 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| Lachim | Treść: Świetna fotografia dająca odbiorcy możliwość dowolnej interpretacji. Autor osiągnął ten efekt otwartości w odbiorze poprzez radykalne zastosowanie narzędzia niedomówienia. Każdy widzi co chce lub też... nic nie widzi. (A może jest to też jakieś nawiązanie do "Nowych szat cesarza"? - to tylko jedna z nieskończenie wielu możliwych interpretacji). Forma: Można by się pokusić o przycięcie kadru do kwadratu z góry, dołu, lewej lub prawej strony (o ile kadr już nie jest kwadratowy, ma się rozumieć). Trochę przeszkadza winieta lub jej brak, a także zbyt duża lub zbyt mała głębia ostrości. Przepalenia co prawda nie są widoczne, ale któż zagwarantuje, że ich nie ma. Zastanowiłbym się nad konwersją do BW, bo koloru i tak nie widać. Choć tu mogę się mylić - mogłoby to by zbytnio zawęzić możliwości interpretacji. | wiesiolek | 2016-08-31 16:42:37 |
| Lachim | U gąsienicy wyciągniętej patyczkiem z jej naturalnego środowiska zachodzi taka właśnie reakcja obronna - ze strachu owija się wokół i pozostaje przez długi czas w bezruchu. Tytuł nieadekwatny do przedstawionej scenki, bo stworzonko nie „otula” patyczka, lecz sparaliżowane strachem kurczowo się go trzyma. Jakość zdjęcia nienajlepsza a przecież było dość dużo czasu na jego wykonanie. Kadr, ostrość, tło… hmm… | ismena | 2009-09-10 18:29:54 |
 | Lachim | Kera, sposób prezentacji nie jest, niestety, poprawny. Kadr po lewej stronie przeznaczony jest dla lewego oka a kadr po prawej - dla prawego. Wniosek: oglądać należy tę pracę techniką "swoboglądu", inaczej tzw. "patrzeniem równoległym" (skupiając wzrok daleko za płaszczyzną monitora komputera, czyli "puszczając oczy swobodnie") lub za pomocą stereoskopu (ale o to raczej Ci nie chodziło, prawda?). Problem tylko w tym, że odległość obu zdjęć jest za duża. Moje oczy są oddalone wzajemnie od siebie o ok.7 cm, natomiast prezentowane przez Ciebie kadry są od siebie w odległości ok. 11 cm na moim monitorze. Musiałbym więc zrobić zeza rozbieżnego, aby móc zobaczyć Twoją pracę tak jak tego oczekujesz a tego nie potrafię (i większość ludzi nie potrafi). Aby tego rodzaju fotografia możliwa była do ujrzenia w trójwymiarze za pomocą techniki swoboglądu, odległość pomiędzy lewym i prawym kadrem (chodzi o odległość wzajemnie odpowiadających sobie miejsc) nie powinna być większa niż 6 cm. Możliwy jest, oczywiście, odbiór tej pracy za pomocą "krzyżoglądu" (inaczej: patrzenie krzyżowe, po zrobieniu zeza zbieżnego), ale obydwa kadry muszą zostać zamienione miejscami (lewe oko patrzy na prawą fotkę i na odwrót - prawe na lewą). | keramodnor  | 2009-07-20 14:56:26 |
 | Lachim | A... tak? A ja głupi myślałem, że to najlepsze moje makro albo co najmniej mój najlepszy słonik... | Lachim | 2009-05-19 22:20:54 |
| Lachim | Afropolak, dzięki za krytykę (moja pierwsza na OB). Zdaje się, że co do kolorystyki i złej kalibracji monitora masz rację, więc fotkę usuwam. Zamieszczę inną wersję stosując się do Twoich uwag. Dzięki i przepraszam, że nie poczekam na 3 minusy do Twojej krytyki :-) | Lachim | 2009-05-12 14:51:42 |
 | Lachim | Na pierwszy rzut oka przeszkadza zbyt mocny cień nosa, cienie u nasady nosa i przepalenie błyszczącego czoła. Tylko na pierwszy rzut oka, bo po dłuższym obcowaniu z fotką elementy te nie tylko nie przeszkadzają, ale wraz z błyszczącymi włosami i mocnym kontrastem dobrze podkreślają ostre rysy modela. Natomiast, coś białego w tle zbytnio rozprasza. | buba | 2009-04-20 12:05:37 |
 | Lachim | No, panzer_44, tu sam dałeś świetny przykład na to, że czasami lepiej powstrzymać się od publicznego interpretowania własnych prac przez autora. W ten sposób, pozostawiając dowolną interpretację odbiorcy, czynisz fotografię bardziej uniwersalną. Nie mówisz też już na wejściu pewnemu określonemu kręgowi widzów: "to nie dla was". Widzę tu całe mnóstwo możliwości interpretacyjnych: (1) Pnącza czasu zarastają nas i nasz świat. Wszystko przeminie. Nie pozostanie nawet to, co dla nas najważniejsze. (2) Po dwudziestu wiekach któż jeszcze pamięta Dobrą Nowinę, którą On głosił? (3) Chrystus - obumarłe ziarno pszenicy, z którego wyrasta... (co?) (4) Dobiega kres religii opartej na śmiesznej mitologii. (5) Europo, czy zapomniałaś o swych korzeniach? (6), (7), ... (i wiele, wiele innych). Tytuł, co prawda, zawęża nieco pole interpretacji, ale pozostawia mi jednak miejsce na własną refleksję. Być może mój własny sposób odbioru Twojej pracy nie jest zgodny z Twoim zamiarem twórczym, ale... zyskałeś widza ! pobudziłeś go do refleksji ! A może nawet sam zauważyłeś w Twojej pracy to "coś jeszcze", czego nie uświadamiałeś sobie przed rozmową z widzem? (Miał to być komentarz do tej konkretnej fotki, ale ponieważ nabrał cech bardziej ogólnych rozważań - zamieszczam w KK z prośbą o wyrozumiałość czytelników :) | panzer_44 | 2008-12-13 14:23:24 |
 | Lachim | Zachwycają w tym zdjęciu dwa jego aspekty: (1) Radosny (wręcz "wybuchowy") nastrój stworzony przez twarz i pozę modelki, tytułowej Marysi, wzmocniony zastosowaną przez fotografa techniką. Zrobienie fotki z bliskiej odległości z szerokim kątem, co niejednemu odbiorcy może wydawać się niedopuszczalnym naruszeniem elementarnych reguł, których należy się trzymać w fotografii portretowej, w tym przypadku jest jak najbardziej uzasadnione. Jest tutaj bowiem podstawowym narzędziem nasycającym tę pracę treścią i budującym wokół niej odpowiedni nastrój. (2) Przywołanie miłych wspomnień związanych z amatorską fotografią rodzinną z lat 1960/70-tych osiągnięte dzięki wspomnianemu wyżej zabiegowi oraz przymknięciu przysłony, a także posłużeniu się techniką fotografii czarno-białej. Kto nie pamięta, proszę przejrzeć albumy z tych lat wypełnione zdjęciami z aparatu Smiena. Czy można coś poprawić? - można: ubiór modelki. Otóż do rajtuz (świetne!) bardziej pasowałyby staromodne dziurkowane sandałki z piętami (niestety nie wiem jak się fachowo nazywały). | fifek | 2008-11-05 19:23:25 |
 | Lachim | Czasami centralny kadr jest najlepszym rozwiązaniem. Mz, w przypadku tej fotografii tak właśnie jest. Znacznie lepszy odbiór u widza uzyskałabyś dając pionową krawędź pomiędzy oknami w samym centrum fotografii. Przez taką symetrię uzyskałabyś ciekawy efekt "otwartej księgi" utworzonej z okien. Po takim zabiegu należałoby na nowo przemyśleć tytuł zdjęcia. | Jolanta | 2008-10-31 14:15:38 |
| Lachim | Z "paprochami", czy bez? Pierwsze wrażenie: paprochy przeszkadzają, zwłaszcza po konfrontacji z wieloma poprzednimi portretami Autorki, na których taka stylizacja jest bardzo naturalna i wręcz miła dla oka. Po apelu Autorki o zaufanie - patrzę raz jeszcze i... może, może... Te paprochy są inne niż na wcześniejszych fotografiach Autorki. Nie są to paprochy historii tej już za nami, lecz raczej teraźniejszość, z młodością, pięknem, ale przede wszystkim z zadumą, że kiedyś stanie się historią. Spojrzenie (i to właśnie takie spojrzenie) modelki wprost w obiektyw daje obraz młodej kobiety przeglądającej się w lustrze, a może raczej przyglądającej się sobie w lustrze, lustrze przyprószonym wymiarem czasu. "Jestem młoda, jestem piękna" - zdaje się konstatować bohaterka tej opowieści. "Czas płynie, stanę się historią" - dopowiada sobie, przypominając sobie pamiątkowe fotografie swojej babci z czasów jej młodości. Na końcu pada pytanie: "Kim jestem ja, która teraz patrzę w lustro a kiedyś pozostanę tylko na fotografii? Kim jestem?" We mnie jako odbiorcy budzi się to samo pytanie. Tak odczytuję treść tego zdjęcia. Czy zgodnie z zamysłem Autorki? - sprawa wtórna. Nawet jeśli nie, to przecież prawdziwe dzieło artystyczne daje nam wielość możliwości interpretacyjnych. Mój tytuł dla tej pobudzającej do refleksji fotografii: "Kim jestem? kim będę?" Do strony technicznej zdjęcia trudno o jakiekolwiek uwagi. Jeśli Autorka nadałaby mu zaproponowany tytuł, to wówczas nawet sposób oświetlenia twarzy modelki zyskuje dodatkowe uzasadnienie. | kaja_ | 2008-10-30 11:31:08 |
Strona 1
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl