 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| jarek78 | Pokuszę się o krytykę... Ostre cienie spowodowane użyciem lampy centralnie skierowanej na postać zbyt mocno biją po oczach. Poza tym w kadrze jest zbyt dużo rozpraszających elementów i obraz wygląda dosyć płasko. | Kobieta | 2006-08-21 17:41:04 |
 | kolasmar | bardzo udana próba wykorzystania interesującego tematu architektonicznego do stworzenia atrakcyjnej plastycznie kompozycji .... autorce udało sie pokazać piekno budynku i jednocześnie przekazać emocjonalną treść związaną z jego historią i stanem obecnym ... | Kobieta | 2006-08-05 22:43:27 |
 | chickap | Pierwsze zdjecie Ci się udało. Nie chce mówić, ze przypadkiem... ale reszta z tej sesji z lampa jest szczerze mowiac fatalna. Nie podoba mi sie. I myslę, ze nie tylko mi. Zdjecie nie ostre, rozmazane. W szkle obrazu odbija sie jeszcze "coś" (nie moge tego okreslic) oprócz lampy, co niszczy całą efekt pracy. Zreszta ta lampa wogóle mi tu nie pasuje... jakoś te zdjecie do mnie nie przemawia. Tylko proszę sie na mnie nie obrazac. To tylko opje zdanie. Nie jestem wybitna w fotografi, ale lubie szczerą opinie. I myślę, ze taka krytyka Ci sie na przyszłość przyda :-) Miłego dnia. | Kobieta | 2006-08-01 21:46:40 |
 | Kuma | Oglądam te Twoje inspiracje światłem i ... no własnie ... odkryłem teraz ze jestem chyba bardzo pusty w srodku, nieczuły i takie tam jeszcze inne... Jak Twoje zdjęcie "inspiracja coś tam.." wzbudzilo u mnie jakies zainteresowanie, bo tam jest zupełnie inna gra światła, zupełnie inne odczucia wzbudza tamta fotografia. Tutaj ja widze... i wiem ze mnie zaraz zbluzgają... ze jest to nieudane drązenie tematu. Do końca nawet nie wiem po co? Odbieram to jako pójscie za ciosem po pierwszym zdjęciu, które się podobało. Nie wiem jakie odczucia mają inni i szczerze to nawet nie chce w to wnikać, ale nie rozumiem jednego, a może i wielu rzeczy. Nie rozumiem tych ochów achów - moze to wiązać się z tym ze kompletnie nie rozumiem abstrakcji, może sztuki... Dla mnie to zdjęcie jest takie sobie, ba ono nawet chyba nie ma wartości artystycznej bo też starałem się spojrzeć pod takim kątem. Ale tak jak mowie... ja nie rozumiem takiego artyzmu. Zdjecie dla mnie nie jest ostre, jest przepalone swiatło z lampy. NIe podoba mi się poblask światła. te rzeczy bardzo mi przeszkadzają w odbiorze. I szczerze powiedziawszy troche bulwersują. Być moze wiele osób oceniło wysoko, ponieważ Cię lubią, znają a być może tez poszli za ciosem jak Ty. ja ocenie nisko bo tak czuje. Co zresztą napisałem wyżej. Mam nadzieje ze się nie obrazisz . Pozdrawiam | Kobieta | 2006-07-28 10:48:40 |
 | Kobieta | Witaj Tips! NA TAKI KONSTRUKTYWNĄ KRYTYKĘ WARTO BYŁO POCZEKAĆ... To jest najlepsza interpretacja jaką kiedykolwiek otrzymałam... Jestem wdzięczna i naprawdę szczęśliwa... i ciesze się, że Ktoś, że Tips_Senior - potrafi pieknie tak... TAK widzieć... TAK być... TAK rozumieć... TAK czuć... TAK komentować... TAK krytykować... :) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie... Anna Weronika | Kobieta | 2006-07-26 19:34:46 |
| Tips_Senior | Witaj Kobieto! Od wielu dni próbuję się zebrać, aby opisać i skomentować tę Twoją pracę. Szło mi jak po grudzie. Broń Boże, nie dlatego, że praca jest kiepska. Przeciwnie, praca jest znakomita, gdzieś głęboko gryzie, szczypie i szarpie moją znękaną duszę ilekroć na nią spojrzę. Ale dzieje się to tak głęboko, że nawet świadomość ma kłopoty z dotarciem na te poziomy, a cóż dopiero mówić o języku. Ja jestem człowiek techniki i konkretu. Mogę godzinami opowiadać o geometriach, perspektywach, siłach, mocach, kompozycjach i Bóg wie czym jeszcze. Ale jakże opowiadać o własnej duszy? O jej niepokojach i rozterkach, których Twoja praca jest zaskakująco trafnym odbiciem. Do tego trzeba poety, albo psychoanalityka. Dlatego wybacz, że od dwóch tygodni nie zabrałem się do tej krytyki, ale przez ten czas opracowałem sobie w głowie zaledwie jedną, okragłą tezę. Oto ona: Kompozycja wizualizuje odwieczny dylemat Człowieka, jego rozdarcie między ciekawością świata, chęcią działania, a potrzebą bezpieczeństwa. Obraz w głębi trafnie symbolizuje pozorny chaos i nieogarnioną rozumem złożoność świata oraz olbrzymie siły nim rządzące. Sama ich obecność rodzi u ludzi, przynajmniej niektórych, ciekawość, przewrotną potrzebę ich poznania i zrozumienia, a z czasem wykorzystania dla własnych celów. Ale jak długo można sie wadzić ze światem, jak długo można być herosem? Czasami nawet najwięksi twardziele potrzebują wytchnienia i odpoczynku. Pięknie oddał to kiedyś Wojciech Młynarski w swojej piosence "Człowiek jadł z okien kit, lecz zanucić Mu było wstyd. / Nie ma jak u Mamy..." Każdy człowiek ma prawo mieć takie miejsce "u Mamy", gdzie może poczuć się bezpiecznie, gdzie nie musi z niczym walczyć, gdzie jest po prostu sobą. Na codzień nazywamy to "Domem". W jezyku polskim, niezbyt fortunnie, pojęcie to jest tożsame z obiektem materialnym, budynkiem. Sens idei "Domu" lepiej oddaje chyba angielskie "Home". I ową własnie ideę znakomicie symbolizuje w Twojej pracy lampa. Prosta, "domowa", pozornie krucha, a przecież natychmiast kojarzona z ciepłem, bezpieczeństwem i życzliwością ludzką. Nie jest to zrestą materialna lampa, a zaledwie jej delikatna projekcja, słabe odbicie, pozornie znaczące tyle, co nic. A przecież w ostatecznym rachunku, to właśnie ono jest w kompozycji najważniejsze, ono zwycięża, dominuje nad chaosem, grozą, pieknem i majestatem świata. Właśnie tak, jak "Home" w życiu każdego z nas jest ważniejsze niż wszelkie Wielkie i Małe Sprawy świata. Tylko rzadko sobie z tego zdajemy sprawę, a jeszcze rzadziej przyznajemy to na głos. Tobie udało się Tę prawdę powiedzieć pięknym językiem pastelowych kolorów, półcieni i miękkich kształtów. Gratulacje! Technicznie w zasadzie bez zastrzeżeń. Ekspozycja znakomita, ostrość najlepsza, jaka tu mogła być, piękna kolorystyka i przekonywująca kompozycja. Szkoda tylko tego małego kawałeczka klosza, ucietego przy prawej krawędzi. Moje zastrzeżenia są w zasadzie żadne, więc, droga Kobieto, po raz pierwszy mam ochotę dać najwyższą ocenę. Jednak nie dam, bo wierzę, że stać Cię na jeszcze więcej. Pozdrawiam i czekam na kolejne, równie genialne prace. | Kobieta | 2006-07-26 08:30:47 |
 | stassad | Pozwolę sobie na głos polemiczny. Dla mnie treść przekazu w takiej najbardziej powierzchownej warstwie jest oczywista. Samo zdjęcie bez tytułu nic by może nie wnosiło, ale w wypadku tej Autorki przyzwyczajeni jesteśmy do pewwnego powiązania słowa i obrazu i przekazu pewnej treści. Dzięki temu otworowi okiennemu niebo zostało jakby "zaproszone" do tych ruin i stało się ich elementem, elementem widoku, czy też obrazu jaki wspólnie tworzą. To w "wierzchniej warstwie przekazu". Co ktoś sobie głębiej wyinterpretuje, to niech pozostanie jego. Pokazanie tego może dowodzić pewnej wrażliwości autorki na to jak różne elementy wpływają na siebie, jak choćby łączyć się może martwy mur z naturalnym niebem, jak pewne kontrasty czasem tworzą coś wartego pokazania. Generalnie trudno mi dokładnie wyrazić słowami to, o co mi chodzi. Tak to widzę. | Kobieta | 2006-07-05 22:46:23 |
| Tips_Senior | Witam! Oj, dużo mi się nie podoba w tej Twojej najnowszej pracy. Jedno jest pocieszające - wróciłaś do koloru. (-; Co źle: 1 - Nie bardzo rozumiem, co miało być tematem zdjęcia, a tytuł to dla mnie kompletna chińszczyzna. 2 - Chaotyczny kadr, niedokończone kilka cegieł o ostrej, rudej barwie rozprasza wzrok i psuje kadr. 3 - Zbiegające się linie pionowe wyglądają po prostu brzydko. Zabieg ten jest często stosowany dla podkreślenia smukłości obiektu, ale tu nie ma najmniejszego sensu. Jednak wcale nie twierdzę, że jest to zła praca. Ma mnóstwo mocnych stron: 1 - znakomita kolorystyka i ogólne "wyważenie" ekspozycji. Na to zdjęcie patrzy się po prostu z przyjemnością. 2 – Znakomity światłocień, wbrew powszechnym skojarzeniom pozbawiony półcieni. 3 – Częsty u Ciebie, ale znakomity, efekt „niedokończenia” przez zamknięcie kompozycji otwartym kawałkiem nieba, lub raczej ogólnie przestrzeni. Daje to pozytywnego „kopa” w mózg, aby się wytężył i wymyślił, co też nadzwyczajnego znalazłby odbiorca, gdyby zechciał pokonać widoczną na zdjęciu trasę. 4 – Przewrotny optymizm. Zdjęcie pokazuje ruiny, z założenia smutne i przygnębiające, a tymczasem u Ciebie obraz tchnie optymizmem i słonecznym blaskiem. Bardzo mi się podoba taka poetyka zdjęć. O sprawach technicznych nie będę pisał, bo już radzisz sobie z nimi, co najmniej wystarczająco, z pewnością lepiej niż ja, więc co się będę wymądrzał. Ogólnie – dobra praca, ale nie powalająca. Widziałem już Twoje lepsze o klasę. Pozdrawiam. | Kobieta | 2006-06-30 09:44:04 |
 | Tips_Senior | Witam! Tak jakbym już znał ten pomysł. Mam na myśli "Autoportret w cieniu". Nie mam jednak pretensji o plagiat, bopostapiłaś zgodnie z tym co wtedy napisałaś (cyt. "poeksperymentuję z cieniem") i bardzo twórczo rozwinełaś mój pomysł. Gratulacje! Co mi się podoba w twojej pracy: 1 - znakomita kompozycja, złamanie symetri czyni to zdjęcie przyciągającym oko, nawet na miniaturce; 2 - B&W, z reguły zwalczam taką manierę, ale cienie są z natury szare, więc dzięki temu cień jest tu pełnoprawnym obiektem; 3 - "miejscówka", nie wiem gdzie znalałaś te ruiny, ale bardzo są fotogeniczne. Przy okazji, w odóżnieniu od mojego zdjęcia, uzyskałaś efekt "otwartych drzwi", co w połaczeniu z intrygującym tytułem bardzo rozszerzyło możliwości interpretacji zdjęcia. 4 - plama światła w ostatnich "drzwiach". Troszkę kojarzy się co prawda z filmem "życie po życiu", ale daje znakomitą plastyczność i "głębokość" kompozycji. Uzasadnia też odwołanie do ruchu w tytule pracy. Wszak z reguły jeśli czegoś szukamy, to wędrujemy, dosłownie lub w przenośni. Oczywiście nie byłbym sobą, gdyby mi się wszystko podobało. Zatem, co jest nienajlepiej: 1 - za duża jasna plama nad "głową" cienia. Trzeba było znaleź jakiś stołek i stanąć troszkę wyżej, tak aby plama światła na ścianie była wypełniona przez cień w 60-70% wysokości. Teraz to uderzenie jasności odciąga uwagę od innych, ważnych elementów zdjęcia. Rónież "nogi" kończyłyby się wtedy bliżej spojenia ściany i podłogi i wydawały by sie jeszcze dłuższe. 2 - Za dużo dołu w kadrze. W połączeniu z tym, co napisałem w punkcie 1, obcięcie dołu o jakieś 15% dałoby bardziej zwartą i elegancką kompozycję, nadal o takim samym przesłaniu. Jak widać plusów jest zdecydowanie więcej. Praca bardzo mi się podoba, ale niestety nie mogę jeszcze oceniać. Pozdrawiam. | Kobieta | 2006-06-29 15:57:38 |
 | licaeon | Im dłużej patrzę na to zdjęcie tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu że lepszy byłby pionowy kadr. I trochę ciaśniej, wtedy bardziej wciągałby widza i prowadził wzrok w głab. Brakuje mi tu też jakiegoś dobrego światła, żeby ożywić zdjęcie. Pomysł na plus. Pozdrawiam | Kobieta | 2006-06-25 15:32:30 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl