Konstancja Lubomelska. Córka hrabiego Stefana i Anastazji Lubomelskich.
Cechowało ją zamiłowanie do sztuki, co okazywała pozując (łamiąc przy tym
obyczaje i przyprawiając ojca o palpitacje serca) artystom do rzeźb i zdjęć z
natury. Znana była ze znajomosci kilku języków, w tym łaciny i greki, a także z
nieprzeciętnej inteligencji i urody. Jej życie owiane było mnóstwem legend i
tajemnic. Niektórzy powiadali, że Konstancja odprawia czary i czci diabła. Co
oczywiście było nieprawdą. Pospólstwo nazywało ją krwawą hrabiną, a to z racji
plotek jakie rozpowszechniał jej niedoszły kochanek, który w zemście za brak
zainteresowania hrabiny jego osobą strał się zszargać jej dobre imię. Jedna z
plotek głosiła, że Konstancja zwabia do swojej rezydencji młode dziewice i tam
je morduje utaczając im czystą, nieskalaną krew, w której sie kapie by zachować
swój urok, wdzięk, powab i piekno. Niedoszły kochanek został ukarany za te
zniewagi. Podczas pojedynku na pistolety z narzeczonym hrabiny, został ugodzony
ołowianą kulą w sam środek swojego męstwa. Ponieważ narzeczny hrabiny znany był
ze swojego zamiłowania do polowań, nikt nie miął wątpliwości, że strzał ów nie
był przypadkiem. Nie mogąc się pogodzić z utratą honoru, niedoszły kochanek
wyjechał z kraju i słuch o nim zaginął. Konstancja mogła od tej chwili żyć u
boku swojego narzeczonego a potem męża, z którym miała trójke rozkosznych
dzieci. Dodam na koniec, że jej syn został sędzią trybunału koronnego, ale o tym
opowiem innym razem.

brąz van dyke [25x30cm]
białe plamki to błąd procesu :P