/ kicz i gniot a sprawa gustu

Po ostatniej awarii i przeczytaniu pary wątków na forum zadałem sobie pytanie co to jest tak naprawdę gniot. I szczerze mówiąc jedyne co przychodzi mi na myśl to fotografia leżąca totalnie technicznie. Temat zdjęcia wybiera autor, estetykę też. Niektóre dyskusje szczerze mnie rozbawiły. Przypominają trochę myślenie Kalego : Jak Kali jest chwalony i dostaje punkciki to jest dobrze, jak Ktoś inny to jest źle. Czy fotografia która podoba mi się nie jest gniotem, a ta która nie, jest? Niekoniecznie. Proponuję wymazanie z naszego słownictwa gniota gdyż to pojęcie chyba jednak nic nie wnosi a służy raczej jako odpowiednik słowa dno i nie pomaga, a czasem może zniechęcić autora. Zresztą słowo to jest często nadużywane w stosunku do autorów nowych o małej liczbie punktów. Dzielcie się spostrzezeniami drodzy Obiektywni

Myślę, że warto zapytać Kalego co o tym myśli

http://www.obiektywni.pl/autorzy/autor-2468-0-0-0-0.php

Nie chodzi o naszego Kalego lecz w przenośni :)

lol ;)

Druga sprawa, sam sobie odpowiedziałeś:

"Po [...] przeczytaniu pary wątków na forum zadałem sobie pytanie co to jest tak naprawdę gniot."

Dzięki M, nie chcecie nic napisać to chociaż pomyślcie nad tym .Pozdro

DamianP, jak na razie tylko ja napisałem cokolwiek, nie wiem jak inni, może nie chcą, może piszą długie wywody, może myślą...
Generalnie jednak temat już był nie raz... pojawia się pod zdjęciami, na forum. Mi się trochę przejadł.

Pojawiają się tutaj gnioty bezdyskusyjne, tam gdzie jest dyskusja trudno mówić o gniocie.

Wczoraj bylo takie zdjecie, juz zniknelo, co w 100% zaslugiwalo na miano super gniota. Co ciekawe kilka znanych nickow az mlaskalo z zachwytu,

To może jednak nie był gniot :)

no właśnie..... dyskusja. skończyły się komuś argumenty lub nie lubi autora no to wali z dynki - gniotem

_M - nie prowokuj;)

Svolken, albo to była akcja KBNu ;)

definicja gniota:
gniot = g
zdjęcie innego usera = a
ocena zdjęcia innego usera = b
nasze arcydzieło = c
ocena naszegow własnego arcyczieła = d

(a+b)>(c+d)=g

jest to definicja stosowana najczęściej :):)

DamianP - mowisz jakbys poperal teze, ze miliony much nie może się mylić;)

Mów mi o muchach - Flugufrelasrinn mi się kojarzy ;D

A nie Flugufrelsarinn?

w przypadku cukrzyka te miliony much mają rację :) , oczywiście że mogą się mylić. Xammax podoba mi sie naukowe podejście do sprawy

Svolken, literówka ;)

Ale tego czytac sie nie da ;D

A to równanie trzeba jeszcze dopracować ;)

Svolken, ja tam prawie cały tekst na pamięć znam.

_M - to robisz wrażenie na słuchaczkach ;)

Flugufrelsarinn

Hamagangur, Ég Ţusti Niđur Ađ Lćknum, Bjargvćttur.
Ég Gerđi Skip Tilbúiđ Og Fór Međ Litla Bćn Ţví Ég Var Hrćddur.
Sólin Skein Og Lćkurinn Seytlađi.
Sóley - Sóley Flugurnar Drepast.
En Í Dag Á Ég Ađ Bjarga Sem Flestum Flugum.
Međ Spotta Í Skip Ég Er Međ Í Hvorri Hendi - Ákveđinn.
Ég Kasta Ţeim Út Í Hylinn Og Reyni Ađ Hala Flugurnar Inn Áđur En Seiđin
Ná Til Ţar Sem Ţćr Berjast Viđ Strauminn Og Vatniđ.
Ţannig Líđur Dagurinn.
Sjálfur Kominn Um Borđ, Var Farinn Ađ Berjast
Viđ Bćjarlćkinn Sem Hafđi Ţegar Deytt Svo Margar.
Ég Nć Ekki Andanum Og Ţyngist Viđ Hverja Öldu.
Mér Vantar Kraftaverk Ţví Ég Er Ađ Drukkna Syndir.
Ég Reyni Ađ Komast Um Borđ. Ég Dreg Í Land Og Bjarga
Ţví Sjálfum Mér Aftur Á Bakkann.
Á Heitan Stein Ég Legg Mig Og Lćt Mig Ţorna Aftur.
Ég Kasta Mér Út Í Hylinn Og Reyni Ađ Hala Flugurnar
Inn Áđur En Seiđin Ná Til Ţeirra
Ţar Sem Ţćr Berjast Viđ Strauminn Og Vatniđ.
Gustur, Allur Ennblautur.
Frakkur Finnur Hvernig Báturinn Er Kominn Úr Mesta
Straumnum Og Landiđ Smám Saman Nálgađist.
Hann Bćđi Um Borđ Í Sjó Og Landi Bjargandi Flugunum Sem Farast Hér.
Ţó Sér Í Lagi Sjálfum Sér.
Eilíft Stríđ Og Hvergi Friđur.
En Ţađ Verđur Einhver Ađ Fórna Sér.
Dagarnir Eru Langir.

_M - to sie nie nadaje do mowienia ;)

Svolken skądżeś taki dziwny zapis wytrzasnął? :))))

eksplozja, popędziłem nad potok jako zbawiciel
przygotowałem statek, zmówiłem modlitwę, gdyż byłem pełen obawy
gwiazda dnia rozbłysła, a strumień płynął
jaskry – jaskry muchy wymierają
lecz dziś jestem tu by ocalić muchy, tyle ile jest to możliwe
na statku, zdeterminowany, w obu dłoniach dzierżę liny
wyrzucam je w głębinę rzecznego koryta i usiłuję ocalić muchy przed głodnym łososiem
w miejscu, gdzie również walczą o życie z prądem rzeki i wodą
w świetle dnia
najwyższy czas powrócić na pokład,
sam zaczynam tracić oddech w walce z falami,
potrzebuję cudu, by zatopić grzechy
miotam się, by nie wypaść za burtę, by dobić do brzegu i ocalić też siebie
leżę na ciepłej, przybrzeżnej, skale i pozwalam jej osuszyć me ciało
wyrzucam siebie w głębinę rzecznego koryta i usiłuję ocalić muchy przed głodnym łososiem
w miejscu, gdzie również walczą o życie z prądem rzeki i wodą
powiew wiatru przeszywa mą przemoczoną jaźń
wybawca ośmiela się, gdy czuje jak najsilniejszy nurt swobodzi jego łódź, a brzeg stopniowo przybliża się
stąpa jednocześnie po rzeki brzegu i dosięga morza głębin, ratuje muchy skazane tu na śmierć
zbawia samego siebie
toczy się odwieczna wojna bez krzty pokoju
lecz musi się ktoś poświecić
dni są długie