/ Gdyby Obiektywni oceniali książki...

.. wówczas większość "konstruktywnych krytyk" wyglądałaby tak:

"Format książki trochę za duży, można było zmniejszyć do kieszonkowego, okładka przydałaby się twarda, wcięcia w akapicie za małe o dwa milimetry, odstępy między wierszami dałbym o milimetr większe"

A teraz zapraszam do bicia piany :))

Bzdurne porównanie. Książkę czyta się dla wartości literackich, zdjęcie ogląda dla wartości wizualnych, przynajmniej JA tak robię. O ile w przypadku książki jej forma zenętrzna nie ma żadnego wpływu na treść - poza może komfortem czytania - o tyle w przypadku zdjęcia odpowiednie przygotowanie do prezentacji ma kluczowe znaczenie dla odbioru całości.

Oczywiście większość zdjęć reportażowych TEŻ opiera się an treści, a nie formie, ale jakoś nie zauważyłem, aby w przypadku TAKICH zdjęć komentujący jakoś specjalnie skupiali się na szczegółach.

Natomiast w stosunku do książek, których podstawową wartością jest estetyka (np. albumy foto, reprodukcje malarstwa) wszystko to co napisałeś jest oczywiście prawdziwe: liczy się jakość papieru, jakość druku, no i odstępy, akapity, czyli wszystko to co wpływa na efekt końcowy.

a, nie zgodze sie, panowie! krytykując ksiązke mozna odwołac się do szczegółów technicznych (pisze się -jak fotografuje- wg pełwnych zasad: są tu swoiste 'kadry centralne' i za ciemne cienie i linie prowadzace oko) - tyle ze nie ksiązki ale warsztatu pisarskiego.
trochę wam się pomieliło: to, o czym napisaliście to tak przy ocenie zdjecia oceniac ramkę (vide: w niektórych sytuacjach wazna jest równiez ramka - jak jakosc papieru, druku, akapity w niektórych ksiązkach)
bo mówiąc 'ksiazka' mamy tak naprawdę na mysli jej treść.
:)

jpk co do zdjęć reportażowych to śmiem się z Tobą nie zgodzić. Powszechne zarzuty o zbyt dużą GO, zbyt duze szumy (przy zdjęciach ha halach z dużym ISO) zarzutuy o duży bałagan w kadrze, i wiele innych tylko technicznych , notorycznie przewija się pod zdjęciami sportowymi. Oczywiście jest też cała masa ciekawych komentarzy, czasami śmiesznych, czasami pouczających, ale uwierz mi często się zdarzają tez takie przy których ręce opadają.

Na szczęście nie robię reportażu, więc przynajmniej omijają mnie tego typu problemy... :-)

powiem więcej.. nawet moderatorzy nie unikają tego typu ocen. Oto przykład jednego z komentarzy z powodem przesunięcia zdjęcia sportowego do portfolio. Przyznam się że mnie do tej pory serdecznie ów komentarz śmieszy.:))))

"Nieciekawy kadr. Zadbanie o odpowiednią kompozycję na zdjęciu jest bardzo ważne. WSKAZÓWKA. Pamiętaj o regule złotego podziału, ale nie traktuj jej zbyt dosłownie. Do częstych błędów popełnianych w kadrowaniu jest umieszczenie obiektu w centrum. Również bałagan w kadrze powoduje zmniejszenie wartości fotografii. Często lepiej jest umieścić w kadrze mniej niż więcej elementów, które zakłócają odbiór. Staraj się unikać przypadkowych przedmiotów w rogach kadru, jak np. pozostałości gałęzi, krzaków czy innych przedmiotów, jeśli takowe jednak z jakiś względów pozostały w kadrze, a wydaje Ci się on udany i ciekawy ? możesz spróbować wystemplować w programach graficznych zbędne pozostałości.
Nieciekawy temat. Szanowny autorze, podstawą w fotografii jest ciekawy i potrafiący zainteresować odbiorcę temat. Czy naprawdę temat tego zdjęcia może wzbudzić emocje w odbiorcach?
Ucięte fragmenty. Na zdjęciu za mocno zostały ucięte fragmenty obiektu. Postaraj się kadrować obiekt w taki sposób aby widz nie miał wrażenia ?amputacji? jego części. Kadr centralny, choć nie jest w zasadzie błędem, nie zawsze jest ciekawy. Postaraj się o przestawienie sceny w sposób nietypowy i interesujący.
idealne do albumu drużyny..."

mema >> "bo mówiąc 'ksiazka' mamy tak naprawdę na mysli jej treść.". Zgodzę się w pełni. A co mamy na myśli, mówiąc "zdjęcie", czy "fotografia"? Pasywne utrwalenie danego obrazu, w którym aspekt techniczny odgrywa kluczową rolę? To tak, jakby wydać książkę w skórzanej okładce z pozłacanymi rogami, na pięknym papierze, w której zawarlibyśmy przypadkowe treści, jakie słyszeliśmy w radio wyczytaliśmy w gazecie, czy zauważyliśmy na murze, jadąc tramwajem o poranku.

Stąd moje pytanie - czy, podobnie jak w przypadku książek - nie należałoby się skupić bardziej na treści, niż na formie? Forma w przypadku książki - może ułatwiać, albo utrudniać odbiór treści (mała czcionka, kiepskie wyrównanie tekstu, itp, itd), tak samo w przypadku zdjęcia - ułatwia, albo utrudnia jego odbiór, jednak nie powinna być celem samym w sobie, bo wtedy zdjęcie - porównując do książki - choć w skórzanych okładkach, to w środku zawiera bełkot, albo pustkę.

Zlloty, mamy trochę inne zdanie - i bardzo dobrze, strasznie nudno by było, gdyby wszyscy się ze sobą zgadzali.

A przyczyna jest, przynajmniej dla mnie, oczywista: ja NIE LUBIĘ zdjęć z treścią! Tym co mnie najbardziej urzeka w fotografii jest możliwość pokazania PIĘKNA, a do tego akurat i technika, i odpowiednia oprawa są wręcz niezbędne.

Dlatego też zdjęć Z PRZEKAZEM ani nie robię, ani nie oglądam, ani nie komentuję.

zlloty: nie, nie! forma ksiazki to sposob pisania! forma jakiej uzywa pisarz, zeby przekazac wybrana tresc. tak jak fotograf wybieraforme zdjecia, czyli: przeslone, ogniskowa, czas, oswietlenie, kolor lub B&W, itp, itd. w literaturze te same tresci mozna przekazac uzywajac roznych srtodkow wyrazu (pisze sie pwoiesc, poemat, sztuke, reportaze - dokladnie tak, jak w fotografii; dobierasz forme literacka do tresci, ktora chcesz przekazac).
to, o czym ty mowisz to 'ramka, papier, powiekszenie'. obudowa.
sposob pisania to technika - sa rozne sposoby prowadzenia akcji w roznych rodzajach literatury: inaczej pisze sie kryminal, inaczej romans a jeszcze inaczej powiesc przygodowa dla mlodziezy. tak samo jak inne sa techniki utrwalania pejzazu, inne do makro, jeszcze inne przy reporterce.
Aczkolwiek jest pewnien zestaw wspolnych zasad dla kazdego rodzaju fotografii - tak jak ksiazki (w sensie: opowiesci) powinny meic temat, tytul, poczatek, srodek i koniec. sa oczywiscie tworcy, ktorzy lamia te odwieczne zasady i zaczynaja powiesc od konca - tak samo jak w fotografii.
pisanie jest sztuka slowa, fotografia - obrazu, ale obie posiadaja walory artystyczne i techniczne. sa ksiazki podziwiane za walory techniczne warsztatu autora

jpk: a nie zgodze sie. oczywiscie, rzecz w tym, co nazwiemy 'trescia' zdjecia. jesli robisz zdjecie, zeby pokazac piekno meijsca, albo 'zobaczcie jakie zajefajne blekitne okno z czerwonym dachem, piekny kontrast, nie?' ;-)
twoje zdjeica przekazuja cos - przekazuja piekno, ktore cie zachwycilo :)
ale zgaduje, ze miales na mysli tzw zdjecia zaangazowane.

Mema, to właśnie miałem na myśli... :-)

Są ludzie, którzy kupują pierwsze wydania w skórach po to, by dumnie prezentowały się na półce, nawet ich nie czytając. I książka spełnia oczekiwania, jakie się w niej pokłada. Mi osobiście nie robi różnicy, czy książka jest piękna, nowa, czy też w pomiętej okładce, ba, może nawet okładki nie mieć. Mnie interesuje treść. Oczywiście biorąc pod uwagę moje dalekowidztwo (to nie jest zarozumiałość, chodzi mi o wadę wzroku:) tekst musi być w miarę duży, język zrozumiały - to jest warsztat. Zastawa stołowa, na której podaje się obiad. I nie mam nic przeciwko temu, że kogoś może treść nie interesować, a skupia się na walorach fizycznych książki - jakbym miał w ręku oryginał dzieła Kopernika "O obrotach", to też raczej nie zagłębiałbym się w treść, a skupiłbym się na walorach historyczno-estetycznych.
Niemniej problem polega na tym, że o ile np. jpk ŚWIADOMIE woli zdjęcia ukazujące piękno, o tyle bardzo duża grupa ludzi skupia się na "ładności" zdjęcia, pomijając jego treść, gdyż albo jej nie dostrzegają, choćby chcieli, albo nawet nie są świadomi, że zdjęcie treść takową może nieść w sobie.

zlloty: a, to juz cos innego. to tak jak kupowanie obrazu, bo rama (w bardziej zaawansowanej formie: kolory uzyte czy - ha, pojdzmy i tak daleko! - tematyka) pasuje do wystroju wnetrza. zawsze tacy ludzie byli i beda.
i pojawiaja sie zdjecia ladnych dziewczyn, bo sa ladne (dzewczyny, niekoniecznie zdjeica), ladnych dzieci (bo to moje, wiec ladne i madre), ladnych miejsc (bo ladne miejsce). niestety, musimy pogodzic sie z tym, ze wiekszosc gustuje w kulturze masowej, malowyrafinowanej, maloskomplikowanej. bo latwiej i przyjemniej jest przeczytac Samotnosc w sieci i sie wzruszyc niz Sto lat samotnosci i sie wzruszyc. wiekszosc ludzi jest z roznych powodow 'slepa' na prawdziwa sztuke. dlatego prawdziwa sztuka jest Sztuka, a reszta - w najlepszym wypadku sztuka popularna, czasem zweana kiczem
obawiam sie, ze walka z tymi zjawiskami to jak z wiatrakami.

hehe.. gdyby zacząć z tym walkę i - nie daj boże - wygrać, to co wtedy byłoby szutką masową? :) Gdyby złoto było tak powszechne, jak węgiel, to byłoby pewnie mniej od węgla warte.. Rzadkość występowania danego zjawiska generuje jego wyjątkowość i odwrotnie - to co popularne, widziane codziennie, rzadko przykuwa uwagę.

Oczywiście można gonić za "wielką sztuką" z różnych powodów - by być "trendy", bo inni wielcy tak gonią - ale czy to ma sens? Najważniejsze jest chyba to, by umieć określić, co nam się podoba, a co nie i ŚWIADOMIE, świadomie, powtórzę jeszcze raz - świadomie wybierać to, co pasuje do naszych indywidualnych gustów, a nie to, za czym pędzi stado. Oczywiście wówczas narażamy się na wszelkiej maści "głupi jesteś i nudny" ale cóż.. własne zdanie i jego manifestowanie ma - jak wszystko - swoją cenę.
Dlatego np. szanuję podejście jpk do fotografii, choć nie pokrywa się z moim - jpk wie, czego oczekuje, przedstawia publicznie swój punkt widzenia i wcale nie oczekuję, że spodobają Mu się moje zdjęcia :) Ja wolę co innego i nie oczekuję, a nawet nie chcę, by inni "klonowali" mój punkt widzenia. (pewnie stąd ta tendencja do ciągłego wkładania przysłowiowego kijka w mrowisko ;))

zlloty: sluszna uwaga o zlocie i weglu.
Szanujmy nasze zloto i strzezmy, by nie stalo sie powszechne.
jak powszechne stalo sie pstrykactwo po upowszechnieniu sie aparatow kompaktowym i nastepnie rewolucji cyfrowej.
aczkolwiek przyznaje, ze nie mam sily na uswiadamianie ludziom roznicy miedzy zwyklym pstryukiem a fotografia
:)

Zlloty, bardzo Ci dziękuję za to, co napisałeś.

Gdyby jeszcze udało Ci się do takiego stanowiska przekonać liczne grono tępicieli wszystkich innych kierunków niż ich własne, to pozbylibyśmy się zmory odwetów, ignorów i wylewania wiader pomyj na dyskutantów.

Mam nadzieję, że prędzej czy później trafimy na jakieś wspólne posiedzenie, stawiam DUŻE PIWO!

mema - co złego w tym, że fotografia stała się masowa? jak ktoś będzie chciał iść coraz głębiej albo będzie miał talent do tego to już chyba całkiem dobrze?
widzisz, aby zostać artystą fotografikiem to najpierw trzeba się nauczyć poprawnie fotografować i zdaje się, że przede wszystkim ludzie tutaj usiłują to zrobić na pierwszym miejscu...
myślę też, że jak ktoś zaszedł dalej na tej drodze to powinien wspomagać innych chętnych a nie chodzić i marudzić: "co to za gniot", "to nie jest żadna fotografia tylko pstryk", "-1;", "idź lepiej dzieci rób", itd... ;)
jak dobrze pomyślisz o różnych profesjach to są też artyści, których dzieła natychmiast są przyjmowane z wielkim aplauzem i są to jednak dzieła wielkiego formatu, atutem jest ich niepowtarzalnośc i faktyczny talent autora... skąd pomysł, że jak coś jest artystyczne to podoba się tylko wąskiemu kręgowi, bo przecież tylko oni się znają... ;)
myślę że w fotografii można też coś takiego robić a nie wmawiać wszystkim, że coś jest dziełem tylko inni się nie znają, nie mają duszy, talentu itp. itd. :) ;)

hehe.. gdyby zacząć z tym walkę i - nie daj boże - wygrać, to co wtedy byłoby szutką masową? :) Gdyby złoto było tak powszechne, jak węgiel, to byłoby pewnie mniej od węgla warte.. Rzadkość występowania danego zjawiska generuje jego wyjątkowość i odwrotnie - to co popularne, widziane codziennie, rzadko przykuwa uwagę.

Oczywiście można gonić za "wielką sztuką" z różnych powodów - by być "trendy", bo inni wielcy tak gonią - ale czy to ma sens? Najważniejsze jest chyba to, by umieć określić, co nam się podoba, a co nie i ŚWIADOMIE, świadomie, powtórzę jeszcze raz - świadomie wybierać to, co pasuje do naszych indywidualnych gustów, a nie to, za czym pędzi stado. Oczywiście wówczas narażamy się na wszelkiej maści "głupi jesteś i nudny" ale cóż.. własne zdanie i jego manifestowanie ma - jak wszystko - swoją cenę.
Dlatego np. szanuję podejście jpk do fotografii, choć nie pokrywa się z moim - jpk wie, czego oczekuje, przedstawia publicznie swój punkt widzenia i wcale nie oczekuję, że spodobają Mu się moje zdjęcia :) Ja wolę co innego i nie oczekuję, a nawet nie chcę, by inni "klonowali" mój punkt widzenia. (pewnie stąd ta tendencja do ciągłego wkładania przysłowiowego kijka w mrowisko ;))

Zlloty, obiecanego piwa jeszcze nie wypiłeś, a już czkawki dostałeś?

Jakbym wypił piwo, to bym się chyba przekręcił - nie cierpię gorzkiego.. :/

zawsze mozesz poprosic o sok malinowy :) do piwa

Nie no sok malinowy do piwa ? czyms mi tu zalecialo ;))))

czym ?? :D:D:D

ja tam jak juz sięgam po piwo to tylko z soczkiem :)
a tak na marginesie to kiedys poszliśmy ze znajomymi do jakiejś knajpy w warszawie... wszyscy zamawiali piwo gines (nie wiem jak sie pisze)
no to ja tez zamówiłem.... jak napiłem sie łyka to mi gębe wykrzywiło na druga strone - takie gorzkie było...
no więc zawołałem kelnerke i poprosiłem o sok.... dziołcha mnie zmierzyla wzrokiem zrobiła mine 4389 tak ze mało nie umarłem...
po czym stwierdziła... "jeśli pan chce juz profanować piwo - to niech pan kupi zwykłego sikacza....." tu wymieniła marke piwa :D:D:D
i oczywiście soku mi nie przyniosła :D



a teraz mozecie sie smiac :D

Trzeba było zamówić herbatę i piwo cukrem przegryźć ;)

no na to nie wpadłem :)