 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
 | . .. . ... | Zdajac sobie sprawe, ze napisanie krytyki pod ta fotografia moze byc rownoznaczne z rozbudzeniem gniazda os, sprobuje jednak sie do niej ustosunkowac. Na pierwszy rzut oka praca przywodzi na mysl dziela Otto Steinerta, takie jak na przyklad "Karnawal Dzieciecy" z 1971r. Steinert byl zwolennikiem "fotografii subiektywnej", ktora miala byc fotografia "zhumanizowana i zindywidualizowana", zas technika oscylowala wokol eksperymentow, dlugiego naswietlania, fotogramow i wydrukow negatywowych. I rzeczywiscie, wydaje sie, ze zaprezentowana tu praca posiada wszelkie cechy tego nurtu. Mamy tu, w warstwie wizualnej, mroczna, niewyrazna postac, ktora zdajac sie mowic:"no i co z tego, ze zle mnie widac?", brnie wytrwale przez blizej niesprecyzowana, rownie niewyrazna plaszczyzne...postac ciagnie cos, wykonuje wiec jakas akcje, ktora rowniez pozostaje nieokreslona w oczach widza. Calosc przyciaga, intryguje, mimo ze sprawia nieco chaotyczne wrazenie, niepokojac i przywodzac na mysl fantomy ze snow, ktorych zaledwie strzepy rano sie pamieta ... Stad nieograniczone niemal pole do interpretacji, co jest niewatpliwa zaleta. Ale i poniekad pulapka...Czesc bowiem widzow zachwyci sie tym obrazem, pojmujac (lub w pewnych przypadkach udajac, ze pojmuje...) jego nieoczywisty przeciez przekaz i i bezwarunkowo go akceptujac. Czesc z kolei z dezaprobata spojrzy i zada sobie pytanie:"hm, ale o co tu moze chodzic?kto to jest, co robi, dlaczego nic nie widac?" Jest jeszcze trzecia grupa odbiorcow, ktorzy zatrzymaja sie w pol kroku, niepewni co do wlasnej percepcji-i owi beda czuc niedosyt i nawet zal, ze nie ma choc jednego statycznego elementu, ktory pozwalalby wzrokowi odpoczac, a myslom zatrzymac sie. niechby to byl budynek w tle, a chocby i nawet fragment trawnika (trawnika?jest tam trawnik?:) z prawej strony...cos, cokolwiek, co bedzie solidnie zakotwiczone w rzeczywistosci i jej prawach. Bo ci odbiorcy chcieliby, zeby ten Rincewind uciekajacy z Bagazem, czy tez Zyd Wieczny Tulacz, albo i Zagubiony Chlopiec z druzyny Piotrusia Pana, czy tez Menel spod Osiedlowego Kiosku, rowniez mial chwile wytchnienia w tym biegu. W swoim biegu, w biegu elementow wokol, w nieustannej ucieczce chwili. Bo tym odbiorcom nie wystarcza "niedopowiedzenie", "tajemnica", "ukryty przekaz" i "arcyinteresujaca wizja". Bo ci odbiorcy, doceniwszy bezkompromisowa, piekna tonacje, delikatnie miekkie ziarno oraz niewatpliwie intrygujaqcy temat wraz z jego mnogoscia mozliwych znaczen, chcieliby takze moc powiedziec wiecej o tym, co odbieraja. chcieliby moc dokladniej zdefiniowac wlasne odczucia i to, co podswiadomosc im podpowiada gdzies tam, na krawedzi potylicy... na szczescie tego typu odbiorcow jest stosunkowo niewielu, co oczywiscie jest dobre, bowiem ci, co zbyt wiele odcieni szarosci widza, zazwyczaj przegrywaja ze zwolennikami solidnej czerni/bieli... p.s. na pochwale zasluguje rowniez uzyty sprzet-nielatwo telefonem komorkowym wykonac tak skomplikowana plastycznie i niejednoznaczna fotografie;) | hAs | 2008-02-06 22:17:58 |
 | . .. . ... | Trudno pokusic sie o krytyke tak nieszablonowej pracy-choc od razu niemal narzuca ona dwa glowne (choc nie jedyne!) sposoby patrzenia nan-poprzez pryzmat wartosci i jakosci technicznej, oraz pod wzgledem warstwy wizualnej. Oba aspekty prowadza do prob odgadniecia znaczenia. Czy udanych? Patrzac od strony technicznej- fotografia zostala tutaj potraktowana jako material w procesie tworczym, prowadzacym do powstania zadziwiajacego mariazu odmiennych faktur i technik. Ten mariaz to collage. Praca anikout doskonale nasladuje swoj jak najbardziej fizyczny odpowiednik ( gdyby taki istnial)-niemal czuc pod opuszkami palcow zamalowana werniksem fakture tla z wkomponowana fotografia postaci. Do tego oczywiscie doklejony wieniec z prawdziwych lupin cebuli, marszczacych sie na nierownym plotnie, a takze drewniana lyzka i zwiewny tiul okrywajacy kontury doklejonej postaci. Calosc pokryta lakierem jest rzecz jasna wielowymiarowa, uzyte materialy zlewaja sie w zgodna mase pod srodkiem utrwalajacym…wrazenie poteguje jeszcze rama, w jakiej zaprezentowany kadr zostal zamkniety. Coz moze bardziej przywodzic na mysl “fizyczny”obraz stworzony srodkami jak najbardziej plastycznymi, anizeli drewniana, zlocona rama? Drugim istotnym aspektem jest warstwa wizualna. Przywolano sztuke Giuseppe Arcimboldo. Niewatpliwie uzycie utensyliow kuchennych i warzyw w polaczeniu z portretem nasuwa takie skojarzenia. Gdy jednak spojrzymy na “Vertumnusa” , “Flore” czy caly cykl “4 Pory Roku” Arcimboldo, dostrzezemy charakterystyczny wzorzec, jakim sie artysta poslugiwal, komponujac portrety z warzyw tak, by wygladaly na ludzkie twarze. Tutaj cebula pelni jedynie role akcesorium, nie komponentu. Wiekszych analogii doszukac sie mozna w tworczosci wyrazajacego sie za pomoca innego medium Jana Svankmajera. Gdy zerknac na kadr z jego “Dimensions of Dialogue”, mozna odniesc wrazenie, ze postac z pracy anikout wyszla wlasnie ze Svankmajerowej “kuchni”, porwawszy ukradkiem wieniec cebuli i lyzke…. Krytycy nie sa zgodni co do interpretacji dziel Arcimboldo; wielu z nich dochodzi do wniosku, ze byl to genialny zartownis…sztuka Svankmajera tym bardziej wymyka sie wszelkim etykietom. Coz wiec chce nam powiedziec dziewczyna kryjaca sie za orezem z drewnianej lyzki, z cebulowym szyszakiem na glowie? Czyje sa dlonie, wylaniajace sie zza kadru-czy to przed nimi chce sie bronic? A moze jest to feminizujacy manifest przeciwko wciskaniu kobiety we wspolczesne ramy (sic) omnipotentnej bogini, ktora w sypialni ma byc przyslowiowa dziwka (transparentna frywolna szata…), zas w kuchni szefem z trzema gwiazdkami Michelin? Mozliwosci interpretacji jest wiele, i zapewne kazda bedzie zawierac ziarno prawdy.Bo osobiscie wierze, ze ta praca nie narodzila sie jako zlepek przypadkowych zadan w programie graficznym. Calkiem prawdopodobne jest, iz to po prostu arcimboldowski zart, ilustrujacy nasze dwie najpotezniejsze potrzeby, dyktowane przez niby drzemiacy, lecz zawsze przeciez czujny pierwotny instynkt. Te potrzeby to glod i seks. Chcemy czy nie, podazamy za glosem instynktu kazdego dnia… | anikout | 2007-12-19 11:44:37 |
 | . .. . ... | fotografia wykonana zostala, zdaje sie, w schronisku dla zwierzat. z definicji jest to miejsce, gdzie przechowuje sie (do czasu uspienia lub adopcji) niechciane czy tez porzucone zwierzeta. stad pierwsza uwaga-w rubryczce "kategoria" nalezaloby wpisac: "reportaze"..."zwierzeta" jakos za mocno kojarza sie z cieplem domowego ogniska i wesolym pyskiem wlochatego ulubienca... po drugie-ladunek emocjonalny. nawet dla kogos o wrazliwosci tartacznego pnia miejsce zwane schroniskiem bedzie mialo nieprzyjemny wydzwiek. stosujac nieco empatii i wyobrazni, mozna sie domyslic, ze schronisko dla zwierzat odpowiada w ludzkich kategoriach krzyzowce obozu dla uchodzcow ze szpitalem polowym i wiezieniem. ergo-malo przyjemne miejsce. stad sugerowana blokada oceniania.. a po trzecie-uwaga czysto techniczna. mozna bylo jednak nie ucinac dolnej krawedzi pyska, wowczas fotografia stalaby sie pelniejsza i jeszcze bardziej wymowna. ciecie sprawia wrazenie niedorobki. bo sam kadr-swietny, co tu duzo gadac... p.s.jesli to zdjecie nie zostalo wykonane w schronisku dla zwierzat-patrz punkt trzeci krytyki;) | zoso | 2007-12-04 23:29:16  |
 | . .. . ... | spogladajac okiem laika w przedmiocie aktow, narzuca mi sie jednak kilka spostrzezen. z niewiadomych przyczyn pod zdjeciem rozgorzala dyskusja nad tym, czy meski akt moze byc piekny,czy nie, i czy akty jako takie ocenia sie na podstawie walorow fizycznych modela/modelki...(na marginesie, falko, punkt widzenia zalezy od, ekhem, punktu siedzenia-to w kwestii "brzydoty'meskich genitaliow;) jesli chodzi sama fotografie, coz autor byc moze nieswiadomie probowal wpisac sie w nurt, ktorego niewatpliwym mistrzem jest fotograf robert mapplethorpe ... http://www.mapplethorpe.org/malenudes3.html (jesli ktos poszukuje "szokujacych" doznan...) ...co szczegolnie widac, gdy obejrzy sie fotografie "untitled (male nude)" wspomnianego autora. jednak mapplethorpe jest mistrzem w operowaniu swiatlem, co w przypadku tego typu fotografii, nabrzmialych od emocji, jest sprawa kluczowa. rowniez kompozycja kadru jest istotna-inaczej, jak w przypadku kazdego aktu, zdjecie staje sie niemym, przypadkowym pstrykiem. w przypadku prezentowanego zdjecia, swiatlo zabija calkowicie ewentualne niuanse i przekaz.jest plaskie i jednolite, nie pozostawia nic wyobrazni, nie pozwala takze podkreslic tego, co autor (-ka) najprawdopodobniej chce podkreslic... kadr takze jest nieciekawy-wspomniano wczesniej o dziwnym ciachnieciu dolnej krawedzi, gdzie lozko sie konczy, i skad model zdaje sie powoli zsuwac na podloge. rowniez gora pozostawia wiele do zyczenia-wydaje sie, ze jesli chcemy pozbawic modela glowy, to jednak zostawmy ramiona, a jesli i ramion nie chcemy zawrzec w kadrze, to...utnijmy je zupelnie, nie pozostawiajac takich niezdecydowanych kikutow. nawet, jesli lewe ramie mialo w zamysle zamknac kadr, nie jest to w tym przypadku najszczesliwszy zabieg. jesli zas chodzi o sama kompozycje i poze modela, coz, jest bardziej zabawna anizeli podniecajaca czy niepokojaca. cialo zdaje sie byc nieco androgyniczne, rowniez poprzez przyjeta pozycje, zas trzymana w zebach (?) chustka/szal, faktura przywodzi na mysl pieluche. calosc wiec raczej smieszy/bawi, i nie ma nic wspolnego z tym, czego podswiadomie szukamy w akcie meskim-czyli emanacji sily, nieco zwierzecej energii, lekkiego poczucia zagrozenia...meskosci jednym slowem. takiej, ktora nie przeczy rownoczesnie wrazliwosci czy delikatnosci. bo wlasnie tego szukamy, nawet jesli akt w zamierzeniu ma miec konotacje mocno artystyczne i "odseksualnione". i tu wracamy do drugiego akapitu tej malej krytyki-tak, akt meski moze byc piekny (w sensie takim, by poruszal!), musi jednakze spelniac kilka podstawowych warunkow. niebagatelna jest strona techniczna i jakis SENS, ktorego tu zdaje sie, zabraklo... | ambi | 2007-12-02 19:49:46 |
 | . .. . ... | w odniesieniu do slow bonsai-nie w tym rzecz, by zlapac kroliczka, lecz by gonic go. nie chodzi o zaszokowanie widowni do granic spazmow i wyrywania wlosow, ani tym bardziej o powolywanie sie na znane przyklady "artystow szokujacych" w celu legitymizacji (tego akurat) zdjecia. bo jesli nawet papiez przygnieciony meteorem, czy gioconda z domalowanymi wasami funkcjonuja na zasadzie sztuki kontrowersyjnej (a niewatpliwie takie wlasnie uczucia wzbudzaja), to dzieje sie tak nie dlatego, ze "profanuja" pewne uznane swietosci (czlowiek-ikona, slynne dzielo sztuki) i wywoluja oburzenie u widza. dzieje sie tak, poniewaz "profanacja" naklada nowa warstwe znaczeniowa na cos, co juz w zbiorowej swiadomosci w jakis okreslony sposob funkcjonuje. stad szok, stad obrzydzenie, rozbawienie, i cala gama innych odczuc. w przypadku tej fotografii nie ma mowy o takim zjawisku. jest to po prostu sucha rejestracja martwego zwierzecia, ktora wywolywac moze co najwyzej zal. czynnik szoku odniesc mozna jedynie do autora, ktory wpadl na pomysl podzielenia sie ze swiatem tym, co znalazl pod lozkiem. | loverb | 2007-11-29 17:39:07 |
| . .. . ... | kiedy mowie, ze bateria padla:) a ze nie planowalam za bardzo fotografowac tego dnia, wiec nie bralam dodatkowych gadzetow, w postaci np zapasowej. jak to w zyciu, nie zawsze wszystko sie uklada po naszej mysli:) | . .. . ... | 2007-07-09 00:08:34 |
| . .. . ... | hm, malo ostre zrobilo sie po zmniejszeniu w irfanie, zupelnie sie pogybilam w tych rozmiarach wymaganych na portalu;) | . .. . ... | 2007-05-03 22:14:36 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl