 |  |
Krytyki wystawione przez autora
| Zdjęcie | Krytykujący | Krytyka | Autor | Data i oceny |
| Mana | Częściowo przyznaję rację przedmówcy. Z punktu widzenia OBIEKTYWNYCH ZASAD FOTOGRAFII uwagi słuszne są i dlatego za krytykę plusa wstawiam. Jednakże... w sztuce jak w życiu nie wszystko warto równać do sztywnych norm. O ile ciemny margines rzeczywiście trochę przeszkadza o tyle trawy już znacznie mniej bo nawet wprowadzają klimat naturalności ale to już kwestia gustu a o tych jak wiadomo dyskutować nie należy ;-) Mi osobiście ostre cienie w ogóle nie przeszkadzają bo po pierwsze nie ma ich na twarzy gdzie mogły by rzeczywiście sporo szkody zrobić a po drugie wzmacniają "opowieść o dziewczynie kąpiącej się w słońcu". Wiem że to pogląd bardzo nie popularny na OB jednak im dłużej bawię się fotografią tym bardziej dochodzę do wniosku że nie w tym rzecz aby zauważyć że w zdjęciu "SĄ PRZEPAŁY, NIEOSTROŚCI, OSTRE ŚWIATŁO" etc... tylko o to by odpowiedzieć sobie na kilka pytań... - czy te elementy rzeczywiście degradują obraz?... - czy może nie mają większego wpływu na ogólny pozytywny odbiór?... - a może właśnie te niedoskonałości CZASAMI sprawiają że zdjęcie jest wyjątkowe, ma klimat?... Ten kij w mrowisko wkładam nie tyle po to by bronić powyższego zdjęcia bo moim zdaniem ono broni się samo - ile by ZACHĘCIĆ (bez narzucania!) do refleksji i troszkę mniej ortodoksyjnego podejścia do norm... A wracając do powyższej pracy uważam iż mimo pewnych niedoskonałości kompozycyjnych wyróżnia się ona na tle dziesiątek podobnych zdjęć. Wbrew pozorom znacznie łatwiej znaleźć piękną modelkę niż pokazać ją w naturalny i zmysłowy sposób. Moim zdaniem tutaj się to udało ale to już kwestia indywidualnego odbioru. Tym w których to zdanie budzi sprzeciw proponuję przyjrzeć się znudzonym minom modelek na wielu innych zdjęciach... ;-) Na szczęście wszyscy patrzymy inaczej - dlatego jest ciekawie! | marcinsz | 2009-05-07 08:23:40  |
 | Mana | Jeśli chodzi o mój odbiór zdjęcia to w moim odczuciu kadr nie jest to absolutne istotny. Dla mnie ważny jest przekaz tej fotografii a ten W MOIM ODCZUCIU jest niespójny... Nie wiem co wyraża mimika modelki - najbardziej kojarzy mi się to z... przestrachem? Jeśli tak - to czym jest on spowodowany?... - zdjęcie nie ma w sobie klimatu budującego atmosferę zagrożenia (kolorystyka, scenografia, światło). Czuję tu jakiś dysonans, brak harmonii... Gdyby ta niespójność wywoływała zaciekawienie powiedziałabym iż zdjęcie jest intrygujące, niestety poza wrażeniem dysonansu niewiele tu jest co w moim odczuciu czyniłoby to zdjęcie godnym zapamiętania. Piszę to absolutnie SUBIEKTYWNIE bo nie znam OBIEKTYWNYCH NORM którymi dałoby się określić czy zdjęcie jest dobre czy złe ;-) Piszę bo wyobrażam sobie że Autor podobnie jak ja jest ciekaw w jak różny sposób mogą być odbierane jego prace :-) Acha, piszę to również z zaciekawieniem dla twórczego rozwoju Autora - któremu przyglądam się z sympatią :-) | lamuszka | 2009-04-28 21:33:02 |
 | Mana | Trzeba lubić abstrakcje żeby polubić to zdjęcie. Mi się podoba! Jedyne z czym bym troszkę pokombinowała to kadr - wydaje mi się że dół niewiele wnosi do kompozycji. Rozważyłabym mocne cięcie dołu - kwadrat bywa dość wdzięcznym formatem w tego typu abstrakcyjnych tematach. Ale równie dobrze można powiedzieć że w tego typu zdjęciach nie ma jedynej słusznej racji - zresztą i tak... RACJĘ MA ZAWSZE AUTOR! ;-) | bartf | 2009-04-28 17:58:49 |
| Mana | Uważam że warto zwrócić uwagę na to zdjęcie. Moim zdaniem jest ono z gatunku tych które się "kocha lub nienawidzi" ;-) Zwolennicy tzw. "jakości" pewnie znajdą tu zapewne pole do popisu by wytknąć "błędy" - np. niewłaściwie dobrana GO, nieostrości, przepały itp. Ci dla których ważniejszy jest klimat powiedzą że zdjęcie jest po prostu bajeczne - a bajek nie da się ograniczyć sztywnymi regułami. Zdjęcia tego typu mogą spotkać się zarówno z serdecznym aplauzem jak i ostrą negacją. Moim zdaniem powyższa praca jest dowodem na to że czasami warto łamać zasady. Że jak to dzisiaj już ktoś napisał "ostro nie zawsze znaczy dobrze" ;-) Jeśli miałabym coś tu zmienić - zastanowiłabym się nad kadrem - warto aby oczy były w mocnym punkcie obrazu - nie dlatego że takie reguły lecz dlatego że moim zdaniem zdjęcie stałoby się dzięki temu bardziej harmonijne. Powiedziałam co pomyślałam - rację jak zwykle ma Autor ;-) | SCieslik | 2009-04-26 14:40:23 |
 | Mana | Pozwól że zabiorę głos w dyskusji drogi Autorze... w pewnym stopniu się z Tobą zgodzę... sama "uprawiam: street i wiem że nie można go porównywać z fotografią studyjną - nie mamy wielkiego wpływu na światło, tło etc... Jednak w 100% mamy wpływ na jedną rzecz: DECYZJĘ O OPUBLIKOWANIU ZDJĘCIA... A publikując powinniśmy liczyć się z tym że publiczność oceni to co widzi czyli "światło, kadr, modeli, akcję" a nie STOPIEŃ TRUDNOŚCI. Jak mi wiadomo jest to jedno AŻ z 12 zdjęć serii... nasuwa mi się pytanie... CZY NA PEWNO WARTO PUBLIKOWAĆ AŻ TAK DŁUGA SERIĘ?... czy nie lepiej wśród tego tłumu samemu wybrać 2 - 3 najlepsze?... i może wówczas będzie mniej uwag krytycznych?... To oczywiście tylko taka luźna propozycja od "koleżanki po fachu" ale rację JAK ZWYKLE MA AUTOR - którego przy okazji pozdrawiam serdecznie :-) | Drakkainen | 2009-04-24 21:55:50 |
 | Mana | Wielokrotnie już wspominałam że nie jestem specem od portretu. To daje mi pewnego rodzaju luz w odbiorze... nie muszę się kierować tzw. "ortodoksyjnymi zasadami". Na pewno nie będę więc pouczać autorów na przykład co do światła - kwestia panowania nad nim jest dla mnie pewnego rodzaju "czarną magią" Intuicyjnie wyczuwam kiedy jest "dobre" lub "złe" światło ale trudno byłoby mi to konkretnie uzasadnić. Kiedy więc oceniam portret pozwalam sobie na luksus odbierania go spontanicznie poprzez pryzmat odczuć a nie wiedzy. Do portfolio Autora zaglądam często - nieczęsto komentuję... a to dlatego że stylistyka jego zdjęć jest bardzo daleka od mojej nazwijmy to "foto-bajki". Wiem że prezentowany styl jest świadomym wyborem, wiem że na pewno są to prace o wysokiej wartości artystycznej jednak mam zasadę że jeśli coś do mnie "nie trafia" to raczej tego nie komentuję... Kiedy zobaczyłam powyższe zdjęcie po pierwsze poczułam się wielce zaskoczone że jest takie... tu użyję skrótu myślowego "zwyczajne". Nie ma "wypranych kolorów, stylizacji na "bardzo stare zdjęcie", udziwnionej stylistyki. I już ten element zaskoczenia podziałał na mnie bardzo pozytywnie ponieważ "jezdem kobietom i lubiem być zaskakiwanom". Jednak wysoka ocena wzięła się jeszcze z czegoś więcej... To co mnie tutaj uwiodło to fakt że można zwyczajność uczynić nadzwyczajną... że wcale nie trzeba wymyślnych "artystycznych" zabiegów by zdjęcie miało w sobie ten magnes który przyciąga widza... A dyskutowanie o tym czy ten magnes tutaj jest czy go nie ma to jak zastanawianie się co jest lepsze - pomidorowa czy sushi... zależy co kto lubi... nie to ładne co ładne a co się komu podoba... A co mi się tutaj podoba - co dla mnie jest tutaj magnesem?... 1. MODELKA - pozwolę sobie złamać starą dobrą zasadę że komentujemy zdjęcie a nie modelkę. I robię to w pełni świadomie. Samej kiedyś zdarzało mi się występować w roli modelki i będę bronić do upadłego tezy że twórcą jest się Z OBU STRON OBIEKTYWU! Uroda pomaga ale to nie wszystko - ładna lalka zostanie tylko lalką a prawdziwa modelka gra swoja rolę, flirtuje z obiektywem, prowadzi dialog z widzem... ładna dziewczyna to diament ale brylantem jest "prawdziwa" modelka. Śmiem twierdzić że w tym przypadku Autor znalazł brylant i nie zmarnował go zbędną oprawą - przesadnej stylizacji, zbytniego silenia się na artyzm... Ten brylant broni się sam - urodą (a jakże!) spojrzeniem, naturalną choć świadomą pozą... 2. KADR - w portrecie zbudowanie kompozycji po przekątnej bywa dość ryzykowne - tutaj udało się to znakomicie. Cięcie ramienia subiektywnie odbieram jako jak najbardziej właściwe dla dobra całej kompozycji. 3. KOLOR - spokojna dominanta chłodnych barw świetnie koresponduje z pięknym kolorem oczu modelki - podkreśla też atmosferę delikatnej zmysłowości jaką urzeka ta fotografia. 4. HARMONIA POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTÓW OBRAZU - niczego nie jest tu za mało lub za dużo, wszystko się z sobą łączy i uzupełnia, nie znajduję żadnego elementu który stanowiłby jakikolwiek dysonans typu "byłoby super gdyby nie układ rąk" albo "minus za biżuterię" Jak już wspomniałam kolor służy podkreśleniu klimatu. Światło a raczej refleksy za plecami modelki wydają się powtarzać motyw ornamentu z broszki na sukience. Układ światła i cienia kojarzy mi się z koronką która świetnie podkreśla urodę i dyskretną elegancję modelki. Podobnie jest z fryzurą - kocham burze loków ale tutaj ascetyczne zaczesanie włosów do tyłu było przysłowiowym "strzałem w dziesiątkę" - jak wspomniałam nie ma tu żadnego zbędnego elementu... nawet ten wspomniany pasek u góry jest W MOIM SUBIEKTYWNYM ODCZUCIU swoistą "kropką nad "i" - dopełnieniem i zamknięciem kompozycji... Patrząc na ten portret doznaję uczucia harmonii... czuję się uwiedziona i sprawia mi to dużą przyjemność niezależnie od tego jak inny od mojego jest odbiór zdjęcia przez inne osoby - które przy okazji pozdrawiam z dużą sympatią :-) Całe szczęście że jesteśmy różni... wyobrażacie sobie jak byłoby nudno gdybyśmy zawsze mieli to samo zdanie?... Na szczęście na OB to nam nie grozi! :-D | foki | 2009-04-23 21:19:33 |
 | Mana | Zdjęcie wzbudziło kontrowersje - z punktu widzenia interesu Autora - to bardzo dobrze! :-) Mi ono podoba się... tak średnio. Przy czym "średnio" oznacza dokładnie... średnio. :-) Może dlatego że swojego czasu narobiłam się podobnych mnóstwo - właśnie tak jak wspomniał Afro - w ramach przygotowywania plakatów. Więc ten temat kojarzy mi się raczej z pracą na zlecenie niż z publikacją na portalu fotograficznym. Ale to już moje - bardzo subiektywne odczucie. Autor miał prawo wybrać taki sposób prezentacji a reszta świata ma prawo odnieść się do niego (czyli sposobu prezentacji a nie Autora oczywiście) z mniejszą lub większą sympatią. Szanując sposób widzenia Autora pozwolę sobie wyrazić swoją opinię. Osobiście wolałabym zobaczyć tę parę na parkiecie, w smugach światła, z widownią... Chciałabym zobaczyć na twarzach emocje tancerzy, znów poczuć atmosferę turnieju... Wówczas to zdjęcie nabrałoby dla mnie wartości. W formie w jakiej je widzę odnotowuję je z sympatią dla Autora i jego twórczych poszukiwań lecz zapewne nie zatrzymam go na dłużej w pamięci. I od razu się przyznaję - to nie jest konstruktywna krytyka - to tylko moje na wskroś subiektywne odczucia... które i tak nie mają większego znaczenia bo jak zwykle... RACJĘ MA AUTOR! Pozdrawiam z uśmiechem! :-) | Lykan | 2009-04-16 09:36:02 |
 | Mana | Zazwyczaj domeną Panów fotografów jest pilnowanie wysokiej jakości technicznej. Ja należę "wenusjańskiej" części społeczności fotografów -w zdjęciach bardziej niż jakość techniczna fascynuje mnie temat, warstwa skojarzeniowo - symboliczna, tzw. "drugie dno". Tutaj tego nie znajduję a jednak... to zdjęcie ABSOLUTNIE MNIE ZACHWYCA! :-) Mam wrażenie absolutnej krystalicznej czystości... W kontekście aparatu jakim to zdjęcie zostało zrobione (zaznaczam że w trudnych warunkach świetlnych) uważam że jest to MISTRZOSTWO ŚWIATA! Polecam uwadze wszystkim którzy mają wątpliwości że to fotograf robi zdjęcie a nie aparat ;-) A autora uprzejmie proszę o pisanie "marsjańskich" konstruktywnych krytyk dla tych którzy ze stroną techniczną nie radzą sobie tak dobrze jak on... jako pierwsza zapisuję się w kolejce ;-) I jeszcze tytułem podsumowania... a jednak "na Marsie" też może być pięknie! ;-) | ederlezi | 2009-04-14 20:32:39 |
| Mana | Polecam uwadze! Jest to zdjęcie z gatunku tych obok których nie da się przejść obojętnie... Po pierwsze z racji wstrząsającej wymowy zdjęć na pierwszym planie. I to jest rola pierwszoplanowa tej fotografii. Jednak Oskar należy się za kreacje DRUGOPLANOWE! Bo to niezwykłe zdjęcie opowiada tyle historii ile widocznych jest na nim twarzy... Bo to zdjęcie mówi o tym że niezależnie od tego jak okrutne są dzieje historii tzw. zwyczajne życie toczy się swoim rytmem i zawsze znajdzie się w nim miejsce na: - dziecięcy smuteczek (brzdąc w białym ubranku) - męskie sprawy (tata brzdąca) - dziewczyńską kokieterię (dziewczyna w PG) - chłopięcą ciekawość świata (chłopiec w środku kadru). Dla mnie najbardziej interesujące w tym zdjęciu jest nie to co się dzieje na pierwszym planie lecz spojrzenie chłopca wychylającego się ponad ramieniem mężczyzny... spojrzenie opowiadające o ciekawości świata, o chłopięcych marzeniach, o byciu chłopcem po prostu... To zdjęcie aż kipi od wieloplanowości opowiadanych historii a jednocześnie daje przyjemne odczucie panowania nad kadrem tak trudne przy fotografowaniu tłumu. W pierwszej chwili chciałam zaproponować cięcie na prawo od dziewczynki trzymającej zdjęcie ale potem doszłam do wniosku że siła tego zdjęcia leży właśnie w mnogości ról drugoplanowych a postać dziewczynki w różowej czapce jest klamrą spinającą kadr i wszystkie opowiedziane tu historie. Im dłużej obcuję z tą fotografią tym bardziej dochodzę do wniosku że nie zmieniałabym tu niczego... nawet postać w LG przez brutalne przycięcie i wyraz twarzy ma tu swoją symboliczną wymowę... JEST TO DLA MNIE REPORTERKA NAJWYŻSZEJ KLASY! | marek_a | 2009-04-12 08:56:00 |
 | Mana | Jest coś w tym zdjęciu co każe mi wracać i po raz kolejny podejmować próbę określenia się... i wciąż mam z tym kłopot... niby mi się podoba i niby coś mi tu nie pasuje.... Kolory na plus, wyrazistość bardzo duża.... chyba nie do końca kadr mnie przekonuje... brak mi mocnego elementu kompozycji - drzewa które mogłyby pełnić tę rolę zostały "zepchnięte" na krawędź obrazu. Dołu chyba trochę za dużo - linia horyzontu niebezpiecznie zbliża się do połowy kadru - myślę że najciekawsze jest tutaj niebo i na nim bym się skupiła poświęcając mu 2/3 kadru. Gdybym miała podsumować moje odczucia powiedziałabym "zdjęcie z potencjałem ale chyba nie do końca przemyślane". To takie moje głośne myślenie... ale rację jak zwykle ma Autor - którego przy okazji pozdrawiam wiosennie i świątecznie! :-) | krokodyl | 2009-04-11 22:04:58 |
O nas | Fotografia cyfrowa | Polityka prywatności | Regulamin | Zasady użytkowania | Reklama | Kontakt
© Copyright Obiektywni.com.pl