Manu75 2008-09-09 05:11:19 | ocena = 2

Historia piekna, niedomowienia intrygujace, kot i drabina swietne, samo zdjecie srednie :)

Metheny 2007-10-23 08:21:33 | ocena = 4

z +

akawisz 2006-12-16 23:12:20 | ocena = 4

jurekk 2006-12-11 00:29:52 | ocena = brak oceny

Dobrze, OKi. Ale ja jestem tylko widzem. Widzę zdjęcie i jego słowne, od autora, dopełnienie (nie powołano cytatu). Każda historia, każda bajka może mieć ciąg dalszy, ba zawsze można go sobie dopisać, dowyobrazić. Ale tu mówimy o tym co zostało przedstawione, nie o tym co może lub będzie przedstawione.
Konkludując, może jakiś dalszy fragment opowieści należało przytoczyć, bądź zastrzec, że zdjęcie opisuje ciąg dalszy, że jest ilustracją utworu, bo gbybyś napisał, że to cytat, fragment, to albo poszedłbym szukać całości, albo nie pisał byle czego. I nie byłoby potrzeby tłumaczyć chłopu tego co widzi.
A tak to masz, co my sie w klawise ostukali to nase!
Jeszcze raz pozdrawiam.

ruszczynska 2006-12-10 21:11:58 | ocena = 4

@Jurekk - :) pozwól, że ja Ci to (mam nadzieję że słusznie) wyjasnię (w końcu to moja bajka więc chyba mogę...)
widzisz ta historia którą napisał Axel ma ciąg dalszy, nie jest juz on tak "ciepły" jak ten fragmet który zacytował Autor, to tylko początek, potem wiele się zmienia...
widzisz niepokój - to bardzo dobrze widzisz, bo jest on w tej opowieści, jest tam też wiele bólu i tęsknoty, oczekiwania, samotności, radości z bycia obok kogoś kogo się kocha, radości z oddawania mu wszystkiego co się ma...
widzisz niepewność? - dobrze widzisz bo jej w tej opowieści jest bardzo dużo ...
mówisz że Kobieta pisze własną historię - powiem Ci tylko tyle, że nieznając tej bajki bardzo dobrze odczytuje ona jej przesłanie, które Autor zobrazował w tej pracy...

@Axel - bardzo Ci dziękuję za ilustrację do mojej bajki, za to że pokazujesz to co w niej jest lepsze i jaśniejsze, czasami można się zgubić gdzieś między początkiem a koncem, kiedy już nic nie można dać... a kiedy czekają...
dziś wieczorem znowu usiądę sobie w cichym kaciku...

jurekk 2006-12-10 20:36:58 | ocena = brak oceny

Dlaczego więc uważam, że zdjęcie nie do końca oddaje ten klimat? Otóż, opowieść Twa niesie ciepłą atmosferę opiekuńczego drzewa, jego tysiącletnią mądrość, spokój i bezpieczeństwo. Tego nie znajduję na zdjęciu. Znajduję niepokój (spory kontrast, duże jasne i prawie czarne obszary) podkreślony pochylonym horyzontem. Konary drzewa są prawie czarne - mnie sugerują bardziej uczucie niepewności, lęku niż opiekuńczości, przyjaźni. Czytając interpretację Kobiety widzę, że i ona nie kończy Twojej opowieści; buduje swoją, ale równie niespokojną (człowiek zdobywca kontra natura) jak zdjęcie.
PS
Jakby nie patrzył, to i tak drzewo będzie i to wokół niego przewinie się następne pokolenie, następny czas (już bez nas) i z tym się wszyscy zgadzamy.
Pozdr.:)

Aradia 2006-12-10 16:35:56 | ocena = 3

niezle...

amatorka 2006-12-10 14:45:38 | ocena = 4

z klimatem.

iceman 2006-12-10 12:30:00 | ocena = 4

dobre!

galex 2006-12-10 12:25:33 | ocena = 3

Drabina!

Axel 2006-12-10 12:22:42 | ocena = brak oceny

Kobieto - tak, masz rację, człowiek próbuje się sięgać, gdzie nie zawsze można sięgnąć. Tak robi On i jego ludzcy następcy. Taka jest nasza natura, to i dobrze i źle zarazem.
Zawsze jest tak, że to co zostaje po nas, po naszych działaniach (tutaj drabina) dostają inni, w tym zdjęciu też tak jest. Chociaż ktoś kto wierzy reinkarnację powie, że .... też człowiek. To drzewo żyje i nie tylko dla siebie :)
Dziękuję Ci Aniu :)

Kobieta 2006-12-10 12:06:25 | ocena = 4

Axel! Poszukiwanie leży zawsze w naturze Człowieka
to przecież on postawił tę drabinę, aby wspinać się wyżej
jemu nie wystarczy "cień dobrego drzewa"
on musi zobaczyć co jest tam... w środku... tam wyżej
gdzie nie sięga wzrok... a po nim przyjdzie następny...
Człowiek przychodzi i odchodzi a drzewa są ... trwają
Trwają jak niemi "Świadkowie Czasu"... :)Anna

Roman_tyka 2006-12-10 12:00:00 | ocena = 3

drabina The Best

pietro77 2006-12-10 11:57:00 | ocena = 3

Axel 2006-12-10 11:49:07 | ocena = brak oceny

Jurekk - opowieść jest piękna, fakt. Ma swoją kontynuację, przerwałem ją w tym momencie, by utworzyć pewnego rodzaju wariację na temat. Pomijam rozwój i dorastanie dziecka, jego przemianę i drogę przez czas.
Czas płynie... drzewa zostają, ludzie odchodzą, czasem jednak zdarza się, że ktoś wraca...
wraca odmieniony... i znów wszystko jest jak dawniej... prawie...
To wszystko tu jest, tylko trzeba się zatrzymać na chwilę...

on70 2006-12-10 11:38:07 | ocena = 3

jurekk 2006-12-10 11:36:40 | ocena = 3

piękna opowieść ale zdjęcie nie do końca oddaje jej klimat mz.

pavcio_82 2006-12-10 11:35:04 | ocena = 3