 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | sulek | Drogi Autorze! Znakomita to fotka dla zasilenia domowego archiwum. Dziadkowie będą wzruszeni. Obawiam się jednak, że... wyłącznie. Bobas rozkoszny, ale niekoniecznie jego uwiecznienie w taki sposób jest wydarzeniem fotograficznym, godnym publicznej prezentacji :) Do rzeczy zatem. Pozycja z góry, nie wiem czemu ulubiona przez rodziców małych dzieci, powoduje niesympatyczne w odbiorze wrażenie górowania nad biednym maleństwem. Niekorzystnie zmienia proporcje, a że taki maluch raczej nie umie pozować, zawołanie go, by spojrzał w obiektyw, daje w efekcie gapiszona z otwartą buzią. I o ile słodki gapiszon wzrusza rodziców, o tyle dla zewnętrznego odbiorcy wytrzeszczone oczka, zdezorientowane spojrzenie i zaśliniona buzia nie są zbyt ciekawe. Przy okazji, przed zrobieniem jakiegokolwiek zdjęcia wypada wytrzeć dziecięciu nos... O ileż fajniej, zaczaiwszy się z aparatem, złapać moment zabawy, spontanicznego uśmiechu, jakąś zabawną scenkę z codziennego życia malucha. Jakiś ememcjonujący dla małego człowieczka moment. I to wtedy, kiedy dziecko nie skupia uwagi na osobie fotografującego. Ważne jest również zniżenie się do poziomu modela dla uniknięcia zniekształceń i nadania naturalności zdjęciu. I dla niego samego takie pamiątki będą miały kiedyś zdecydowanie większą wartość. Pozdrawiam :) | mac310 | 2011-06-22 14:56:54 |
 | sulek | Albo mi się wydaje, albo widzę to samo zdjęcie już trzeci raz? :))) Ale jeśli nikt nie chciał się na jego temat wypowiedzieć, spróbuję ja parę słów. Prawdę powiedziawszy, fota jest dość słaba. Po pierwsze, nie prezentuje się za dobrze w tej buro-sepiowej tonacji. Lepsze było by chyba zwykłe bw. Po drugie, jakoś dziwnie rozkłada się światło; przycięcie prawej krawędzi i likwidacja tego jasnego prześwitu poprawiła by odbiór. Ponadto kwadrat dałby poczucie większej harmonii. Kolejna sprawa to kadrowanie. Domyślam się, że pomysł sprowadzał się do pokazania wewnętrznej struktury dmuchawca? Wydaje się, że jest go albo za dużo, albo za mało w kadrze. Krótka GO i wybranie częściowo obsypanej kulki wzmaga pierwsze wrażenie chaosu. A jeśli już krótka głębia, to czy nie powinna skupiać się raczej na pierwszym planie? A w ogóle temat jest dość pospolity, za to niełatwy technicznie dla początkującego. Trudno jest pokazać coś nowatorskiego. Nie należy się jednak zniechęcać, tylko wytrwale próbować i dla takich prób nadaje się i dmuchawiec :))) Zrób kilkanaście różnych ujęć, w różnym świetle, w różnych kadrach i porównuj. Wtedy pokażesz nam najlepsze. Zgoda? Pozdrawiam :))) | Emily_Wendy | 2011-05-25 21:00:59 |
 | sulek | "skoro moje zdjęcie, moje dziecko i moje wybory"... Otóż to właśnie. Myślę, że to zdanie Autorki zdjęcia porusza sedno szerszego problemu, którego jako matka zdaje się kompletnie nie być świadoma. Dziecko nie jest naszą własnością. Nie możemy ani nim, ani jego wizerunkiem dysponować w sposób całkowicie dowolny. Mamy natomiast obowiązek, szeroko pojęty, bronić jego godności jako małego człowieka, który jeszcze sam bronić swej godności nie może. I w ostatecznym rozrachunku w tej fotografii nie chodzi o ilość odkrytego ciała. O potencjalne bezprawne wykorzystanie zdjęcia przez internautów. Chodzi o niebezpieczne zjawisko "uprzedmiotowienia" dziecka. O radosną aprobatę naśladowania przez małe jeszcze dziecko niewłaściwych wzorców. Autorka w dyskusji pod zdjęciem wyjaśnia, że żartowała, że nie miała intencji nadawania żadnego szkodliwego kontekstu itd.itp. Może wypada w tym miejscu przypomnieć dla jasności dwie rzeczy. Pierwszą, że w naszej strefie kulturowej określenie "Lolitka" ma wymowę jednoznaczną, więc trudno wyobrazić sobie kokieterię intelektualną pod takim szyldem. Po drugie, że fotografie gołych niemowląt na futerku były zakorzenione w obyczajowości jeszcze w czasach, kiedy ukazanie kobiecej nogi powyżej kostki uważano za zbyt śmiałe, ten argument jest więc z zupełnie innej bajki. I nadal twierdzę, mimo zmiany tytułu i wszystkich przytoczonych po drodze argumentów, że poza małej jest podpatrzoną kalką bardziej dorosłych modelek. Że dziewczynka zachowuje się jak przysłowiowa "stara maleńka". I że niezależnie od zdania Autorki jest w stanie budzić taki obraz określone skojarzenia. I może można tę fotkę pokazywać w gronie zaprzyjaźnionych mamusiek i śmiać się radośnie, jaka to z córki kokietka. Ale z pewnością - i mówię to jako matka, żeby uprzedzić zarzut, że nie wiem, o czym mówię - zastanowiłabym się głęboko przed zaprezentowaniem takiej fotografii publicznie. W poczuciu odpowiedzialności za wszelkie ewentualne konsekwencje. | podwiatr | 2011-04-19 11:52:10  |
 | sulek | Ustynko miła :) Ani nie z nieżyczliwości, ani z zawiści, ani z upodobania do krytykanctwa wyraziłam poniżej swoje zdanie o Twoim zdjęciu. A Ty sama musisz wybrać, czy wolisz słodki chór pochlebców, co unisono pieje z zachwytu, czy czasem może trochę inną opinię, która - tak przynajmniej zakładam - pozwoli spojrzeć z odrobiną dystansu na własne dzieło :) Dlaczego ta fotografia nie oczarowuje mnie? Nie zatrzymuje? Poprawnie skomponowana, poprawnie naświetlona, w przyjemnej dla oka tonacji i z atrakcyjną młodą modelką... Tylko to wszystko za mało, moim zdaniem. Ani to moda, ani to glamour; już raczej zakwalifikowałabym tę fotkę do kategorii "portret", bo dziewczyna, niezbyt chyba jeszcze doświadczona w modelowaniu, gra samą siebie. Jeśli stylizacja, to niedorobiona; jeśli naturalizm, to, wybacz, zmanierowany. Ale może najważniejsze, że ta fotografia, przy całej swojej ładności i poprawności, jest nudna, banalna, nic jej nie wyróżnia od setek i tysięcy podobnych zdjęć; bo ani miejsce oryginalne - a jeśli tak, to za mało go widać - ani scena zaaranżowana... Ot, laseczka przegina się do tyłu gestem podpatrzonym w kolorowej gazetce dla panów... Mając cały wachlarz ślicznych dziewczyn i całą kopalnię pomysłów, nie idź w takie naśladownictwo. Tego miodu dość na każdym płocie. A udowodniłaś, że potrafisz znacznie ciekawiej. Pozdrawiam :))) | ustyna | 2011-04-05 13:56:40 |
| sulek | Połać brudnego piasku z kawałkiem nijakiego nieba i kadr pół na pół to trochę za mało na dobrą fotografię. Kilkaset zdobytych punktów, uściubionych na jednym i tym samym temacie to trochę za mało na dobrego fotografa. Nieciekawy kadr, byle jakie światło, byle jakie niebo, nienaturalna tonacja barwna to główne mankamenty tego zdjęcia. Prawdopodobnie zostało wykonane przypadkiem, a na pewno w nieodpowiedniej porze dnia. Ani faktura piasku nie przedstawia się ciekawie, ani linia wydmy nie intryguje formą, a ponadto nie została w interesujący sposób wyeksponowana. Pierwsze wrażenie oglądającego sprowadza pytanie, co Autorka właściwie chciała tu pokazać? Zamiast porad technicznych, proponuję obejrzenie paru losowo wybranych fotografii z tutejszej galerii; one najlepiej zobrazują różnicę: http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-546306.php http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-538471.php http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-531701.php Z pewnością warto podglądać dobrych fotografów. Z pewnością warto także - chcąc uzyskać życzliwą pomoc bardziej doświadczonych Kolegów - wykazać się odrobiną pokory i kultury, zamiast obrażania się, wdawania w pyskówki i odwety. Jak mówi mądrość ludowa, żaden majster z nieba nie spadł - i droga do prawdziwej umiejętności nie jest ani prosta, ani łatwa. Pozdrawiam. | Ulala | 2011-03-20 19:14:14 |
 | sulek | Dlaczego na nie? Kochani Rodzice i Ty, Autorze! Wiem, jak trudno jest powstrzymać naturalny odruch sfotografowania ukochanego dziecięcia i chwalenia się nim wszystkim dokoła. Kochamy je, zachwycamy się, jesteśmy dumni. Nasze uczucia są autentyczne. Tak, dla nas. I często... wyłącznie dla nas. Nagminne na portalu jest publikowanie kiepskich fot najdroższych pociech. Zaczyna mi to przypominać spotkania towarzyskie z udziałem świeżo upieczonych rodziców, którzy dominują rozmowę relacjami o śpioszkach, ząbkach, zupkach i kupkach ku utrapieniu i źle maskowanemu znudzeniu współtowarzyszy stołu... :))) Dzieci są wyjątkowe. I dlatego ich fotografie, zwłaszcza przeznaczone do publikacji na portalu fotograficznym, też powinny być wyjątkowe. 1. Po pierwsze: nigdy nie z góry. Podkreśla to dominującą postawę dorosłego i automatycznie powoduje nieestetyczne przekłamanie proporcji [duża głowa, małe nóżki]. 2. Po drugie: nie pozowane, zwłaszcza według techniki "popatrz na tatusia/mamusię". Małe dziecko, przywołane do spjrzenia w obiektyw często przybiera gapiowaty wyraz buzi. 3. Po trzecie: nie obcinajmy kończyń, dzieci są wdzięczne i zabawne w całości. ;) 4. Po czwarte: obserwujmy i łapmy unikalne chwile, kiedy dziecko zaabsorbowane jest swoim tajemniczym światem zabaw; fotografiom wyjdzie to na dobre. 5. Po piąte: odrobina dbałości o otoczenie, w którym dziecko fotografujemy; niech okoliczności też będą wizualnie ciekawe, a niepotrzebnych elementów w kadrze jak najmniej. 6. Po szóste: o podstawach typu światło, ostrość, GO, balans bieli itp. nie wspominam - tu zasady nie odbiegają specjalnie od stosowanych w innych rodzajach zdjęć. 7. Po siódme i ostatnie: unikajmy przesycenia odbiorców tematem. Jedno co jakiś czas wystarczy. Seryjne pamiątki niech pozostaną w domowych archiwach. Przy okazji pomyślmy, czy nasze dzieci, gdy dorosną, będą nam wdzięczne za to, jak utrwaliliśmy ich dzieciństwo? Pozdrawiam Autora i życzę fajnych ujęć :))) | dar_on | 2011-02-09 12:20:01 |
| sulek | Co prawda obiecałam sobie milczenie, ale słów parę nt. samej fotografii, w odniesieniu do kilku cennych komentarzy poniżej. Dlaczego kościół od tyłu? Dlatego, że z każdej innej perspektywy jest mniej ciekawy i otoczony licznymi "przeszkadzajkami"; dlatego, że spodobała mi się widziana z tego punktu bryła, układ linii i płaszczyzn; dlatego, że spodobała mi się przygaszona żółć na tle otaczającej szarzyzny; dlatego, że... itd. Dlatego, że tak widzę :))) I nie ma znaczenia, czy to kościół, czy biurowiec, urody budowli zdjęcie ukazywać nie miało. I wolno mi. Tak, jak Wam wolno wypowiadać opinie. Przyznaję rację krytykom - zdjęcie nie jest najlepsze. Jego główny błąd polega na tym, że przycięte w kwadrat zaburzyło dodatkowo perspektywę, zniekształconą na wejściu. Jak słusznie zauważyła Mordecai, zabrakło pionów chylących się w lewo - te znajdowały się na obciętej prawej części fotki. Za wyznacznik pionu przyjęłam, może niesłusznie, lewą krawędź budynku, która stanowiła "oś" oryginalnego zdjęcia. Tyle na temat pionów i poziomów. Poziomem przeważającej części dyskusji czuję się jednak zażenowana. Bardzo dziękuję za jej merytoryczne składowe. Mam jednak wrażenie, że powinniśmy trochę od siebie odpocząć - Wy ode mnie, ja od Was. Kłaniam się :) | sulek | 2011-01-09 21:47:04 |
 | sulek | To co napiszę, na pewno nie będzie typową krytyką. Będzie bowiem "na tak" :))) Precyzja, fantazja, błysk poczucia humoru jest w Twoich fotograficzno-geometrycznych konstrukcjach. Katalog z tą serią prac ["Architektury wycinki"], mimo różnorodności form, kolorów i światła tworzy konsekwentną, zwartą logicznie, mocną wizualnie całość. Dobrą plastycznie, przekorną, doskonale przemyślaną. Masz styl. I jeszcze jedna rzecz zasługuje na uznanie. Twoim tworzywem są rzeczy zwykłe. Tak zwykłe, jak setki innych, które mijamy codziennie, nie zauważając. Ugniatasz to tworzywo jak plastelinę, czynisz sobie powolnym, by pokazywało to, co dostrzegł Twój Wewnętrzny Fotograf. Patrząc na Twoje prace, choćby tę powyżej, widz nie może powstrzymać się przed zadaniem sobie pytania: "Jak mogłem tego nie widzieć?" Ten ciekawy dar widzenia, poparty dobrym warsztatem, doprowadził do postania doskonałej kolekcji "Kazkarów: :))) Gratuluję, pozdrawiam, podziwiam :) | Kazkar | 2010-11-09 17:18:52 |
| sulek | Do krytyki Wojtka47 mogę dodać jeszcze parę słów od siebie: Widać, że robisz postępy, Pawle. W porównaniu z Twoimi pierwszymi pracami wyraźna jest zmiana na korzyść: starasz się kadrować w sposób przemyślany, nie ma już zbędnych elementów w kadrach, zaczynasz posługiwać się perspektywą. Zdjęcia są staranniejsze. To znaczy, że fotografujesz dużo bardziej świadomie niż kiedyś. Nie ma również nic złego w tym, że pokazujesz nam głównie swoje okolice [tak się domyślam]. Pola, lasy, chaty, łąka, to wszystko może dostarczyć naprawdę pięknych obrazów. Jeśli trochę uwagi poświęcisz jeszcze światłu [ani dzień bez słońca, ani jasne słońce w południowej porze nie sprzyjają fotografowi], ciekawemu wyglądowi nieba i drobnym niuansom technicznym, jestem pewna, że wkrótce i Ty i my będziemy z przyjemnością oglądać Twoje zdjęcia. Pozdrawiam :))) | pawel22 | 2010-11-08 22:00:07 |
| sulek | Szanowny Kolego Jakiśtamkrytyku :))) Dziękuję za uwagę poświęconą mojej fotografii i za kilka zdań krytyki. Jeżeli rzuciłeś okiem na moje pf lub przeczytałeś opis w profilu, powinieneś był zauważyć, że uprawiam raczej fotografię niewyrafinowaną, opartą na prostocie obrazu i przekazu. Bo to mi odpowiada, bo to zgodne jest z moim typem postrzegania, trudno więc traktować to jako zarzut :))) Jest na portalu kilku co najmniej artystów, którzy prezentują swe wysoce artystyczne, wysublimowane wizje, zrozumiałe dla nich samych i dla wąskiego kręgu widzów, którzy rozumieją bądź... twierdzą, że rozumieją. Ale i dla nich, i dla takich jak ja starczy tu miejsca, jak sądzę. "Dobra i niedopracowana" - może parę słów wyjaśnienia? Ostateczny kształt fotografii jest zawsze pochodną warunków, w jakich przyszło ją wykonywać. Zapewne, gdyby powyższa scena była owocem reżyserowanej sesji, inaczej wyglądała by kompozycja przestrzenna, inne było by światło, więcej miejsca dla cienia... Tu jednak tak krawiec krajał, jak mu materii starczyło, starając się pokazać obraz czysty, bez okolicznych ławek, krzaków i śmietników :))) Z chęcią natomiast przyjmę każdą wskazówkę, jak zrobić to lepiej :) Pozdrawiam i ja. | sulek | 2010-11-06 18:14:59 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl