/ Leniwi, automatyczni, małomówni....

mema, bardzo ciekawe - z tą rolą naśladowania otoczenia w uczeniu.

jak sądzicie, czy w fotografii też trzeba wyfotografować określoną ilość tematów/ujęć standardowych i już pokazanych wielokrotnie, żeby móc wreszcie wyrażać siebie?

naga: ja uwazam, ze tak własnie trzeba. sama przechodzę przez etap nasladowania fotek, któe widziałam, powoli dojrzewam do kadrów kreowanych w mojej głowie. ciagle jeszcze nie wiem, jak wyrazac siebie w fotografii - jestem na etapie 'nasladownictwa natury'.

czasem tez zartuje, ze jestem konserwatywna i przestrzegam np zasad kompozycji, których się twardo uczyłam przez ostatni rok. ale tez otwarcie przyznaje, ze 'ja jestem tylko biednym grajkiem' i jak to mówi mój ojciec- rzemieslnikeim swiadomym, ze artystą chyba nigdy nie będzie. uwazam np ze nalezy się najpierw nauczyc przestrzegac zasad, zeby je pozniej swiadomie łamac.
aczkolwiek przyznaję innym prawo do łamania zasad 'od pierwszego spojrzenia przez wizjer' - pod warunkiem,z e są artystami :)

ale się zadymiło ;D

@piku @mema - jestem zdecydowanie 'za' jesli koment stanowi element rozmowy o zdjęciu - nie musi to być cytat z podręcznika - ale nadaje naszym kontaktom w Galerii bardziej ludzki wymiar, nawet gdy ktoś napisze '...ale ta ciemna plama w LG razi...' ;), to już jest coś, bo ja mogłem tego nie zauważyć.

@mema: off topic? OK, wiem, że nic na to nie poradzę, lobby jest zbyt silne... hehe... a jeżeli to sprawia radość, jestem gotów wycofać swoje zastrzeżenia... (jakby one coś znaczyły... hehehehe...) jesteśmy tu po to, by dzielić się radością tworzenia, raz przez duże 'T', częściej przez małe...

Aha, jeżeli jeszcze tego nie napisałem, to zrobię to teraz: tak w ogóle, to bardzo mi się tutaj podoba i nie wyniosę się, chyba, że mnie wywiozą na taczkach.

pozdr. dla Wszystkich.

hobbes: zgadzam się. ja jeszcze 'podglądam innych', ale teraz juz raczej na zasadzie 'podpatrywania pomysłów' - np niedawno ktos mi zasugerował, ze elementem pierwszoplanowym w pejzazu nie musi byc 'konkret' (kamien, drzewo, kępa traw), ale np plama swiatła - postanowiłąm to wyprobować. u kogos innego podejrzałm inny 'trick'.

o, a teraz ciekawe o tym niezostaniu artystą.
to ja zanotuję, co ostatnio przeczytałam o kreatywności.

stwierdzenie, że wysiłek, nauka i konstruktywna krytyka nie mają nic wspólnego z kreatywnością jest mitem w trzech warstwach: nadal powszechnie się w nie wierzy, często używa się go do tłumaczenia zachowań, które w innym wypadku byłyby nie do przyjęcia i niemal na pewno jest ono fałszywe.
nie ma żadnego wiarygodnego psychologicznego lub neurologicznego (neuroscientific?) materiału badawczego potwierdzającego, że pewni ludzie są obdarzeni szczególnymi możliwościami, które niedostępne są pozostałym.
przeciwnie, kreatywność bazuje na codziennych umiejętnościach poznawczych: pamięć, postrzeganie, poznawanie, spostrzegawczość, uważność, kojarzenie, porównywanie i tak dalej.

innemi słowy, bycie artystą to kwestia pracy:)
/i wiary w siebie:)/

naga: moi koledzy mawiali: zeby zostać lekarzem potrzeba 10% talentu i 90% twardej dupy.
nawet jesli ci bez tych 10% robili wszystko, by pozostałych 90% wykorzystac, mozna ich było bez wahania rozpoznac po kilku zdaniach.
a zatem pozwole sie nie zgodzic, ze to kwestia pracy li i jedynie. albo masz talent i mozesz go rozwinąc przy pomocy pracy, albo mimo ciezkiej pracy pozostaniesz rzemieslnikiem (róznica między rzemieslinkiem a artystą by my father)
nie wiem, czy nie ma takiego materiału badawczego (moge sprawdzic w wolnej chwili - ciekawa kwestia), ale argument 'talentu' 'zdolnosci' do czegos jest cosc powszechnie uzywany przez psychologów, z neuroscientists gorzej. aczkolwiek kilka tygodni temu pokazało się badanie (wstępne na razie) dotyczące genetycznego uwarunkowania talentu do języków (konkretnie do pewnej odmiany języków).
z prostszych argumentów: tzw słuch muzyczny jest takze w jakis sposob uwarunkowany genetycznie - czy ktos bez tzw słuchu mzoe zostac wybitnym muzykiem-artystą? hm, ja mocno wierzę w teorię 'if there is a will, there is a way', ale podejrzewam, ze ilosc pracy, jaką trzeba bedzie włozyc w nauczenie takiej osoby słyszenia muzyki jest kolosalna. o ludziach głuchych nie wspominając.

mam wrazenie, ze pomieszałas kreatywnosc, która mozna rozwijac (a nawet trzeba) z osobniczymi uwarunkowaniami rozmaitych zdolnosci.
slepy, kreatywny fotograf będzie ekstremalnym przykładem tego 'pomieszania'
:)

cytat pochodzi z eseju o kreatywności będącego częścią zbioru nt estetyki.
i jest owszem, dość tendencyjnie dobrany. po to, aby podkreślić, że romantyczne pojęcie zależności kreatywności od boskiego natchnienia, talentu jest mitem. innemi słowy, nie wolno przeceniać roli osobniczych uwarunkowań. jasne, że niewidomy raczej nie zostanie fotografem, ale: pisałam do osoby, która już robi zdjęcia. ma zatem, z dużym prawdopodobieństwem, owe uwarunkowania osobnicze. i to te uwarunkowania, a raczej efekty ich istnienia, trzeba rozwijać. to efekty ich działania są kreatywnością.
bardziej konkretnie: powiedziała mi jedna pani nauczyciel fotograf (co powtarzam do znudzenia), że spojrzenie nie jest czymś, z czym się człowiek rodzi. spojrzenie trzeba rozwijać. jak? fotografować jak najwięcej.

/przydałoby się opisać jeszcze rodzaje kreatywności, bo mam wrażenie, że mamy nieuzgodnione pojęcie, ale muszę iść spać :)/

naga: ha, definicja kreatywności. oczywiscie, ze należy ją uzgodnić, bo nagle się moze okazać, ze rozmawiamy o dwóch róznych kwestiach.
(za Wikipedią)
Kreatywność (postawa twórcza; od łac. creatus czyli twórczy) - proces umysłowy pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji, lub nowych skojarzeń, powiązań z istniejącymi już ideami i koncepcjami. Myślenie kreatywne, to myślenie prowadzące do uzyskania oryginalnych i stosownych rozwiązań. Alternatywna, bardziej codzienna definicja kreatywności mówi, że jest to po prostu zdolność tworzenia czegoś nowego.

Dla mnie to umiejętnosć uzywania posiadanych informacji (informacji w szerokim sensie, jakim uzywa się tego pojęcia w IT) w elastyczny sposób tak, że tworzy się rzeczy nowe i uzywa starych na nowy sposob.

do tej pory rozmawiałyśmy (takie ja mam wrazenie) jednak o wrazliwosci (fotograficznej), tzw spojrzeniu i talencie, więc jakos to nie pasuje mi do kreatywnosci.
Kreatywnośc jak najbardziej mozna w sobie rozwinąć, wrazliwosc i tzw spojrzenie fotograficzne takze. przed talentem sie zatrzymam - albo sie to ma albo nie.

piku 2007-06-21 23:11:54, mema 07:56:36 - z uwagi na brak talentu literackiego pozostanę przy pisaniu komentarzy składających się średnio z dwóch słów :->

marta: :)

To pogadlaiśmy sobie.... fajnie :)))
pozdr p.