C 30D

z tym ujęciem to miałem trochę szczęścia ...
byliśmy w muzeum w którym nie wolno było robić żadnych zdjęć, chodzimy po
różnych pomieszczeniach i oglądamy bardzo ciekawe eksponaty ...
nagle w jednym z pomieszczeń widzę tego mnicha, dla mnie super obiekt, ksiązki
działają jak blęda, więc mimo bardzo duzego słońca widać świetnie twarz, no
genialnie pomyślałem, teraz nie będę mógł spać przez ten widok ...
no aż skręcało mnie by go 'pstryknąć' ;) zastanawiałem się nad jakimś strzałem z
biodra, słuchając po części tego co mówi do nas przewodnik, a opowiadał o
mandalach, dowiedziałem się, że są nie tylko te sypane z kolorowego piasku, ale
i z drewnianych patyczków oraz z nici obie przypominają przeważnie pałace.
w jakimś przypływie dobroci (a tak naprawdę mają to pewnie umówione) przewodnik
powiedział, że mandale z piasku możemy sfotografować.
kiedyś sypali taką w Krakowie, mam więc setkę zdjęć takiej mandali i nie robiłem
żadnego, bardzo to zdziwiło przewodnika wiec podszedł do mnie i zapytał czemu
nie robię zdjeć.
---> wskazując na mnicha, odpowiedziałem, że jedyny obiekt w tym
pomieszczeniu, który mnie interesuje siedzi tam. przewodnik podszedł do mnicha i
'załatwił' mi kilka ujęć :) :) :)

kolejna lekcja cierpliwości przy foceniu ...

sorka za tak długi opis, ale taka właśnie historia z tym portretem się wiąże ...
aha proszę nie piszcie o przepaleniach ...