Oly e-330 +Zuiko 14-42

"Skąd się wziął Mnich nad Morskim Okiem"

Po drugiej stronie Tatr, na słowackim Spiszu w Czerwonym Klasztorze, żył Brat
Cyprian. Górale nazywali Klasztor Czerwonym od koloru cegieł, z których był
zbudowany. Brat Cyprian pracował w klasztorze jako zielarz, aptekarz i lekarz.
Poza tym zajmował się alchemią, wyrabiał materiały wybuchowe, produkował też
lustra. Jego największym marzeniem było latać jak tatrzańskie ptaki, choćby
orły. W tym celu przez długie lata pracował nad wykonaniem maszyny latającej. W
końcu maszyna była gotowa. Wyglądała jak ptak i ryba zarazem. Zrobiona była z
cisowego drzewa, a płótno zostało nasycone żywicą.Pewnego dnia Brat Cyprian
zobaczył w lustrze, przez siebie wykonanym jezioro tatrzańskie, a nad jego
brzegiem młodą śliczną pasterkę pasącą owce. Serce zrobiło mu mocniej, gdy
usłyszał jej głos.
- Czy pragniesz mnie poznać Bracie Cyprianie? Jeśli tak, to przyleć do mnie nad
jezioro na swojej latającej maszynie. Czekam na ciebie - powiedziała pasterka.
- Tak, przylecę do Ciebie! - krzyknął Brat Cyprian, że aż zadudniło w górach.
Pasterka znikła z lustra.
Wówczas usłyszał głos z niebios ostrzegający go przed lotem.
- Latać mogą tylko ptaki, a ty jesteś tylko człowiekiem, usłyszał tajemniczy
głos. Brat Cyprian popadł w zadumę.
Nagle ni stąd ni zowąd pojawił się diabeł.
- Ona czeka na Ciebie - rzekł.
- Dobrze polecę nad jezioro! Odpowiedział Brat Cyprian. Diabeł aż zacierał ręce
z radości, że przekonał Brata Cypriana do lotu, mimo ostrzeżeń niebios. Wytrwale
pomagał mu w przeniesieniu maszyny latającej z Czerwonego Klasztoru na pobliski
szczyt Trzech Koron. Brat Cyprian usadowił się w swojej maszynie latającej,
rozejrzał się po okolicy, jakby się zawahał przed lotem nad jezioro.
Zauważył to diabeł, który ponaglał Brata Cypriana do lotu.
- Na co czekasz? Leć już! Krzyknął diabeł.
Brat Cyprian wystartował, wzniósł się w powietrze, coraz wyżej, oddalał się od
wzniesień Pienin i kierował się w stronę Tatr.
Po paru godzinach lotu dotarł nad jezioro Morskie Oko. Nad jego brzegiem stała
pasterka, jakby czekała na kogoś. Brat Cyprian wylądował nad brzegiem jeziora i
wówczas dosięgła go kara niebios. Zerwała się burza z piorunami. Grzmot pioruna
zmienił Brata Cypriana w skalny głaz, nazywany do tej pory Mnichem. W Pieninach
echem rozległ się diabelski chichot.


Opracowanie: Stanisław Kałamacki.