Fotoreportaż zrobiłem jesienią 1980 roku, gdy rodziła się
"Solidarność". Dla części z nas wydarzenia tego okresu to już tylko
historia. Dla mnie ten czas to okres wystawania w kilometrowych kolejkach, żeby
- jak się wówczas mawiało - "zdobyć" kawałek mięsa dla zmęczonych i
schorowanych rodziców, bo wówczas jeszcze żyli.
Jednocześnie był ten czas dla mnie przeżyciem wspaniałego okresu narodowego
protestu przeciwko upokarzaniu i pogardzie, który rozpoczęli stoczniowcy w
sierpniu 1980 roku. Przeżyciem tym większym, że w tym proteście sam także
uczestniczyłem, jako fotoreporter i dziennikarz.
SPUŚCIZNA jest próbą wyjścia poza czysty dokument oraz przeprowadzenia
publicystycznej tezy oraz oczywiście ma ambicję syntetycznego naszkicowania
kondycji kraju w schyłkowym okresie istnienia realnego socjalizmu. Cykl został
wyróżniony w Ogólnopolskim Konkursie Fotografii Prasowej w 1981 roku i otwierał
pokonkursową wystawę w galerii Związku Polskich Artystów Fotografików w
Warszawie.
Kolejka chętnych do jej obejrzenia sięgała, jak chyba nigdy wcześniej, kilkuset
metrów. Ludzie chcieli wreszcie obejrzeć prawdziwy wizerunek kraju, zetknąć się
z komentarzem zjawisk politycznych i społecznych szczerym i zaangażowanym
zarazem.
Wszystkie zdjęcia zrobiłem lustrzanką małoobrazkową z obiektywem o ogniskowej 29
milimetrów na filmie o czułości ISO 400, polskim HL ("haelka"). Klatki
do powiększenia wybrałem z pięciu rolek filmu, czyli blisko dwustu zdjęć. Taka
proporcja pomiędzy liczbą klatek naświetlonych a wybranych do powiększenia nie
jest w fotografii reportażowej nietypowa.