/ Co jest z pejzażem?

wiem Piotrze, ze najlepszym nośnikiem fotografii jest papier. Oglądam fotografie z galerii na różnych monitorach i widzę jak dramatyczne są różnice. Twoje wcześniejsze stwierdzenie o doborze materiałów światłoczułych jest oczywiście słuszne. Umiejętne wykorzystanie materiałów było i jest kolejnym ze środków fotograficznego wyrazu. Nie bez powodu Velvia stała się ulubionym materiałem pejzażystów ponieważ podkręcała kolory. Widać to jeszcze dziś po pracach znanych fotografów którzy, z Velvii przeszli na cyfrę, że stosują podobne nasycenie barw przy zdjęciach cyfrowych.

Zakorzenione czy nie cz/b nie są odzwierciedleniem rzeczywistości, nie ma takiego świata. Po prostu technologiczny niedostatek ZMUSZAŁ do tej formy wyrazu. Dopiero później stała się ona zabiegiem stosowanym "po coś". I dziś kombinujemy, by uzuskać efekt starego sztychu, fotografii na porcelanie czy błękitnawego zdjęcia z prasy lat 50-ych. Oszukujemy? Sadzę, że niezależnie od tego jak bardzo interesująca jest nasza dyskusja, prawda jest dość uniwersalna: w fotografii także (tak, jak we wszystkich innych dziedzinach) należy zachowywać umiar i zdrowy rozsądek. ;o) A estetyka? Cóż, o gustach się nie dyskutuje... :o)

umiar i zdrowy rozsądek - bardzo słusznie

piotr: piszesz o tym samym co ja.
Słowem, jak już ktoś wcześniej pisał, trzeba na rzecz patrzyć z perspektywy historii, bo to co kiedyś było nowatorskie, dzisiaj stanowi kanon.

Ha! Przez ramię czyta to co piszemy moje nastoletnie dziecko i... o czym Wy piszecie? Przecież grafika zaczyna się tam, gdzie pojawia się element zrobiony w programie komputerowym. Inaczej to fotografia, to tylko fotografia (bo on grafik jest).

jurekk - jasne! A latorośl narysowała coś kiedyś np. piórkiem, napisała redisówką albo patykiem lipowym? Nie? Fakt - teraz "graficy" potrafią trzymać w dłoni tylko myszkę... ;o)
Wiem, bo mój syn "tyż grafik" ... :o)

Krzysztofie
bardzo dobrze oddałeś to o co mi chodziło a nie do końca potrafiłem opowiedzieć

patykiem??!! Patykiem to tylko kombatanci. :)

Kombatanci... Ale jaką rękę trzeba mieć pewną. No, o efekcie już nie wspomina... 'o)

mówicie o narzędziach
mnie tam wszystko jedno czy obraz zrobiony jest patykiem czy myszą
ma mi coś powiedzieć i tyle

pozdrawia Was grafik - taki od ołówków i patyka

:o)

tt73: my o synach dygresję tylko zrobiliśmy (z dumy ojcowskiej, że coś kombinują, że myślą) i już nie będziemy śmiecić. :)

Że się nieśmiało wtrącę...
Zdjęcie to środek wyrazu. Jest zawsze dobry, jak zresztą każdy środek wyrazu, pod warunkiem, że ma się coś do "wyrażenia" Niestety coraz częściej ludzie przyswajają sobie technikę nie zawsze mając coś do powiedzenia i wychodzą z tego wszelkie nieporozumienia. Takie jest moje zdanie.

jurekk - moja wypowiedź dotyczyła narzędzi jako środków wyrazu. Wzmianka o latorośli tylko mnie sprowokowała.
PS jest fajnym narzędziem o ile nie wpadnie się w przesadę - wowa mądrze wspomniał u umiarze.
walwysz - zgadza się.
Autorzy w szale "suwaczkowym" często zapominają co chcieli (o ile chcieli) powiedzieć.

spróbuję jednym zdaniem zebrać to co napisali tt73 i walwysz: świadomość celu daje nam niczym nie skrępowany wybór środków czy technik.

zgadza się
problemy zaczynają się w nieznajomości tych technik i co za tym idzie przypadkowym ich wykorzystaniu

Krzysztofie
bardzo dobrze oddałeś to o co mi chodziło a nie do końca potrafiłem opowiedzieć

podkreślam, że mój głos w dyskusji jest głosem widza

jurekk -> chyba że mówimy o czystej fotografii. Wtedy są pewne krępujące reguły i całe szczęście :)

tak czy inaczej czas weryfikuje wszystko
są zdjęcia, do których wracam i są takie, które po krótkiej fascynacji znikają w niepamięci

tt -> narzędzia nie są środkami wyrazu. Są tylko narzędziami. I nie wiem, jak innym fotografującym, ale mnie nie jest wszystko jedno, czy fotografia powstaje jako proces rejestracji światła (swiata), czy jako twór wyobraźni autora wszelkimi dostępnym metodami. Bo oprócz narzędzi i technik istnieje jeszcze coś ważnego, coś o czym do tej pory nie wspominaliśmy, a co ma kardynalne znaczenie: to kunszt autora.
I dlatego widzę różnicę między babcinym kotletem mielonym i makdonaldowym hamurgerem, choć i jeden i drugi zaspokoić może głód.
I dlatego nie jest mi wszystko jedno.

Bo nie rozmawiamy o sztuce jako takiej, tylko o sztuce fotografii.

Wzruszyłeś mnie wowa tym babcinym kotletem :o) Poczułem jego smak ;)

wowa - powtarzam: mój głos w dyskusji jest głosem widza
dobre porównanie z mcdonaldem - właśnie o tym mowa. Dobry kucharz to Artysta!
myślący konsument wie co warto spożyć

:o)

chyba sie jednak wycofam ... ze swoim głosem jedynie
bo to ciekawa dyskusja i pouczająca bardzo
będę ją śledzić z uwagą

dzięki


:o)

Panowie; pogoda piękna, ciepełko (łapki nie zmarzną) trzeba iść landsiaftów narobić.
Cześć!

tt -> zgodnie z tym, co napisałaś: nie robi Ci różnicy, czy potrawa powstanie w kuchence mikrofalowej, czy też w żeliwnym garnku na węglowym piecu. I czy bedzie mieszana dębową łyżką, czy plastikowym mieszadłem. A kucharz będzie miał dylemat, czy wspać do zupy majeranek po zdjęciu z ognia, czy na dwie minuty przed. Ty, jako widz( konsument) nie będziesz o tym nawet wiedziała.
I o tym tu gwarzymy...