10x12 cali, L.A. Verne Paris Petzval 300/4,

Niechaj będzie błogosławiona godzina, w której przyjdzie oddać dech ostatni dla
wielkiej sprawy. A wy wszyscy, którzy myślicie, że żywot w dostatku, ale dla nie
swojej sprawy wiedziony ważniejszym jest, niźli serca uniesienie, zamilknijcie w
sromocie. Jakie to trzeba siły w sobie było odnaleźć, jakąż odwagę pozyskać, by
gołą pięścią w pierś żelazną uderzać. Bo czymże były myśliwskie guldynki, kosy
sztorcem osadzane, kordelasy srebrzone wobec wroga, przed którego szeregiem
spiżowe paszcze armat niczym gończe psy przed kawaliadą myśliwych sterczały.
Błogosławcie matki synów, znak krzyża czyńcie siostry nad czołami braci, łzy
gorzkie rońcie żony nad mężami, którzy nad życie wolność przedkładają. Wilk
głodu zazna, ale przecie szczęśliwy, kiedy przy stadzie swoim pozostając na
lepszy czas zaczeka, a jeśli te nie przyjdą, jedną knieję na drugą zmieni. Pies
u pana godnego przy pełnej misie służyć wiernie umie, ale o obroży nie zapomni
nigdy. A gdy go pan jeszcze za lada przewinienie batem oćwiczy i strawy mu
poskąpi, gotów jest z zagrody zbieżać i z sobie podobnymi po lasach i gościńcach
się włóczyć. Za jadłem, ale i za wolnością wyjąc, jeśli odwagę w sercu nosi,
pies w wilka się zamienia, szpak w jastrzębia, a kuna w niedźwiedzia. Urośli tą
myślą Polacy niczym starożytne monstra gdy im wolność Te Deum w sercach zagrała
i nie zmaleli, gdy krwi ofiarę na ołtarzu ojczyzny złożywszy, w sen ciemny na
lata ponownie zapadli.