centralnie: Mnich 2070 m n.p.m. słynna skalna iglica.

Tym zdjęciem otwieram serię z mojego powrotu po latach w Tatry.
Zdjęcia, które chcę pokazać zrobiłem bez zacięcia. Są to typowe wędrówkowe
amatorskie pstryki jakich wiele, z tą różnica, że dla mnie mają wydźwięk
emocjonalny. Ten zapis to rodzaj powrotu do przeszłości, do wspomnień i
fantastycznie spędzonego czasu w tych górach.
Wszystkie zdjęcia należy oglądać na PE.
Są to pełne kadry bez jakichkolwiek cięć, tak postanowiłem.
Wykonane Pentaxem K200d z kitem, szału nie ma ;)

Każde zdjęcie zostanie prawdopodobnie opatrzone komentarzem z opisem szlaku.

Tatry zostały zaszczepione we mnie już w dzieciństwie lecz początkowo znałem je
tylko schowane pod białą pierzyną z dolinek i schronisk dostępnych porą zimową.

Początkiem mojej dojrzałej przygody z górami był wrzesień 1997 r. kiedy to
samotnie wyruszyłem w rejon Doliny Chochołowskiej zdobyć okoliczne szczyty.
Tatry Zachodnie schodziłem samotnie. Potem poczułem , że chcę więcej , nie
wystarczyło mi chodzenie szlakami. Chciałem głębiej i pełniej poczuć granity.
Tak zacząłem się wspinać. Najpierw skałki , a potem szkolenie tatrzańskie w
Centralnym Ośrodku Szkolenia Polskiego Związku Alpinizmu w Betlejemce na Hali
Gąsienicowej. W ten sposób poznałem wielu ciekawych ludzi, poznałem swoje
słabości i mocne strony ale wreszcie dostąpiłem tego przywileju by chodzić tam
gdzie inni nie mogą chadzać, stąpać po perciach zastrzeżonych tylko dla kozic.