Uczenie świata to uczestniczenie w jego życiu - to samo życie, czyli

doświadczanie i dotykanie wszystkiego co nas otacza,
słuchanie wszelkich odgłosów i ciszy,
smakowanie tego co nas przyciąga i zatrzymuje,
przyglądanie się pięknu i brzydocie, prawdzie i kłamstwu,
odczuwanie zapachu porannego chłodu i wieczornej rosy.
Ucząc się świata zawsze sami wybieramy to czego chcemy nauczyć się nigdy nie
wiedząc jaka będzie konsekwencja tych wyborów - to jest właśnie nasza wolność -
wolność wyboru.

Ucząc świata kogoś innego przekzujemy to czego sami doświadczyliśmy i oczywiście
też nigdy nie jesteśmy pewni czy to jest jedyna właściwa droga...

Uczenie się świata to jego podglądanie i obserwowanie, zachwyt jego pięknem i
równocześnie ból i rozpacz - zastanawianie się nad złem, zadawanie sobie
pytania: dlaczego tak i jaki jest cel?

Mieć Mistrza - Kogoś kto poprowadzi przez ten świat to wielka łaska. Pierwszym
Mistrzem są Rodzice - Ojciec albo Matka. Każde z nich uczy nas świata inaczej -
to dobrze. Następnie Nauczyciel w szkole, to on kształtuje w młodym człowieku
pewne cechy osobości. Świata uczą nas także: rodzeństwo, dalsi kuzyni,
przyjaciele, koledzy.

W życiu bardziej dorosłym sami wybieramy sobie Nauczyciela - tego który nas
prowadzi. Będzie nim Osoba, która nas zachwyca swoją Osobowością - może to być
idol, może autor czytanych książek. Może być nim człowiek, z którym lubimy
rozmawiać, którego lubimy słuchać - z którego czerpiemy, a może zwyczajnie ktoś
kto jest nam bardzo bliski.

Uczenie świata - to próby interpretowania określonych dziedzin przedmiotowych,
interpretowania określonych stanów, procesów, obiektów itd. komunikowanie to
właśnie poznawcze interpretowanie czegoś.

Czerpiemy z ludzi, których spotykamy - zarówno dobro jak i zło. Jeśli kierujemy
się rozumem to sami powinniśmy wybierać i dobierać sobie Nauczycieli. Fascynacje
człowiekiem, poznawanie i uczenie się świata sprawiają że docieramy do sedna -
Odkrywamy Boga - Niewidzialnego Najlepszego Nauczyciela...

Nauczyciela takiego zwykle obdarzamy wielkim zaufaniem i mamy nadzieję, że to
jest wzajemne. I kiedy jest nam trudno, źle, smutno - uciekamy do Niego. Pytamy
o rady, oczekujemy na pomoc, na wyjaśnienie tego co dzieje się, bo to on jest
tym, który objaśnia nam świat.

Obserwując i podpatrując zachowania dzieci my dorośli możemy uczyć się od nich
tak pięknego, prostego i jasnego spojrzenia na świat, bo bywa czasem tak, że
nauczyciel staje się uczniem...

Uczymy innych ale też pozwalajmy im uczyć nas świata - bądźmy otwarci na naukę
świata.

zdjęcie opublikowane tylko w portfolio - na FS to samo