 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| Derian | Aby cokolwiek napisać na temat tego zdjęcia należałoby odpowiedzieć sobie na pytanie, do jakiej kategorii zakwalifikować pracę. Autor nas wyręczył - portret. Nasuwa się kolejne pytanie - czymże jest portret? Ogólnie rzecz biorąc - to praca przedstawiająca wizerunek osoby, uwzględniająca jej wygląd zewnętrzny. No i mamy ładną dziewczynę, widzimy jak jest ubrana. Wydawać by się mogło - portret przez duże 'P'. Można by powiedzieć - jest również kategoria 'portret psychologiczny', portret zbiorowy, autoportret... Odsuńmy tak szczegółowy podział pozostając przy tym, co pokazał nam Autor. Każdy portret powinien zawierać się w ramach pewnych ustalonych zasad. Ktoś powie - zasady są po to, by je łamać ;) Zgadzam się. Oponujmy je najpierw, później łammy. A więc kadr. Czy prawidłowo zagospodarowany? Nie sądzę. Stwarza wrażenie otwartego z prawej strony, brakuje domknięcia lewą ręką modelki. Głowa umieszczona na mocnej linii, mniej więcej na wysokości 1/3 jest dobrym rozwiązaniem. Ideałem byłoby umieszczenie jej w okolicach lewego górnego 'mocnego punktu'. Czyli przesunąć kadr w prawo albo... modelkę w lewo (kto jak woli) ;) Warto poczytać o zasadzie trójpodziału i na jej podstawie konstruować proste kadry. Zapewniam, że będą łatwiejsze w odbiorze :) Światło. Dość istotna rzecz ;) Poza tym trudne do opanowania w warunkach zimowych, gdy śniegu dokoła po pas ;) Trudne wyzwanie ale jak to się mówi - nie ma rzeczy niemożliwych. Pamiętajmy, że im więcej śniegu tym większy kontrast. Im więcej śniegu tym więcej światła odbitego. Im więcej śniegu tym... głupszy aparat...? Dlaczego? Błąd większości światłomierzy polega na tym, iż w takich okolicznościach zmuszają aparat do tego, by zastosował krótszy czas naświetlania. Rozumiemy, prawda? Aparat widzi dużo śniegu, dużo jasnych miejsc, od których odbija się światło. Nie chce ich prześwietlić, więc skromniej naświetla. Ale pamiętajmy, że portretowana osoba również ulegnie temu działaniu a więc, w porównaniu ze śniegiem, stanie się ciemna. Wystarczy o tym pamiętać i niejako wymuszać na aparacie jej doświetlenie wprowadzając korekcję EV na +. Ile dokładnie? Może +1... inni twierdzą, że nawet +2. Musisz eksperymentować :) Pamiętaj jednak o tej zasadzie (sprawdza się również latem na plaży). Ach, rozpisałem się... Ustawienie modelki 'pod światło' nie jest głupim rozwiązaniem :) Ładnie dzieje się we włosach, postać zostaje ciekawie zarysowana. Pamiętaj jednak o odpowiedniej ekspozycji, by twarz nie zginęła w mroku. Przydaje się punktowy pomiar światła ale o tym poszukaj już w instrukcji aparatu i podręcznikach. Jeszcze jedna uwaga ode mnie. Stosuj jak najdłuższe ogniskowe. Dla portretu idealnie będzie 50mm, również w granicach 80mm. Do pełni szczęścia potrzeba jasnego szkła, by otwierać przysłonę do pełnego otworu (idealnie byłoby przy wartościach 1,4 - 1,8). Tym samym zmniejszasz głębię ostrości i zyskasz ciekawie rozmyte tło :) Tyle o technice. Sporo napisano o naturalności modelki (czy też bardziej jej 'nienaturalności'). Ograniczę się jedynie do krótkiej uwagi - dusza zdjęcia zależna jest od dwojga osób - fotografa i modela. Jeśli pomiędzy nimi zachodzi właściwa interakcja, jeśli oboje rozumieją co chcą osiągnąć, do czego zmierzają, to zdjęcie będzie lepsze. Pamiętaj o tym, że połową sukcesu jest umiejętność odnalezienia się w danym miejscu, swobodnego zachowania się modelki. Pozostaw ją samą sobie, pozwól odnaleźć się w danym miejscu. A ty? Ty bądź z boku, bądź podglądaczem. Stój z boku, przyglądaj się i postaraj się zatrzymać chwile w odpowiednim momencie... To wszystko. To właśnie jest sztuka... O wiele trudniejsza i o wiele ważniejsza od tych wszystkich technicznych pierdółek :) Życzę udanych kadrów z duszą. | ustyna | 2011-03-02 17:40:11 |
 | Derian | Hm... W obu wypowiedziach poniżej jest sporo celnych uwag i niepotrzebnie Andres krytycznie odnosi się do wypowiedzi Ka-tuli, gdyż sam w kilku punktach zgadza się z nimi, równie dobrze można skrytykować jego uwagi... tylko po co. Oboje zapomnieliście o tym, że fotografia na śniegu rządzi się swoimi prawami. W takich warunkach zmorą dla większości amatorów fotografii staje się bardzo duży kontrast pomiędzy fotografowanym obiektem (w tym wypadku jest nim modelka) a otaczającą bielą śniegu. Najprościej rzecz ujmując - aparat boi się prześwietlenia ośnieżonych obszarów, które dominują w kadrze i dobiera taką ekspozycję (krótszy czas naświetlania), by na zdjęciu nie pojawiły się białe plamy. Skraca czas ekspozycji przez co całość staje się ciemniejsza a w tym przypadku również modelka. W takich warunkach nie warto polegać na automatyce aparatu, śnieg ją oszukuje :) Należy zatem wprowadzać korektę ekspozycji na plus. Sprawdź w instrukcji użytkowania jak to wykonać i wprowadź korektę na +1EV a może więcej. Eksperymentuj, powinno być lepiej ;) Trudno zgodzić się z tezą Andresa, że mało jest światła :) Światła jest wystarczająco wiele. Tym bardziej, że śnieg jest ekranem mocno odbijającym światło. Myślę, że blenda mogłaby być użyteczna. Nie zapominajmy również o tym, że doświetlanie nie polega na "puszczaniu zajączków" i nie potrzeba słońca by używać ekranów odbijających światło ;) Można jednak sprzeczać się, czy tego typu światło jest wystarczająco plastyczne do portretu. Niektórzy jednak wolą tego typu warunki, mocno rozproszone światło, bez kontrastów powodowanych ostrym słońcem. Także wydaje mi się, że warunki są, problemem jest natomiast umiejętność ich wykorzystania. Kilka słów o "tle". To ważny element przy portretowaniu a podstawowe błędy wskazano już poniżej. Osobiście zwróciłbym uwagę na dobór odpowiedniej ogniskowej. Nie każdy dysponuje obiektywem przeznaczonym do fotografii portretowej. Oczywiście najlepiej byłoby zaopatrzyć się w jasny obiektyw o ogniskowej 50mm lub 85mm. Gdy takiego nie mamy i korzystamy z podstawowego "kita" pamiętajmy o tym, by wykorzystać maksymalnie jego możliwości. Używaj jak najdłuższej ogniskowej (czyli mocno przybliżaj a kadr formuj właściwą odległością do modelki). Przestaw aparat w tryb "preselekcji przysłony" (sprawdź w instrukcji jakie ma oznaczenie) i użyj przysłony o najmniejszym numerze (3,5 - 2,8 lub może 1,8 jeśli na to pozwala twój obiektyw) a może po prostu przestaw aparat w tryb portretu. W ten sposób uzyskasz ciekawsze rozmycie tła a tym samym wyeksponujesz modelkę. Oczywiście nie zwalnia cię to od uważnego patrzenia. Nie wolno zapominać o tym, co wchodzi w kadr prócz modelki ;) Co do stylizacji - przyjmuje się, że im prościej tym lepiej. Zacznij od portretów bez korali, kolczyków, pierścionków. Pozwoli to oglądającym skupić się na modelce a nie na dodatkach. Użycie ich to trudna sztuka. Ich zadaniem jest delikatne dopełnienie całości więc należy uważać by nie przesadzać. No chyba, że zamysł autora jest inny. Z kadrem eksperymentuj. Można kadrować wedle utartych zasad, można również je łamać. Pamiętaj jednak, że w większości portretów dużą wagę przywiązuje się do oczu modelki, a jeśli w kadrze pojawiają się dłonie - do ich zgrabnego i poprawnego eksponowania. Moim zdaniem to najważniejsze elementy i jeśli one zagrają to połowa sukcesu :) Staraj się również wykorzystać naturalność modelki, szukaj jej unikając sztywno upozowanych figur. Baw się fotografią, baw się portretem. Tym bardziej, że masz modelkę. Nie uciekaj jednak od opinii innych, czytaj każdą uwagę. Nie koniecznie możesz się z nimi zgadzać, ważnym jest mieć swój własny sposób postrzegania. Mimo wszystko uwagi innych są czasem słuszne i pozwalają dostrzec elementy, które umykają w ferworze walki przy pracy z piękną modelką ;) A tu umknęło ci bardzo wiele... ;) Pozdrawiam. | maciejka31 | 2011-01-24 09:36:31 |
| Derian | Andres przedstawił swoją wizję takowego obrazka... Ale czy w ten sposób nie nawiązał do zdjęć, których można znaleźć bardzo dużo? Tak zrobił. Zdjęcia te dopieszczone są, dopracowane pod względem technicznym, z pięknym światłem, tryskające erotyzmem, delikatnością, zmysłowością... Zdjęć tego typu bardzo wiele. I tego właśnie zabrakło Andresowi, stąd pewno krytyczne słowa. Można powiedzieć, że z góry narzucił własne ramy, zgodnie z którymi powinno powstać zdjęcie, które dotykałoby swoim przekazem najskrytszych głębin jego duszy... ;) No ale o czym ja tu... :) Mnie osobiście podoba się taki sposób przedstawiania dotyku. Mam na myśli "napiętą" rękę i wyprostowane palce. Myślę nawet, że ten sposób przedstawienia kobiecej dłoni uwydatnia jej zgrabność oraz smukłość palców. Tu jestem na tak i nie widzę niczego przypominającego dotykanie kurczaka (choć może jak ruszę wyobraźnię to i takie rzeczy przyjdą do głowy). Jest również swego rodzaju delikatność i zmysłowość, wcale nie potrzeba ich więcej. Można oczywiście i naturalniej ale nie przekreśla to Twojej wizji. Jedyne co bym poprawił i na co polecam zwracać uwagę, to unikanie tzw. łopatki powstającej przy złączonych palcach. Delikatne rozłożenie palców dodałoby finezji scenie. Nie podoba mi się natomiast rozłożenie ostrości na przedstawionym fragmencie ciała. W szczególności mam na myśli fragment uda na pierwszym planie. Miejsce nieostre a do tego efekt kropelkowy niezbyt dobrze uzyskany - rozmyło się wszystko, rozmydliło... Po prostu fragment natłuszczonej skóry. Osobiście zrezygnowałbym takiego "mydlenia". Moim zdaniem to najsłabszy punkt, który niweczy trud włożony w przygotowanie modelki i sprawia, że fotka straciła pod względem technicznym i można odczytać, że coś tu jednak nie wyszło. A do tego wszystkiego delikatne "przepalenie"... Krople to ważny element w tej układance i myślę, że należało poświęcić im więcej uwagi. Światło. Można kombinować. A nawet trzeba kombinować. Jednakże należy brać pod uwagę wszystkie elementy przedstawione w kadrze. Jeśli rozkładamy światło na brzuchu, udach myślmy również o tym, że ważnym elementem jest też dłoń, palce. Tu światło musi podkreślać ich smukłość, zgrabność. W miejscu złączonych palców nie jest za ciekawie - ot, szaro po prostu. Minus ode mnie. Podsumowując - uważam, że jest to całkiem fajny kadr choć pomysł wtórny, powtarzany wielokrotnie. Z tego powodu poprzeczka ustawiona jest wysoko i potrzeba sporo pracy oraz umiejętności by dorównać podobnym zdjęciom z górnej półki. Wydaje mi się jednak, że nie należy myśleć tymi kategoriami. Bawisz się fotografią, światłem, eksperymentujesz i podjąłeś się trudnego tematu. A to jest najważniejsze. A błędy? Któż z nas ich nie robi? Obserwuj, kombinuj - będzie lepiej. Pozdrawiam. | mateo | 2010-12-31 16:48:04  |
| Derian | Niezależnie od zastosowanego negatywu warto pamiętać o innych aspektach budujących fotografię. Dość ciężka kompozycja spotęgowana niską, niezbyt dobrą perspektywą zbyt mocno eksponuje ręce modelki wraz z dolną część jej tułowia, powiedziałbym nawet, że karykaturalnie to wygląda. Nie jest dobrze. Kadr wydaje się przypadkowy, ciasny i niezbyt dobrze poukładany. Całości brakuje finezji, lekkości i kobiecości... choć może kobiecości nie brakuje bo dziewczyna z dużym potencjałem, który warto wykorzystać i któremu warto poświęcić więcej uwagi. Więcej uwagi tym bardziej, jeśli sięgamy po negatyw. Tu bardziej szkoda jednej nieudanej klatki niż w przypadku fotografii cyfrowej, gdzie lekką ręką wyrzucamy do kosza 100 klatek. Podsumowując - jest modelka, są warunki, jest światło, jest nawet przyzwoity sprzęt. I z pewnością są umiejętności. Zabrakło jednak pomysłu i poprawnego wykorzystania wyżej wymienionych czynników. | FLOGISTON | 2010-12-12 17:46:56 |
| Derian | Osobiście nie dostrzegam w tym zdjęciu tylu plusów, co Rafi083. Po pierwsze - bardzo niezrównoważona kompozycja kadru wydaje się nieprzemyślana - zbyt mało miejsca pod modelką, zbyt dużo powyżej niej, zbyt dużo po prawej stronie, od pleców dziewczyny, a przecież z zasady powinno dawać się więcej "oddechu" po stronie, w którą zwrócona jest modelka... a do tego wielkie drzewo skutecznie odwracające uwagę oglądającego. Zupełnie niewykorzystany element drogi biegnącej w głąb kadru a skutecznie przysłoniętej przez modelkę. Szkoda, bo można było zbudować dzięki niej ciekawszy kadr. Wystarczyło zrobić kilka kroków w lewo, przez co linia drogi stałaby się widoczna, wyeliminowalibyśmy nieciekawe drzewo po prawej i uzyskalibyśmy więcej przestrzeni po lewej. Sądzę, że byłoby o wiele spokojniej i poprawniej. Tyle o kompozycji choć pewno można by napisać o kilku innych rozwiązaniach. Przysłona wydaje się dobrana odpowiednio. Trudno mi powiedzieć, czy Autor dokonał tego świadomie czy też zdał się na automatykę aparatu w trybie portretowym. W każdym razie dobór zakresu ostrości uważam za odpowiedni - modelka została poprawnie wyrysowana z tła choć można się spierać, czy sama ostrość ustawiona została poprawnie. Jak ktoś poniżej napisał - brakuje jej na modelce. Być może to wina zastosowania dłuższego czasu ekspozycji, poruszenia się modelki w trakcie wykonywania zdjęcia lub mało stabilnego trzymania sprzętu przez fotografa. Przyczyn może być wiele, fakt jest jeden - zdjęcie nieostre. Wniosek - przykładać się do zdjęcia, odrzucić przypadkowo wykonane nieostre kadry. Może zrobić więcej i wybrać poprawne. Stylizacja - no, tu dzieje się zdecydowanie za wiele. Ale jak kto lubi... Osobiście byłbym za tym, by pozbyć się kilku przedmiotów. Proponuję odłożyć torebkę, która sprawia wrażenie mało zgrabnego "torbiska". Proponuję zdjąć rękawiczki by ładnie wyrysować dłonie. Proponuję również zdjąć kożuszek. Heh, ktoś się zaśmieje i napisze - Derian, zdejmij jej również buty :) Dlaczego nie, powiem szczerze, że z chęcią zostawiłbym ją w samych pończoszkach. I co nam zostanie? Całkiem zgrabna i skromnie ubrana modelka - super :) Światło jest jakie jest. Można polować na ciekawsze. A można też kombinować właśnie przy takim - lekko rozproszone, bez zbytnich kontrastów. Najgorzej nie jest. Można eksperymentować z ustawieniami balansu bieli i uzyskać cieplejszą tonację. Jak widać - pole do popisu w każdej płaszczyźnie jest spore. Błędów jest równie dużo. Zbyt dużo by mówić o solidnym warsztacie technicznym Autora. Zbyt dużo by powiedzieć, że fotografia ta jest dobra pod tym względem gdyż taką nie jest. Ale widać pewien pomysł, nad którym można jeszcze popracować. A to już plus. | marina | 2010-12-11 18:55:10 |
| Derian | Panie Wojtku_K, szanowni oglądający, krytykujący... Śmiesznym jest zastanawianie się i lanie wody na temat tego, co Autor chciał pokazać oraz próby narzucania mu tego, co niby powinien pokazać :) Zdjęcie w kategorii "pejzaż" przedstawia pejzaż, fragment czegoś co zwykło się tak określać. Zatem tematem tejże fotografii nie jest ani kamień, ani księżyc, ani niebo... tematem nie jest również zamarznięte jezioro. Po cóż więc narzucać Autorowi by skupił się na którymś z tych elementów...? Myślę, że najprościej rzecz ujmując błąd polega na niewłaściwym zastosowaniu orientacji kadru, która przy tego typu zdjęciach z zasady jest pozioma (choć mówią, że zasady są po to, by je łamać). Moim zdaniem pozioma orientacja kadru ułatwiłaby dobór właściwej kompozycji (zachowując zarówno kamień, niebo, plamy na lodzie...), a jeśli upieramy się przy księżycu to obniżenie linii horyzontu w taki sposób, by wyeliminować te mokre plamy na śniegu spokojnie pozwoliłoby umieścić go w kadrze. Poza tym należy starać się umieszczać linię horyzontu zgodnie z zasadą trójpodziału a więc na wysokości 1/3 kadru z góry lub z dołu, a w niektórych przypadkach horyzont może dzielić kadr na pół, dlaczego nie :) Jeśli ktoś ma ochotę pobawić się w ratowanie tego kadru to może uda się przyciąć go do kwadratu? Usunięcie tych mokrych plam zdecydowanie uspokoi kompozycję. | GMG | 2010-12-07 14:10:35 |
| Derian | To ja trochę nie na temat bo o zdjęciu napiszę. Ktoś wspomniał o ogólnym chaosie w kadrze... W takiej fotografii to ważny element. Można kupić aparat, można kupić szkło ale to połowa sukcesu. Ustrzelić ptaka również nie jest problemem jeśli ma się zakupione powyższe. Ale ustrzelić go w taki sposób by zachwycał - to już nie lada sztuka. I chyba na tym właśnie polegają bezkrwawe łowy z aparatem w ręku. Później wykazujemy się umiejętnością wyszukania obiektu w jego naturalnym środowisku, umiejętnością konstruowania odpowiedniego kadru no i w końcu umiejętnością wykorzystania warunków, w jakich przyszło nam zmierzyć się z tematem (mam tu na myśli światło, obsługę aparatu, znajomość szkła). To wszystko wpływa na efekt końcowy - w tym wypadku zdjęcie ptaszka. I nikt wówczas nie zastanawia się czym wykonane, jak wykonane... Cieszymy oczy pięknym ptaszkiem i... albo się podoba albo nie. Pominąłem coś? Być może. Podoba mi się kompozycja. Ptaszek w dobrym punkcie, sporo przestrzeni przed nim - jest szansa, że się nie udusi ;) Można mieć pewne "ale" do chaosu... Ale jest to na swój sposób jednolity chaos, który stanowią gałązki i igiełki. A więc nie zakłóca w znaczny sposób odbioru - ptaszyna nadal jest widoczna (już widzę reakcję znawców tematu... no dobra, zakłóca odbiór ale nie przysłania ptaszka). Mimo wszystko minusem jest to, że w takim ułożeniu trudno wyeksponować obiekt przy pomocy płytkiej głębi ostrości, gdyż zawsze w tej płaszczyźnie znajdzie się jakiś "śmieć", który zostanie wyostrzony razem z ptaszkiem. Stąd lepiej wyszukiwać spokojniejsze kadry. Tonacja kolorystyczna... hm. Niby ciepło ale... Mimo wszystko pokusiłbym się o lekką korekcję balansu bieli. Dobrze takie zdjęcia wykonywać w formacie RAW. Wówczas istnieje możliwość skorygowania kolorystyki w odpowiednim programie. Tu coś mi nie gra choć być może to moje subiektywne odczucie spowodowane podobną kolorystyką piórek, kory na gałązkach oraz tego... płaskiego tła, które ni w ząb tu nie pasuje. Podsumowując - zdjęcie posiada z całą pewnością kilka błędów. Mimo wszystko uśmiecham się patrząc na tego ptaszka a to pozytywny znak ;) Baw się dalej a być może w tej "loterii" uda ci się ustrzelić dużo lepszy kadr. Satysfakcja murowana :) Pozdrawiam. | sylwesterc70 | 2010-12-02 15:00:12 |
 | Derian | Zastanawiam się, czy wśród tylu pochlebnych opinii przez kilka słów na "nie" nie zostanę zlinczowany... ;) Ogólnie przyznaję, iż pomysł jest ciekawy. Uważam jednak, że jest kilka szczegółów, których poprawienie nadałoby temu zdjęciu mocniejszego wyrazu. To, co od razu rzuca mi się w oczy, to bardzo płasko odwzorowana faktura skóry na twarzy i rękach. Rozumiem, że chodziło o skupienie uwagi oglądającego na tych elementach jednak myślę, że w stosunku do całości, która i tak jest mroczno szara, zabieg ten nie był konieczny aż w takim stopniu. Ręce i tak znajdują się na pierwszym planie więc siłą rzeczy zwracają na siebie uwagę. Oczy natomiast zawsze będą w centrum uwagi więc i twarz nie wymaga tak mocnego wyeksponowania. Jeśli jest to efekt obróbki to proponuję obydwa wymienione elementy łaskawiej potraktować i nie gubić cieni, bo te z całą pewnością dodadzą całości "pazurka". Myślę, że byłoby ciekawiej. Jeśli jest pomysł to warto zadbać o szczegóły, dopracować wszystko by ustrzec się wrażenia "przypadkowości". A tu moim zdaniem daje się odczuć, że praca jest przypadkowa a jej klimat w dużym stopniu zbudowany został w późniejszej obróbce. A więc szczegóły. Modelka ukryta za murkiem "tak jak stała", w kurtce... włosy względnie ładnie ułożone... Odrzuć to :) Każ zdjąć jej kurtkę, pokaż więcej odkrytego ciała, pokaż ramiona... A może jakaś koszula (choć to wtórne pomysły i dość powszechnie stosowane). Podejdź do niej i rozrzuć jej włosy, by były w większym nieładzie... Zrób to, by wpasować ją w klimat, by całość stała się bardziej dzika :) Jeśli tego będzie mało - każ jej rzucić prawą nogę na murek - niech wchodzi, niech usiłuje wydostać się, wdrapać... Noga oczywiście bez spodni, stopa bez eleganckiego bucika :) Zrób to. Wróć i baw się tą sceną bo można wyciągnąć z niej więcej. Tym bardziej, że to czujesz. Baw się ale poświęć wszystkiemu więcej uwagi. Pozdrawiam. | ustyna | 2010-12-01 08:31:04 |
 | Derian | Hm... przyznam się szczerze, że "wyizolowanie modelki" w sposób opisany poniżej przez Andresa z pewnością jest w jakimś stopniu sensownym rozwiązaniem jednakże... Można kombinować inaczej. Mimo wszystko wydaje mi się, że fotka idzie w kierunku glamour i ma klimat, który można przyrównać do zdjęć prezentowanych przez renomowane pisma dla mężczyzn. Światło i tonacja kolorystyczna moim zdaniem jest ok. Wystarczy pokazać więcej ciała a uwaga odbiorcy zostanie poprawnie na nim skupiona (co nie znaczy, że proponuję bagatelizować światło). Problem jednak leży po stronie kompozycji. Tu się zgadzam, że zaniedbano tę płaszczyznę - może ze względu na emocje... bo gdy modelka na łóżku prawie naga to kto z nas zachowuje zimną krew...? ;) Uśmiecham się. Poprawna kompozycja to duża część sukcesu. A tu niepoukładany kadr sprawia wrażenie, jakby chodziło po prostu o to, by modelka zmieściła się w kadrze. Chaos decydowanie psuje to zdjęcie. Jest piękne łóżko, jest fotel, jest jakaś szafka, lampka... Aż żal tego nie wykorzystać. Piękne miejsce do prób i eksperymentów. Myślę, że warto tam wrócić i poświęcić więcej uwagi temu, co w kadrze prócz modelki. A gdy to wszystko będzie sensownie poukładane to wprowadź dziewczynę - będzie lukrowo wyglądała gdy technicznie wykonasz to zdjęcie podobnie jak tu. Podsumowując - nie jest najlepiej ale jest podstawa do pracy w dobrym kierunku. | fuszet | 2010-11-30 21:59:14 |
 | Derian | Hm... Biorąc pod uwagę krytyczne komentarze dochodzę do wniosku, że jeśli się człowieku na czymś nie znasz, jeśli nie umiesz posługiwać się narzędziami takimi jak PS i jemu podobnymi, jeśli nie umiesz perfekcyjnie ustawić ostrości (lub po prostu masz uszkodzony obiektyw), jeśli masz tańszy monitor (bo na lepszy cię nie stać) to nie wolno ci robić zdjęć, nie wolno kształtować ich po swojemu i wreszcie - nie wolno ci ich prezentować innym. A gdy nie wolno ci już niczego to żeby ci do głowy nie przyszło oceniać tę czy inną pracę wedle swojego sposobu postrzegania, żeby ci do głowy nie przyszło oceniać to czy inne zdjęcie wyżej, niż zrobili to znawcy od wyszukiwania niedoskonałości, gdyż posądzony zostaniesz o ślepotę, o przynależność do TWA... Powiem tak... Czy sięgnąwszy do historii malarstwa na każdym obrazie widzimy trzymany w ryzach kolor? Czy nie widzimy przedziwnych technik posługiwania się pędzlem? Czy nie widzimy fantastycznych i nierzadko abstrakcyjnych wizji płynących z wnętrza autora? Aż w końcu można zadać pytanie - czy każdy z tysięcy malarzy był mistrzem w tym co robi...? A czymże jest fotografia? Czy za pomocą niej nie można przedstawiać emocji na wzór niegdyś tworzonych obrazów? Czy wszystko musi być pod linijkę? Mówienie w takich przypadkach o niestaranności jest śmieszne. To tak, jak byśmy przywoływali roztargnioną rękę autora do porządku. To tak, jakbyśmy próbowali uporządkować jego wnętrze. Czy to ma sens? Czy wspominanie o niestaranności wykonania tego czy tamtego ma sens, gdy zdanie dalej piszemy, że praca może się podobać? I po cóż pisać o czymś co widać gołym okiem skoro nie potrafimy konstruktywnie pomóc? Sama praca ma klimat i to się czuje. Dobra kompozycja, ciekawie zmajstrowana kolorystyka, fajnie wykorzystane światło. To wszystko na plus. Ktoś wspomniał o "czarnej plamie" na około modelki. Ciemno skalibrowany monitor ukryje tę rzecz i sądzę, iż autor właśnie na takim pracował. Korekcja jasności na + uwydatnia tę "czarną plamę" i powoduje lekki dyskomfort oglądania, to prawda. Jednak nie na tyle by aż tak przeszkadzało. Dochodzimy do wniosku, iż należy spojrzeć na wykonywaną pracę dokonując korekcji jasności monitora na plus, co pozwoli dostrzec "niedoskonałości"... Ale czy to właściwa droga? Może po prostu w końcowej fazie obróbki sięgnąć do "krzywych" i całość lekko przyciemnić. W ten sposób zrównoważy się granica pomiędzy "wycieranymi" fragmentami. Może. Ale to już wedle odczucia autora. Jak dla mnie obraz ma klimat a całość zdecydowanie przysłania "zabarwienie" poduszek i "tło, które w bardzo toporny sposób jest wpasowane w tą pracę". Oj, rozpisałem się a miało być krótko i konstruktywnie. Pozdrawiam i życzę umiejętności obiektywnego oceniania oraz tolerancji dla sposobu postrzegania innych. | Anues | 2010-11-27 19:38:30 |
Strona 1 | 2
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl