/ Realizm i prawda w fotografii. Przyczynek do dyskusji

niemniej nie wprowadzaj ludzi w blad, sugerujac, ze nie robil :)

co wiecej - podobnie jak twierdzisz, ze decisive moment umarl, analogicznie negowane jest punctum (zreszta zarowno jedna jak i druga negacja wydaje mi sie bzdura). Poza tem - wybacz - jesli negujesz decisive moment, to rowniez i negujesz punctum, jako cos, co w trakcie robienia fotografii nie jest swiadome i - co moze nawet wazniejsze - jest calkowicie zwiazane z odbiorca nie zas z fotografia jako taka, prawda? :-)

Pozatem - droga naga - wiecej poczucia humoru - ja z MatraW zartowalem, tekst przeczytalem zanim sie w ogole tu odezwalem :-) tyle, ze jakos mnie nie podkusilo, zeby wspominac o braku oczytania autora dajac znac, jaki to ja jestem oczytany :-)

:o)

nie pojmuję, co ma do tematu wątku to, co rami napisałeś.
większość nadaje się raczej na pw, bo jest raczej jakąś osobistą pretensją do dopisanych = nieistniejących w moim poście treści

/co do tożsamości punctum i decisive moment - nieprawda, nie napisałam również, że dm umarł. ale - znowu - nie o tym jest artykuł i wątek. po ww poście zakładam, że jeśli się rozpiszę, usłyszę, że daję znać, jaka to ja jestem oczytana a ktoś nie. więc na razie pasuję.
ale bardzo chętnie podyskutuję, jeśli potwierdzisz, że interesuje cię dyskusja z poglądami, a nie osobiste przytyki/

nieistniejacych tresci? nienapisalas?

"/decisive moment promował refleks, nie myślące spojrzenie, dlatego jego czasy minęły."

nie, w ramach nieistniejących treści nie wspomniałam o czyimkolwiek braku oczytania.

w każdym razie potwierdzasz, że interesują cię osobiste przytyki, na które mi szkoda czasu.

jest pewien konsensus - o niemowieniu o dm juz nie wspominasz :>

a co braku oczytania, to ja jedynie o tym "pan wprawdzie nie wykazuje ogromnego oczytania w temacie, który porusza" - owszem, nadinterpretowalem lekko :) bo mie rozbawil taki poczatek zdania, pardą :>

no bo nie wykazuje. w zasadzie zrobił referat z jednej książki, co można ocenić gołym okiem i bez rozległej wiedzy w temacie.

o dm już nie wspominam, bo w cytacie pominąłeś ten kawałek mojej wypowiedzi, który lekko, acz istotnie zmieniał jej treść. nie będę ci psuć zabawy.

no ja nie wnikam czy sie wykazuje czy nie, za to zabawny poczatek zdania, jak pozniej o czym sinnym, nie? :)

pominalem? czekaj czekaj, czyli jednak nie uwazasz. ze dm sie skonczyl? :) bo ja w sumie od poczatku tylko i wylacznie o tym :> zwlaszcza, ze ow powod skonczenia mocno z kosmosu :>

ach to ty od początku tutaj tylko w charakterze rycerza walczącego o honor decisive moment?

to proszę, podaj paru fotografów, których kupują kolekcjonerzy fotografii, których zdjęcia wiszą teraz w dużych galeriach, leżą na półkach z albumami fotograficznymi - pod hasłem dm. z dwudziestego pierwszego wieku. potem wskaż, gdzie zanegowałam punctum. potem wyprowadź, co takiego w robieniu fotografii jest całkowicie związane z odbiorcą, nie zaś z fotografią i co to ma wspólnego w ogóle z decisive moment. tylko konkretnie proszę i z użyciem faktów a nie interpretacji.

czyli jednak umarl? :)

no to prosze:

alex webb
car de keyzer
james nachtwey
wszyscy jak najbardziej aktywni zawodowo.

punctum zanegowalas przez analogie, jako ze zanegowalas cos, co nie jest myslacym spojrzeniem (piszac o dm) - zas idea punctum zaklada, ze fotograf moze w ogole nie miec tej swiadomosci, nie planowac, nie myslec

co jest zwiazane z odbiorca? przeciez cala teoria barthesa opiera sie na tym, ze punctum jest indywidualne w odroznieniu od studium. wertowac knige i szukac cytatow? litosci :>

i oczywiście wszyscy z magnum:) a reportażu od decisive moment oddzielić się nie da:) poza tym każdy z panów zaczynał w latach 70-80, kiedy decisive moment był modny (choć oczywiście zależy, gdzie). a ja pytam o XXI wiek. o główne trendy współczesnej fotografii. pytam o to, co nastąpiło PO decisive moment.

staraj się cytować dokładnie.
idea decisive moment PROMOWAłA wizualną anegdotę, a nie myślące spojrzenie. w dm chodzi przede wszystkim o polowanie na wyjątkową chwilę (jak sama nazwa wskazuje). w wielu innych gatunkach fotografii, które zyskały popularność potem, chodzi o w dużo większym stopniu o proces powstawania fotografii, w związku z czym świadomość procesu patrzenia, wiedza o tym, czym jest fotografia i jak się różni od innych sztuk wizualnych mają w nich dużo większe znaczenie. naciśnięcie migawki to tylko kawałek większej i bardziej złożonej całości.

nie, nie, napisałeś tu: 14:15:04, że punctum 'jest calkowicie zwiazane z odbiorca nie zas z fotografia jako taka'. w jaki sposób punctum może NIE być związane z fotografią, skoro jest reakcją na ową?

cholera... pojedyncze slowa rozumiem (no... może z wyjatkami, ale nielicznymi!)... a całych zdań to już nie ;-o

Naga, wymienic kolejnych kilku spoza magnum, czy moze uwierzysz, ze jednak sa tacy? nawet z tych trzech nie wszyscy sa z magnum :-) Oczywiscie, multum roznych nowych dokumentom, momentow niedecydujacych, dokumentow subiektywnych i inszych takich to sa nowsze sprawy. ale to nie sa trendy ktore by mogly wyprzec dm - ktory wszak ma sie niezle, jest wciaz zywy i sa coraz to nowi fotografowie utozsamiajacy sie z tym stylem. Przyklad zaczynajacego niedawno? Martin Fuchs.

Co do tego, ze wiele innych gatunkow fotografii stawia nacisk na inne aspekty, to nie ma o czym gadac, nie neguje tego. Niemniej badz prosze konsekwentna: piszesz, ze cos, co nie stawia akcentu (PROMUJE) na myslace spojrzenie odchodzi: 'jego czasy minely', zgadza sie? to prosze powiedz, czy idea punctum stawia nacisk na myslace spojrzenie fotografa, tudziez je promuje? :-) Jesli odpowiesz, ze tak, to bede prosil o odswiezenie sobie barthesa :-P

a co do braku zwiazku z fotografia - owszem, fotografia, ten kawalek papieru, w pojeciu barthesa stanowi poczatek, impuls. niemniej same skojarzenia, samo punctum, cos co sprawia, ze fotografia staje sie cenna bo przedstawia wiecej niz samo studium jest juz calkowicie osobnicza, prywatna kwestia danego ogladajacego. A wiec studium jest na fotografii, punctum jest w oku ogladajacego :)

a tak na marginesie - mowisz o modnym dm w latach 70-80... a wszak z tego co pomne to pierwsze huczne "koniec dm" bylo ogloszone z okazji "The Americans" Franka. rok chyba 58 czy 59 :-)

to jak, umarl czy nie? :-)

MartaW:

zabraklo zamknietego nawiasu jako ostatniego znaku w wypowiedzi :>

i będziesz mi teraz po kolei wymieniał wszystkich fotografów świata pracujących w reportażu?:D
jeśli już jednak stawiasz znak równości między dm a reportażem, ok. reportażem żywią się gazety, bo momenty dobrze się sprzedają. trudno mówić o czymś, co było, jest i będzie jako o trendzie współczesnej fotografii (nie mówiąc już o jej rozwoju)... chyba że dla ciebie fotografia=reportaż, wtedy można zrozumieć, dlaczego piszesz, że w fotografii dm nic nie wyprze:)

punctum przywołałam tylko do ilustracji błędności twojej sugestii, iż trzeba dobrze fotografować, aby móc pisać o fotografii. nie rozumiem, dlaczego trzymasz się jej tak kurczowo i generujesz wokół niej dość niecodzienne konstrukcje (reakcja na fotografię oderwana od fotografii? to skąd się wzięła?). barthesa semantyka jest dużo ważniejsza dla fotografii (nawet pojmowanej jako wyłącznie reportaż;)

nadal twierdzę, że na dzień dzisiejszy czasy dm minęły (zanim znowu uprościsz to do 'dm umarł' -> fotografia to nie punk). był to kiedyś kierunek awangardowy, który fotografię kształtował, ale te czasy są już dawno za nami. teraz przyszłość fotografii tworzą te kierunki, w których myślące spojrzenie jest dużo ważniejsze, niż refleks.
co mieli na myśli ci, co koniec dm ogłaszali.

faktycznie, powinienem znalezc kogos kto nie zajmuje sie reportazem a za to posluguje sie momentem decydujacym :) no litosci, jesli Ty szukasz ludzi zwiazanych z dm wsrod fotografow kreacyjnych, to nie dosc, ze mozna obwiescic smierc dm, mozna rowniez obwiescic brak jego narodzin :) Nie sugeruj tez znaku rownosci miedzy reportazem a dm, bo drugie jest zaledwie podzbiorem :)

swoja droga slodkie jak ladnie lagodzilas kurs podczas rozmowy - by w koncu dotrzec do milego consensusu, z ktorym ja rowniez sie zgadzam - tak, dm to juz (od bardzo bardzo dawna, nie pisz o latach 70-80) nie awangarda. De facto zreszta w sumie nigdy nie byl postrzegany w ten sposob w czasach, gdy byl nazwijmy to swiezy. To dopiero zasluga teoretykow z lat pozniejszych.

a punctum sie przewijalo, bo powolujac sie na nie czynilas bledy rzeczowe. nie dlatego, ze trzeba fotografowac zeby pisac o fotografii, co bylo zartem, o czym wspomnialem :)

PS - i jak zwykle sprawa sie sprowadzila do banalnego podzialu - fot. kreacyjna vs reportazowa i dokumentalna. a jakokolwiek polemika z takim podzialem w tle jest bez sensu, sa to zbyt odrebne dziedziny :)

urocze - przypisujesz mi swoje błędy rzeczowe. odśwież sobie barthesa:>

jeśli od zawsze się zgadzałeś z tym, że czasy dm minęły, to po co właściwie dyskutowałeś?

naga, prosze...

dziwisz sie, ze b. robil zdjecia
dziwisz sie, ze sa ludzi utozsamiajacy sie z dm do dzisiaj
dziwisz sie, ze jako zwiazanych z dm wymieniam reporterow a nie fotografow kreacyjnych
dziwisz sie, ze punctum to kwestia odbiorcy
dziwisz sie, ze punctum jest jak najbardziej odlegle od myslacego podejscia do robienia zdjecia

czasy dm minely? zgadzam sie? przeczytaj jeszcze raz moze moja ostatnia wypowiedz :) fakt, ze cos nie jest awangarda nie znaczy, ze jego czasy minely :) wiesz, moze przyklad z nieco innej dziedziny: modernizm byl awangarda pod koniec XIXw. zas "jego czasy" to glownie miedzywojnie, zgodzisz sie? :) a czerpanie garsciami z modernizmu trwa do dzis :)


dobra, mysle, ze niespecjalnie jest o czym gadac, bo zaczynamy spierac sie o kwestie czysto leksykalne :) milego dnia :>

zaczynam być fanem tego wątku :D

metodą swobodnego przekręcania wypowiedzi interlokutora można zajść daleko. daleko we własnym mniemaniu:)

napilbym sie z Toba piwa, ryli :) :*