OSTAP KINDRACZUK, ur. w 1937 r.
na Stanisławszczyźnie,
po szkole podstawowej wyjechał do Kazachstanu,
gdzie pracował jako traktorzysta.
Po wielu latach pracy wyjechał na leczenie
do Jałty i tam został marynarzem;
gry na bandurze nauczył się od starego bandurzysty,
który przesiedział 25 lat w GUŁAG-u
za śpiewanie na ulicy dumki o Mazepie.
Gdy przeszedł na emeryturę, zaczął grać -
początkowo na Krymie, z czasem
ze swoim repertuarem zapuszczał się
coraz dalej: grał w Odessie, Kijowie, Charkowie,
Lwowie, Kiszyniowie, Belgradzie, Sarajewie,
Zagrzebiu, Stambule, na Cyprze,
w Soczi, Batumi, Moskwie, Noworosyjsku,
a także wielu miastach Polski: Krakowie,
Wrocławiu, Szczecinie i in.
Życie wędrownego barda rozpoczął, by pomóc
dzieciom i ich rodzinom: ma dwóch synów, córkę,
ośmioro wnucząt i dwie prawnuczki.
(Z "listka" płyty).
Bywa we Wrocławiu, Gdańsku, w Krakowie.
Wydał bardzo fajną płytkę każda dumka
poprzedzona jest kilkoma zdaniami po polsku.
Instrument, to, rzecz jasna, bandura,
odmiana czernichowska, zwana czernichowką.
Jak zawsze, przedmiot z tamtych stron -
piękny sam w sobie w najobrzydliwszym opakowaniu,
jakie można sobie wyobrazić.


ps. nie prosiłam o pozowanie... fotografia naturalna...