/ Co jest z pejzażem?

jurekk -> jeszce raz - sorry, ale upraszczasz, albo szukasz dziury w całym. Dojrzałość emocjonalna nie oznacza braku emocji. To właśnie umiejętność przeżywania. W sferze emocji, w sferze uczuć, wreszcie - w sferze duchowej. Nawet jednostki psycho i socjopatyczne podlegają bodźcom i ulegają emocjom. Tylko lobotomia może uwolnić od tego. ;o)

ja to bym chciała wrócić na moment do "obrabiania " zdjęć w PSie...
pojawiło się tu kiedyś zdjęcie miejskiego zaułka, noc, klimat, światełka, takie różne. Byłam pod wrażeniem, patrzyłam sobie i myślałam, czy mnie się kiedyś uda choć w przybliżeniu zrobić podobne. Autor na PE dał orginał zdjęcia. Biały dzień, prześwietlone, nieciekawe. I wiecie co? Poczułąm się oszukana, coś co brałam za talent do fotografii było talentem do korzystania z PSa. Coś co brałam za piękną klimatyczną fotografię było pięknym, klimatycznym obrazkiem ale NIE fotografią.
Tamten autor był przynajmniej uczciwy. Jak wiele zdjęć prezentowanych w galeriach jest tworem komputera a nie pełnym wykorzystaniem umiejętności fotografowania ? Ja nie twierdzę, że tamten obrazek stał się brzydszy gdy poznałam prawdę jak powstał. Ale teraz bardzo nieufnie podchodzę do prezentowanych zdjęć. Nie znam się na PSie więc nie zawszem umiem ocenić ile zmian i jakich wykonano.

Jesteśmy już nie zupełnie w pejzażowym temacie a jednak bardzo się cieszę, że wywołałem dyskusję a nie pyskówkę. Fajnie Was posłuchać. Jeden wniosek jaki nasuwa się po bardzo szybkim przeczytaniu nowych postów jest taki, jakiego należało oczekiwać. Poruszamy się w dziedzinie, gdzie niebagatelną a może najważniejszą rolę odgrywają emocje. Emocje autora tworzącego obraz i emocje odbiorcy. Żadna siła nie sprawi, że te emocje będą identyczne. Na szczęście nie jesteśmy zrobieni na powielaczu i każdy z nas ma inną wrażliwość. Poprzez to, różnie odbieramy te same obrazy, ale także poprzez to inaczej pokazujemy te same tematy. Tylko różnorodność może sprawić i sprawia, że fotografia jest tak pociągająca. Są oczywiście pewne wzorce, ale to tylko zgrubne szkice, które każdy z nas wypełnia obrazem w inny sposób. Ci najbardziej odważni i najbardziej kreatywni wychodzą poza schematy. Czasami trafiają a czasami pudłują. Istotne jest jednak, aby przed łamaniem kanonów najpierw je opanować.

ruda -> niestey - trzeba się pogodzić z faktem, że obok fotografii, malarstwa, grafiki wyrosła nowa technika artystyczna pt. grafika komputerowa, czy cyfrowa. I dla mnie "narysowany obrazek via PS" jest czymś i9nnym niż krwista i mięsista fota trzasnięta wtedy, gdzie trzeba i kiedy trzeba. Drobny retusz (jest nim takżę przygotowanie fotografii do prezentacji w galerii internetowej) to to samo, co machanie łapami pod obiektywem powiększalnika, podgrzewanie wywoływacza, uzywanie maskownicy itp. Zmieniły się narzędzia, zmieniły się możliwości. Jak okreslić do kiedy mamy do czynienia z fotografią, a od kiedy z garfiką cyfrową? W procentach? W liczbie użytych suwaków? A może według nazwy programu: elements OK, CS3 - już nie?
Te dziedziny się przenikają i tylko od indywidualnego, mniej lub bardziej ortodoksyjnego podejścia autora zależeć będzie, czy umieści swą pracę w kategorii "Pejzaż", a nie "Programy komputerowe". Lub odwrotnie. ;o)

ruda - to pisałem już wcześniej. Odbiorca powierza autorowi swoje zaufanie. Kwestią moralności autora jest czy tego zaufanie nie nadużyje. Dlatego właśnie jestem zwolennikiem oddzielania fotografii od powiedzmy "grafiki komputerowej" bo za taką uważam przerabianie dnia w noc. Cenię sobie wysoce umiejętności posługiwania się tak programami graficznymi, że takie to efekty można niepostrzeżenie osiągnąć, ale musi autor o tym odbiorcę uświadomić. W innym przypadku jest to oszustwo. Jedynym , ale za to poważnym problemem jest ustalenie granicy pomiędzy retuszem fotograficznym a obróbką graficzną obrazu na bazie fotografii.

Wowa: trochę upraszczam (nie lubię dużo mówić, tym bardziej pisać) trochę podtrzymuje wątek (bo ciekawy) a trochę, że sam się nad tym zastanawiam.
Nie jestem już młody, reaguję dorośle i czasami zastanawiam się dokładnie nad tym co wyżej napisałem. Ile człowieka jeszcze we mnie zostało?

marconi - zgadzam się, tylko taka granica jest i cienka i płynna i każdy z nas pewnie gdzie indziej by ją wyznaczył.
a jeśli chodzi o wpis rozpoczynający wątek, to kiedyś co kogoś sobie wrzuciłam do ulubionych to ten kasował zdjęcia i odchodził albo mu konto blokowano. strzeżcie się abym was do ulubionych nie dodawała bo to fatum jakieś :))

wszyscy piszą jednocześnie chyba.
wowa - ja nie mam nic przeciwko retuszowi, sama to robię - np. wyostrzanie to też przecież retusz. pisząc o tamtym zdjęciu ( zdjęciu podkreślam, bo tym dla mnie było, gdy je zobaczyłam) miałam na myśli to, że jako początkujący fotoamator zastanawiałam się nad tym , co powinnam umieć/zrobić/ zmienić, aby osiągnąć podobny efekt, ale w kategoriach fotografii. Bo w sumie może warto po prostu zapisać się na dobry kurs PSa ?

Nawiązując do kilku powyższych postów.
Wiem jedno. Kiedyś malarze bali się o swój byt zawodowy jak tylko pojawiły się pierwsze obskurne kamery. Bali się, ale nie zginęli. Wręcz przeciwnie. Kiedy obskuraki przeobraziły się na bardziej przystępne fizycznie formy, malarze skorzystali (przy obskurnych też korzystali) i połączyli jedną technikę z drugą. Nie wszyscy, jednak spory procent zacnych nazwisk. Taki upgrade własnej twórczości.
A teraz przeskok w daleką (wbrew pozorom niewielką) przyszłość. Analodzy boją się cyfraków. Chemicy - komputerowców. Boją się w cudzysłowie.
A może zamiast biadolić warto połączyć możliwości, rozwinąć umiejętności i iść ze światem do przodu?
Jaka maszyna nie pomagałaby nam w pracy i tak wszystko zależy od tego co mamy w główkach, tak? Nasza wyobraźnia rządzi, nie maszynki. My je tylko kontrolujemy i wykorzystujemy. A skoro mamy już płakać nad rozwojem technologicznym, który to podobnież brnie w ślepu zaułek...
...to ja od razu proponuje wypieprzyć za okno komputery, cyfraki, analogi, miechy, obskurne kamery, nawet ołówki. Niech każdy znajdzie swoją jaskinię, kamień w łapę i jedziemy z koksem. Potem się poodwiedzamy i powystawiamy dla siebie KK.
Bo wiecie co? Prezentacja własnych zdjęć w internecie jest taka mało konserwatywna, taka elektroniczna, taka nieprawdziwa.
Koniec.

Nie sep nie koniec, masz dużo racji , ale nie zgadzam sie z tobą że prezentacja naszych zdjęc w internecie jest nieprawdziwa, to nie tak byc może jest to jedna z prawdziwszych rzeczy jakie robimy (i to nieważne czy z użyciem PS czy nie) poddajemy sie pod osąd nieznanej grupy ludzi, decydujemy sie znośc czasem i upokorzenie, czy to nie jest prawdziwe ...

piotr - koniec był mojej wypowiedzi. ;) A teraz początek drugiej.
Ja nie powiedziałem, że prezentacja zdjęć w internecie jest nieprawdziwa. Jeśli bym tak uważał to co bym tu robił? :)
To było porównanie. Jeżeli ktoś wacha sie pomiędzy użyciem kompa do obróbki, retuszu i innych rzeczy...paradoksalnie piszą to użytkownicy cyfrówek, które to zależnie od producenta różnie potrafią zarejestrować "ten sam" obraz...to ja napisałem - że jak już coś odrzucać to konkretnie. A skoro nikt w dzisiejszej dobie nie będzie w stanie odrzucić wszystkiego, to po co się zadręczać?
Z całym szacunkiem Piotr, ja właśnie miałem na myśli coś zupełnie odwrotnego od tego co zrozumiałeś. :)

Piotr2505: jest anonimowe.

sepa -> proponujesz kompromis, a popadłes w skrajnośc.
ruda -> to zależy, co chcesz robić
jurekk -> u świadomych tego nie ubywa, a wręcz przeciwnie. Stąd te pytanie... ;o)

jurekk: i dlatego jest prawdziwe, nie musimy udawac

lubię filozofię i zrobiła się sympatyczna dyskusja filozoficzna

separatysta - troszkę uprościłeś sens wczesniejszej dyskusji. Tu raczej nikt nie negował potrzeby cyfrowego retuszu. Nikt także nie skreśla autorów, którzy tworzą prace graficzne na bazie fotografii. Jesteśmy świadomi faktu, że to nie algorytmy z oprogramowania naszego aparatu mają tworzyć klimat zdjęć ale nasza inwencja przy posługiwaniu się programami. Raczej staramy się rozważać na temat granicy pomiędzy fotografią a powiedzmy grafiką na bazie fotografii.

wowa - ja nie popadłem w skrajność. Ja proponuję skrajność tym, którzy nie mogą popaść w kompromis. Tak jest prawidłowiej.

granica jest cienka, aczkolwiek wydaje mi sie że trudno jest mówić o grafice w przypadku poprawiania kolorystyki czy tym podobnych zabiegach , jest to po prostu najłatwiejszy sposób niż niegdysiejsze dobieranie odpowiedniego slajdu , gdy się robiło jesienią i trzeba byłop podbic czerwienie i niebieskości trzeba był brac VS jeśli chciało sie mieć cud zielenie to Velvia biła wszystko, czy to nie było oszukiwanie rzeczywistości ?

To takie dumanie troszkę na ile fotograf jest dokumentalistą a na ile kreatorem innej rzeczywistości. Ja jestem raczej zwolennikiem fotografii dosłownej, takiej w której trudno szukać ukrytych podtekstów i zawiłych skojarzeń. To, że preferuję ten gatunek fotografii nie oznacza jednak, że nie doceniam tego drugiego.

marconi - dla mnie jest to proste. Jeżeli twór przedstawia coś co nie jest fizycznie możliwym do 100% zarejestrowania przez aparat, a obraz tak właśnie pokazuje, jest to już grafika. Z zezwoleniem na korektę globalną, która to polega na wypoziomowanie zdjęcia, które mogliśmy wypoziomować już w aparacie, ale zrobiliśmy to później. Zabawa barwa? Raczej nie. Choć np. matryca w moim aparacie przeżółca, więc zawsze wypada mi jej trochę "upuścić".

sepa -> proponujesz skrajność? Ona nigdy nie jest rozwiązaniem, wyjściem. Tak jak nie ma idealnie czarno-białego zdjęcia. Są szarości, prawda? ;o)

marconi, przecież to co widzisz i to co otrzymujesz na ekranie jest innym obrazem, chociażby dlatego, ze matryca nie ma takich możliwości jak ludzkie oko, więc pytanie czy dokumentacja rzeczywistości jest czysty obraz na ekranie czy obraz doprowadzony do stanu jakim go fotograf zapamiętał ?

piotr2505: może i zachowania internetowe są szczere. Wydaje się jednak, że ukryci anonimowością, możemy sobie pozwolić na wszystko. No bo co mi kto zrobi?!
Czy to zachowanie jest prawdziwe? Czy to prawda o człowieku. Przecież w Internecie można siebie wykreować tak jak wspomnianą wyżej fotkę.

wowa - te szarości. Wiem, słyszałem o nich. :) I tu jest problem, gdyż dla mnie jest albo czarne, albo białe. ;)
piotr - a jeżeli zrobię zdjęcie kuli wylatującej z lufy? moje oko nie jest w stanie tego zarejestrować.
jurekk - to już podlea pod sumienie, szacunek względem innych i przede wszystkiem względem siebie. sam osobiście jakbym się ukrywał, to by oznaczało że się wstydzę sam siebie.

jurekk -> prawda to, ale każdemu pozostaje jednak jeszcze... lustro.
Pozdrawiam! Idę spać, jak najbardziej prawdziwie... ;o)