 |  |
Krytyki otrzymane przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | capa | Jeszcze raz chcialbym Wszystkim bardzo serdecznie podziekowac. Przede wszystkim za pamiec, po tak dlugiej nieobecnosci. Pozdrawiam TK. | capa | 2011-01-25 22:42:26 |
 | wowa | Powyższa fotografia może być wzorcem robienia portretów. Przede wszystkim posiadłeś Autorze umiejętność patrzenia na ludzi. Nawet jeśli pozują, naciskasz spust migawki w odpowiednim, "decydującym momencie". W chwili, w której twarz, cała sylwetka coś "mówią", kiedy bohater zdjęcia na ułamek sekundy "się odkrywa". Pokazujesz i wywołujesz uczucia. To zapewne sprawa "iskry bożej" i wrażliwości, ale również cierpliwości, refleksu i... umiejętności wykorzystania własnego aparatu. Tego można się nauczyć... I tego możemy się uczyć dzięki Tobie. Drugim elementem wartym polecenia innym fotografującym jest kompozycja tworzonych przez Ciebie obrazów. Nie ma tu zbędnych elementów, niepotrzebny jest sztafaż, dekoracja, a surowość "scenografii" eksponuje bohatera i jego uczucia. Niezależnie od tego, czy jest on w centrum kadru, czy nie. Wreszcie - obróbka i przygotowanie do prezentacji. Prawdziwa lekcja dla miłośników agresywnej ingerencji programów graficznych. Zawsze służy zdjęciu, a nie jest celem samym w sobie: umiar, smak, zastosowanie odpowiednich środków do wymowy obrazu są godne naśladowania. Technika, którą opanowałeś i stosujesz Autorze jest również dowodem na to, że aparatem cyfrowym można robić świetne zdjęcia. Zdjęcia z duszą, nastrojem i charakterem. I tego tez można się od Ciebie uczyć. | capa | 2009-12-11 09:05:47 |
| dragoon | pomijajac 'historie' tej fotografi,..widze zly kadr, zla ostrosc, zabawe kolorami..i wyszukany tytul...podsumowujac - modelka interesujaca, ale wykonanie niestety nie,...autor 'zagral na uczuciach' ogladajacych, ale do foty sie nie 'przylorzyl'....... | capa | 2009-12-06 05:32:59  |
| Andrzejch | Może i można zrobić wiele podobnych fotografii w każdym domu starości lub hospicjum. Ale uwaga, że to nic nie wnosi, jest bardzo smutna i może powinna być traktowana w kategorii - nieporozumienie. Najpierw proponuję potrzymać za rękę umierającego, starego, opuszczonego człowieka; proponuję poczuć dramat starości i bezradności wobec ograniczeń. Potem dyskutujmy na temat głębi ostrości, która w kontekście przytoczonych przed chwilą rzeczy istotnych, staje się tematem z natury bzdurnym. Czy nie temu służą nasze fotografie, abyśmy się zastanawiali nad sprawami ważnymi? A starość do takich należy, bez wątpienia. | capa | 2009-12-05 11:11:59 |
| skimi | autorze - bardzo mi się podobają Twoje komentarze. Ciekawie jest poznać czyjeś przemyślane zdanie. Zdjęcie podoba mi się umiarkowanie :) Brakuje mi prawej w którą podążam za wzrokiem bohaterki, a lewa niewiele niesie. Taka głębia ostrości jest w tym wypadku dla mnie niezrozumiała. Spowodowała u mnie jedynie wrażenie, że oglądam postać przez szybę (i te części twarzy, które do szyby przylegają są czytelne a pozostałe nie), wyciągnęła na plan pierwszy, jako główny temat nos, spowodowała zakłopotanie niezrozumieniem nieostrości na twarzy. Nie mam zastrzeżeń do zupełnie dowolnego użycia GO, o ile przynosi to zamierzony efekt - efekt uzyskany tutaj w mojej ocenie osłabia wyraz tego zdjęcia. Liść bez komentarza był dla mnie zupełnie nieczytelny Twoje uwagi jednak dobrze go uzasadniły. Nie widzę tu emocji, może tak ciasny kadr zgubił konieczny dystans i kontekst wspierający jakoś pokazanie emocji? Widzę dokumentalną (prawie, gdyby nie GO) rejestrację 'dziwowiska', bazującą na 'inności' i 'niezwykłości' bohaterki a nie na jakiejś prawdzie o człowieku (to oczywiście mój subiektywny odbiór). Nie widzę tu żadnej historii a tylko fizjonomię charakterystyczną dla podeszłego wieku. Zdjęcie to, głównie za sprawą kadru i użytej głębi ostrości, a także za sprawą braku emocji znacznie bardziej przypomina mi fotografię makro niż portret. Pozdrawiam :) | capa | 2009-12-05 00:39:54 |
| capa | Z zainteresowaniem przeczytalem wszystkie komentarze, ktore pojawily sie pod tym zdjeciem. I jeszcze raz za nie dziekuje. Z czescia sie zgadzam, natomiast czesc z nich pozostaje poza mna, zachowujac neutralne podejscie. W pierwszej chwili stwierdzilem, ze nie ma potrzeby odnoszenia sie bezposrednio do niektorych komentarzy, wychodzac z zalozenia ze wczesniejszy komentarz odautorski byl wystarczajacy. Jednakze, jesli jest to przynajmniej z zalozenia forum wymiany wiedzy, prezentowania roznego podejscia do fotografii czy tez obiektywnych spostrzezen, uzupelniam wczesniejszy komentarz, majac nadzieje ze przynajmniej dla pewnej czesci z Was bedzie stanowil uzupelnienie. 1. jesli to zdjecie przyczynilo sie do zainspirowania watku, co jest wlasciwe / prawidlowe w fotografii (niekoniecznie tylko portretowej) jest to wyrazem, iz nie przeszlo uwadze, ale zatrzymalo, wywolalo okreslone reakcje (pozytywne / negatywne / neutralne). A to jest jednym z celow fotografii - wywolac emocje - indywidualne dla kazdego odbiorcy. I jesli tak bylo / jest to oznacza dla autora, ze spelnilo jakis cel - zatrzymalo choc na chwile i pozwolilo sie zastanowic nad prezentowana trescia. 2. zastanawianie sie i szczegolowe analizowanie kazdego zdjecia tylko od strony poprawnosci technicznej jest dla mnie bezprzedmiotowe. Nie kazda zrobiona fotofgrafia ma spelniac zwyczajowo przyjete zasady / ramy / wymogi techniczne / etc. O tym decyduje autor fotografii, to on jest tworca, on wlasnych spojrzeniem na okreslone zjawisko / rzecz / osobe / etc podejmuje wyzwanie przekazania swojego spojrzenia na to cos, natomiast odbiorca albo to akceptuje albo odrzuca. Wlasnie dlatego jest to takie kreatywne dla kazdego z nas, podejmujac wysilek zastanowienia sie nad ta proba przekazu. Dotyczy to prawdopodobnie kazdej dziedziny sztuki i kazdego tworcy jakiegos dziela (fotografii / rzezby / obrazu / etc). Wprowadzanie wlasnych rozwiazan czy podescia zabiera niekiedy odbiorcy wiecej czasu (jak pokazuje wielokrotnie casus np. w malarstwie) - na wszystko potrzeba czasu, aby do czegos sie przekonac. Jedni preferuja malarstwo niederalndzie, inni wspolczesne. Kazda wnosi jednak jakas wartosc, dzieki ktorej mamy mozliwosc jako odbiorca sie rozwijac, ksztaltowac swoje podejscie. 3. ktos zadal pytanie dlaczego niektore moje portrety sa ostre (w calosci) a inne (jak ten prezentowany) nie lub tylko w czesci. Dlatego, ze z kazdym razem mozna uruchomic swoja wyobraznie tworzac zdjecie i podjac wewnetrzna decyzje, jak chcialbys to pokazac. I dla kogos, kto robi od lat zdjecia (i choc troche zna zasady dzialania obiektywu...), nie ma potrzeby testowania ostrosci obiektywu (aby pokazac zmarszczki - pozosatwiam to bez komentarza, bo jest to zenujace dla mnie podejscie) czy poprostu eksperymentowania. Swiadomie podejmuje decyzje, jaka akurat w danej sytuacji chcialby zastosowac przyslone. A na innych fotografiach tej samej osoby zostala zastosowana przyslona, ktora pokazuje wszystko ostre. Jednak nie wywoluje ona takich odczuc, jak ta (przynajmniej w mojej ocenie), dlatego zostala zaprezentowana wlasnie ta - jako swiadoma decyzja - checi pokaznia niepokaznego / niedopowiedzianego... Ktos inny z Was dal przy okazji jednego z prezentowanych przeze mnie zdjec komentarz „najlepszym przyjacielem fotografa jest kosz” - i w calej rozciaglosci sie z tym zgadzam. Tutaj wlasnie zostal zastosowany przyslowiowy kosz ;) 4. jedno z pytan czy stwierdzen, ktore zosatalo postawione, ze ...jeśli liść koki ma być istotnym elementem tego zdjęcia, dlaczego jest poza strefą ostrości?... Po pierwsze, nigdzie nie zostalo przeze mnie powiedziane, ze lisc koki jest istotnym elementem. zostal nadany tylko taki tytul. Po drugie, jakie zasady fotografii portretowej stanowia, przy zalozeniu ze ten lisc koki bylby faktycznie tym istotnym i kluczowym elementej tej fotografii, iz ten kluczowy element ma byc wlasnie ostry? A moze to wlasnie on powinien byc nieostry, aby wywolywac u odbiorcy fotografii / obrazu / etc. pewien proces skojarzeniowy... I po trzecie, zdjecie mogloby miec tytul (przy zalozeniu, ze tytul sugeruje iz to jest ten istotny element) Dama z uchem... To, czy wowczas wlasnie to ucho powinno byc ostre? 5. glebia ostrosci w fotografii a kwestie techniczne - to jest jeden z nielicznych elementow komentarzy, z ktorym zgodzic sie nie moge (chyba, ze jestem w bledzie, wowczas moze bedzie to kolejny watek do otwartej dyskusji). Z mojej wiedzy (choc nie rozpatruje fotografii z technicznego punktu widzenia tylko co niesie za soba obraz, jakie wywoluje emocje, etc.) jedna z najwazniejszych technik fotograficznych jest umiejetnosc kontrolowania glebi ostrosci. I mysle, ze nie czas ani miejsce, aby zaglebiac sie w arkana stricte techniczne, ale jesli wlasciwie postrzegam ta kwestie glebie ostrosci determinuja trzy czynniki: ogniskowa obiektywu, przyslona i odleglosc punktu ostrosci. A ustawienie przyslony to najwazniejszy czynnik kontroli nad glebia ostrosci. Z mojego punktu widzenia (i doswiadczenia) jest to czynnik techniczny. Chyba,ze sie myle... Wychodzac z tego zalozenia, autor fotografii podejmuje decyzje, jaka glebie ostrosci chcialby uzyskac, aby uwydatnic te elementy fotografii, na ktorych jemu szczegolnie zalezy. Swiadoma glebia ostrosci to z reguly klucz do uzyskania wyrazistej fotografii (oczy, oko, lisc koki ;), inne wg uznania ;) ). Gorzej jesli glebia ostrosci jest praktykowana nieswiadomie, ale aby byla stosowana w pelni swiadomie, na to takze wymagana jest praktyka i czas (i miedzy innymi takie komentarze jak tutaj, aby moze zastanowic sie ponownie, czy nie nalezaloby podejsc nastepnym razem do podobnego ujecia w inny sposob). Innymi slowy, glebia ostrosci powinna stanowic z pewnoscia jeden z najwazniejszych srodkow przekazu wykorzystywanych przez fotografa. Natomiast na co jest skierowana, jest juz kwestia indywidualne i pewnie nie zawsze trafnie wybrana. Ale to juz pozostaje do oceny odbiorcow... ;) Jeszcze raz dziekuje za komentarze. Do uslyszenia ;) Pozdrawiam, Tomek | capa | 2009-12-04 22:03:56 |
| zover | może czasami warto zadać sobie pytanie po co robi się fotografię... czy to zdjęcie jest ciekawe poznawczo? w jakim sensie? antropologicznym, socjologicznym, kulturowym? - czy pokazuje starszą kobietę w jej kontekście kulturowym, społecznym, jej ubiór, biżuterię (?) lub jej brak, zwyczaje, postać.. nic z tych rzeczy, to ciasny portretowy kadr charakterystyczny dla zdjęć modowych, który w tym konkretnym przypadku nie ma żadnego uzasadnienia, wygląda jak test sprzętu na odwzorowanie zmarszczek, albo test obiektywu, próba makro? zdjęcie nie zachwyca kompozycją, światłem, nic nie uzasadnia takiego kadru, poza bliżej nieokreśloną ciekawością autora, która prowadzi donikąd. owszem twarz jest wyjątkowa (przez zmęczenie starością), ale tak samo (albo w tym samym sensie) wyjątkowa jest każda twarz osoby wiekowej, zmęczonej życiem - może w cyklu takich zdjęć miałoby to jakieś uzasadnienie poznawcze, ale jakie? trudno powiedzieć - anatomiczne? medyczne. na pewno nie fotograficzne. moim skromnym zdaniem to przykład jak nie powinno się robić zdjęć podróżniczych - tz ciasno bez kontekstu, bez otoczenia, bez ubioru, bez jakichkolwiek niuansów opowiadających o kulturze, miejscu, społeczeństwie, czasie. w którym ta osoba żyje. jednym słowem to fotografia, która nic nie wnosi, poza pytaniem 'o co chodziło autorowi'? polecam odwiedzić dowolny dom starości albo hospicjum i można takich zdjęć zrobić naprawdę dużo. tylko, że nic z tego nie będzie wynikało, poza epatowaniem starością. | capa | 2009-12-03 16:39:21 |
| capa | Witam, Dziekuje za komentarze (a nie tylko oceny) i jednoczesnie pozwolilem sobie odniesc sie do „zapytan, sugestii i spostrzezen“ w formie krytyki / komentarza, aby kazdy kto jest ewentualnie zainteresowany (i zadal pytania lub wniosl sugestie) mial sposobnosc jej odczytania. 1. Przyznam szczerze, ze nie znam tematu ostatniej dyskusji dotyczacej tematu, co stanowi lub jaka powinna byc fotografia portretowa, a co nalezy uznac ze „blad“ w fotografii, w tym portretowej. Niezaleznie od wnioskow, jakie udalo sie wypracowac w ramach wspomnianej dyskusji (z pewnoscia sie z nia zapoznam), dla mnie nie ma jednego kanonu dla fotografii portretowej, ktory nalzealoby za wszelka cene i za kazdym razem restrykcyjnie przestrzegac. Istnieje gros fotografii, ktore wlasnie w wyniku „zlamania i / lub naruszenia“ powszechnie przyjetych czy zwyczajowo zasad w fotofgrafii, w tym takze w fotografii portretowej umozliwily uzyskanie takego efektu, ktory bedzie satysfakcjonujacy i jednoczesnie odmienny. 2. Determinujacym czynnikiem, w bardzo wielu sytuacjach jest uksztaltowanie sie relacji na linii model – fotograf. Zwlaszcza w takiej formie fotografii portretowej, spolecznej, ktora jest mi bliska i sprawia przyjemnosc z samego faktu mozliwosci przebywania z tymi Osobami. Czesto na wytworzenie tych relacji jest kilka minut, innym razem zdecydowanie wiecej czasu. 3. W kontekscie pkt drugiego i jednoczesnie proby znalezionia odpowiedzi na jedno z zadanych pytan dotyczacych zastosowanej glebi ostrosci... Coz, osobiscie preferuje w zdecydowanej wiekszosci zdjec portretowych zastosowanie przyslowiowego F w granicach 1.2 – 2.2, przede wszystkim aby zachowac czy uzyskac ten efekt „niedopowiedzenia“ wszystkiego. Aby istniala mozliwosc, zastanowienia sie co kryje sie pod ta czesci „nieodslonieta“. Z pewnoscia czesci odbiorcow taka formula moze nieodpowiadac, czesci bedzie odpowiadac, jesli jednak jakas fotografia wywoluje jakas dyskusje to oznacza, ze mozemy sie wzajemnie od siebie uczyc. Z racji powyzszego komentarza odautorskiego, dla mnie udalo sie uzyskac ten efekt czy zamysl. 4. Nie potrafie natomiast odpowiedziec, co powinno a co nie powinno pozostawac przy takiej fotografii „ostre“ lub „nieostre“ badz tez spelniac inne warunki. W pewnym sensie dla mnie takie rozwazanie jest troche bezprzedmiotowe, gdyz nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi. Kazdorazowo jest to kwestia tego jednego zdjecia, ujecia, etc. Fotografi a powinna generowac pewne emocja, dla kazdego z nas natomaist moga (i z pewnoscia sa) byc one odmienne. 5. Natomiast musialem sie dwukrtonie „zaglebic“ w kilka komentarzy, aby zrozumiec tak naprawde watek dotyczacy “manipulacji“ vs „retuszu“ vs „...zrobienie powyzszego oka jest grandą i łzawym kiczem, ale przyznam, że kicz udany“. Zadne z prezentowanych przeze mnie zdjec, jak i tych ktore mam nadzieje beda co jakis czas umieszczane tutaj (i nie dotyczy to tylko dwoch podobnych fotografii, o ktorych „rozmawaimy“) nie zostaly zmienione poprzez zastosowanie ingerencji w zdjecie. Prawdopodobnie czesc Osob moze pamieta, a jesli nie to przy okazji tej fotogafii warto podkreslic fakt, iz nie uznaje jakiejkolwiek ingerencji w zdjecie poza zastosowaniem standardowej obrobki fotografii cyfrowej. Dodatkowo nie uznaje takze zastsowania dodatkowego oswietlenia, poza naturalnym, zastanym. Natomiast ostatnie prezentowane fotografie sa faktycznie quasi eksperymentem dla mnie z zastosowaniem innej „kolorystki“ zdjecia. 6. Nie posiadam zestawienia linkow do stron autorow fotofrafii z zastoswaniem podobnej GO. Pamietam natomiast, ze stosunkowo wiele takich prac zostalo wykonanych przez pep bonet’a, brent stirton’a, alex majoli (w projekcie (albumie) „Leros“ praktycznie 70% zdjec jest wykonanych przy zastosowaniu zblizonej GO. Jednakze mysle, ze nie ma to zadnego znaczenia, a przynajmniej miec nie powinno czy „znany / popularny / etc“ fotograf stosuje identyczna technike (np. GO). To nam stosowane techniki, podejscie, czucie fotografii (niezalezenie od jej rodzaju) powinna sprawiac przyjemnosc z samego faktu mozliwosci jej tworzenia. Pozdrawiam i jeszcze raz dziekuje za komentarze. Tomek | capa | 2009-12-03 16:31:38 |
| on70 | troszkę wbiję kij w mrowisko... ...nie bardzo znam się na tego typu fotografii,ale będzie tu mniej moich osobistych spostrzeżeń,a więcej zwykłej i czystej logiki,wynikającej z czytania opinii pod tym i innymi zdjęciami.... ....całkiem niedawno pojawiła się w tej galerii fotografia,pod którą przetoczyła się dyskusja na temat tego,co w fotografii portretowej ma być ostre,a co być nie musi,co może być ostre,a co niekoniecznie powinno....chciałbym się dowiedzieć,co tutaj mają do powiedzenia,apologeci poprawności i zasad fotograficznych w fotografii portretowej? ....sam Autor zdjęcia pisze,w którymś miejscu,że uwiecznił twarz z bliska,aby pokazać cały trud życia,na niej wypisany...z taką głębią ostrości,to ten trud widoczny jest tylko,na części twarzy,reszta jest rozmyta...czy w takim razie Autorowi udało się zrealizować swój zamysł? ....dodam,że są to tylko skromne pytania zupełnego "lajkonika" :) w kwestii portretu...więc proszę jedynie,o wyprowadzenie mnie z moich manowców myślowych,choćby w ten prosty sposób,żeby podesłać mi kilka linków,tak bliskich portretów jakichś znanych fotografów,z taką GO....pozdr | capa | 2009-12-03 13:28:11 |
| robbmaciag | są fotografie "sztuczne" .. są i takie, które dają mi poczucie wyglądania przez okno ... poczucie moje własnej tam obecności ... jak ta na przykład | capa | 2009-10-23 22:34:33 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl