/ granice oceniania!

Wzburzyłem się widząc zdjęcie autora Tubus pt:"potrącenie ze śmiertelnym skutkiem..." i same ahy i ohy.żenujące dla mnie jest to ,że oceniamy czyjąś tragedię .dla jednych na 4 dla innych na 5.Idąc dalej jakby pokazać człowieka z poderżniętym gardłem w zbliżeniu i kolorze to by można same 5 postawić bo takie jest dobre.Nie mówię ,że nie należy pokazywać tego typu zdjęć ,ale blokada oceniania byłaby tu jak najbardziej na miejscu.zapraszam do dyskusji

corason idac dalej dojdziesz do tego ze zaczniesz postulowac zniesienie konkursow w rodzaju WPP

Chciałem coś napisać, ale Maniuśka jak zwykle była szybsza.

Po części rozumiem cię @Corason, ale cóż. Żyjemy w zwariowanym świecie, gdzie wartości nie są tak oczywiste.

Zdjęcia mają oddziaływać na emocje. Czasem zapomina się o wszystkim, i dąży tylko do tego. Bez względu. Za wszelką cenę. I ten schemat nie dotyczy tylko fotografii. Mnie akurat tamto zdjęcie się nie podoba, ale rozumiem że ktoś chciał je wystawić, a ktoś inny ocenić.

zobaczylem zdjecie... ja podchodze do tego jak do ekstremalnej reporterki... na zdjeciu zostalo pokazane to co bardzo zadko oglada strony takich serwisow.. smierc i milosc. wspomnienie, zal, smutek...

swoja droga przez ostatnie "ruchy" na forum coraz mniej mi sie podoba calosc !

ludzie myślcie troche

@piotrrodzoch...ja tam nie widzę tego co napisałeś... Widać natomiast MZ irytację sanitariusza...

mania: na konkursach typu WPP ,prace się ocenia,ale wystawia ocen.Nie można jednej tragedii postawić 5 a drugiej 1,bo co ta druga jest mniej przekonująca

corason nie wydaje mi sie bysmy zajmowali sie tu ocenianiem ludzkich tragedii.
z tego co pamietam to portal fotograficzny.

mania ,masz rację,ale zdjęcie jest ewidentnie słabe więc oceniliśmy tragedię MZ.

ja nie uwazam ze jest slabe.
mi sie podoba, jest... jak dobra metafora.

a z tego co pamietam, nie ocenilam go ;)

bicki ma rację. Mina sanitariusza w tym konkretnym wypadku mówi wszystko. Może to i jest ekstremalna reporterka, ale mz nie udało się tym zdjęciem oddać pożądanych emocji. @corason: przecież nikt nie ocenia tragedii, bez przesady. Żyjemy jednak w kulturze audiowizualnej, a ja wolę oglądać śmierć niż uważać ją za tabu. W przeszłości ludzie byli bardziej obyci ze śmiercią czy starością a teraz się utrzymuje, że nie wypada nawet o tym wspominać.
Podsumowując: śmierć jako temat - tak; podany w ten sposób - niekoniecznie.
Uff... .

wszystko fajnie ,ale ja nie o tym zdjęciu z sanitariuszem myślałem tylko o następnym.

no, ja z toba wlasnie o nastepnym rozmawialam ;)
to z sanitariuszem takie sobie jest. a to nastepne... na mnie dziala ;)

swoja droga taka dyskusja powinna sie znalezc w dziale forum "galeria"

a które to "następne" ?

aha...już qmam..

w starożytności nie chodziłbym do koloseum, w średniowieczu oglądać stosy a w czasie wojny na zbiorowe egzekucje choć pewnie wszędzie tam było dużo ekstremalnych emocji. Taki np. wyraz twarzy spalającej się 'czarownicy' - pełen autentyk, nic udawanego, no może trochę światło nie najlepsze bo z dołu ale na 4 na pewno zasługiwało. A wy jak, mielibyście ochotę?
Na WPP w związku z tym też nie chodzę bo mam przeświadczenie, że to taki najwyższej technicznej jakości hamburger, pokarm dla ubogich duchem (ale może się mylę i ktoś mnie wyprowadzi z błędu).
Wszystkie tego typu sytuacje są pewnie fotogeniczne ale np. z faktu, że wszystkie istoty żywe są zabijalne nie wynika, że trzeba je zabijać. Ciekaw jestem Waszego zdania.

Są różne fotoreportaże i różne zdjęcia reportażowe. Są różne szkoły - ta, która zakłada fotografie bardzo dosłowne, są takie, jak np. nieobecna już polska szkoła reportażu, która nakazywała włączenie umysłu, doświadczenia, odniesień do skojarzeń z dziedziny szeroko rozumianego dziedzictwa kulturalnego. Są wreszcie różni ludzie wśród reporterów - tacy, którzy mogą i potrafią wykonać fotografię "z na wprost" umierającego czy zabitego człowieka i są tacy, którzy nie dają rady nawet ustawić się do takiego zdjęcia.

Drastyczność od czasów dagerotypu towarzyszy fotografii. Drastyczność od malowideł naskalnych towarzyszy malarstwu, grafice, rzeźbie... Drastyczność towarzyszy poezji, prozie, dramatowi... Wreszcie - życie bywa drastyczne.

Są twórcy nie bojący się pokazywania rzeczywistości z całym towarzyszącym jej obrzydlistwem, są odbiorcy, którzy to oglądają z przyjemnością, inni z odrazą, jeszcze inni potrafią na spokojnie ocenić jakość zdjęcia, na którym ktoś umiera czy umarł. Są twórcy czy odbiorcy, którzy chcą w sztuce czy w obrazowaniu rzeczywistości - jakikolwiek byłby nośnik - chcą widzieć wyłącznie piękno, a jeśli juz coś przykrego, to tylko do pewnej granicy.

I nic złego czy nienormalnego się nie dzieje - każdy ma prawo oceniać zdjęcia jakie mu pasują. To dobrze, że są ludzie, którzy coś takiego umieją sfotografować. W ludzkiej śmierci nie ma nic nieprzyzwoitego.

skimi nikt ci nie kaze ogladac na portalach fotograficznych zdjec, ktorych nie chcesz widziec.

a prawde mowiac widzialam na wpp zdjecia nie tylko z wojen i nieszczesc, ale rowniez piekne, inspirujace prace.

ja mam tylko jedno pytanie, chyba najważniejsze... zadałem je pod zdjęciem...

no tak, patrząc na to zdjęcie odpowiedź na moje pytanie jest raczej prosta...
http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-8623.php

vankert;jest to b.dobre pytanie bo nie wiem czy kobieta ta byłaby szczęśliwa widząc swoją tragedię w internecie.Zakładając ten wątek zadałem pytanie czy mamy moralne prawo stawiać oceny w skali -1 do 5 widząc czyjąś tragedię i na ile tak naprawdę oceniliśmy zdjęcie a na ile to co na nim było.

W ludzkiej śmierci nie ma nic nieprzyzwoitego. To jest oczywiste. Nieprzyzwoitość jest gdzieś indziej - we wdzieraniu się w cudzą intymność. Jalens - przecież nie weźmiesz aparatu i nie wpadniesz do damskiej toalety aby ukazać emocje, kawałek rzeczywistości czy panią przy codziennej czynności z myślą, że czekają na to zdjęcie ciekawi widzowie w Kolonii czy Kłobucku. A ja myślę, że sikanie nie jest tak intymne jak umieranie, jak rozpacz po śmierci kogoś bliskiego i wiele innych topowych tematów reportaży. Myślisz, że autorzy po zrobieniu takiego zdjęcia odczekują 20 minut, dobę albo cztery i pytają osobę o pozwolenie na zamieszczenia ich intymnego wizerunku w galerii? Tubus, czy ty tak zrobiłeś?
Maniaszewska - nie chodzi mi o prace, których nie chcę widzieć ale takie, na których ktoś może nie chciałby się pokazywać. Dla mnie to jakiś gwałt, naruszenie intymnej przestrzeni osoby z raczej niskich pobudek - ciekawości, pogoni za sensacją czy pieniędzmi.
Ciekaw jestem Waszych opinii.

widzę, że temat się rozwinął gdy pisałem. I widzę, że więcej osób myśli tak samo.

a tak na marginesie skimi to ladna masz ilosc punktow;)

(666)