 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| _M | Po pierwsze. Zawsze mówiłem, że prawdziwą wartość zdjęcia zna tylko autor, bo to on wie ile czasu, wysiłku, pracy i zmarzniętych dłoni włożył w uwiecznienie danego kadru. Zastanawiam się więc co sam autor myśli o powyższym zdjęciu, skoro nie mógł się nawet zdecydować, czy chce nam je pokazać w kolorze, czy czernio-bieli? Skoro kolor i b&w wymagają zupełnie różnego podejścia w czasie fotografowania (no nie zawsze), czy przede wszystkim postprodukcji to jak można jedno zdjęcie zrobić i w kolorze i czernio-bieli? Mi też się to zdarza, ale tylko ze zdjęciami, z których nie jestem do końca zadowolony. Trudno nawet podzielić ocenę na plusy i minusy, bo wiele rzeczy należy równocześnie i tu i tu. Wszystko zależy od podejścia. Plusem jest na pewno naturalność kolorów. Delikatnie, wręcz szaroburo. Jakby pod koniec zimy, bardzo wczesną wiosną i tuż po roztopach. Jest to niewątpliwie jakieś zbudowanie klimatu, chociaż chciałoby się rzecz, czy nie jest zbyt szaro? Klasyczne kadrowanie z prawie trójpodziałem, linią prowadzącą w głąb zdjęcia i delikatnym obramowaniem trochę przypomina mi wprawki z książki dla fotografów, ale tylko trochę, bo brakuje mi jakiegoś mocniejszego punktu zahaczenia. To pewnie dlatego nigdy nie fotografowałem pejzaży ;) Równocześnie w kadrowaniu można dostrzec pewne drobne przeszkadzajki porozmieszczane na obrzeżach kadru, poprzycinanie niedbale, zostawione jakby autor nie wiedział, czy chce je sfotografować, czy też nie. W tym wszystkim więc klasyka, nostalgia i prostota stoją naprzeciw nudzie i brakowi dynamiki. | korpa1 | 2011-01-11 20:36:22  |
 | _M | Fotografia reporterska przede wszystkim ma pokazywać rzeczywistość. Pokazywać zarówno miłe, pozytywne zdarzenia, jak i zdarzenia negatywne. Nie odnoszę się do jakości zdjęcia, tylko do samego faktu jego zrobienia. Fotografować można wszystko i dobry fotoreporter moim zdaniem nie powinien się wahać. Na pewno nie wahali się zdobywcy głównych nagród w konkursach typu Press Photo. To, że sfotografowana scena jest brutalna, zahacza o turpizm, czy dla niektórych może być zbyt mocna, nie ma specjalnie znaczenia. Taka fotografia mogła powstać do lokalnej gazety (właśnie, warto ją wysłać!), mogła powstać jako archiwum zimowe nadleśnictwa, czy jako dokument dla naukowców, może biologów? Pokazanie, zobrazowanie w jednym zdjęciu problemy tegorocznej zimy i ginących saren (w tym regionie padło ich zdaje się kilkanaście) jest zadaniem fotoreportera. A Obiektywni? Portal jest portalem fotograficznym, pojawiają się tutaj zdjęcia glamourowe, pojawiają się portrety, pojawiają się estetycznie upiększone prace, więc powinno znaleźć się miejsce także dla fotoreportażu (choćby i brutalnego), czy dla dokumentalnych zdjęć dla biologów (załóżmy). I ostatnie pytanie retoryczne... Czy bardziej brutalne jest pokazywanie przyrody w jej naturalnym wymiarze jak tutaj, czy epatowanie portretami żebrzących ludzi (których sami na ten los, jako ludzie skazujemy?). Odpowiedzcie sobie sami. | Iskierka | 2010-03-30 10:45:49 |
| _M | pod słońce z bledną - to już było pod słońce kontury - to już było a ja się cieszę, że mam takie niby-kontury, ale wtajemniczeni rozróżnią kto jest kto | _M | 2009-01-05 20:35:36 |
| _M | Zdzichu i Bogdan wybrali się do lasu. Pojechali na swojej kobyle bezimiennej. Chcieli zbierać grzyby, ale okazało się, że to kurde zima jest. - Nie no Boguś, toć do licha ciężkiego śnieg sypie tej. - Zdzisiek, nie wkurzaj mnie do jasnej anielki tej, toć przeca na grzyby żeśmy tu przyjecholi. Na darmo kobyle podkowy zdzieraliśmy? Nie ma bata, jakieś grzyby musimy znaleźć. I znaleźli, takie na nóżce wąskiej z małymi kapelusikami. Uradownieni Bogdan i Zdzichu zaprzęgli kobyłę do niesienia koszy z grzybkami (bo grzyby to na pewno nie były) i powędrowali do chaty. W domu zupę grzybową żonka Bogdana upichciła. Najadłszy się co niemiara polegli gdzie popadnie i poczęli śnić. A sennowanie to było że hej, tej! Jeden śnił o krowie co ma sześć nóg i ogon niczym smok i pluje rtęcią, gdy się ją niechcący wystraszy. Drugi natomiast o pociągu śnił, pociągu, który porusza się kołami do góry, bo zamiast dachu ma tysiąc nóg przy każdym wagonie. Kółka wtedy mierzą kierunek i siłę wiatru. Takie to były sny. Rano chłopcy obudzili się i jęli drapać po głowach, po chwili zorientowali się, że drapią się nawzajem, więc zaczęli drapać swoje czupryny zastanawiając równocześnie co też to za grzyby były. Tej zagadki nie rozwiązali nigdy ani oni, ani Mulder i Scully. | LittleBjork | 2008-12-17 20:38:30 |
| _M | Dziękuję yamatachi za krytykę. Bardzo proszę jednak następnym razem o ograniczenie się do tematyki fotografii a nie zawiłości portalowych. Komentarz dotyczący własnego samopoczucia jakoś przełknę. | _M | 2008-09-07 18:50:13 |
 | _M | W fotografii nie istnieją reguły. Nie ma żelaznych zasad fotografii dziecięcej. Można jednak uznać, że jest to osobna, niezależna gałąź fotografii. Jest wiele rzeczy, które decydują o tym, czy zdjęcie jest dobre... właściwie o tym, czy zdjęcie się podoba, czy nie. Mogę napisać jedynie ze swojego punktu widzenia, mogę spojrzeć przez pryzmat tego w jaki sposób sam staram się fotografować dzieci od kilku już lat. Najważniejszy jak zwykle jest kontakt z modelem. W zasadzie nie można fotografować dzieci pięć minut po poznaniu. Taki schemat uchodzi jedynie przy portretach wypatrzonych w tłumie, przy portretowaniu reportażowym, gdzie jedynym wskaźnikiem decydującym o tym jaki charakter człowieka uwiecznimy jest ta chwila, w której go poznajemy. Przy fotografowaniu dziecka warto skupić się właśnie na nim, poznać je, pobawić się chwilę, albo dwie i dopiero powoli zaczynać robić zdjęcia. Spontaniczne, podczas zabawy, niepozowane. Z czasem może się okazać, że dziecko lubi fotografię i traktuje ją jako kolejny element zabawy. Wiele pociech po prostu uwielbia być w centrum uwagi a właśnie to gwarantuje im bycie modelem. Do tego jeżeli fotografujemy dziewczynkę dochodzi cała gama możliwości - już samo przebieranie się może być świetną zabawą a jeżeli do tego mała modelka może poczuć się jak najprawdziwsza gwiazda, to możemy być pewni, że sprawi jej to wiele radości. Kadrowanie jest jedną z podstawowych cech fotografowania. Możliwości są praktycznie nieograniczone i mimo istniejących reguł nie zawsze warto się ich trzymać. Jednym z bardziej znanych kadrów jest cięcie tuż na brwiami, wypełnienie praktycznie całego kadru twarzą. Gubi to co prawda część charakterystycznych elementów (jak np. włosy), ale równocześnie pozwala zaintrygować odbiorcę wyrazem twarzy, pozwala skupić się na emocjach. Motyw ten wykorzystywany jest bardzo często we francuskich filmach - całe dialogi toczą sie nierzadko właśnie w tak ciasnych kadrach. Emocje u dziecka są jednym z najbardziej charakterystycznych tematów, wiele osób skupia się na radości, chociaż to nie jedyna możliwość. W zależności od nastroju warto zastanowić się nad tym, czy fotografia ma być kolorowa, czy czarno-biała. Czasami kolory duszą to co w zdjęciu najważniejsze. Świetnym atutem zdjęć może być światło - warto zadbać, by było plastyczne, nie świeciło centralnie, tylko miękko rysowało kontury twarzy. Szczególnie w przypadku dziecka, którego twarz zazwyczaj cechuje się delikatnością warto o to zadbać. Aby dobrze pokazać małego człowieka musimy pozwolić, aby nam zaufał, aby nie bał się być sobą przed obiektywem aparatu - to jedna z najtrudniejszych rzeczy w fotografii dziecięcej. Wiele osób fotografujących swoje dzieci w sposób wyśmienity ma problem z podobnym zaangażowaniem dziecka zupełnie obcego, gdy nieraz nie ma zbyt wiele czasu na oswojenie takiego modela. Zdjęcia wtedy powstające, chociaż ładne wizualnie niosą ze sobą pewne mankamenty. Rodzic powie: "o, wygląda inaczej", w rzeczywistości dziecko lekko zaciska usta, ma spiętą twarz... brak mu zaufania do osoby fotografującej. Fotografia dziecięca to nie tylko kwestie techniczne, jest w tym wiele aspektów związanych z komunikacją międzyludzką, z podejściem do dzieci. Większość pracy wykonuje się nie patrząc przez aparat a jedynie uważnie obserwując i bawiąc się z dzieckiem. Dopiero pełne zaangażowanie decyduje o sukcesie. To chyba najkrótszy poradnik fotografii dziecięcej. Tak mnie jakoś naszło, żeby w tej formie ująć krytykę do Twojej fotografii, krytykę absolutnie nie negatywną, bo muszę ze spokojem sumienia powiedzieć, że wypełniłaś to co w moim subiektywnym odczuciu sprawia, że zdjęcie dziecka jest po prostu dobre. | fragile | 2008-08-07 16:20:10 |
| _M | Dziękuję, że zauważyłeś to co niewątpliwie zauważyć miałeś ;) Zdjęcie mogło być zrobione w ogródku za domem, więc z pamiątką akurat niewiele ma wspólnego, a że wartość fotografii jest znana tylko i wyłącznie autorowi wiadomo nie od dzisiaj. Oglądający może, chce i potrafi odczytać tą wartość, albo i nie. Pozdrawiam | _M | 2008-07-31 19:00:28 |
 | _M | W zasadzie zgadzam się z tym co napisał mat1605, dał Ci sporo słusznych uwag, jednak nie wydaje mi się, by warto było zwracać uwagę na cechy charakterystyczne urody modelki. Elfie uszka mogą być urocze. Przechylenie zdjęcia w portrecie nie ma żadnego znaczenia, inną sprawą jest to, że budynek w ogóle w tle widać, nie dodaje fotografii uroku. Pokazanie profilu modelki jest raczej pomysłem na inną fotografię, ale przecież nie zrobisz tylko jednej i nie szukasz chyba jednego jedynego ujęcia ani nie będziesz go później w nieskończoność powielał, więc nie zgodzę się z tym, że lepiej sfotografować ją z profilu niż enface. Każdą twarz można przedstawić praktycznie w każdy możliwy sposób, trzeba tylko popróbować. Mina przywodzi mi na myśl raczej spontaniczność niż dziwność, wydaje mi się złapaną trochę na szybko, przypadkowo mimiką. Naturalnie. Śmiech u dzieci jest tym co lubimy oglądać, wydaje nam się dla nich najbardziej naturalnym kojarząc się z beztroskim dzieciństwem. Na początek to uwaga pozwalająca przyciągnąć więcej oglądających. Skoro to Twoja córka to na pewno jednak zdajesz sobie sprawę, że przeżywa przeróżne emocje - każda z nich jest warta uwiecznienia i pokazania. | Jerry_T | 2008-07-09 09:14:24 |
| _M | yamatachi, to jest miejsce na KK a nie forum, poruszony przez Ciebie po raz chyba kilkunasty fenomenu fotografii dziecięcej akurat pod zdjęciem dziecka nie usprawiedliwia moim zdaniem nadużywania tego pola danego nam przez administrację, mam tylko nadzieję, że pomyliłeś okienka ;) | _M | 2008-06-24 23:46:18 |
 | _M | Krytyka na prośbę w wątku Dobry Start: [url]http://www.obiektywni.pl/forum/watek-1185-0.php[/url] Takich zdjęć pojawia się tutaj niewiele. Rzadko można zobaczyć grotołazów w akcji. Nie jestem specjalistą w tej dziedzinie ale zdaję sobie sprawę, że jest to bardzo trudny rodzaj fotografowania, szczególnie od strony technicznej. Znikoma ilość światła a właściwie jego praktyczny brak zmusza do używania sztucznych źródeł. Trudno jest za pomocą jednej lampy uzyskać interesujący, plastyczny efekt. Przypominają mi się tutaj fotografie jakie serwuje nam National Geographic, gdzie do oświetlania jaskiń używa się kilku, czy kilkunastu radiowo połączonych lamp. Ale to taka dygresja. Ta fotografia przekazuje przede wszystkim sporą ilość treści. Wydaje się - błahej... ot człowiek przeciska się przez jaskiniową szczelinę. Nie do końca... Swoim kadrowaniem zdjęcie zdaje się przytłaczać, wręcz ściskać widza między narysowanymi nań ścianami. Udało Ci się przekazać więc wrażenie klaustrofobiczności, chyba najważniejsze w tego typu miejscach. Z technicznego punktu widzenia przeszkadzają zbyt rozświetlone krawędzie wkradające się w kadr po obu jego stronach, które dodatkowo kładą się cieniem na postaci. Zdaję sobie sprawę z ciasnoty, jednak sam przyznasz, że dobrze by było, gdyby ich nie było... ;) Nie najszczęśliwszym sposobem jest też centralne umieszczenie postaci. Z jednej strony wydaje się to mieć uzasadnienie, gdyż najważniejsze elementy zdjęcia są doskonale widoczne, z drugiej w tym przypadku wraz z cięciem nóg i nadmiarową zdaje się górą nie jest to do końca trafne rozwiązanie. Chciałbym aby pojawiło się więcej tego typu zdjęć. Jest to jakąś świeżość dla tematyki portalu. Lubię fotoreportaże. | golanmac | 2008-06-12 10:39:28 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl