/ Prośbę mam...

Wyraźcie swoje zdanie.

Spieram się z jednym jegomościem na innym forum. Wątek dotycz granicy między zdjęciem a grafiką. Podczas takiej dyskusji, mój oponent, wysnuł tezę : " Jak po wszystkim koryguje się kolory, kontrasty, srasty to znaczy że się nie umie fotografować. "

Moglibyście się do tego odnieść, proszę ?

Ja się zgadzam z Twoim oponentem... zawsze koryguję kolory, kontrasty, srasty i wiem, że nie umiem fotografować...

z tego co sie orientuje duzo procesow w photoshopie odnosi sie do ciemni. w ciemni tez przeciez ustawiasz ostrosc, kontrast itd

Kiedyś już to zamieszczałem, ale pozwolę sobie powtórzyć. Ostatecznie cytowanie samego siebie pozwala zaoszczędzić trochę czasu... :-)

Ponieważ praktycznie całe swoje życie fotograficzne spędziłem z analogiem w ręku, a zdigitalizowałem się trochę ponad 3 lata temu, nic więc dziwnego, że czuję się bardzo mocno powiązany emocjonalnie z "tamtą" epoką i wszelkie moje przemyślenia zawsze będą skażone sentymentem do celuloidu pokrytego żelatyną. Bez fałszywej skromności mogę powiedzieć, że technikę ciemniową - zarówno negatywową, jak i pozytywową - miałem opanowaną w stopniu wyższym od średniej krajowej, jakkolwiek zdjęcia zawsze robiłem "średnie" i nigdy nie wyszedłem poza stadium zaawansowanego amatora.
I tak proces tworzenia zdjęcia wyglądał u mnie następująco:
1. Naświetlenie - czyli ustawić na aparacie wszystko co potrzeba i nacisnąć spust migawki.
2. Wywołanie negatywu. I tu zaczyna się pierwsza ingerencja w naturę: przy oświetleniu kontrastowym negatyw dostawał znacznie więcej światła na wstępie, za to znacznie mniej minut kąpieli, przy badziewnej pogodzie w głębi lasu - przeciwnie wprost.
3. Wykonanie odbitki. We wczesnych latach w użyciu było 5 gradacji papieru, później przyszła wygoda w postaci Multigrade'a i filtrów, albo głowicy barwnej. Oprócz doboru kontrastu również wyłącznie ode mnie zależało ile papier dostanie światła, czyli jaka będzie średnia gęstość ogólna otrzymanego obrazu. W kolorze dochodziła jeszcze filtracja wstępna, czyli wpływ na tonalność, która wcale niekoniecznie musiała być zgodna z rzeczywistością, dobierało się ją tak, aby osiągnąć jak najlepszy odbiór zdjęcia. No i oczywiście zabawa paluszkami, tekturkami, watą na drucie i co tam było pod ręką w zbożnym celu przymaskowania fragmentów, które uparły się stracić szczegóły w cieniach...

A teraz konkluzja: czytając niektóre wypowiedzi fanów techniki analogowej (do których ciągle zaliczam moją skromną osobę) mam czasami wrażenie, że ktoś chce, żebym czuł się UPOŚLEDZONY i nie mógł korzystać z narzędzi, do których przyzwyczaiłem się przez 36 lat siedzenia w ciemni...

Wywoływanie RAW'a - ingerencja w obraz jak najbardziej dozwolona, podobnie jak przy wywoływaniu negatywu.
Zmiana w programie graficznym jasności, kontrastu, nasycenia, balansu - jak najbardziej dozwolona, chyba że również zabronimy robienia tego "na mokro".
Rozjaśnianie i przyciemnianie selektywne - chciałbym mieć tyle włosów na głowie ile razy maskowałem fragmenty papieru... :-D
Kadrowanie - chyba nigdy w życiu nie zdarzyło mi się zrobić odbitki z pełnej klatki i zupełnie nie widzę powodu, dla którego miałbym z tej metody poprawiania kompozycji rezygnować po przejściu na technikę cyfrową.
Stemplowanie - kiedyś nazywało się to retuszem i świadczyło o wielkiej biegłości technicznej fotografującego, teraz czasami wyśmiewane i potępiane. Oczywiście nie mówię tu o DOMALOWYWANIU fragmentów zdjęcia, tylko usuwaniu np. kurzu z matrycy, albo niedopałka leżącego na pierwszym planie i przegapionego w momencie fotografowania.

Jeżeli naciskam spust migawki, to najczęściej dlatego, że zobaczyłem coś, co zrobiło na mnie tak duże wrażenie, że chciałem się nim podzielić z innymi. I przygotowując obraz do prezentacji staram się jak najlepiej i najwierniej oddać właśnie to wrażenie.

A na koniec gratuluję wszystkim, którzy doczytali do końca i nie usnęli...

Bicki , jak juz skonczysz sie klocic polecam ksiazke "Prawda i rzeczywistosc w fotografii" , autor Pedro Meyer. Gosc w 1997 roku glosno powiedzial "Czy nie nadeszla juz pora, zeby pogodzic sie z faktem, iz fotografie nigdy o niczym nie mowily prawdy?" i mysle ze przedstawia oba punkty widzenia motywujac odpowiednio. Ja dopiero zaczalem czytac , wiec nie moge powiedziec wiecej. A poza tym @jpk powiedzial juz wszystko wg mnie.

jpk-Szacunek. Świetny tekst.

Dziękuję jpk - genialnie to opisałeś - da mojemu oponentowi do myślenia ! ederlezi - też dziękuję !

jpk - dobrze ujęte

granice każdy ustala sobie sam :)
jeśli ktoś uzna, że moje są zbyt szerokie i w związku z tym nazwie to co robię grafiką - ok, mało w sumie mnie to obchodzi, dla mnie liczy się efekt, czyli to jakie emocje wywołuje efekt finalny

jako ciekawostka, startuje w setkach konkursów, w 30% są obostrzenia dotyczące grafiki. Różnie bywają one formułowane ale zwykle dążą do tego aby nie wyskakiwać ponad to co robiło się kiedyś w ciemni. Wiele razy moje prace były weryfikowane pod tym kątem, nigdy nie zdarzyło mi się wykluczenie z konkursu, czyli to co mam w PF (pomijając HDR czyli 20% tego co robię) jest dobrym przykładem na "unmmanipulated".

jpk-szacunek i popieram.Sam mając ciemnię kiedyś na strychu i trakcie sprawdzania naświetlonych odbitek w kuwetach z wywoływaczem często stosowałem chuchanie na twarze(wzrost temperatury) i lepsze ich dowywoływanie.Zdawało egzamin.Co do filmów to najbardziej kontrastowymi były OrwoNP15.Natomiast mając znajomego chemika montowało się różne wywoływacze ze składników.A kadrowanie maskownicą się robiło i powiększalnikiem.Pozdrawiam wszystkich.

No i tak. Kolega z którym dyskutuję, jest głuchy na argumenty. Napisał :

"Mimo to wolę swoje poglądy. Uważam że można robić zdjęcia dobre bez ingerencji. Dobry fotograf zrobi. Obróbka po prostu spowodowała że z dobrego robi się "lepsze". I do tego się wszyscy przyzwyczaili. Pytanie tylko czy rzeczywiście są te zdjęcia lepsze. Ups, grafiki.
Dla mnie tyle. "


I jak tu z takim dyskutować..

W książce "Krajobrazy i natura w Photoshopie CS2" autor przytacza wiele przykładów jak to wcześniej Ansel Adams rozkładał swoje fotografie na czynniki pierwsze i poddawał poprawką wybrane elementy zdjęcia, np. jako ciekawostka już w roku 1850 fotografik Gustave Le Gray wykonywał dwa ujęcia tej samej sceny które później łączył w ciemni, czyli taki prototyp obecnego DRI.

Jeśliby przyjąć punkt widzenia Twojego adwersarza Bicki, to piktorialiści (m.in. Tadeusz Wański) byli grafikami. Negatyw był tylko materiałem wyjściowym. Obróbce (dość skomplikowanej) poddawana była odbitka.

Jeśli uznać to co mówi twój adwersarz: " Jak po wszystkim koryguje się kolory, kontrasty, srasty to znaczy że się nie umie fotografować. " to znaczy po pierwsze iż musi wykonywać zdjęcia tylko w jpg ponieważ skąd może wiedzieć jakie ustawienia trzeba przyjąć w RAW-ie podczas jego wywoływania. Jakie są prawdziwe. a z drugiej strony przyjmując Jpg jako bazę to o wymienianych przez niego parametrach decyduje aparat, który sam ustawia balans bieli podobnie ostrość i kontrast. I wtedy okaże się że jak zrobisz to samo ujęcie różnymi aparatami to osiągniesz bardzo różne rezultaty.

A jpk rzeczywiście świetnie to ujął.

Dodam do tego co pisze jpk i PiotrekOK.
Dlaczego mam uznać, że programista siedzący w Tokio, Osace albo Bóg jeden wie gdzie, wie lepiej ode mnie jak ma wyglądać scena którą właśnie fotografuję. To przecież ludzie zaimplementowali komputerowi, który siedzi w aparacie algorytmy do ustawiania wszystkich parametrów obrazu o których pisze adwersarz Bickiego. Jeśli zrezygnuję z pracy na pliku mogę równie dobrze przestać fotografować.
Sprzęt, który wchodzi na rynek jest co raz sprawniejszy i łatwiej nim wykonać poprawne zdjęcie. My jednak nie mówimy o zdjęciach ale o fotografii, której proces tworzenia nie kończy się z naciśnięciem spustu migawki.

Bicki, ja rozmawiałem kiedyś na żywo z kimś ostro broniącym swoich poglądów. Prosty temat - zdjęcie albumowe z oknem w tle. Powiedzmy portret kobiety siedzącej na krześle, w kadrze okno, w oknie ostre światło. W sumie nic ciekawego to nie było ale ciotce trzeba było szybko zrobić zdjęcie pamiątkowe bez kombinowania jakiegoś tam a okno było tak wielkie , że ona siedziała na jego tle i jak nie podejdziesz , to go nie ominiesz. Zmierzyłem światło na okno i doświetliłem resztę błyskiem lampy , błysk odbity od ściany z tyłu. Było ciekawie oświetlone wszystko. Gość natomiast ustawił tryb automatyczny ( zielony ) i zrobił pstryk. Oczywiście przepalił całe okno. Twierdził ( i to jeszcze jak twierdził , myślałem że chce na pięści przejść ) że tak właśnie ma być i tak jest naturalnie, a to co ja zrobiłem to była ingerencja w światło i to było nienaturalne. A jak mu włączyłem "migacze" w jego aparacie to po paru minutach kazał mi je wyłączyć bo mu tylko przeszkadzają jak ogląda zdjęcia na podglądzie.

Ja nawet nie doszedłem do jakiegokolwiek tematu obróbki. Niektórzy bardzo będą bronić swoich poglądów.

Z granicą pomiędzy współczesną fotografią a grafiką jest kłopot podobny temu, co z granica między sztuką erotyczną a pornografią.
Nie daje się zdefiniować, nie daje się wytyczyć, nie daje się zmierzyć,
a każdy patrzący swoje wie ;)

jpk (2009-02-20 23:27:28) - dobrze powiedziane

Mordecai - granicy o której piszesz zapewne jasno wytyczyć się nie da. W znacznym jednak stopniu to co pisze jpk takie granice może właśnie przybliżać.
Zastanawiam się jedynie czy takową granicę w ogóle definiować potrzeba? Człowiek usilnie próbuje wszystko usystematyzować, nazwać poukładać. W sferze gdzie dominującym kryterium jest poczucie estetyki niemożliwym by było nazywanie wszystkiego jednoznacznie. W całej szeroko pojętej sztuce współczesnej granice pomiędzy jej dziedzinami zaczynają się zacierać a poszczególne gatunki mieszają się ze sobą. Nie inaczej jest w fotografii i grafice oraz im pokrewnym dziedzinom. Myślę, że znacznie ważniejsze niż opisanie i nazwanie danej pracy jest to jak jest ona odbierana przez widza, jakie wywołuje emocje i czy niesie jakąś wartościową treść.
Gdziekolwiek zbierze się większa grupa ludzi zajmująca się fotografią, prędzej czy później pojawia się spór o którym tu rozmawiamy. Spór, który nigdy nie zostanie rozstrzygnięty i jak uważam spór, którego nie ma sensu ciągnąć w nieskończoność.

Bicki,

Każdy ma rację, w tym i Twój rozmówca... jednak chętnie wezmę udział w miejskim plenerze z tym gościem, czy z jemu podobnymi. Chętnie na takim plenerze użyję takiej samej jak inni uczestnicy błony pozytywowej i zgodzę się na różne dodatkowe obostrzenia, w tym na posługiwanie się identycznymi (tanimi) aparatami i obiektywami. Na koniec (np. po tygodniu) chętnie siądę z uczestnikami pleneru w knajpce i pooglądam nasze przeźrocza z klasycznego rzutnika.

Imprezę można nazwać: "Zdjęcie wyjęte żywcem z wiecznie żywego Zenita"
;-)

Natomiast w świecie naszego podejścia do fotografii, najprawdopodobniej on nie znajdzie dla siebie żadnej przygody i nigdy się nie dowie, co traci.

PS. Zapytaj się tego Autora, czy dwie klatki błony, które nałożę na siebie i razem wyskanuję (http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-51097.php - wersja zupełnie bez PSa nie różni się wiele od tej), uzna za grafikę?

kera a po co skanować? http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-368145.php

3 x naświetlam ta samą klatkę

budda,
Uwierz mi, że to co ja pokazałem, to co Ty pokazałaś i to:
http://www.obiektywni.pl/galeria/fotografia-78562.php
to są zupełnie różne rzeczy.

Wiem jak wyglądają moje dwie klatki oddzielnie, wiem jak wyglądają po połączeniu w PS i wiem jak dalece różni się od tego skanowanie 2 klatek jednocześnie.

ale na to samo wychodzi :) w sumie.... :) Pozdro !!!