszce i braciach tam ostałych nie
zapominając.