Za górami, za lasami... eee... to znaczy, w jednym z gospodarstw położonych na
wschód od autostrady A1 i na północ od drogi A47, żyła sobie Mała Owieczka.
Mieszkała tam oczywiście ze swoją Mamusią Owcą, Tatusiem Baranem i innymi
kobietami Tatusia wraz z ich licznym potomstwem.
Wiosna była już w pełni i Mała Owieczka całymi dniami bawiła się beztrosko na
zielonych łąkach ze swoim bliższym i dalszym rodzeństwem.
Pewnego słonecznego poranka Mama Owca zawołała Małą Owieczkę i mówi:
- Kochanie, miałam dziś wybrać się w odwiedziny do Babci Mee, która mieszka na
Polu Pod Lasem, bo nie widziałam jej już chyba od ostatniego Strzyżenia...
- I pewnie chcesz żebym poszła z Tobą! - zawołała Mała Owieczka - bardzo chętnie
Mamo, jeszcze nigdy nie byłam tak daleko!
- Tylko widzisz, córeczko, dziś rano powiedziałam Twojemu Tacie, że boli mnie
głowa, więc lepiej będzie jeśli zostanę w zagrodzie...
- Ojej... nie wiedziałam, że boli Cię głowa, Mamusiu...
- Bo nie boli - odparła Mama Owca niepewnie, a widząc zdumione spojrzenie córki
dodała - powiedziałam tak, bo... zresztą, jak będziesz starsza, to sama
zrozumiesz...
O ile wcześniej Pan Gospodarz nie załatwi Ci randki z Panem Rzeźnikiem -
pomyślała smutno.
- W każdym razie, powiedz Babci, że nie mogłam dziś przyjść, bo mam wizytę u
Pana Weterynarza.
Mała Owieczka już miała zapytać po co znowu przyjeżdża Pan Weterynarz, skoro był
wczoraj, ale doszła do wniosku, że to pewnie jedna z tych rzeczy, które zrozumie
jak będzie już duża. Słuchała więc Mamy bez słowa.
- Przekaż też, że za dwa dni przenosimy się znowu na Pastwisko Za Rzeką i
zapraszam Babcię na niedzielny obiad z tej okazji. Na pewno się ucieszy, bo tak
soczystej trawy to chyba nigdzie nie ma... nie to co te chwasty tutaj. Aha... i
pamiętaj, nie zadawaj się z obcymi, a gdyby jakiś Baran Cię zaczepił obiecując
świeże sianko w swojej zagrodzie, to wal z kopyta w ten worek pod brzuchem i
uciekaj ile sił w nogach. Rozglądaj się też uważnie, bo słyszałam, że Zły Wilk
kręcił się niedawno w okolicy...
Owieczka wzięła do pyska liść kapusty na drogę i wesoło odbiegła.
Dzień był bezchmurny, delikatny wiaterek łagodził przedpołudniowe promienie
słońca, a świat wokół wydawał się piękniejszy niż zwykle.
Podskakując radośnie Mała Owieczka mijała zarówno świeżo obsiane pola
pokrywające się nieśmiało wschodzącymi pędami, jak i żółte połacie
dojrzewającego rzepaku, odurzające intensywnym zapachem wdzierającym się w
nozdrza bez pytania. Co jakiś czas dla zabawy pogoniła motyla tańczącego tuż nad
drogą lub młodego zająca, który zapuścił się zbyt daleko od swojej norki.
Pobekiwała też głośno przez co skowronki zaczynały fałszować zmylone jej radosną
twórczością...

I tu właściwie mógłbym zakończyć tą krótką bajkę... Jeśli lubisz szczęśliwe
zakończenia, wyobraź sobie jak Mała Owieczka dociera do Babci Mee, wyobraź sobie
jak Babcia cieszy się na jej widok i wzrusza się na myśl o niedzielnym
obiedzie... no i w ogóle, jak wszyscy żyli długo i szczęśliwie itp... Ty zaś
możesz już zmówić paciorek i wraz ze swoim ulubionym misiem/lalą (niepotrzebne
skreślić) spokojnie udać się do swojego łóżeczka...

Jeśli jednak wychowałeś/aś się na brutalnych filmach akcji i grach komputerowych
pełnych przemocy, a zakończenie Bajki o Czerwonym Kapturku uważasz, za nudne
nieporozumienie, z pewnością bez wahania klikniesz na ciemniejsze krzaki w
oddali, by przekonać się, że przy odrobinie wyobraźni możesz dopisać swój
własny, ciekawszy scenariusz...