Kościół w Radzionkowie, z dziewięciu ujęć. Polecam oglądanie na pełnym ekranie.
Jest rzeczą bardzo prawdopodobną, że już w X wieku za czasów św. Wojciecha,
znajdująca się na miejscu dzisiejszego kościoła świątynia pogańska, stała się
pierwszą świątynia chrześcijańską. Ze źródeł historycznych wynika, że parafia
radzionkowska powstała niedługo przed rokiem 1362, gdyż w tym właśnie roku
rezyduje już w Radzionkowie proboszcz, który ma na imię Henryk. Jednak o dacie
zbudowania pierwszego kościoła nic dokładnie nie wiadomo. Ze znanych danych
historycznych można wywnioskować, że drugi kościół zbudowano w Radzionkowie
około roku 1473 w czasie gdy Górny Śląsk odbudowano po spustoszeniach dokonanych
przez Husytów.
Gdy około roku 1540 Radzionków został sprzedany protestanckiej rodzinie
Horników, ta sprowadziła do wsi pastora protestanckiego protestanckiego oddała
mu kościół dla sprawowania kultu. Panująca wtedy zasada cuius regio eius religio
(czyja władza tego religia) sprawiła, że mieszkańcy Radzionkowa zostali zmuszeni
do przyjęcia protestantyzmu.
W roku 1629 mocą edyktu cesarskiego kościoły uprzednio zabrane katolikom zostały
im zwrócone, radzionkowski także.
Poreformacyjny zamęt religijny, ustawiczne konflikty proboszczów z właścicielami
tutejszych dóbr, może czasem za mała gorliwość duszpasterska sprawiła, iż w
latach 1736-1738 parafia pozostawała bez stałego duszpasterza. Ustabilizowanie
kościoła i życia duchowego wiernych okazało się w następnych latach rzeczą
bardzo trudną, tak trudną, że żaden ksiądz nie mógł się zdecydować na pracę
duszpasterską w Radzionkowie.
W roku 1738 proboszczem radzionkowskim został ks. Szymon Kuczewicz, kapłan
bardzo gorliwy i dbający o dom Boży. Przez długie lata przeprowadzał prace
remontowe i upiększał kościół.
W roku 1835 kościół znów wymagał remontu, a wieża nawet groziła zawaleniem.
Kolejny remont przeprowadza ks. prob. Augustyn Mastalski. Przybywszy do
Radzionkowa w roku 1858 uznał potrzebę budowy nowego kościoła, gdyż stary
kościół był za mały.
25 sierpnia 1871, po trwajacych 12 lat pertraktacjach, postanowiono zbudować
kościół. Ponieważ nowa świątynia miała stanąć na miejscu starej, na polu za
organistówką (dzisiejsze Katolickie Centrum Młodzieży) wybudowano kościółek
tymczasowy (od 4 kwietnia – do 2 maja 1872). Stary kościół rozebrano -
21 czerwca 1872 - nic już po nim nie zostało.
Fundamenty pod nowy kościół zaczęto kopać 24 czerwca 1872; pierwszy kamień
położono 4 lipca tegoż roku; 11 sierpnia 1872 uroczyście położono kamień
węgielny.
Kościół parafialny został zbudowany w stylu neogotyckim, według projektu
budowniczego Herzoga z Tarnowskich Gór.
Dzięki bezinteresownej a wytężonej pracy parafian oraz dotacjom hr. Henckel de
Donnersmarck z Nakła, budowa kościoła trwała niewiele ponad 3 lata. Z powodu
kulturkampfu uroczystą konsekrację zastąpiono prostym poświęceniem, którego
dokonał Proboszcz i dziekan z Piekar ks. Bernard Purkop (1808-1882) w obecności
13 księży w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – 8 grudnia 1875
roku.
Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się dopiero 16 czerwca 1896 r., a dokonał
jej książę biskup wrocławski kardynał Georg Kopp.
Wymiary kościoła są następujące:
długość - 55,92 m
szerokość- 20,40 m
wysokość nawy głównej - 15,85 m
wysokość naw bocznych - 7,84 m
wysokość wieży - 61,42 m.
Ołtarze są wykonane w drewnie, rzeźbione w stylu neogotyckim w latach
1875-1880.
Kościół jest obiektem zabytkowym.