 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | Sigmar | Zdjęcie wyjątkowe. Przede wszystkim miłe oku kolory śniadej cery, barwionych tkanin i sierści psa, a wszystko to na tle szaroburej ulicy, brudnej i zakurzonej. Drugie co niezmiernie mi się podoba, to kadr i sposób jakim wodzę wzrokiem od psa, przez idącego chłopca, matkę z dzieckiem po starszą kobietę. Zgodnie ze wskazówkami zegara. Ba! Można by się tu pokusić o jakąś gradację - pies(beztroski), młody człowiek(równie beztroski), dorosłość(odpowiedzialność), starość(ciężka praca)... Dodatkowe atuty tu perspektywa, gra swiateł i cieni (wiadać, że był to wieczór/późne popołudnie), mnogość kształtów, faktur. Na koniec atmosfera miejsca, dzięki której przez chwilę poczuć się można jak w dalekiej Azji - dziękuję autorowi za możliwość przeniesienia się tam wyobraźnią :) | ahor | 2010-04-22 20:47:52 |
 | AfrahBuszra | Nie lubię, kiedy autor nie może się zdecydować na jeden kadr i pozostawia mnie z materiałem, z którego sama muszę wybrać sobie ten właściwy (w tej sytuacji właściwy dla mojego gustu i upodobań). Gdyby o tym kocie kadry opowiadały sobą osobną historię, nie zaś kręcenie się na jednej gałęzi, byłoby łatwiej. Ale autor utrudnia widzowi odbiór fotografii i swoją sytuację. Z mojej strony to kwestia przyzwyczajenia do wyborów tej jednej fotografii (jeśli kolejne nie rozwijają historii). Aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że portal może służyć za pomoc dla autora wystawiającego fotografię. Zatem poradziłam sobie i wybrałam jedną z nich. Zwabiła mnie do tej serii czarna plama i tytuł sugerujący świat iluzji Alicji, która nagle znalazła się w Krainie Czarów. Kot ów, to nie kto inny, jak Kot z Cheshire - ten, o znikającym ciele i pojawiającym się uśmiechu (który w końcu też gdzieś znikał, rozczłonkowany). Tajemniczy kot, jak tylko kot może być tajemniczy (przypominam sobie również kota Behemota z Mistrza i Małgorzaty, członka świty Wolanda). Koty zawsze były indywidualistami, tajemniczymi istotami chodzącymi własnymi ścieżkami, o ślepiach wyłaniających się z mroków nocy - udało się to pokazać na powyższej fotografii. Drapieżna kompozycja opiera się na plamach bieli, szarości i czerni w centralnym punkcie kadru. Wszystkie linie biegną po skosie, z lewej dolnej strony na prawo. Nieostrości budują niepokój; nie można zidentyfikować z początku faktur, właściwych kształtów. I nagle to nie kot znika wraz ze swymi oczyskami dźgającymi widza, a jego uśmiech (pozostajemy wciąż w sferze ilustrowania/interpretowania Krainy Czarów). Ta interpretacja jest mroczna. Kot łączy się plamami z gałęziami w tle - jest niezwykle wpisany w otoczenie. To zupełnie inny kot, niż ten Tenniela (ilustratora książki): http://www.math.us.edu.pl/~szyjewski/Przypisy/Images/alice24 a.gif Często sięga się do Alicji w Krainie Czarów. W fotografii tym bardziej znanym fotografem, który zrealizował serię dotyczącą książki jest Tomek Sikora (odbitki kolorowane aerografem). Tutaj jedna z nich: http://m.onet.pl/_m/4773929c377196fc251aabe8a25c53c7,10,1.jp g Powyższa interpretacja jednej z postaci głęboko zapadająca w pamięć. | ahor | 2010-04-05 17:51:15  |
 | HORUS | Pozwolę sobie kontynuować dyskusję o pracy która rozpoczęła się poniżej w formie KK. Dlaczego? Bo dobrze, że pojawiają się argumenty. Tego rodzaju foty odbiera się dość subiektywnie, pozwalają one na dużą interpretację własną. - Po pierwsze osoba trzymająca lustro zlewa się z tłem. Racja. Odczytuję to jako świadomy zabieg autora który podkreśla, że oprócz kobiety mamy jeszcze jednego portretowanego: tło właśnie. Oboje są w ścisłej relacji. Aranażacja całosci sugeruje przynajmniej 2 sprawy: kobieta jest elementem układanki (wpisana w tło) oraz tło zawiera pustkę na lewo od kobiety, która może stać się przedmiotem interpretacji dla odbiorcy. Co znaczy pustka? Może być zaproszeniem dla widza (forma to owalne wrota rozmywającego się w nieostrości lasu) a może sygnalizować puste miejsce dla Nieobecnego (może autora?). Całość jest mocno wzmacniana przez ubiór kobiety który całkowicie odrywa nas od czasu (wczoraj / dziś / jutro). Po drugie: przepalone lustro. Samo przepalenie traktuję jak silny akent (coś jak nagłe szarpnięcie strun) który ma koncentrować uwagę widza. Moja osobista interpretacja powędrowała najpierw w stronę 'drugiej strony lustra" a więc świata alternatywnego (rozwijać nie będę, wątek w kulturze powszechny). Później pomyślałem raczej o zaproszeniu do zobaczenia siebie w konekście świata przedstawionego przez autora. (możesz wybrać co wolisz). Zastrzeżenia: - na PE przedstawiono kadr pionowy (mz bardziej komunikujący sytuację) w którym pierwszy plan się rozmywa - co mi nieco przeszkadza (może dlatego że nie potrafię tego zinterpretować zgodnie z resztą). - wreszcie myślę, że ahor zwiódł nas nieco szufladą "portrety" w którą włożono pracę; mz katalog autora "oczasie" byłaby czytelniejsza dla odbioru tej - niezwykłej przecież - pracy. czekam na kontynuację - mam nadzieję - serii. opowieść dobrze się zaczyna... | ahor | 2009-12-10 01:17:07 |
 | HORUS | Po raz kolejny na tym portfolio: człowiek=drzewo, szczególnie odbity od zimnejciepłej tafli. Jakże łatwo fotografujesz emocje... Aż strach... | ahor | 2009-01-06 23:23:21 |
 | Zimbabwe | Możecie mi dawać minusy, ale muszę tu napisać, że to jest GENIALNA FOTA !! !! !! | ahor | 2008-12-19 18:55:42 |
 | misiawu | nie no cudne:) mozesz zrobic jeszcze to w kolorze-zamiast czarnej podlogi czerwona i bedzie zdjecie o Polskich dzieciakach :D podobne do znanego zdj. sprzedawanego hurtem na Nowojorskich Ulicach ;0 pozdr! | ahor | 2008-12-18 19:16:35 |
| ahor | mały komentarz: jestem przeciwnikiem usuwania z fotografii istnień martwych lub ożywionych jeśli znalazły się w kadrze.. :) te dzieciaki nie były ustawiane.. nie miałam wpływu więc na kompozycję grupy potworków.. po prawej stronie wbrew ciszy kompozycyjnej z lewej był chaos.. tłum ludzi.. zależało mi by była cama gama doremifasollasido... skojarzyły mi się z fortepianem i klawiszami.. :)... /i tak wyplamkowałam kawałek nogi drastycznie wchodzącej w kadr...- czego nie mogę sobie wybaczyć :)/ dziękuję za komentrze.. miłodnia :) | ahor | 2008-12-09 08:42:36 |
 | ahor | dziękuję za Twoją opinię k_falcman.. jednak jak doskonale wiesz nie zgadzamy się ze sobą w sprawie wartościowania fotografii w zależności od tego czy to jest seria czy pojedynczy obraz.. Ty odbierasz prawa istnienia pojedynczych opowieści.. nie są dla Ciebie niczym wartościowym.. ja natomiast jestem przekonana,że mogą być jak studnia bez dna.. powtórzę, co napisałam już wczoraj pod fotografią PBA: "nie uważam,aby tworzenie cykli fotografii było cenniejszym Tworzeniem niż malowanie pojedynczych obrazów.. jest to wybór formy opowieści.. niektórzy wolą seriale wieloodcinkowe.. inni pojemną zwięzłą formę jednoodcinkową.. /która moim zdaniem znacznie więcej wymaga od odbiorcy.. nie jest opowieścią podaną na tacy.. wyczerpaniem tematu../ to,źe ktoś pokazuje nam siebie w mgnieniach jest taką samą wartością, jak nie większą.. pozostawmy autorowi wybór sposobu opowiadania.. nie narzucajmy.. dla mnie ta fotografia to początek opowieści, którą ja sama otworzę w sobie.. jeśli pozwoli mi na to moja wrażliwość.. ..." szanuje Twoją opinię.. jednak różnicę w naszych zdaniach już ustaliliśmy w wymianie nawet prywatnych wiadomości.. zostawmy to już.. bardzo nie lubię nieporozumień.. jeśli nie potrafisz być otwarty na moje zdanie.. to ok... rozumiem.. masz prawo.. ale już wszystko zostało na ten temat powiedziane.. /nawiasem mówiąc k_falcman UWAŻNY OBSERWATOR WYŁOWI SPOŚRÓD MOICH FOTOGRAFII ...TE ,KTÓRE UŁOŻĄ SIĘ W SPÓJNĄ OPOWIEŚĆ... JEST TYCH OPOWIEŚCI KILKA../ pozdrawiam serdecznie | ahor | 2008-12-02 16:35:06 |
 | ahor | ups... mała poprawka: to nie fotografia cyfrowa... a tradycyjna... Pentax Z1-P /choć czy to ma tak wielkie znaczenie? :-)/ | ahor | 2008-11-05 17:36:08 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl