Marianna Bałucka zwana powszechnie Białą Mańką oraz Barnaba Rózga, pseudonim
Witka lub Witold. Para z pozoru jak każda inna – w pogodną niedzielę
pełno takich w miejskim parku. Trzeba jednak wiedzieć, że w aktach Państwowej
Policji zwłaszcza Witka miał swoje poczesne miejsce. Niech Cię, który patrzysz
na to zdjęcie, nie zwiedzie pogodny i przyjazny wyraz twarzy imć Barnaby, gdyż
był to powszechnie znany i uznany (w swoim środowisku) szuler, przez którego nie
raz załkało skurczone gardło jakiegoś prowincjonalnego urzędniczyny, który,
wymawiając się przed żoną koniecznością służbowej delegacji, przybywał do Miasta
wygrać trochę grosza i zabawić się z niewiastą lekkich obyczajów. O to drugie
nikt nie potrafił zadbać tak jak Biała Mańka. Jej niewinne i niewątpliwie
niezwykłej urody oblicze obiecywało niespodzianki, o jakich na prowincji nie
godziło się nawet fantazjować, a umiejętności względem uprawianego zwodu stały
się onegdaj przyczyną nagłego zejścia doktora Bieckiego. Oficjalna wersja mówiła
wprawdzie, że doktorowi zmarło się we własnym domu, Policja jednak dobrze
wiedziała kogo ze Żmigrodu na Krakowskie Przedmieście bez ducha przyniosła.
Witka prócz ogrywania w karty przyjezdnych (bo miejscowi dobrze wiedzieli kto
zacz) frajerów opiekunem był Pani Bałuckiej. Plotka głosi, że nie brał za to od
niej ani grosza, ale kto ich tam wie. Inna sprawa, że wracając od Białej Mańki,
Witka zawsze wyglądał na takiego, co mu anieli w gorący dzień pod skrzydłami
cienia użyczyli. Grób jego dzisiaj gdzieś pod Wizną odnaleźć można, co się z
Bałucką po 39 działo, o tym kroniki milczą…

odbitka albuminowa
http://retro-atelier.eu/