D70s

Góra Birów usytuowana jest na północ od ruin Zamku Ogrodzienieckiego w Podzamczu
ponad otaczającą ją Doliną Krztyni. Stanowi ona pomost pomiędzy Pasmem Skał
Smoleńsko-Niegowonickich, a Skałami Podlesickimi.
Należy ona także do jednych z najwyższych ostańców w tym obszarze (460 m
n.p.m.).
Odkryte początki bytności ludzi na Górze Birów sięgają 30 tysięcy lat wstecz,
wtedy to łowcy reniferów i niedźwiedzi zakładali swoje łowieckie obozowiska w
jaskiniach Góry Birów. Oprócz rogowych i krzemiennych narzędzi pozostawili jedne
z pierwszych wytworów sztuki dekoracyjnej w postaci poroży renifera zdobionych
nakłuwanym ornamentem. W tym okresie panowały warunki zbliżone do dzisiejszej
tundry. Mijały wieki, a ludzie przybywali w te okolice i odchodzili. Pomiędzy
5000 a 4000 lat temu zadomowili się tutaj na dobre zakładając pierwszą osadę
rolników i hodowców. Istniały również wtedy m.in. na szczycie Góry Birów
warsztaty produkujące siekierki z krzemienia i groty strzał. Nawarstwienie
szczytu Góry można porównać do wielu warstw tortu. W zasadzie wszystkie epoki
historyczne wyróżniane na obszarze Polski pozostawiły tutaj jakiś swój ślad w
postaci zabytków zagubionych, czy też pozostawionych przez naszych przodków.
Prace archeologiczne prowadzone na terenie Góry Birów doprowadziły do odkrycia
olbrzymiej ilości militariów w postaci grotów strzał, bełtów, toporów,
fragmentów kolczug itd. Odkrycia te udowodniły, że na szczycie góry istniał
historycznie starszy od Zamku Ogrodzienieckiego Gród Królewski, a u jego podnóża
cmentarz kurhanowy. Gród został zniszczony w wyniku pożaru w I połowie XIV
wieku. Funkcję obronną po tym wydarzeniu zaczął spełniać wzniesiony w 1370 r
Zamek Ogrodzieniecki. Staraniem władz gminy przystąpiono do odtworzenia
historycznego Grodu, który będzie drugim po Biskupinie obiektem o podobnym
znaczeniu historycznym w skali kraju. Honorowy patronat nad rekonstrukcją objął
Wojewoda Śląski oraz Radio Katowice.