Canon 20D, 100-300/4

Tego dnia planowałem być na stawach przed świtem, ale oczywiście zabójcza
drzemka w telefonie zadziałała wyjątkowo skutecznie - efekt: wstałem o 5.50,
zamiast o 4.40 :/ Dojeżdżając na miejsce już w lusterku zaczęło pojawiać się
słońce i bylem prawie przygotowany na porażkę, choć metrowa warstwa mgły na
powierzchni wody dawała jakaś nadzieje na dyskretne wejście do wody. Szybki
montaż głowicy, aparatu, wodowanie plywadelka i do dzieła. Z całej obsady stawu
tylko mewy jak na rozkaz wystarowały, przy tym podrywając dwie z kilkunastu
żerujących na drugim brzegu czapli siwych, a białe nawet nie bardzo zwróciły
uwagę na intruza. Po 30min z prawej nagle podpływa na 3-4m kurka wodna, ale moje
zaskoczenie w mgnieniu oka przechodzi na nią i odlatuje z krzykiem i chlupotem
wody. Nie minęło 10min, a na kamieniach po lewej dosiada się do mnie brodziec
piskliwy, by po paru sekundach odlecieć z głośnym piskiem. W tym czasie z mgły,
mniej więcej na środku stawu, wynurzają się dwa czubki perkozów. Zdziwiony i
zdezorientowany zamieszaniem, nie zauważam ze wzdłuż trzcin z lewej, ok 20m ode
mnie pojawia się druga para perkozów. Pływadelko ustawione dokładnie 90st do
celu i dylemat - co zrobić żeby nie wypłoszyć ich... Lekko nadsuwam tyłek w lewo
i zaczynam manewry moim okrętem. W mysłach hamuje zapędy do gwałtownych ruchów -
myśle "tylko bez pospiechu Michał, tylko bez pospiechu...". W końcu
mam - widzę w obiektywie perkoza, z paroma trzcinami i ładnie podświetlona mgła.
"Piękne będzie ujęcie" przebiega przez myśl. Zbyt piękne marzenia
pryskają jak banka mydlana - za wysoko celuje punkt AF i nie trafiam w perkoza,
tylko w zamglone tło co przyprawia AF o uczucie zagubienia i nieobecności. A
perkoz? Jak to perkoz nurkuje, najpierw jeden, potem drugi, by wynurzyć się już
znacznie dalej.
Na chwile robi sie cicho wokol plywadelka, dopoty dopoki nie wpada z hukiem
piskliwiec. Ląduje ledwo 2 metry od pływadelka i spokojnie zaczyna śniadanie w
cieniu brzegu stawu. Lata tak parę minut w tą i spowrotem, w ogóle nie
zainteresowany odgłosem migawki i blaskiem szkła. Później oddala sie na jakies
4m, przystaje na kamieniu i odrabia poranna toaletę.
Zaaferowany fotografowaniem zbyt pochylam się do aparatu i łapę parę ładnych
litrów wody do woderów. Powoli czuje jak zimny strumień przesiąka kurtkę by
zakończyć swoją drogę tam gdzie człowiek wodę oddaje naturze... Komfort jakby
się obniżył, ale wytrzymam.... Tymczasem brodziec parę razy rozgląda się
dookoła, sprawdza pływające trzciny, a ja obracam pływadełko i przez obiektyw
oglądam w oddali pięknie tokujące perkozy.
Po dłuższej chwili zerkam przez siatke w bok co piskliwiec robi i ku mojemu
zdziwieniu ten wygodnie usadawia się, by za parę minut zasnac na prawie 1,5h,
zaledwie 4m ode mnie.
Po 8 słońce zaczyna ostro grzać, znika mgła i falujące powietrze nie pozwala
nawet na dalekie ujecia perkozich zalotów. Na próżno czekam jeszcze godzinę na
ich podpłynięcie, brodziec odlatuje, a na wodzie zostają niezmiennie mewy i
krzyżówki. Gdy moje mokre gacie zaczynają dawać sie we znaki kończę zmagania i
zadowolony wracam do normalnego świata...