 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| Afropolak | Nogi atrakcyjne , nawet bardzo, do pełni szczęścia przydałby się seksownie wyglądający cień ( zarysy figury) , cięcie lewej nogi w złym miejscu ( w kolanie a nie w połowie kości ), uciekła tez ostrość z nogi w tyle. | alutka | 2008-06-24 13:46:04  |
| falko | patrzenie w okna to wielka umiejętność. proszę nie mylić z patrzeniem przez okno. patrzący w okna musi widzieć i wnętrze i zewnętrze. i co jest ciekawsze: to co wewnątrz, to co odbija się w szybie, czy to co dzieje się zewnątrz? cała umiejętność patrzenia w okno polega na zachowaniu równowagi między tymi trzema światami. bo przecież każdy z nich jest równie ciekawy, równie barwny, równie plastyczny. trzeba tylko umieć to dostrzec. tutaj mamy zachowaną równowagę, dzięki temu wszystkie przedstawione światy są interesujące. | alutka | 2008-06-15 19:43:28 |
| CannonCat | ciemno na buzi, jasne tło, niewiele widać z modela, a na dodatek tło odwraca od niego uwagę swoją kolorystyka, taką sytuacje dobrze by było doświetlić chociaż światłem odbitym od białego kartonu... | alutka | 2008-06-13 10:42:35 |
 | krtk | A moim zdaniem jest to zdjęcie, którego walorami są właśnie wady techniczne :) Czy każde zdjęcie musi być przemyślane i wysublimowane? Nieostrość sylwetki i jej postrzępienie bardzo dobrze współgra z archetypem kota - istoty niezależnej i niepokornej. W postaci kota mamy uchwycony cały wachlarz kocich cech: miękkość ruchu, dzikość, "futrzastość". No i sceneria: możemy mieć tu różne skojarzenia: scena polowania, "dachowiec", "kotka na gorącym, blaszanym dachu ;)". A może dziecięca wyklejanka z papieru wydartego w kształt kota? Technika jest tylko narzędziem, a fotografia jest sztuką przedstawiającą i tu przedstawienie idzie pełną parą :) Może to zdjęcie wyszło autorowi przypadkowo, ale to on je wykonał, skadrował, ocenił i uznał, że warto się nim podzielić z innymi. I ja również uważam je za cenne. | alutka | 2008-06-09 22:24:16 |
| Afropolak | Myślę że zdjęcie przypadkowe, mocno poruszone , niepełna kontra grzbiet zlewa sie z tłem, kiepska jakość , 3 jasne punkty w okolicy ogona rozpraszają. przepalona dachówka. | alutka | 2008-06-09 13:17:18 |
 | gaelicus | Ta fotografia przykuwa uwage ogladajacego niemal bezwiednie. Bo na pierwszy rzut oka-niby nic: dziecko bujajace sie na hamaku, jakies szumy, jakies przepalenia, slowem-"moglo byc lepiej", jak by to niejeden zlosliwiec ujal... Ale to "nic" jest z gatunku tych zaprzeczajacych pierwszemu, powierzchownemu wrazeniu. Widac swiadome posluzenie sie pewnymi srodkami wyrazu, ktore w rekach nowicjusza badz sceptyka bylyby bronia obosieczna. Przeswietlenia widoczne w glebi, na drugim planie, doskonale uwypuklaja plan pierwszy, ktory jest tu celem i tematem. Stanowia swego rodzaju kanwe, wokol ktorej osnuto opowiesc. Delikatny szum odbiera natomiast doslownosc, jaka czesto charakteryzuje tego typu fotografie, sprowadzajac je jedynie do poziomu egzotycznego pstryku. Wreszcie niedbaly na pozor kadr, ktory ucina konce hamaka i nie pozwala zajrzec glebiej, ujrzec wiecej-zamyka obraz w doskonale przemyslana calosc. Bo obraz przedstawia dziecko z egzotycznego dla wiekszosci z nas miejsca, ktore przylapane zostalo (moze nawet bez swojej wiedzy) na czyms, co nie jest niczym niezwyklym ani tez przejmujacym w naszych oczach, w oczach lowcow egzotycznych wrazen. Bose dziecko wspina sie badz schodzi, a moze zwyczajnie buja sie, jak to dzieci, na hamaku. Byc moze hamak jest takze jego lozkiem i placem zabaw jednoczesnie...rozwieszonyjm nad glinianym klepiskiem, pod krytym liscmi dachem. Dziecko z nieuprzywilejowanej spolecznosci, mozna mniemac, a wiec automatycznie powinno budzic wszelkie humanitarne uczucia. Ale to dziecko nie patrzy wielkimi, sarnimi oczyma w obiektyw. Nie jest otoczone wianuszkiem glodnego rodzenstwa, w tle nie widac jego spracowanych rodzicow ani walacych sie budynkow slumsow...Na pozor-wszystko gra. A jednak to dziecko, poprzez prostote i zwyczajnosc (a moze niezwyczajnosc z fotograficznego punktu widzenia?) sytuacji, w jakiej zostalo ujete, budzi uczucie smutku. Bo - zastanowiwszy sie, czy jest to bardziej "Zar tropikow", czy tez "Smutek tropikow", nieuchronnie dochodzi sie do wniosku, ze jednak to drugie. Jakim cudem autorka, nie epatujac tanimi schematami czy oczywistymi prawdami obnazonymi z wszelkich niuansow zdolala wywolac takie wrazenie? Moge jedynie powiedziec: Chapeau bas. | alutka | 2008-05-15 20:58:41 |
| falko | Zastanawiamy się czasami, dlaczego uciekać od zgiełku, szumu, wrzawy codziennego życia. W tej fotografii autorka ucieka od spektrum, pojętego jako zgiełk i wrzawa nie akustyczna, a fotograficzna. Daje to pożądany efekt skupienia uwagi widza na treści fotografii. Nie jest to jakieś widzimisię autorki, która wiele pracy włożyła w przekonanie widzów do tej formy i tego sposobu odbierania jej prac. To jest wynik, bezsprzecznie, talentu autorki i jej twórczej wizji. Moim zdaniem uzasadniona koncepcja prezentacji, która dała mi do myślenia, zauroczyła i zainspirowała. | alutka | 2008-05-12 23:46:52 |
| falko | szkic do fotografii. zapisana impresja. ale ma swój niepowtarzalny urok i głęboki wyraz. gdyby ta fotografia była technicznie nieskazitelna, czy byłaby lepsza? duży ładunek emocjonalny. zamierzone lub nie posługiwanie się oszczędną gamą tonalną. do tego ogólne poruszenie. i mamy tu obraz ze wszech miar zasługujący na uwagę. oszczędne, ascetyczne posługiwanie się aparatem po to aby naszkicować rzeczywistość. | alutka | 2008-04-27 22:50:40 |
| falko | te alutkowe zabawy zawsze mnie fascynują. niby zabawa, a jest w tym pewna artystyczna konsekwencja. fotografie w konwencji czarno-białej grafiki. alutka prezentuje nam kawał barwnej rzeczywistości. okazuje się, że można tą barwna rzeczywistość zamknąć w dwóch kolorach. w odcieniach szarości i czerni, ale głównie właśnie w czerni i bieli. nie bawiąc się w subtelności, alutka w swoich zabawach, jasność i kontrast przesuwa do granic percepcji. tworzy z tego sposobu prezentacji oryginalną formę przekazu. a może to tylko zabawa? | alutka | 2008-04-27 22:24:26 |
| CannonCat | Co jak co, ale tego ze jestem przeciwniczką suwaków o wdzięcznych nazwach : jasność i kontrast, nikt mi nie zarzuci, ale uważam że przesadziłaś, poza faktem ze wchodzi to już w granice grafiki, to jeszcze brak gradacji szarości zaprzepaszcza podział planów a ptaki, które mogłyby być ciekawym elementem w zgeometryzowanej kompozycji po prostu giną z widoku, bo wzrok przyciąga biała plama łódki na pierwszym planie... | alutka | 2008-04-16 20:24:21 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl