10x12 cali, Carl Zeiss Tessar 400/4,5

Eufrozyna Kociembrzycka dziwne podług obyczaju epoki miewała upodobania. Lubiła,
na ten przykład, wychodzić na dach najwyższej w mieście kamienicy i tam przez
nikogo nie niepokojona oddawała się lekturze książek awanturniczych. Świetnie
strzelała z pistoletu i gdyby niewiastom dane było uczestniczyć w pojedynkach,
wnet oczyściłaby okolicę z istot, które godziłyby w jej cześć i honor. Inna
rzecz, że takowych było nie mało z racji sławy, jaka Kociembrzycką otaczała,
było by więc kogo na honorze poszukiwać. Zdarzyło się jednego razu, że w sklepie
bławatnym będąc dla potrzeb własnych, świadkiem stała się zuchwałego, (acz
nieudanego za jej przyczyną) na tenże sklep napadu, o czym głośno było swego
czasu. Napadu owego dokonał Maksymilian Skiertecki, znany policji ze swego
zamiłowania do cudzych dóbr. Pani Eufrozyna widząc plugawe dość indywiduum,
które zza pazuchy jęło dobywać nagana, jak się parasolką na niego zamierzy cios
wyprowadzając tak doskonały, że niejednego szwoleżera mógłby zadziwić. Jęknął
Maksymilian z bólu łapiąc się za rękę, ale nie miał czasu ulżyć swemu
cierpieniu, gdyż spadł nań grad kolejnych ciosów… Sprawę całą opisał
obszernie Dziennik Wieczorny dołączając oficyjalne podziękowania od Pana
Fuszera, właściciela sklepu, który dzięki Kociembrzyckiej obrabowany przecież
nie został. Ona zaś nie zaprzestała swoich dziwactw. A to sama łodzią Bugiem
pływała, a to z guldynką na dzika poszła, a to po deszczu bosą stopą, niczym
chłopka stąpała. Urody będąc niepośledniej adoratorów zachowaniem swym
odstraszała, znalazł się jednak pewien spokojny buchalter, który nie znając lęku
przed liczbami i Eufrozyny się nie uląkł.