 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | naga | siłą tej fotografii są smaczki i ich spójność - albo inaczej, użyte środki przekazu, które doskonale przekaz wspierają. prowadzenie wzroku mocną symetrią - pan w centrum, jego głowa w (bardzo mocnym) znikającym punkcie, strzałka, która dodatkowo kieruje spojrzenie w owo centrum. na co wszystko jest jeszcze napis - centrum. w tym momencie - dla odmiany - patrzenie widza przełamane jest strzałkami w prawo i lewo. wracamy zatem do głównej postaci i widzimy, że pan ma dla siebie cały jeden pas ruchu. reszta codzienności toczy się naokoło - z prawej i lewej i w te kierunki sobie mogą wszyscy inni podążać. dla pan jest centrum. zatem modela umieszczenie w kadrze jest wyraźnie uprzywilejowane. jego obojętna mina i postawa nonszalancka wskazuje i, że pan jest swego uprzywilejowania świadom, i, że ma to lekko w upie. a może nie i po prostu dobrze gra? przekaz jest zatem mocny, acz niejednoznaczny. taka, jak tu, spójność w środkach przekazu przy otwarciu treści na widza interpretacje to cecha najlepszych fotografii. /s, a może nikt nie ma ochoty na głupie uwagi, które po owym opisaniu treści nieuchronnie nastąpią?/ | nowy | 2008-04-24 10:40:37  |
 | naga | dwa proste sposoby poprawienia tego zdjęcia przez wykadrowanie dołu: albo w ogóle bez ogrodzenia (odważne i lepsze, bo ze zdjęcia robi się ciut odrealniona zagadka), albo sposób konserwatywniejszy, tylko z górnym pasem ogrodzenia (dolny wprowadza bałagan). oczywiście trzeba też poprawić kontrast czyli popracować z krzywymi i ostrożnie wyostrzyć. docenić trzeba sensowne użycie długiej ogniskowej, która spłaszczyła perspektywę. warto popracować, bo to ciekawa fotografia i kontrast otwartej przestrzeni i pozamykanych w grobach ciał - alegorii żywotów - jest bardzo nośny znaczeniowo. a i wizualnie jest wrażenie marszu krzyży lub coś w tym stylu. uważam, że nawet z błędami jest to całkiem niezła fota. | tkucofaj | 2008-02-28 14:24:07 |
 | naga | potoczne (czyli panujące np w galeriach netowych) przekonanie, że fotografia powinna działać sama z siebie, jest mylne. jako że fotografia jest zawsze wycinkiem rzeczywistości (w odróżnieniu od malarstwa np), bardzo ważny jest tej fotografii kontekst. zarówno kontekst prezentacji, jak i kontekst autora zdjęcia, jak i kontekst okoliczności powstania zdjęcia, jak i to, co jest na zdjęciu i wiele innych kontekstów jeszcze o których można godzinami. kontekst jest ważny dlatego, że w ogromnym stopniu wpływa na odbiór zdjęcia. i może go zmienić kompletnie. oczywiście fotografie są różne, więc i różna waga kontekstu. w fotografii podróżniczo-reporterskiej, na jaką powyższe zdjęcie mi wygląda, bardzo ważne jest, co zostało sfotografowane. nie wystarcza mi informacja, że to Indonezja. dziewczyny są w jakichś mundurkach, czymś zajęte, ale bez informacji od fotografa nie można rozkodować znaczenia przedstawionej sceny. inne ma znaczenie to zdjęcie, jeśli dziewczyny zdjęto w czasie szkolnej przerwy, inne - jeśli to np wolontariuszki jakiejś organizacji międzynarodowej a jeszcze inne, jeśli to np. turystki. to, że to ładny obrazek, w kategorii 'podróże' szczególnie nie wystarcza. | Skala | 2008-02-28 11:11:31 |
 | naga | jakość w takich realistycznych montażach polega nie tyle na dobrym wycinaniu i mieszaniu warstwami, ile na starannym, konsekwentnym oświetleniu materiału wyjściowego. - bo ono zapewnia nam ciągłość złudzenia (drugą część ciągłości złudzenia zapewnia nam sama fotografia i jej transparentność - bycie oknem na rzeczywistość - o czym poniżej). i o to autor zadbał. dobrze się w całości umieszcza tytuł. bo jest paradoksem wobec pogody tła, ale nawiązaniem do chmary goniących parasoli. bo próbuje - i może nawet daje radę - wyciągnąć tę pracę ponad zaawansowane ćwiczenie w szopie. bardzo mi się spodobało eddybodego nawiązanie do Magritta poniżej. M. to jeden z pierwszych (to my knowledge) artystów, którzy tak wyraźnie eksponowali semantykę obrazu - czyli, w jaki sposób artysta w obrazie przekaz zakodowuje i jak to potem widz rozkodowuje. i jak się ma rzeczywistość do jej portretów. temat tym bardziej ważki w wypadku fotografii, która, jako się rzekło, na ścisłym - acz trudnym - związku z rzeczywistością bazuje. nad czym można się zastanowić właśnie pod takimi, jak powyższy, obrazami. czyli: czy nam się podoba, bo taki obrazek można zobaczyć naprawdę? czy właśnie dlatego, że nie? czy wierzymy, że to, co na zdjęciu, zostało sfotografowane, czy też od razu zakładamy szopa? i, czy jeśli na zdjęciu jest coś, czego nie ma - czy to nam przeszkadza, czy nie? pytania pozornie proste:) /dodam, że mam tu niedosyt wrażeń, nawet jeśli tę pracę poleciłam, ale to bardzo subiektywny niedosyt, więc się nie będę rozpisywać./ | kustulka | 2007-12-14 15:10:10 |
| naga | niesamowite jest dla mnie, że tak wielu ludziom znaczenie fotografii można przesłonić penisem. apeluję o przyjrzenie się warstwie znaczeniowej, a nie drugorzędnym cechom płciowym. może to wychowanie w patriarchalnej kulturze nie pozwala dojrzeć konfliktu, który na tym zdjęciu aż boli. konfliktu powstającego w płciowości, może niezdolności do dorośnięcia do stereotypu mężczyzny (niezdolność to złe słowo - po co dorastać do czegoś przeciętnego?), może niepogodzenia ciała i duszy? radykalne kadrowanie - ucięcie głowy - sugeruje problem z tożsamością, wstążka sugeruje i poplątanie, i skrępowanie - nie tylko dosłowne, ale i społeczne. które to potwierdza pana poza i jej bezwład. jest to o tyle opowieść wyjątkowa, że delikatna, a napisana przez - lub za pomocą - mężczyzny. niesie przez to treści rzadko spotykane w aktach, a już szczególnie w aktach męskich: refleksja na temat męskości opowiadająca o delikatności i wrażliwości mężczyzny. sam akt takiej opowieści jest wielką (jak się okazuje) odwagą. osoba chcąca się poważniej zajmować fotografią musi nauczyć się czytać treść, nie tylko widzieć w fotografiach odwzorowanie rzeczywistości. tu jest TREŚĆ, czytajcie. można dyskutować ze sposobem przekazania tej treści, z użytymi środkami wyrazu - wstążką na ten przykład albo kadrowaniem - ale skreślanie fotografii za to, że jest na niej penis - pomyłka. /wkurzyłam się, sorry/ | robertdaz | 2007-11-30 00:08:02 |
| naga | o jezu. ta androgyniczność, ta anatomiczna sugestia kobiety, to przecież wszystko świadome.. w zestawieniu z tym obok - porażająca intymność i precyzja w oddawaniu emocji. to są zupełnie inne fotografie, ale - rineke dijkstra, z jej zdjęciami kobiet tuż po porodzie, robi tę samą naskórkowość. czyli obnażenie do krwi najgłębszej intymności. i tam, i tu za jedną fotografią jest cała historia. natomiast dla porządku: w stylizacji - imho - ocierasz się o uromantycznianie i nadmierną estetyzację. bardzo subtelnie i b/w dodaje dokumentalnej równowagi, co więcej, rozumiem, że akurat tak trzeba do tematu, ale: przejrzałam pozostałe twoje zdjęcia i myślę, że gdybyś popróbował nie dopowiadać tak bardzo emocji, te prace może stałyby się mniej przystępne, ale - dzięki wyobraźni widzów - bardziej pojemne. w znaczenie. a o znaczenie chodzi w fotografii. /i link do twojego www nie działa:)/ | robertdaz | 2007-11-23 23:39:02 |
| naga | babci wspomnień czas zestawienie okna i ściany, na której wisi 'święty obrazek'. pierwsze skojarzenie proste - na zdjęciu jest pokój babci. potem relacja między wzorem na ścianie i wzorem firanki - jakby wzór ze ściany przenikał się z oknem.. jakby coś fizycznego zamieniało się w coś niedotykalnego. jakby ktoś, kto istniał dotykalnie, przeszedł w nieistnienie - a może istnienie, ale już niedotykalne? niby niewiele się dzieje na tym zdjęciu, a jednak jest bardzo bogate w znaczenia i w symbolikę. po części rozumiem, czemu tu tak cicho - bo bardzo ulotna jest tu wiadomość fotograficzna. niemniej jednak ciekawa byłabym, jak odbierają to zdjęcie inni. ciekawa fotografia. | Zz | 2007-11-21 14:20:29 |
 | naga | fota gada. gada do mnie wielowarstwowo. warstwą obrazu telewizyjnego najpierw, a potem warstwą wizualnego lsd, wkręcającą dosłownie i w przenośni - to wszystko za pomocą przeciętnego, codziennego obrazka. dali i huxley i the matrix. najbardziej podoba mi się to, że warstwy formalne, będące częścią konstrukcji obrazu, są jednocześnie warstwami znaczeniowymi. i, jadąc dalej, choć to już rejony, za które pewno oberwę 'wodolejstwem', ta fotografia gada do mnie baudrillardem moim ukochanym ('Obraz nigdy nie jest tym, co skrywa prawdę - to prawda skrywa to, że jej nie ma. Obraz jest prawdziwy'). gada, próbując obnażać iluzję, którą zwiemy rzeczywistością. gada przede wszystkim, i to świetnie, jako tło dla paru wątków i filozoficznych, i estetycznych, ale z tym postanawiam nie być babą gadającą do obrazu. bardzo ciekawa praca. | gipson_hc | 2007-11-13 23:14:21 |
 | naga | pierwsza warstwa to zestawienie dzieła z twórcą. na tym poziomie wielki plus za serię - zarówno za temat, który sam w sobie robi wrażenie, jak i za decyzję, by go wydobyć jeszcze większym projektem. druga warstwa to ta fotografia samodzielnie. do mnie mówi najlepiej z serii przez to, że młody stoi na stercie cegiełek, z których powstanie ścieżka. jest więc motyw budowania drogi - może młodego twórcy własnej, a może to aluzja do budowanej drogi narodu, wiary, religii? który to motyw dodatkowo koresponduje niemal-wizualnie z cegłami grafitti obok. plus również za kontrast między lewego obrazka liniami prowadzącymi wzrok w znikający punkt a płasko-fakturowością prawego. całość zbudowana z bardzo wysoką świadomością znaczenia fotograficznego. i wykonana na bardzo wysokim poziomie. cieszę się, że takie prace znajdują się na obiektywnych. | tadam | 2007-11-05 11:47:00 |
 | naga | z przyjemnością, drogi watsonie,) tradycyjny kociak w wydaniu z pazurkiem, i to wielowarstwowym. na pierwszy rzut oka rozlane mleczko i pani poza kusząca a uległa. na pewno uległa? dredy (które dla mnie robią zdjęcie) wskazują, że w kociaku siedzi osóbka ani trochę uległa, a maska pieczętuje całości niejednoznaczność, każąc się dwa razy dwa razy zastanowić, zanim się do kotka podejdzie podrapać za uszkiem. a rozblur i zgrzebno - zdrapane b/w - jak rzadko - bardzo tu pasuje (zdjęciu do treści i pani do dredów:) smaczki i kontrasty, wszystko wydane z pewnością fotograficznego gestu. tej pewności, świadomości, spójności wielowarstwowego (co trudne!) przekazu chce nas zapewne niniejszym VD nauczyć. co mnie bardzo niniejszym cieszy :) pozdrowienia! | moli | 2007-11-02 10:36:02 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl