 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | adalbert | Poszukiwania, które choć pozornie graniczą z kiczem przedstawiającym banalną pocztówkową wizję kościoła. Dążysz do perfekcji i dlatego ciągle szukasz nowych dróg przekazu , które jak u Szekspira mają być krzykiem wariata. Dziś trudno zwrócić czyjąś uwagę na siebie, a w dobie grafomani jest to szczególnie trudne. Graficzne efekty uzyskane są pewnie w prosty sposób, który na moją prośbę pewnie przekarzesz na moją pocztę, ale mają one na celu pokazać jak żmudnie trzeba dochodzić do perfekcji. Trudno podrabia sie starych mistrzów, ale jak przyjemnie poczuć w pobliżu ich obecność. | falko | 2008-02-14 20:51:46 |
 | adalbert | Intrygująca winieta stanowi ozdobę nietuzinkowego zdjęcia o zrównoważonej kompozycji. Prawy dolny, ciemny róg przeciwstawia sie górnemu , lewemu jasnemu niebu.Skośna lnia drzew zaś jest równoległa do ciemnej lini zlodowaciałego brzegu. Jako specjalistka od detali precyzyjnie lub detalicznie mrozisz krą i niezwykle tworzysz niebieskość wody. Niespokojne barwy spotęgowane są wzmiankowaną winietą, która przypomina, że sfotografowana pora roku do najprzyjemniejszych nie należy. Dlatego też użycie tekstury jest uzasadnine, mimo, że sprawia ona wrażenie naturalnego deszczu. | monia.wer | 2008-02-14 20:07:03 |
 | adalbert | Motyw zagubionych we mgle pojawia sięw sztuce nader często, nawet jako tylko przenośnia czy interpretacja zamierzenia autora. Na Twoim zdjęciu nie widzimy zagubionej pary, ale pewne skupisko ludzi przemieszczające się w aleji parkowej. Kontakt wzrokowy jest utrudniony, bo mgła spowiła ziemię i dzięki temu przenosimy sie w czasy kiedy zima była zimą a jesień jesienią. Miękkość i malarskość uzyskałeś dzieki zastosowanemu ziarnu, ale mimo tego nie zlikwidowałeś promienia światła przedzierającego się spoza drzew. Owe światełka nawet jeśli pochodzą od przejeżdżających samochodów są okrasą i urodą tego pejzażu. Zamiast młodej rozbawionej parki bohaterami są pan w berecie i pani w moherze to również element niespodziany, a może nawet zaskakujący i odważny. | skorpion13 | 2008-02-14 19:37:00 |
 | adalbert | Oniryczny widoczek, przenoszący nas w świat ze starych widokówek i opowieści, że świeca postawiona w oknie uratuje samotnego wędrowca. Iluminacja czyli oświecenie uzmysławia nam, że człowiek kocha światło, jasność, słońce i dzień. Znakomite, opiekujące się domem cienie skierowane są także w naszą stronę i jakgdyby zapraszają do odwiedzin. Głęboka czarna noc podkreśla nasycenie kolorów z pierwszego planu, który wysuwa się ku przodowi a dom nabiera charakteru zjawiskowego. | t_madziar | 2008-02-09 16:59:35 |
| adalbert | Kapitalnie nawiązujesz do polskiej klasyki wykształconej zresztą w szkole monachijskiej.Ruch, brawura, radość, ekstaza i ... polskość. Najbardziej podoba sie mi rewelacyjna mina jeźdźca kumoterki, sympatyczna polska, gęba brawurowo wychylona podczas jazdy. Zresztą tradycja przebija z każdego cala twojego zdjęcia. Najfajniejsza zaś jest sama nazwa, tak jak całe zdjecie swojska- miła dla oka i dla ucha. | Ronceval | 2008-02-08 23:52:31 |
 | adalbert | Specjalnie zdjąłeś kontrasty i uwypukliłes szarości, aby uzyskac pewne zamglenie, które powoduje niedomówienia i atmosfere tajemniczości. kontrastowe zestawienie olbrzymiego pałacu kultury który tutaj jest mały i drobnej kobiety, która wydaje się dominująca i mimo tego jakaś oddalona. Małe tricki techniczne i zaskakujący efekt. Skośność lini wprowadza pewien prawdopodobnie zamierzony zamęt a obraz wydaje się , że upada do tyłu. Ów zamęt ma utrudnić interpretację całości i to jest właśnie sposób na nadinterpretację nawet zwykłych rzeczy. | falko | 2008-02-06 22:30:25 |
| adalbert | Dobre jest światło, dobrze uchwyciłes fale rozbijające sie o falochron, dobra głębia ostrości i piewszy i drugi plan są ostre. Kadr zachwyca pozostawioną , otwartą przestrzenią morza. Niemal szkolnie , czy akademicko potraktowana zostala kompozycja z zastosowaniem właściwych podziałów. Mnie uderza nastrój. Groza i wielkość oceanu. Drobna postać ciekawskiej tylko wyolbrzymia natrój potęgi oceanu. Nie wiem czy pani była namówiona by pozować fotografikowi. Była jednak nie tylko ciekawska ale i odważna. | szaman | 2008-02-06 21:26:26 |
 | adalbert | Próba oddania efektu malarskiego przy pomocy łatwo dostępnych środkow. Przypomina mi obraz pt Sianokosy Jana Cybisa, który nieco wstydliwie pokazywano na wystawie mistrza w Zachęcie. Wstydzono sie bo namalowany był na wystawę dorobku ziem odzyskanych. Tymczasem bylo to znakomite ciepłe, kolorowe malarstwo. To samo widać tutaj. Nieważne czy to Słowacja, czy gdziiiiiiiieś tam. Podziwiamy efekt pracy rąk ludzkich przed i za kamerą. | blueyed | 2008-02-06 19:26:08 |
 | adalbert | Ciekawy pomysł i kontynuacja Twojej specjalizacji w cieniach. Odwracanie ma swoją historię, ale tutaj dopasowana fabuła robi z tego zdjęcia miniaturkę literacką. Równięż cienie znane są w literaturze ze swojej wieloznaczności. Najtrudniej zaś żyje się bez niego i wcale nie myślę o przenośni. | Kobieta | 2008-02-02 17:59:25 |
 | adalbert | SYMULTANICZNIE DZIEJĄCE SIĘ CZTERY CZY PIĘĆ HISTORII, TO ZNAKOMITE ROZWINIĘCIE TWOJEGO CYKLU Z OKNAMI. Voyeryzm połączony ze znakomitym pokazaniem to coś nowego. Każda historia przypisana do okna czy drzwi oraz akcja na zewnątrz sumuje się fajnym określeniem ' przekąski i zakąski". W skali mikro pokazujesz zajęcia popołudniowe warszawiaków i przyjezdnych. Właściwie mogłeś każde okno pokazać osobno. Dzieje się dużo i rozmaicie. Mamy różne potrzeby i różnie je realizujemy. Ale najważniejsze, że jeszcze ciągle nie przed telewizorem. | falko | 2008-02-02 17:03:41 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl