 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| LiliMartinez | Z pokorą przyjmuję wszelkie zastrzeżenia techniczne dotyczące fotografii, natomiast absolutnie nie łapię uwag dotyczących jak to nazywasz "grymasu, czy koszmarnego grymasu na twarzy". nie rozumiem dlaczego kobieta w ciąży ma nosić nieusuwalny uśmiech julii roberts. zdjęcie w założeniu nie miało mieć charakteru pogodnej informacji z cyklu: "witam za moment urodzę i jestem z tego powodu zabójczo szczęśliwa, z pogodą ducha zniosę poród i wszystkim opowiem jakie to wspaniałe uczucie - być matką". przyznaję że kompozycja kadru podyktowana była dość skromnymi warunkami, którymi dysponowałam oraz marną ilością światła. jeszcze słówk kilka do JPK - nie wiem czy ciąża jest atrybutem kobiecości - obawiam się że kilka pań mogłoby się z tą opinią nie zgodzić. nie rozumiem też dlaczego koszula kobiecość tę rozbija, kobiecości tej pozbawia. jeśli o kobiecości stanowi zwiewna jak piszesz chusta to rzeczywiście nie ma o czym mówić i potwierdza to jedynie pewien stereotyp myślenia zarówno o kobiecie jako obiekcie wrażeń estetycznych jak i o tak zwanej zmysłowości czy powiedzmy erotyce. swoją drogą fotografia nie miała być żadna próbą manifestowania poglądów które niechcący wyrażam. poprostu dałam się sprowokować pod wpływem kilku komentarzy. | LiliMartinez | 2009-03-06 19:43:38 |
| LiliMartinez | Przyznam, że nie rozumiem o czym jest ta fotografia. Domyślam się że tytuł "DJ" jest przewrotny i z pewnością stawia sobie za cel wywołanie przynajmniej nieznacznego grymasu uśmiechu w kąciku ust oglądającego zdjęcie. Że niby taki żart, zbudowany na kontraście i stereotypie. DJ który kojarzy się bezsprzecznie z młodym, absolutnie wystylizowanym koleszką ostro zapodającym muzyke klubową gdzieś w odpowiednio do tego przystosowanym miejscu, tutaj zamiast tego otrzymujemy zwyczajnego faceta z wadą wzroku, w nienajdroższym garniturze, pomiędzy choinkami, prawdopodobnie na jakiejś przedszkolno-szkolno-świetlicowej imprezie. Tyle mówi zdjęcie. Co do warsztatu. Fatalny cień lampy na ścianie, kompozycja kadru również pozostawia wiele do życzenia, trzy paluchy z lewej nie komponują się najlepiej. Posumowując, albo mamy inne poczucie humoru i w tym wypadku źle oceniam fotofrafię w kontekście tytułu, niedoceniając wyrafinowania autora, albo poprostu jest tak, że nie powinien nas śmieszyć człowiek, który jest w pracy (jakakolwiek by ta praca nie była). Mnie nie śmieszy. | ,.,. | 2008-07-16 09:04:37  |
| LiliMartinez | Ponieważ pozwoliłam sobie już dzisiaj na krytykę tegoż autora tym razem którko. Ostrość poszła pod pierś, może tak miało być nie wiem Nie czepiam się światła jednak zdecydowanie pozbyłabym się włosów z nad piersi, które towrzą czarną płaską plamę Zdjęcie dramatycznie szumi na wysokości łokcia (tło) Fajna próba jednak warsztatowo kiepsko. | Afropolak | 2008-06-17 15:12:12 |
| LiliMartinez | Oglądając fotografię oraz uważnie przyglądając się zatrważającej spójności portfolio autora nieuchronnie nasuwa się pytanie: co stawia sobie za cel autor zdjęcia, co chce pokazać, o czym porozmawiać z odbiorcą jego prac. Jest rzeczą oczywistą, że chodzi o pewien rodzaj prowokacji, którą tutaj się posłużono. Jest jasne, że chodzi o pewną kontrowersję wokół. Nie budzi wątpliwości również fakt, że fotografia mówi o czasie, o tym jak przemijamy, że staje frontem to dość powszechnej w chwili obecnej tradycji kultu młodego ciała i młodości po prostu, co staje się w równym stopniu nieznośne jak oglądanie nagich ciał staruszek. Staram się szukać u autora raczej wysokich niż niskich pobudek. Stąd taki wstęp, taki rozumienie jego prac. Z drugiej strony można zastanowić się czy nie mamy do czynienia z pewnym epatowaniem estetykom graniczną. Że szala na której ktoś układa sztukę i pornografię przechyla się nieznacznie w stronę tej drugiej. Oczywiście mówiąc o pornografii mam na myśli pewną metaforę. Nie zarzucam autorowi uprawiania pornografi w znaczeniu dosłownym, czy prawnokarnym. Chodzi o pewne narzucanie odbiorcy treści na które ten nie przystaje lub nie jest gotowy. W tym miejscu ponawiam pytanie. O czym autor tych zdjęć chce mi opowiedzieć, co chce ze mną zrobić, dokąd mnie zabiera ponieważ niestety same fotografie niekoniecznie o tym opowiadają. Co niestety można uznać za ich wadę. | exiff | 2008-06-17 14:19:45 |
| LiliMartinez | Na początek słów kilka w przedmiocie tytułu: „Suszy biedaka – łabądek” Otóż nie da się tytułowi wybranemu przez autora odmówić klimatu Domowego Przedszkola i z pewnością w konkursie na najlepszy tytuł obrazka ogłoszony w osiedlowym żłobku ów zdobyłby uznanie wszystkich opiekunów i koleżanek, którym jeszcze nie zdążono zmienić pampersa. Czepiam się. To prawda. Jednak moja czepliwość znajduje uzasadnienie w osobistym stosunku do fotografii jako w gruncie rzeczy kategorii w sztuce i dlatego pewna kompletność w zakresie wybór tematu, wykonanie, tytuł – być powinna. Gdyby dajmy na to William Shakespeare wykazywał podobny luz w podejściu do tytułów swoich dramatów „Romeo i Julia” nosiłby zapewne tytuł „Zakochał się taki jeden w dziewczynie z dzielnicy”, a dramat „Ryszard III” zostałby ochrzczony przaśnym tytułem „Ciekawe przypadki Rysia zabijaki”. Tutaj kończę swój złośliwy wywód na temat sprawności autora w nazywaniu prac. Przejdę teraz do strony technicznej fotografii. Przede wszystkim uderza brak ostrości i kontrastu. Woda wydostająca się z dzioba ptaka sprawia wrażenie jakby została wypluta, co nie specjalnie korzystnie wpływa na estetykę zdjęcia. Czepiam się pewnie ale idźmy dalej. Nic dobrego nie można powiedzieć też o kolorze wody, który przypomina PRL-owski papier toaletowy w samym środku czarnej nocy stanu wojennego. Na koniec – zdjęcie mogłoby być większe. Pamięć na OB na to pozwala. Podsumowując – wydaje się że lekkość autora w podejściu do wyboru tytułu często przenosi się na lekkość w podejściu do warsztatu. Tym razem zaszkodziło to fotografii. | Afropolak | 2008-06-17 13:43:56 |
| LiliMartinez | W zasadzie wszystko mogłoby być w pożądku. Jest studio, jest światło z którego tak wiele w warunkach studyjnych można wycisnąć. Jest model i są rekwizyty. Problem polega na tym, że wszystkie elementy, które (być może nie dokładnie) wymieniłam - w połączeniu tworzą efekt przypominający przejażdżkę bolidem po wiejskiej dróżce. Zacznijmy od początku, a właściwie od końca. Model? Kim jest mężczyzna, który nie oszczędzał na solarium przez ostatni miesiąc. Co jest przyczyną pytającego zdziwienia w jego oczach. Róże - motyw wytarty jak opony wcześniej wspomnianego bolida po powrocie z gminnej wycieczki. Róże - motyw mocno ryzykowny i nie bójmy się tego słowa dosyć tandetny. Chociaż można zakładać że klasyka nigdy nie jest banalna. Tym razem nie obroniła się w żaden sposób. Rzeczywiście udało ci się uzyskać wrażenie estetyczne przy którym Michał Wiśniewski zapłakałby się na śmierć ze wzruszenia. Niewątpliwie poświęciłby temu jedną ze swoich piosenek, lub przynajmniej zanuciłby ckliwie - "nigdy więcej nie patrz na mnie takim wzrokiem." Niech słowa piosenki będą podsumowaniem tej krótkiej pobieżnej krytyki. | megus77 | 2008-06-05 15:20:20 |
 | LiliMartinez | Szczerze mówiąc nie wiem jak odnieść się do tej fotografii. Przede wszystkm moje zastrzeżenia budzi tytuł foto w odniesieniu to jej treści. Mam wrażenie, że autor zachował się lekko nieetycznie. Fotografujesz prawdziwą postać, nie modela. Fotogtafujesz go podczas snu, facet nie posiada świadomości że jest fotografowany. Możliwe, że jest osobą, której w życiu nie wiedzie się najlepiej. Możliwe, że nie ma gdzie mieszkać i chodzi głodny. Podkreślam "możliwe". Fotografia oczywiście nie byłaby niczym złym gdyby nie ironiczny, żartobliwy tytuł zdjęcia. Nie wiem ale mam wrażenie, że całe powiedzmy społeczne zacięcie, które można byłoby przypisać dla tego kadru zamienia się w niewyszukany żart. Podsumowując - mogło być w porządku - a nie jest. | Anunn_1979 | 2008-05-16 07:39:48 |
 | LiliMartinez | Cieszy fakt, że jest tak wiele różnych interpretacji tej pracy. To oznacza, że cel został osiągnięty. Pozwolę sobie jednak w tym miejscu przedstawić mój zamysł dotyczący fotografii. Nie jest to reklama społeczna z cyklu „palenie szkodzi zdrowiu”, wręcz przeciwnie „Nerwowy układ” obrazuje stany napięcia związane z przeżywanym stresem, traumą czy po prostu życiem z dnia na dzień. Liść orzecha stanowiący tło fotografii ułatwia przekaz i dokładnie wyjaśnia tytuł pracy. Papieros został umieszczony w pępku ponieważ jak wiadomo stres często koncentruje się w żołądku. Nikotyna go po prostu łagodzi To wszystko. Dziękuję za wszystkie komentarze, pozdrawiam. | LiliMartinez | 2008-04-18 13:16:40 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl