10x12 cali, Petzval 300/4 L.A.Verne - Paris

Hrabina Anna Maria Duńska. Natura obdarzyła ją smukła sylwetką, niepoślednim
umysłem i przednią urodą, co w jednym garze zmieszane tyleż dawało strawę
smaczną, co nie przez każdego do przełknięcia. Powiadali, że w leciech wczesnej
młodości pobierała za sprawą swojego ojca lekcje fechtunku u starego
Terechnowicza, któren jeszcze pod Kozietulskim szablą robił, a u hrabiego we
dworze bardziej jako opiekun obyczaju, niźli podczaszym ostawał. Tenże Melchior
Terechnowicz Annę, podlotkiem będącą, nie tylko do szabli sposobił, ale i do
podjezdka. Okrakiem go dosiadywała, po ułańsku, a z czasem przesadzać w galopie
poczęła płytsze rowy i krzaki leszczyny, do wprawy w tym znacznej doszedłszy.
Nie raz bywało, że z konia hrabina spadała, ale uszczerbku żadnego przy tem na
zdrowiu i urodzie nie ponosząc. Razu jednego goszcząc z panem ojcem u księdza
proboszcza na plebanii, ostawiwszy obu mężów nad gąsiorkiem zacnej okowity pigwą
doprawionej, sama w bibliotece księżej się zanurzyła. W grubej jednej księdze
rycinę obaczyła, gdzie wyraźnie osmańskiej urody niewiasta i takoż, nader
skromnie, odziana, gołym brzuchem świeciła!!! O zgrozo! Anna, gdy nikt nie
widział, w komnacie również uroki swoje w tańcu dzikim przed zwierciadłem
wyczyniać zwykła, wyobrażając sobie przy tem, iż dziko, a pożądliwie, kilku na
raz młodzieńców na nią poziera. Żaden jej co prawda w stanie takim nie widział,
a pretendentów posiadała wielu. Żaden też nie znalazł uznania ani w jej oczach,
ani w oczach jej ojca, o matce nie wspominając. Nikt nie wiedział, że kolejnego
witając konkurenta pilnie spoglądała Anna na starego Terechnowicza, który
dyskretnie u progu stawał. A gdy kolejną wizytą jednego czy drugiego żeniaca u
Melchiora brew się marszczyła, a wąs drgać poczynał, temu Anna ręki nie oddała.
Za mąż wydała się później, ku radości rodziców, za pana Michała Sztyrc-
Koncerza, szlachcica starego rodu, ale i fabrykanta, obdarzając go gwałtowną i
odwzajemnioną miłością. W mieście odtąd żywot swój pędziła, stając się
ulubienicą nowego towarzystwa. Do tego stopnia głośno o niej było, że pewien
fotograf na szkle ją uwieczniając, za muzę ją obrał wszem i wobec, ona jednak
pana Michała nigdy nie zdradziła, a na grób Terechnowicza oboje dwa razy do roku
ze świeczką chodzili.